Beste lezers,
Enkele keren per jaar verblijf ik voor een korte vakantie in Thailand. Ik heb daar een Nederlander leren kennen die inmiddels de respectabele leeftijd van 87 jaar heeft bereikt. Deze man heeft zich in Nederland uit laten schrijven en woont nu alleen, afgelegen in een klein huisje. Hij heeft in Thailand, zoals zovelen, ongetwijfeld betere tijden gekend maar moet nu rondkomen van enkel zijn AOW.
Maar nu is er een probleem. Na een aantal ziekenhuisbezoeken is vastgesteld dat hij een versnelde vorm van dementie heeft. Artsen kunnen niets meer voor hem doen maar knijpen hem wel uit als een citroen. Hij wordt regelmatig opgenomen, krijgt nutteloze medicijnen en torenhoge rekeningen.
Het is niet verantwoord dat hij nog langer alleen verblijft maar een verzorging van vierentwintig uur kan hij niet betalen. Omdat we vrienden zijn, heb ik besloten hem behulpzaam te zijn. Maar in Thailand zijn er nauwelijks opvangmogelijkheden; bovendien adviseert de arts dat het beter is om terug te keren naar Nederland.
Hij is Nederlander dus kan naar Nederland maar nu komt het volgende probleem. Daar heeft hij geen broers, zusters, vrienden of kennissen die voor opvang en inschrijving kunnen zorgen. Een enkeltje Bangkok – Amsterdam kan ik nog wel voor hem regelen maar wie zorgt voor begeleiding tijdens de reis en de opvang op Schiphol?
Ik heb dit probleem voorgelegd aan de Nederlandse ambassadeur in Bangkok. Van een onderafdeling komt het antwoord. Overal zelf voor zorgen. Kosten vervoer, begeleiding opvang op Schiphol en inschrijving in Nederland. Kan dat niet geregeld worden, dan wordt het moeilijk volgens de ambassade.
Dus met andere woorden: kan het niet geregeld worden, crepeer dan maar in de goot. Hij kan echter niets regelen, is een kind geworden en weet nauwelijks wat hij doet. Recent is hij twee keer voor vergiftiging door onverantwoord medicijngebruik in het ziekenhuis opgenomen.
Ik ben verbitterd, dacht dat het in Nederland voor Nederlanders goed geregeld was. Natuurlijk, hij heeft zelf de keuze gemaakt om zich uit te laten schrijven en “alle schepen achter zich te verbranden”, maar voor dementie heeft hij niet gekozen!!
Wat nu te doen? Ik kan hem maar op beperkte schaal helpen. Hem misschien op het vliegtuig zetten en adviseren om zijn paspoort op te eten of door de WC te spoelen? Wat gebeurt er dan bij aankomst in Amsterdam? Ik weet dat asielzoekers, met of zonder papieren, in een opvangcentrum terecht komen maar hij is Nederlander, helaas geen asielzoeker.
Wie weet raad. Zijn er opvangmogelijkheden in Thailand en zo ja ook betaalbaar? Nederland zou de beste optie zijn, maar hoe?
Graag uw reactie.
Peter
Vragen over Thailand? Stuur ze naar Thailandblog! Lees hier meer informatie: www.thailandblog.nl/van-de-redactie/vragen-thailand
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Expats en pensionado30 januari 2025Overzicht data Consulair Loket op Locatie eerste helft 2025 in Thailand en Cambodja
Gezondheid30 januari 2025Vraag aan huisarts Maarten: Alternatieve cholesterolbehandeling zonder statines?
Visumvraag30 januari 2025Thailand Visa vraag Nr 016/25: Stortingen Wise worden niet aanvaard
Lezersinzending28 januari 2025Verslag van mijn 3-daagse fietstocht naar Doi Inthanon (lezersinzending)
Moderator: Uw reactie voldoet niet aan onze huisregels.
Mijn respect voor hetgeen je wil doen…
Blijkbaar heeft je vriend noch een ondersteunend netwerk in Thailand, noch in Nederland.
Nederland is duidelijk geen optie meer…je vriend heeft ermee gebroken.
In Thailand op zoek gaan naar een rusthuis (Duits management) met de hoop dat zijn pensioen voldoende is.
Hopende je hiermee een richting te geven.
Wanneer je dement bent heb je niets meer nodig behalve drinken , eten en verzorging .
Dit valt ook met een AOW te regelen in Thailand.
Mischien kan jij een of ander vrouw regelen ,welke dit tegen betaling
( rond 200.- euro / maand of 24/7 meer ) doet .
Het beste , iemand , die alleen staande is , ook bij je vriend in het huis kan wonen .
Of dat zij bij een goede verpleging later ( als bonus ) het huis krijgt .
Ook een gesprek met het dorpshoofd , waar hij woont kan van hulp zijn…
in ieder geval veel sterkte
In Nongkhai is een terminale kankerpatiënt opgenomen in een tempel.Dat zou voor een dementerende man ook moeten kunnen al zullen ze zijn bewegingsvrijheid inperken in zijn eigen belang. Misschien daar eens naar zoeken in overleg met de deken over zijn woonplaats.
Hoe de geldzaken, belastingvrijstelling, bewijs in leven zijn, etc worden geregeld ? Ik denk dat daarvoor een in die regio wonende Nederlander gevraagd moet worden bijte springen.
In welke provincie en/of regio woont die meneer ?
De reactie van Paul…is een reactie uit de onderste regieonen van ons menselijke denken.
Laten wij vooral menselijk blijven ook al hebben wij een keuze gemaakt om in Thailand te gaan wonen, helaas komt bij het ouder worden ook gebreken in ons lichaam geestelijk dan wel physiek, als een mede mens zich zorgen maakt om een mede mens geeft dat een goed gevoel.
Persoonlijk kan ik geen weg vinden voor deze dementeren persoon..maar uit het verleden heb ik vernomen dat er nog al wat Duitsers zijn die zich goed laten verzorgen door verpleegsters die naast hun ziekenhuis baan dit graag op zich nemen tegen een geldende vergoeding.
En als laatste op de wrange reactie van Paul…..hopen wij allen die dit gelzen hebben dat Paul maar een lang en gezond leven mag hebben hier in Thailand.
Idereen die terug keert naar NL wordt geholpen.Of je nu terug keert als emigrant uit Thailand of niet.De man moet gewoon naar Nederland vliegen en zich dan bij het leger desheils melden.Die goede organisatie ontfermt zich dan over hem.Ze zorgen dat deze man goed terecht komt.En elke Nederlander heeft recht op verzorging in NL .Als de man geen Familie heeft en hij staat daar hulpeloos alleen op schiphol is het moeilijk maar als je zo begaan bent met die man zorg je dat hij onder begeleiding vliegt en regel je onderdak voor deze man in NL.Overal is een oplossing voor.En een alternatieve oplossing in Thailand is de volgende;Er zijn diverse mensen echt oude mensen Nederlanders die hulpbehoevend zijn geworden in Thailand.Wat doen die ?
Ze nemen een wat oudere vrouw in huis die gaarne voor 10.000 bath als een soort huishoudster verzorgster bij hem in komt wonen.
Zij kookt wast en geeft hem eten.
Geef die vrouw een kamer en laat je voor dat bedrag verzorgen.Als de man aow heeft is het verzorgens bedrag peanuts toch.Nu kost het hem ook veel geld en dit is de beste oplossing voor hem.
Wij kennen diverse Nederlanders die in of rond Udonthani dit op deze manier hebben gedaan.Wij hebben zelfs bij 1 geval bemiddeld en dat werkt goed.Iemand die in Udonthani woond kan me er over mailen momenteel hebben we een ex verpleegster die zelfs dit soort werk zoekt
mailen kan naar [email protected]
Net buiten pattaya is een tehuis voor dementerenden, echter t is geen gesloten inrichting, hij kan er zo uit als ie niet wil blijven. Prijs meen ik 20/25000 p/m incl eten en drinken en verzorging
Meneer, hier siert u dat u uw oude demente vriend wilt helpen! Respect! Mijn raad zou zijn: neem contact op met de NL Ambassade, leg het probleem uit ten gronde en probeer die vriend MEE naar Nederland te krijgen, geef hem onderdak en verzorging voor de weinige tijd die hem nog rest!
Let op: het is geen sinecure een dement persoon te “verzorgen”, dat is letterlijk dag en nacht opletten en paraat staan, maar het is wel één van de mooiste zaken die men voor een echte vriend nog kan doen.
In NL zult u kunnen rekenen op de assistentie van thuisverpleging en mogelijk familie van uw oude vriend kunnen opsporen? Doe al wat u kunt, ga bij instanties aankloppen, doe het snel want dergelijke ziekte kan onvoorstelbaar vlug een diepe achteruitgang te weeg brengen! Wacht niet langer en behoed uw oude vriend ervoor dat hij aldoor in een ziekenhuis wordt opgenomen, dat kost bergen geld, en echt er is weinig wat helpt, ja “hadol” maar dat is dan een soort middel waarvan met “slaperig, braaf en willoos” wordt, DAT kan gebruikt worden voor eventuele terug vlucht naar NL. Maar help hem in zijn laatste dagen, maanden aub, hij heeft NU hoogdringend hulp nodig van iemand waarop hij kan steunen! Haal hem terug naar huis, naar NL, daar zijn vele (betaalbare) oplossingen. (MAAR neem enkele dingen mee, Boeddhabeelden, foto’s, iets waaraan hij jarenlang “gehecht” is, laat niet alles “achter wat van hem is”) U bent een mens met het hart op de juiste plaats en ik heb, ook al ken ik u niet, veel respect voor wat u nog voor uw oude vriend wilt doen! Laat niets of niemand u tegenhouden aub! Ik duim voor u en voor uw oude zieke vriend!
Er zijn verzorgingstehuizen in chiang mai.
Voor thai en farang even opzoeken op internet.
En nee de ambassade helpt je nergens mee .
Beste Riekie, kunt u de namen etc noemen van verzorgingstehuizen in Chiang mai?
Op de opmerking van Paul wil ik niet reageren , zwaar beneden de fatsoensnormen.
Misschien kan men enkele personen vinden die bij toerbeurt hem 24 uur per dag willen verzorgen.
Een bekende van mij die op hoge leeftijd er voor koos om in thailand te gaan wonen. heeft dit op een gegeven moment ook zo gedaan.En dat is tot aan de dag dat hij is overleden heel goed gedaan door de dames die hem begeleiden en verzorgden 24 uur per dag.En hadden alle drie 1 vrije dag in de week.
Hij is daar tot aan zijn sterfdag heel content meegeweesd.
Dus misschien zou dat de oplossing kunnen zijn. Anders kijken naar een particulier tehuis waar dat mogelijk is om hem te plaatsen. Maar pas daar mee op. Zijn niet allemaal even fijn en goed. Veel succes en sterkte er mee.
Beste Peter.
Mijn oprecht respect voor je bekommernis.
Zou het jou niet mogelijk zijn om je vriend, op het eind van je korte vacantie , mee te nemen naar Nederland ?
Dan zou hij reizen in het gezeldschap van een persoon die hij kent en vertrouwd !
Eens in Nederland kun je hem dan, zij het met de onvermijdelijke problemen, aan de Nederlandse overheid toevertrouwen ?
Ik denk niet dat dit een prachtig gedacht is, wellicht zal jouw vriend liever zijn laatste jaren in dit prachtige land doorbrengen, het is enkel het aangeven van een mogelijkheid.
Hopelijk vind je de beste oplossing.
Veel sterkte en veel geluk.
Diditje.
Laat ik het voor de tweede keer vragen.
Waar woont die meneer ? Provincie, regio.
Zonder die info kan niemand iets doen. Woont hij in mijn woonomgeving dan ben ik morgen daar om te zien of ik wat kan betekenen. Kan ik via de redactie andere NL-ers benaderen. Kan mijn vrouw daar eens een bezem door het huis halen.
De reactie van Paul is beneden menselijke waardigheid, maar goed laten WIJ die er a nders over denken eens overleggen wat kan en moet gebeuren.
1. Contacteer NL ambassade, willen die echt niets doen?
Zo nee dan moeten we het zelf dus doen.
2. Is er een sociaal netwerk omheen deze mens?
Is die in te schakelen? Kunnen die dit aan?
3. Is er opvang in Nederland?
Is schijnbaar al gecontacteert, en niet echt behulpzaam.
Maar wat zal er gebeuren als deze mens ineens voor hun deur staat?
Zullen ze hem echt zonder pardon weg zenden?
Waar naar toe dan? Dakloos worden?
Dit kun je dezemens natuurlijk niet aan doen, maar helaas het is dagelijkse praktijk.
4. Is opvang te regelen hier?
Misschien wel, zijn daar voldoende financien voor?
Hoe gaan we de verzorging controleren?
Allemaal kleine maarpraktische vragen die natuurlijk zijn op te lossen, maar zijn WIJ als mens daartoe bereid?
Of……. zijn we morgen deze post alweer vergeten.
Peter
Ik ben van mening , om een oplossing in thailand te vinden .
Met een volle Aow heb je genoeg geld ,
om een verplegkundige vrouw met ervaring
in omgang met patienten te vinden ,
die ook in het huis verblijft ,
maar die ook visa , 3 maanden melden en
bewijs van leven kan regelen , zodat de AOW verder komt
en zij ook betaald krijgt –
betaling kan over bank geregeld worden ,
of een notaris inschakelen ( zijn hier echt niet duur )
en misschien een of ander Nederlander ,
welke in de buurt leeft en af en toe langs komt kijken ,
hoe het zo gaat….
verder ff kijken , of hier niet ook ergens een plek is ,
voor oudere mensen met deze ziekte ,
den hij is zeker niet de enige farang met dit probleem hier .
Hoop , dat je aan mijn en bovenstaande reacties iets heft
en wens je verder sterkte !
c
Reacties op de vraag zullen per definitie gegeven zijn vanuit compassie en bezorgdheid. Laten we een aantal zaken op een rij zetten. Ten eerste: de NL-Ambassade heeft geen afdeling maatschappelijk werk in beheer. Zeker gepensioneerden die in Thailand komen wonen, juist degenen die schepen achter zich verbranden, zouden bij hun voorbereidingen mee moeten nemen dat het opbouwen van een klein netwerkje noodzakelijk is. (zie verder)
Vraagsteller @Peter stelt al dat in Nederland geen familie of vroegere kennissen meer aanwezig zijn. Doorborduren op een dergelijke optie heeft geen zin. Een seniele man op het vliegtuig zetten, en afwachten of hij het Leger des Heils weet te vinden, lijkt mij idem vergezocht. In Nederland een persoon of instantie vinden die betrokkene bijstaat terug te keren, lijkt mij idem onbegonnen werk. Denken dat hij in Nederland wel in een verzorgingshuis terecht kan evenzo, daar waar Nederland bezig is ouderen juist van dit soort voorzieningen weg te houden.
Bij een vraag als die van @Peter kun je aldus vervolgens gaan onderzoeken of er mogelijkheden zijn voor residentiële opvang van farang-ouderen in Thailand.
Die zijn er, voor zover mij bekend, zeer miniem. Her en der gaan er geluiden op om dat soort opvang te creëren, immers pensionada worden nog ouder dan ze al waren toen ze arriveerden. Niet iedereen heeft de zorg van een (jongere) vrouw en/of haar familie, en/of ander netwerk. (zie eerder) De opvang van farang-ouderen met Alzheimer is naar iedereen wel zal vermoeden een hoofdstuk, maar ook vak apart. Enige tijd geleden las ik over een plek voor Duitse farang-ouderen, een soort van bejaardenhuis, in de provincie Chiangmai.
Wat rondzoeken op Google leverde een initiatief op uit de Engelse farangcommunity. Een artikel uit 2010 gaat over de Dok Kaew gardens. Volgens dat artikel een retirement home voor ouderen van alle nationaliteit. Mij is onbekend of Alzheimer een contra-indicatie vormt, maar dat is zo nodig na te vragen: http://www.chiangmainews.com/ecmn/viewfa.php?id=2761
De website van de McKean Nursing Home, idem Chiangmai, heeft het over ‘service for high-care elders’, maar ook van hen is mij onbekend of Alzheimerpatiënten kunnen worden opgevangen. http://www.mckeanhosp.com/
Maar goed. Ervan uitgaande dat betrokkene in Thailand is komen wonen om er te blijven, lijkt me dat de oplossing voor zijn opvang- en begeleidingsprobleem in zijn Thaise omgeving moet worden gevonden. Informeel zijn er kennelijk geen mogelijkheden. @Peter heeft het niet over bekenden in Thailand, dan wel een vroegere schoonfamilie, of anderszins.
Dan kom je uit bij het opzetten van een formeel betaald netwerkje om de beste man heen.
Hoe pak je dat aan? Ga naar de Phuyaibaan van zijn buurt, wijk, moobaan. Vraag naar een (ouder) echtpaar die de zorg van en over hem op zich kunnen nemen. Uiteraard het liefst mensen van onbesproken gedrag, betrouwbaar, met wat ervaring in de verzorging van ouderen, bv in eigen familie. Overleg met de poejijbaan of het mogelijk is dat hij wat toezicht houdt, plus wat een redelijke vergoeding is. Bedenk dat naar gelang het Alzheimer-proces vordert, de zorg zich intensiveert. Op het laatst kom je uit op 24 uur per dag gedurende 7 dagen in de week. Het echtpaar dient, naast de dagelijkse bewassing, voeding, kleding, huishouding, in staat te zijn dagelijks de medicatie te verstrekken, de periodieke doktersbezoeken na te komen, en de immigrationseisen in acht te nemen.
Mooi zou zijn als een andere Nederlandse farang bij hem uit de buurt wat betreft dat laatste een oogje in het zeil kan gaan houden. Misschien dat ook het financieel beheer onder diens zorgen kan vallen. Een aantal reageerders hebben al gezegd bij te springen waar nodig als ze zouden weten waar en hoe. @Peter zou er goed aan doen wat explicieter te worden.
Kortom: een hele klus, niet zomaar opgelost, waarbij meerdere aspecten spelen dan zomaar in een zucht en een scheet te boven komen. Reden te meer om ook de oude dag in de voorbereidingen te betrekken.
Een heel triest verhaal, en beslist niet uniek. In NL heeft de vriend nergens recht op (AWBZ), maar na inschrijving krijgt hij via de gemeente zorg via een ‘noodgevallenprocedure’. Dat vergt natuurlijk enige tijd en de nodige doktersattesten, en het begint met het vinden van een adres/(tijdelijk) onderdak. Ik heb een soortgelijk geval begeleid voor iemand die nog wel familie in NL had (= onderdak/adres). Deze familie heeft uiteindelijk de uitstekende verzorging in een zorginrichting geregeld. (de jaarkosten daarvoor bedragen overigens zo’n 80.000 euro, op te brengen door NL belastingbetalers).
Lukt dat niet, ook niet via vrienden, dan raad ik aan dat hij een Thaise ’30 baht jaarkaart’ koopt (2800 Baht). Daarmee komt hij in het Thaise overheidsziekenhuizen- & zorgcircuit, want nu zit hij in het kostbare circuit van prive-ziekenhuizen (= commerciele instellingen; het kan niet vaak genoeg worden gezegd).
Hulp aan huis lijkt in dit stadium geen optie meer, en private nursing homes zijn vrijwel zeker te kostbaar, maar dat zou toch (ter plekke) kunnen worden onderzocht. Voor medische kosten zou hij dan in elk geval de ’30 baht jaarkaart’ moeten hebben, want anders is het zeker niet mogelijk.
De NL ambassade kan niets doen; alleen wat suggesties geven. Dit is een rechtstreeks gevolg van het uitschrijven in Nederland waardoor o.a. vervallen het recht op zorgverzekering & AWBZ (heet tegenwoordig anders en wordt door de gemeente verzorgd).
De 30 baht jaarkaart is lang niet overal in dit land beschikbaar voor buitenlanders; ik hoor zelfs dat het van de baan is.
Deze meneer moet, als ik zo vrij mag zijn, beschermd wonen of iemand 24/7 om hem heen. Er zijn hier duidelijke adviezen gegeven.
Ik vraag me af waarom we niets meer horen van de topicstarter. Mogelijk heeft hij het ook in enkele forums gevraagd, mogelijk heeft hij een oplossing gevonden, maar ik zou het wel leuk vinden hier iets te horen van hem.
De ’30 baht jaarkaart’ is voor buitenlanders te koop, maar het kan zijn dat hier gaandeweg restricties aan worden verbonden. Het wordt in elk geval gepropageerd voor de millioenen ‘illegal aliens’ die we in Thailand hebben. Maar afgezien daarvan: elke buitenlander kan naar een overheidsziekenhuis voor hulp en betaalt dan in het uiterste geval (= zonder ’30 Baht kaart’) slechts een fractie van wat je in een particulier ziekenhuis betaalt. Uiteraard: lange wachttijden, etc. Hulp wordt nooit geweigerd, maar nursing home plaatsing is wellicht niet mogelijk – normaal gesproken, zorgt in Thailand de ‘3-generatie familie’ hiervoor collectief.
Ja, 24/7 care & toezicht is beslist (of: binnenkort) nodig. Mijn recent overleden zwager in NL overkwam dit, maar heeft de laatste 3 maanden van zijn leven in een verzorgingtehuis moeten doorbrengen, want de jarenlange uitstekende 24/7 care @ home ging beslist niet meer. Dat is ook hier te voorzien.
Wat te doen? Als ‘verhuizing’ naar NL is uitgesloten, dan rest een deal te maken met een Thai nursing home. Lukt dat niet, dan lijkt zorg via een overheidsziekenhuis plus hulp thuis het enige betaalbare alternatief; voor het laatste stadium heeft het ziekenhuis dan wellicht een oplossing. (Het Thaise overheidszorgsysteem heeft meer mogelijkheden dan de buitenstaander weet.)
Hallo, ik ben vorige week naar een vergadering geweest van de Engelse expatsclub hier in Pattaya.
Hieronder enkele gegevens en een website. Ze verzorgen ook dementerende personen, maar de kostprijs ? Kun je aanvragen.
This Sunday, we will hear about a new concept in retirement resort living for long stay Expats located in the Pattaya area. Our speaker will be Pensiri Panyarachun, Managing Director at Absolute Living (Thailand) co., Ltd. [http://www.absolutelivingthailand.com/].
Their website notes they offer many services and amenities that would come with an assisted-living facility and independent-living facility. They combine a resort-style living environment with extensive lifestyle amenities and caring personal service to offer seniors. Their facility, Long Lake Hillside Resort, has 40 acres of landscaped ground along with natural long lake providing a peaceful atmosphere and friendly community.
Misschien wat cru, maar zou je alvast niet eerst beginnen denken aan volmachten i.f.v. de financiële kant van de zaak. Immers, als de dementerende te ver weg is, en je krijgt dat niet meer klaar, ben je verder van huis. Dit is maar een tip.
In het geval een oplossing gevonden wordt in Thailand, moet daar geld voor zijn. Lijkt me aangewezen dat dit van de inkomsten van de persoon in kwestie komt.
Nobel alvast van de vraagsteller, inspanningen te leveren om een oplossing te zoeken. De ambassade biedt geen soelaas, je zult zelf de initiatieven moeten nemen. Daaruit vloeit een stevige verantwoordelijkheid.
Veel moed, en uiteraard oplossing toegewenst.