Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Een aantal dagen geleden schreef khun Rick weer eens een mooi verhaal getiteld ‘Integratie van de Farang, de Thaise inburgering’. Ik vind het onderwerp ‘integratie’ erg boeiend en wilde er mijn mening en ervaring over delen. Bij nader inzien vind ik het toch leuker om de mening en ervaringen van de geachte thailandblog-lezers te vragen.
Dit leek mij de beste definitie van ‘integreren’: ‘je zo ontwikkelen dat je past in een andere groep, met name in een maatschappij waar je geen of onvoldoende deel van was’.
Ik nodig de lezers en lezeressen uit de volgende vragen te beantwoorden.
1. Hoe belangrijk vindt u het integreren in de Thaise samenleving? Waardeer het van 1 (niet belangrijk) tot 5 (heel belangrijk).
2. Geef een korte omschrijving voor welke elementen in het leven u integratie belangrijk vindt.
3. Wat zijn volgens u de belangrijkste manieren om te integreren? Welke heeft u zelf toegepast en hoe verliep dat?
4. In hoeverre bent u zelf geïntegreerd? Geef het aan op een schaal van 1 (vrijwel niet) tot 5 (vrijwel helemaal).
5. Wat zijn de obstakels die u tijdens het integreren hebt ervaren?
Misschien wilt u nog iets aan bovenstaande toevoegen?
Dank voor uw antwoorden.
Over deze blogger
-
Geboren in 1944 in Delfzijl als zoon van een eenvoudige winkelier. Gestudeerd in Groningen en Curaçao. Drie jaar als arts gewerkt in Tanzania, daarna als huisarts in Vlaardingen. Een paar jaar vóór mijn pensioen getrouwd met een Thaise dame, we kregen een zoon die drie talen goed spreekt.
Bijna 20 jaar in Thailand gewoond, eerst in Chiang Kham (provincie Phayao) daarna in Chiang Mai waar ik graag allerhande Thai lastigviel met allerlei vragen. Volgde het Thaise buitenschoolse onderwijs waarna een diploma lagere school en drie jaar middelbare school. Deed veel vrijwilligerswerk. Geïnteresseerd in de Thaise taal, geschiedenis en cultuur. Woon nu alweer 5 jaar in Nederland samen met mijn zoon en vaak met zijn Thaise vriendin.
Lees hier de laatste artikelen
Cultuur17 november 2024Schemering op de waterweg
Lezersvraag4 november 2024Uw mening over integreren in de Thaise samenleving
Opinie30 oktober 2024Hervorming van het monnikendom of anders komen er steeds nieuwe schandalen
Maatschappij28 oktober 2024Straffeloosheid na de Tak Bai massamoord op 25 oktober 2004
Het doet mij deugd te lezen dat mijn integratie-artikel je mede heeft aangezet tot deze interessante enquête. Als toerist, die ‘maar’ 2-3 keer per jaar voor een week of voer in Thailand rondhangt is het wat moeilijk voor mij om te spreken van integratie-niveau.
Maar ik zal het proberen, het bovenstaande in aanmerking nemend.
1. Belangrijk: niveau 3-4.
Veel hangt daarbij ook af van de levenspartner; in hoeverre is die zelf nog geïntegreerd na nu al 25 jaar Nederland?
2. Taal speelt een grote rol. Zojuist begroette ik mijn beste mannelijke kennis hier. De connectie is er wel, maar blijft hangen in het luchtledige. Hoe is het? Goed! En jij? Goed!. Stilte….en tot kijk.
3. De sportvereniging. Een oud-collega fietst met een clubje Thai en een enkele farang pensionado erbij. Dat verbindt, ook buiten de fietstochten om. Hetzelfde voor een ander in de badmintonclub.
Zelf ben ik ‘helaas’ op mijn eigen terrasje een beetje aan het fitnessen. Integratie blocker.
4. Zie punt 3. Dus 1 of niet ver daarboven, maar zeker geen 2.
5. Blijft de taal en het feit dat mijn ‘leven’ in Nederland plaatsvindt. Die 2-3 maanden hier ben ik toch meer toerist, al draai ik ook te voet rondjes om het plaatselijke meer, maar letterlijk nooit leg ik contact of spreekt iemand mij aan.
Als ik hier ooit ‘permanent’ zal zijn moeten de schouders eronder, anders blijft integratie een fantoom. Groeien van leven 1 naar 2 en misschien maar 3….daar zal het wel stoppen denk ik….
Integreren betekent ‘in een eenheid opgaan’.
Die eenheid is Thailand en JIJ moet daarin op kunnen en willen gaan. En net zoals mensen van buitenlanden moeten integreren in de samenleving in Nederland, en dat doet lang niet iedere gast, moet jij je best doen in Thailand in HUN eenheid te stappen.
Eis 1 in het lijstje van Tino moet dan TAAL zijn. Vloeiend de taal spreken, verstaan, lezen en schrijven.
Zolang je daar niet aan voldoet integreer je nooit volledig. Ja, je kunt leuk brabbelen, je naam schrijven, op het postkantoor iets roepen, je kunt laab mee-eten en weten hoe je waarschuwt als je een cobra ziet, maar dat is niet volledig integreren. Je kunt dan zeggen ‘dat je je aardig redt’ en daar zijn we dan verrekte trots op ook….
Ik heb 30 jaar Thailand achter me en ja, ook ik heb me aardig gered. Maar volledig integreren is alleen voor de enkeling weggelegd die zin heeft dat proces in te gaan. En die zin had ik niet…
Zeer boeiend onderwerp, ik probeer dus mijnsteentje bij te dragen.
Vraag 1 geef ik een 4 a 5. Vooral als je anders dan een toerist in het land wil leven (met familie of zelfs als eenzaat).
Vraag 2 – Het belang om ‘deel te nemen’ aan dagelijks leven en aanvaard te worden door het gros van de bevolking is niet te onderschatten. Goede dagelijkse contacten is dan ook een must om aangenaam te kunnen samenleven en voor je veiligheid.
Vraag 3 – de belangrijkste zaken om aanvaard te worden is beleefdheid, respect en je onder de mensen begeven in plaats van terug te kruipen in een schelp. Ik ga regelmatig in de dorpswinkel/kroeg en eethuis langs en probeer te babbelen met de lokalen, die zijn ook welkom bij ons thuis en simpel dagelijks groeten in hun taal doet echt wonderen. Op de markten een kort babbeltje slaan al is het maar in gebrekkig Thais help ook wonderlijk.
Wel je eigen regels niet allemaal overboord gooien en kalm en beleefd uiteenzetten wat je denk en doet is evenzeer erg geapprecieerd. Brullen en tieren helpt je de totaal andere kant op en een vuistje maken in de broekzak is meer aangewezen.
Een teruggetrokken leven gaan leiden in een eigen cocoon is niet de weg om vlot en aangenaam samen te gaan leven al zien we dat helaas nog teveel.
Vraag 4 – is een moeilijke en dus een persoonlijk gevoel. Daar geef ik een 3 aan.
Vraag 5 – de taal niet voldoende machtig zijn is het grootste obstakel. Zonder communicatie geen vlotte integratie. Het aanpassen aan de cultuur en de gewoontes, zowel landelijk als stedelijk is in den beginne een vrij groot obstakel dat je evenwel snel kan omslaan door respect en aanvaarding te tonen.
Al enkele jaren leef ik zowat 6 a 9 maanden in Thailand en de rest in België. Dat lukt mij intussen prima.
Ben ook benieuwd hoe anderen erover denken, je bent nooit te oud om nog (bij) te leren..
Ik kan alle vragen beantwoorden met een 1.
Ik integreer niet en ben dat ook niet van plan.
Ik ben een Nederlander en blijf een Nederlander.
Wat ik wel doe is me asnpassen en de thaise normen, waarden en gebruiken respecteren.
Maar ik verwacht ook enig begrip voor mijn normen, waarden en gebruiken. Binnen mijn familie en kennissenkring is dat geen probleeem maar daar buiten wordt je wel eens vreemd asngekeken. Ik eet bijvoorbeeld geen koude rijst met iets erbij en als iets al de halve dag in een bak ligt te wachten hoef ik dat ook niet. Mijn vrouw en dochter weten dat en is ook geen probleem. Als ik iets te duur vind zeg ik dat gewoon, ik drasi er niet om heen.
Andere kant als we in een tempel zijn pas ik me wel aan en probeer te doen alsof ik respect heb voor de dingen die daar gebeuren. In de kleine arme dorpen heb ik wel echt respect voor wat daar allemaal gedaan wordt met weinig middelen, masr zijn we in een grote tempel, die bulkt van het geld hieven ze van mij geen donatie te verwachten.
Bewonderenswaardig dit initiatief van Tino Kuis, bekend van zijn vele postings betreffende Thailand’s mens en maatschappij. Want is integreren wel mogelijk in Thailand? Staat Thailand integreren toe? En wil men eigenlijk wel integreren? Op Thailandblog wordt namelijk vrij veel gewag gemaakt van een andersoortige beleving, zoals door een lezer in een reactie buitengewoon geformuleerd:
(citeer)
“Willy zegt op 3 november 2024 om 10:33
Laat dat nu de reden zijn dat ik blij ben dat ik de Thaise taal niet spreek. Als ik mijn vrouw moet geloven dan wordt er onderling enkel gepraat over eten, de tempelbezoeken en aanverwante onderwerpen. Daar bovenop komen nog de vele gesprekken waar er geroddeld wordt over anderen in de maatschappij met als onderliggende gedachte jaloezie en afgunst.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik af en toe wel eens een serieus gesprek mis. Ik heb geen contact met andere Farang. De enige gesprekspartner is mijn vrouw en de gesprekken zijn dan nog in gebrekkig Engels. Maar goed, ik vrees dat een goed gesprek met een Farang ook een zeldzaamheid is in onze egoïstische maatschappij. Hopelijk begin ik binnen afzienbare tijd niet met mezelf te praten.” (einde)
https://www.thailandblog.nl/column/column-liefde-in-thailand-is-een-sprookje-met-een-handleiding/#comments
Een aantal zaken in deze vallen op die breder en algemener neergezet kunnen worden, namelijk dat:
1- de taal niet wordt gesproken. (Oudere) gepensioneerden geven vaak aan het leren van de taal moeilijk te vinden. Maar er wordt kennelijk ook geen behoefte daartoe gevoeld. Daarbij is de respons van Thai mensen op Thai-sprekende ‘farang’ dubieus: ze vinden het grappig, maar ervaren het niet als aanmoediging om actief in gesprek te zijn. De Thaise overheid verbindt geen verplichting aan het kunnen spreken van de Thai taal bij het inwilligen van een verblijfsvergunning. Kan eigenlijk ook niet, omdat per definitie slechts voor één jaar toestemming voor verblijf wordt verleend, waarna op geleide van financiële voorwaarden verlenging van weer één jaar kan worden aangevraagd. Het niet hoeven/willen/kunnen spreken van de Thai taal belemmert v r i j w i l l i g de eigen integratie.
2- er geen contact is met andere mede-geëmigreerden. Eigenlijk mijdt men dit soort contacten. Pogingen tot het vormen van contactgroepjes of van een belangenvereniging blijken niet houdbaar. Dat doet de leeftijd, soms de afstand, het verschil in achtergrond, interesses en gebrek aan gespreksonderwerpen. Maar feit is dat er geen aanmoediging of i n i t i a t i e f is onderling om elkaar bij te staan te integreren.
3- bewust slechts het samenzijn met een Thaise partner wordt verkozen, ook al is de communicatie beperkt en dient men genoegen te nemen met het hebben over dagelijkse beslommeringen. Kennelijk is het op jezelf aangewezen zijn enig alternatief met t e r u g t r e k k i n g als gevolg.
En dan is er nog een 4e component, namelijk dat er vanuit de Thai overheid geen enkele neiging te bespeuren is om buitenlanders, die zich op visa-goedvinden in hun land vestigen, te zien als nieuwe burgers. Integendeel zelfs. Je bent als non-immigrant slechts t i j d e l i j k inwoner. Als niet per verlenging van het toegestane verblijf kan worden voldaan aan visumvoorwaarden, volgt opschorting. Een tijdelijk financieel tekort bij ‘retirement’, echtscheiding of overlijden bij ‘Thai marriage’, het einde van een arbeidscontract bij ‘business’: verandering van omstandigheden betekent einde van het visum. Het is aan de buitenlander om zich te wentelen in het zoeken naar overige mogelijkheden en opties. Gelukkig hebben we Ronny.
Kortom: het is zo overduidelijk dat integreren van overheidswege niet hoeft, dat geen prikkels uitgaan tot het beheersen van de Thaise taal, dat geen initiatieven genomen hoeven te worden tot gezamenlijke support, en dat leven in een eigen bubbel tot gewone zaak behoort.
Derhalve: als antwoord op alle vragen geldt dat wegens het ontbreken van een samenspel/samenwerking op gebied van integratie tussen Thai overheid en samenleving met de buitenlander er geen enkel belang is. Ben je hier met pensioen, geniet dan van je “oude” dag, wees goed voor jezelf en je naasten, vergeet de ander niet, en heb een goed leven, want daar heb je je hele leven voor gewerkt. Bezie hoe je de dag door kunt brengen, pluk die dag, blijf verre van Thai bemoeienissen, en probeer Thaise mentaliteiten en attitudes niet te doorgronden. En meen je dit wel te kunnen, lees dan eerst deze: https://pala.be/nl/artikel/van-thaise-glimlach-tot-grimlach
En natuurlijk: er is altijd wel een Petervz die als oud ambassade-medewerker zich kan voegen tot in ministeriële kringen. Maar dat is integratie niet. En er is altijd wel een Jan of Piet die in de Isan zijn schoonfamilie op het land helpt. Maar ook dat is een uitzondering? Maar hoeveel gaan er niet jaarlijks enkele maanden weg uit Thailand omdat volledige Thai regelgeving op velerlei gebied tekort schiet, hoeveel rijden er niet rond op fiets of motorbike om aan de dag smoel te geven? En hoeveel zijn er niet die vanuit een Hollandse thuisbasis de Thaise situaties bezien? Het zijn er velen!
Dag Loeng de keuze tussen wie het dichtst bij mijn mening zou komen lag tussen jou en William die een duizendste van een seconde lager staat met zijn verhaal.
Geweldig verwoordt heren ook door meerdere andere dat integreren hier in Thailand zoiets is als met je fiat 600 naast max verstappen staan.
Natuurlijk kan je je best doen, je bent tenslotte bewoner van dit land of langdurig bezoeker, overwinteraar, 555.
Go with the flow en als je toevallig over een talenknobbel beschikt proberen om je hun taal aan te leren.
Mag je hopen dat ze niet in het plaatselijke dialect overschakelen als je even niet zo belangrijk bent.
Ik ben hier niets meer als een onderdeel van gedoogbeleid waar sommige politieke leden in Nederland wel heel gelukkig mee zouden zijn, daarzo.
Dat ik daarnaast hier zelf voor gekozen heb als ‘financieel vluchteling’ [vele zeer vele] is natuurlijk ook een feit wat de meeste, maar al te graag willen vergeten.
Neemt niet weg dat de vele hun stukje geluk hier gevonden hebben.
Na meer dan 25 jaar in Thailand te leven kan ik beamen voor de volle 100% wat Loen hier beschrijft, maar een ieder zal het anders ervaren.
Hartelijk dank.
Voor punt 1 denk ik een 3,je moet gewoon heel eerlijk zijn je wordt gewoon nooit een Thai en ik denk dat dat ook goed is,ik spreek gewoon niet goed genoeg thais om diepgaande gesprekken te voeren en als ik het wel zou kunnen denk ik dat de gespreksonderwerpen met een gezamenlijke interesse niet veel voorkomt,daarmee heb ik tevens een antwoord op 2 gegeven, gelukkig heeft mijn vrouw 17 jaar in Nederland gewoont en ze spreekt behoorlijk Nederlands, ook is ze voor een deel Nederlands gaan denken.
Punt 3 ,ik fitness net als Rick thuis en ga overdag zwemmen in the Mall waar ik eigenlijk ook alleen contact heb met Farang.
Punt 4 geef ik een 3 bij mij in het dorp kent iedereen mij omdat ik daar al meer dan 30 kom,ik had 2 echte goede thaise vrienden waarvan er 1 helaas te vroeg is overleden en een verhuisd naar 400 km verderop.
Punt 5 is toch wel de taal en verschil in interesses, conclusie Nederlanders hebben altijd de mond vol over buitenlanders die niet integreren maar wij zijn eigenlijk geen haar beter.
1. Als je permanent gaat wonen in een land, dan vind ik dat zo goed mogelijk integreren in dat land essentieel is. Hoe goed integreren mogelijk is hangt af van meerdere factoren. Iemand die na pensioen in een ander land gaat wonen zal veel meer moeite met integreren hebben dan iemand van jonge leeftijd, met alle gradaties ertussen. Ik geef het een 4.
2. Deze vraag begrijp ik niet. De mate van Integratie heeft betrekking op alle elementen.
3. Het goed beheersen van de taal en de gewoonten. Toen ik 44 jaar geleden in Thailand kwam ben ik meteen begonnen met het leren van de taal. Ik werkte toen nog in een offshore gerelateerde functie in het zuiden van het land (vanaf Pranburi tm Songkhla) en in die tijd sprak daar praktisch niemand een woord Engels.
Toen de kinderen naar school gingen heb ik, door hen dagelijks te helpen met hun huiswerk, de Thaise taal goed leren lezen.
4.Tegenwoordig spreek ik in mijn dagelijks leven zo’n 70% Thais, 20% Engels en 10% Nederlands. Op 2 Nederlanders na zijn al mijn vrienden in Thailand Thais. Mijn gezin is Thais, mijn kinderen hebben goede functies in het bedrijfsleven in Thailand. Ik geef mezelf een 4, omdat ik als “farang” in eerste instantie toch altijd net iets anders overkom op Thais die mij niet kennen dan een Thai.
5. Echte obstacles ben ik niet tegengekomen, maar het is wel duidelijk dat het voor een Nederlander integreren in de Thaise samenleving toch wat langzamer gaat dan bijvoorbeeld in een buurland als bijvoorbeeld België.
Wil beginnen met de vraag of Thai wel willen dat buitenlanders integreren?
De beroepsverboden. Jobs for Thai only. Het lezen in de pers over job stelen door buitenlanders.
De jungle van Visa. Niks permanent, allemaal tijdelijk. En vergeet niet, verlenging altijd ..’up to the immigration officer’…
Deel kunnen nemen in locale politiek?
Met inbreng van professionele expertise op gebied van bijvoorbeeld milleu gebeuren?
No way. ( This is the way we do it)
Buitenlanders worden buitengesloten van in Obor Tor en Tessa Baan deelname.
Ben getuige geweest van hoe een prachtige kindergarten om zeep werd geholpen door Thaise afgunst en jaloezie.
Een buitenlander met een degree op het sociale vlak, met thaise echtgenote, met Thaise diplomas sociale skills betreffende kinderen, bouwden het op tot iets fantastisch. Buitenlander had het gefinancierd, Thaise echtgenote was officieel de baas.
’s Morgens kwamen dure auto’s de kinderen brengen.
Er was zelfs een kind dat niet wilde praten. Na een paar maanden hadden ze het aan de praat gekregen.
Thai afgunst + geld(!) en massage ambtenaren maakten dat corrupte thaise authoriteiten leemten in de vergunningen ‘ontdekten’.
Moesten sluiten.
De afgunstige en jaloerse Thai wilden de kindergarten voor een zacht prijsje overnemen. Wat een plot.
Het echtpaar sprong er goed uit met verkoop. Waren er helemaal klaar mee.
De Thai die het overnamen hadden van de business geen kaas gegeten. Een half jaar later kwamen de dure auto’s geen kinderen meer brengen/ophalen.
Einde kindergarten.
Een Thai kan zo zonder enige kennis een poolcleaning/plumber business beginnen.
Een buitenlander begint met betalen van allerlei ontmoedigings ‘professionele’ fees, en wordt verplicht een x aantal Thaise werknemers in dienst te moeten hebben.
Prive integreren? Praktisch onmogelijk. Blijft allemaal aan de oppervlakte hangen. Thai is niet geinteresseerd in ‘buiten de thaise deur denken’. Denken?
Ik veroordeel het niet, maar het insulaire in Thais denken, opgevoed zijn, is wel blokkerend.
En de Thai vindt het wel goed zo.
Voelen buitenlanders participatie als bedreigend.
Vaak wordt een minderwaardigheidscomplex verhuld.
Dus ter voorkoming van dat,..houd ze buiten de permanente deuren.
Heb zelf in een aantal buitenlanden geleefd/gewerkt in leidinggevende posities.
In landen waar geen emotionele weerstand tegen de buitenlander is.
Integreren ging vanzelf!
Waar de buitenlander niet als een jobstelende bedreiging wordt gezien.
In Thailand is integreren een toneelstukje. Een jezelf voor de gekhouderij.
Opmerking: Huwelijksgebeuren wil ik in deze discussie buiten beschouwing laten.
Precies William, ben het helemaal met je eens. Vooral met jouw laatste zin over het huwelijksgebeuren. Op dit punt blijkt toch ook weer dat het de Thaise samenleving niet om integreren is bedoeld. Op dit punt hebben de Thaise vrouwen hun farang weten te “integreren”. Integreren in de zin van “inpakken”. En waarom laten die farang zich inpakken? Omdat Thai vrouwen inschikkelijjer zijn , jonger en geen weerstand tegen een veel oudere partner, maar ze hebben er wel een prijskaartje aan hangen. Er is zelfs een aparte “categorie” visum voor: Thai marriage. Heb je 40K baht per maand of 400K baht op de bank, dan mag je je al bij je Thaise echtgenote voegen. Is het de bedoeling te integreren? Neen, zeer zeker niet. Wel dat er een extra Thaise gezin/familie meer financieel wordt onderhouden en niet (meer) ten laste valt aan de Thaise samenleving.
Hoewel ik nu sinds een paar maanden Thais leer, wil ik eigenlijk niet integreren. Ik ben geen boeddhist, en hoewel ik veel waarde hecht aan de denkwijze van het boeddhisme, zal het geen deel van mijn leven worden.
Dat ik niet integreer, ligt ook niet aan Thailand; dat ligt aan mijzelf. Waar ik ook woonde, heb ik het nooit geprobeerd. Ik ben vriendelijk, en daarmee is het voor mij genoeg.
Ik leef een fijn leven met mijn vrouw, en dat vind ik al voldoende.
het leven in Thailand is prachtig,goede temperatuur,meestal vriendelijke mensen en naar onze normen goedkoop leven.Respectuur de anderen,bemoei je met je eigen zaken en blijf uit het vizier van de gezagdragers allerlei en klaar is kees.
Als extra wil ik nog iets toevoegen aan door Thai niet gewenste integratie van buitenlanders.
Dat betreft Condo/flat en woningbezit.
Wat is de echte reden achter de regel/wet dat in een condo/flat complex maar 49% free ownership mag zijn?
Kom jij als “50-ste procent”, mag je slechts leasen.
Wat is de echte reden dat je een huis wel mag bezitten maar de grond er onder en rondom slechts een lease is of op naam van jouw company mag zetten?
Een advocaat regelt zo de oprichteng van een company voor je ( waar je niets mee doet) en met de juiste handdruk op Landoffice is alles kits. Ik heb het aangeboden gekregen, maar geweigerd, want ik had al een Retirement visa! Oh,.. volgens makelaar en advocaat was dat geen enkel probleem. Yes-yes.
Ik ben toch niet meegegaan in dit Thaise denken en doen.
Tussen Thai onderling is landgedoe veelvuldig crimineel.
Denk aan Phuket Big Buddha waar illegaal land aan project werd toegevoegd.
Het heeft indirect recent een dodelijke land slide veroorzaakt.
Met 13 doden als gevolg, arme Thai en Burmezen,, niet belangrijk, dus werd het stil.
Over tot Thaise orde van de dag.
Big Buddha nog even gesloten voor visitors tot het vergeten is.
Als High Season start gaat het weer open.
Al teveel protesten van Van- en Tuk tuk drivers die door het Big Buddha ritten missen veel geld verliezen.
Denk aan dat forest land clearing in noorden waar illegaal villa’s voor (retired?) rechters werden gebouwd.
Denk aan af en toe ( jaloerse?) influencial wistle blowers waardoor voltooide illegaal gebouwde projecten afgebroken moeten worden, wat vervolgens vaak niet gebeurd.
Fijn met ‘mediatie’ einde story. Het is gebouwd, het staat er nu eenmaal ,is wel mooi, afbreken is zonde
So, wat is de thaise negatieve fascinatie met klein niet zakelijk Freehold- en woning klein grondbezit van de buitenlander?
Bang dat de foreigner eens echt zal integreren?
Integreren in thais familie verband is al moeilijk, er blijft altijd een soort van bariére.
Integreren in Thailand? Wil Thailand niet.
Sjaak S en Marcel verwoorden het kort en goed.
Mijn Thaise vrouw heeft destijds zich veel moeite moeten getroosten in haar NL integratie-proces, als NL-nieuwkomer, mooi afgesloten met velen tegenover Ivo Opstelten, toen burgemeester van Rotterdam in een fraaie slotceremonie. Daar moest ik aan denken toen ik vanmorgen de reacties nog eens doorlas op dit onderwerp. En ik vroeg me af: welke moeite moeten wij ons getroosten in TH als ‘nieuwkomers’? Worden we wel beschouwd als ‘nieuwkomers’? Of zijn we slechts ‘farang’, of zoals in wetgeving en formeel bestuur ‘alien’ genoemd? Wat wordt van óns gevraagd? Toch echt niet meer dan aanpassing.
Integratie betekent burgerschap. Integreren is meer dan aanpassen. Aanpassen is dat je je fatsoenlijk verhoudt tot de normen en waarden van de ander. En de meesten van ons doen dat sowieso. Maar integreren betekent dat je deel van het geheel wordt. Echter, er is van Thai overheidswege geen enkele wens noch behoefte noch gevoel van noodzaak dat vreemdelingen/farang/alien zich integreren in de Thaise samenleving. Zoals aangehaald: komt een Thai burger naar Nederland, dan spreekt NL de wens tot integratie, en wordt de noodzaak aangegeven tot een taal- en burgerschapscursus.
De Thaise overheid nodigt niemand uit tot integratie. Tot aanpassing, dat wel. Daar gelden allerlei wetten en regels voor, en doe je dat niet, dan word je buiten gezet. Maar de vraag betrof integratie, (alhoewel ik niet goed snap wat het motief van Tino Kuis is/was hiernaar te vragen. Misschien dat hij, als alle reacties zijn gedaan, een beschouwing/evaluatie kan geven/reflecteren op de uitkomsten van zijn vraag.)
E-migreer je naar een ander land (EU/VK/VS/AUS) dan is er wederzijds sprake van een behoefte tot samenwerken om tot goed burgerschap te komen. Thailand wil geen vreemdelingen als burger. Een land dat toestaat dat je im-migreert, kent procedures waaruit een gezamenlijke verantwoordelijkheid blijkt om tot goed citizenship te komen. Maar Thailand kent geen dergelijke procedures. Wel voorwaarden die voor het gros van ons niet (meer) haalbaar zijn, qua taalbeheersing, financiële middelen, leeftijd en beroepsmatigheid, (Thai Nationality Act artikel 10). Wat blijft is jaarlijks toestemming vragen om gedurende die 365 dagen te mogen resideren/verblijven/wonen (TM7), elke verplaatsing te melden (TM30) en elke 90 dagen je adres door te geven (TM47). Nota bene: na een re-entry (TM8) zelfs weer in persoon. Die controle op je verblijf heeft alles te maken met het feit dat de Thai overheid wil weten waar je uithangt, en heeft niets van doen met het gunnen van vrijheid of support bij het worden van een fatsoenlijk Thai burger. Integendeel. De alien dient zich te voegen naar richtlijnen en (financiële) regelgeving.
Ik leef prima in dit land: ik hou van mijn Thaise vrouw, zij van mij, we spreken Nederlands/Engels met -, en zorgen wederkerig goed voor elkaar, we wonen mooi en ver weg van haar (Engelssprekende en naar Thai condities hoog opgeleide) familie, we hebben geen zin in familiaal gekonkel van halfzusters en -broers, onze (stief)kinderen zijn vernoemd in onze testamenten, we doen het uitstekend (van mijn inkomen), ons spaargeld is voor haar later, we hebben goede afspraken gemaakt, we kunnen boodschappen doen waar we willen, we maken jaarlijks diverse uitstapjes en gaan meermalen per jaar een weekend/weekje/langer naar het buitenland/Nederland, we laten alle politieke en criminele gedoe daar waar het zich afspeelt, we hebben met niemand conflicten of ruzies, en verhouden ons netjes jegens anderen en onze omgeving zoals het alle Thai betaamt. Wat willen we nog meer?
Uiteraard moet Loieng Loeng zijn.
Loeng, prachtig verwoord. Uit het hart gegrepen!
Precies die twee heb ik mijn liked gegeven, aan jou ook William. Ik woon nu 14 jaar voor vast in Thailand, ik ken de nukken van de Thais maar al te goed nu, ik denk pas aan integreren ALS! Indien ik een eigen stukje grond mag bezitten waar ik MIJN eigen huisje kan en mag bouwen, EN dus OOK! voor een eigen Thais paspoort in aanmerking kom ! EN, uiteraard, dat alles zonder miljoenen Baht onder de tafel te moeten doorschuiven! JA, dan pas denk ik aan integreren en ook de Thaise taal te gaan leren. Ik ben me ervan bewust dat dat niet zal gebeuren hier in dit mooie Thailand, helaas, tot dan blijft mijn hand stevig op de knip, mijn knip!