Lezersvraag: Hoe gaat de Thaise overheid het gebruik van zonne-energie stimuleren?

Energieproductie uit zonlicht is een aan belang groeiend issue in het Thaise energiebeleid. Tot zover is dit zowat de enige parallel met hetgeen we in de EU (de lage landen) kennen. Het is vooral een wereld van verschil.

Voor elektriciteit zet(te) Thailand traditioneel in op productie met fossiele brandstoffen. Ook hydro-elektrische installaties (diverse grote stuwmeren) zijn substantieel van belang.

Decentrale elektriciteitsproductie (bvb. zonnepanelen verspreid op daken van huizen en bedrijven) is er nauwelijks in het Land van de Glimlach. Daarvoor ontbreekt het “beleidskader”. Het regelgevend en technisch instrumentarium werd hiervoor niet ontwikkeld. Zo is bijvoorbeeld elektriciteit geproduceerd met individuele zonnepanelen niet terug op het (laagspanning)net aan te bieden. Meters die achteruit kunnen lopen worden niet geplaatst. Slimme meters die flexibel inspelen op vraag en aanbod voor gunstige prijsvorming even min.
Wel zijn er diverse initiatieven voor grootschalige productie van elektriciteit uit zonlicht, de reuzegrote velden met zonnepanelen. Die initiatieven gaan uit van investeerders die al gevestigd zijn, of nauwe contacten hebben in de Thaise elektriciteitsproductie en/of distrubutie. De gekende monopolisten die zichzelf in stand houden.
In afgelegen gebieden waar een distributienetwerk ontbreekt is er her en der kleinschalige autonome productie met zonnepaneeltjes en opslag, meestal voor één nacht, in batterijen. Bescheiden vermogens die niet volstaan voor de normale behoeften van een farrang. Economisch volstrekt onverantwoord, maar bij gebrek aan alternatief een welkome TINA-oplossing … kost wat kost.