Beste lezers,
Regelmatig koop ik iets voor het dochtertje van mijn vriendin die 9 jaar is. Wat mij opvalt is dit al haar speelgoed in mum van tijd kapot is.
Zo heb ik al een paar keer een fiets voor haar gekocht. Na ongeveer een maand is die kapot. Poppen, daar blijft weinig van over. Laatst een tablet computer gegeven nu zit er een barst in het scherm.
Juist omdat ze het niet breed hebben zou je denken dat ze voorzichtig zijn met kadootjes.
Ik heb eens wat nagevraagd bij ander expats en zij hebben dezelfde ervaringen.
Weet iemand hoe dit komt?
Groet,
Lucas
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending2 december 2024Integratie (lezersinzending)
Lezersinzending2 december 2024Te koop van een lezer: Ford Everest Turbo Diesel 4-Wheel Drive
Lezersinzending2 december 2024Belgium here we come! (lezerrsinzending)
Visumvraag2 december 2024Thailand Visa vraag Nr 215/24: Immigration Chonburi – Afspraak bij immigratie niet mogelijk
Ha Lucas,
Ik heb dezelfde ervaring, maar dan betreft het wel voornamelijk het thais/chinese fabrikaat speelgoed. Speelgoed uit Nederland meegebracht doorstaat het kinder geweld een stuk beter, is mijn ervaring.
Mijn zoon speelt al 5 jaar met hetzelfde (nederlandse) spelgoed. Na schooltijd gekochte plastic toys zijn binnen 2 dagen vermorzelt.
Goedkope tablets en stenen vloeren zijn ook een dodelijke combinatie, is mij opgevallen.
Verder is het mij zelf ook gelukt om binnen 40 dagen het crankstel te slopen van mijn chinese fiets. Niet berekend op hollands gewicht, en benen? Of toch gewoon zeer slechte kwaliteit?
Zelfde ervaring als jij, hoe het komt, dat wordt gissen, ik hou het maar op oninteresse, geen opvoeding aangaande zuinig met je spullen zijn. Oplossing: ik heb een grote zak lego ( maar dan de grote blokken )
gekocht en die zijn niet stuk te krijgen, voor de rest niets van speelgoed kopen, ze zijn het meest tevreden
met het thaise eten en snoepgoed, dus hou het daar maar op !!
Het is gewoon de slechte kwaliteit van de Chinese producten.
Twee keer een DVD speler gekocht.
Allebei binnen een jaar overleden.
Een versterker gekocht, maar die zelf nog kunnen repareren.
Niets bijzonders, hoor! Het is geen typisch Thais probleem, het gebeurt overal ter wereld.
Ik heb 2 aardige links voor je:
http://www.ouders.nl/forum/4-dreumes-en-peutertijd-1-4/help-mijn-zoontje-maakt-zoveel-spullen-kapot
http://everydaylife.globalpost.com/deal-children-destroy-toys-8912.html
Suces ermee!
Het ligt gewoon aan de slechte kwaliteit van goedkoop speelgoed uit China . Na. een dag of twee zijn de goedkope autootjes kapot, of de nep Barbies,je noemt het maar.
Na het speelgoed en het opgroeien, slagen er enkele zonderlingen ook in een mum van tijd in om magnetron, staafmixer, zaklamp, grasmaaier en noem maar op, in de kortst mogelijke tijd naar de haaien te krijgen.
Uiteraard geldt dat ook voor mobieltjes en aanverwanten. Ook zelfs de closetpot, lichtschakelaars of netstroompunten.
En sommigen zijn daar hardnekkig in, niet bij te brengen – laat staan bij te leren – hoor.
Of dat met de kwaliteit van de producten te maken heeft, betwijfel dat sterk!
Onhandigheid lijkt het me ook niet, zou het een karakterstoornis kunnen zijn?
Er zijn wel trucjes, zoals een plastieken eetservies en dito bekers ipv porselein en glaswerk, lol!
Wat ik hier allemaal lees is gewoon waar, ikzelf vindt het al een hele prestatie bij thuiskomst dat het 5 min. heel is gebleven het speelgoed, ja ik moet er maar om lachen (inwendig) en hoop en weet het is maar tijdelijk, en hier bedoel ik mee dat onze kinderen ook ouder worden en dan hoop ik op dat moment dat het geen slopers zijn . het speelgoed en helemaal het kapotte speelgoed bewaar ik voor later om te laten zien , met ons verhaaltje erbij, Ook de toch wel mindere kwaliteit vanuit China speelt parten, maar wat is het verschil met Nederland daar wordt ook vanuit China geimporteerd.Ik laat het maar zo mijn “sloper” en hoop dat het eens goed zou komen, tenslotte ben ik ook eens jong geweest en weet ook nog dat ik dinky toys sloopte en verloor in de zandbak, en als je dan thuis komt ook op je donder kreeg. Groet R.Pakkred
Het zijn niet alleen kinderen die alles kapot maken, wij lenen vaak gereedschap uit, en vaak komt het kapot terug, door verkeerd gebruik, en onverschillig ermee omgaan, Een boek kan ik er over schrijven, maar zal ik niet doen, ik word al moe als ik eraan denk.
In de kleine dorpjes kun je zien wie er zuinig is op zijn spullen, bij een farang is het meestal keurig netjes in en rond het huisje maar bij Thai is het toch meestal een grote bende en een rotzooitje, ze zijn nog te belabberd om iets op te ruimen of hun schoenen netjes aan de kant te zetten, net als de de scooter op te poetsen, komt ook in de meeste woordenboeken niet voor.
En ja als het de kinderen niet wordt geleerd om zuinig met je spullen om te gaan ?
Maar natuurlijk ook de chineese kwaliteit is 3 X . . . ! Neem die verlengsnoertjes van 100 Bath, 10 X de stekker in en uit en het is kapot, of het maakt kortsluiting.
Hetzelfde met die troep uit de 20Bath winkel, en ja goedkoop is dus duurkoop in de meeste gevallen.
En zo kun je nog 1000 voorbeelden opnoemen !
Groeten uit Korat.
Ja heb een pleegzoon, en neven en nichtjes, en allemaal niet zuinig op hun spullen, maar naar mijn mening ligt dat aan de opvoeding van de ouders.
Die soms niet bezitten, geen bed , geen tafels , stoelen , alleen een TV, maar wel een auto liefst een nieuwe, en daar word wel voorzichtig en zuinig mee op gesprongen.
Heb een huis met alles er op en er aan, maar heb menigmaal , de familie van groot tot klein , terecht moeten wijzen op het omgaan van onze spullen, ontzagen niets, gingen op knappe stoelen, gehurkt zitten met hun vuile voeten
Met eten , botjes en de overbodige dingen gewoon op de tafel, gemorste drank niet meteen opgenomen, kids die binnen kwamen over mijn bankstel renden, ook de vriendjes van mijn stiefzoon. dus mijn remedie, als je niets hebt om zuinig op te zijn, hoe gedraag je je dan, als het je ook niet bij gebracht word.
En niet alleen mijn schoonfamilie , maar ook buren kennissen etc.
Mijn vrouw heeft het wel geleerd, omdat zij weet wat het gekost heeft, en niet snel te vervangen, en attendeert dan ook de visite, op waakzaamheid en oppassend te zijn, voor onze spulletjes.
( en veelal niet in dank afgenomen} maar blijven attenderen, zit er toch vooruitgang in.
“Wat de Thai zien, maken de handen stuk!”, is mijn ervaring. Geldt niet alleen voor kinderen. Ik sta soms met verbazing te kijken hoe men iets kapot krijgt. Goedkoop of duur maakt ook niet uit. Gereedschap waar ik al 10 of 15 jaar mee werk: Leen het uit aan een Thai en het is kapot of incompleet als het terug komt. Mijn cd en dvd collectie van honderden titels na enige jaren door Thaise familie genivelleerd tot enkele tientallen titels. Wat na gebruik resteert zijn lege doosjes en beschadigde cd’s/dvd’s. Nieuwe bromfiets gekocht voor een neefje. Na 1,5 jaar naar de schroot. Afstandbedieningen zijn niet aan te slepen. Vallen gemiddeld 10 keer per dag op de grond. Auto uitgeleend voor een paar maanden toen wij in Nederland verbleven. Bij terugkomst geen druppel olie in de motor. Banden van fietsen en bromfietsen worden pas opgepompt als men op de velgen rijdt. Resultaat iedere maand wel 2 of 3 nieuwe binnenbanden. Sony spelcomputer uit Nederland in Thailand binnen een half jaar gesloopt. Mijn Thaise zwager koopt ieder jaar wel een nieuwe tv omdat de oude op onverklaarbare wijze veruineerd wordt door zijn (klein)kinderen. En zo kan ik nog wel tientallen dingen opnoemen.
Het kan natuurlijk gewoon aan mijn familie en kenissenkring liggen in Thailand, maar ik zie dit toch veel om mij heen. Men is niet echt zuinig op duur betaalde zaken. “Gaat het goed, dan gaat het goed en als het kapot is, zien we wel weer verder”, lijkt het motto hier. Ik heb ook niet het idee dat men zich daar echt druk om maakt. Een ding is zeker: Het is goed voor de economie!
Allereerst leren we zuinig met je spullen om te gaan ; een Thai wat minder . Verder willen kinderen nogal eens “te moeilijk” speelgoed ontvangen ; ze worden gekocht met volwassen ogen . Een kind wil iets simpels en wil ontdekken . En daar hoort kapot maken bij . Niet iets echt voor Thailand ; gebeurd ook in Nederland . Geef ze lego of een blokkendoos en ze zijn uren bezig ; daarin tegen is een bestuurbare boot / vliegtuig en/of auto zo kapot . Dus houd het simpel papa .
Een van de redenen is ongetwijfeld het niet kopen van het juiste speelgoed tov. de leeftijd van het kind.
Of wat te denken van het geven van een draadloos bestuurbaar vliegtuigje aan iemand die nagenoeg blind is? Dat gaat met goed geluk maar 1 keer de lucht in en dan maar zoeken naar het kapotte vliegtuigje.
De kwaliteit van speelgoed is vaak miserabel qua duurzaamheid.
Het juiste gebruik van het speelgoed is vaak onder de maat, ondanks uitgebreide instructie.
Ik zie dit om me heen, oplossing, zie je 5 minuten prutrommel, laat het liggen, kun je beter niet geven, beter is alleen ” hufterbestendig ” speelgoed, redt het een tijdje.
Opvallend is, dat er zo massaal hetzelfde wordt ervaren.
NicoB
Mijn ervaring is dat de kinderen hun speelgoed erg makkelijk delen met andere kinderen en na het spellen laten rondslingeren op het erf bij het huis.Daarnaast bleek in huis nauwelijks opbergruimte te zijn voor spullen van de kinderen dus werd alles opgeborgen in een plastic mandje.
Ik heb voor mijn twee kinderen 9 en 7 een kledingkast gekocht met enkele laden en ze kenbaar gemaakt dat elk stuk speelgoed dat ik s avonds op het erf zou vinden nadat zij naar bed waren gegaan deirect zou weggooien. Na twee keer de daad bij het woord gevoegd te hebben gaat alles (ook kleding) voor het slapen de kasten in en hebben we er nauwelijks werk aan.
Moraal van dit al, het zit in de opvoeding en het niet kennen van waarde van de spullen. Ik geef ze nu elke week zakgeld en ga eens per maand met ze shoppen. Ik leg geld bij als ze iets willen hebben dat hun spaargeld te boven gaat en ze zijn er oerzuinig op.
Hallo Peter,
Klasse Peter, dat is de manier om ook kinderen, hoe klein ze ook zijn, te proberen de waarde van iets te laten leren onderschatten en ook dat speelgoed niet van een boom geschud worden.
Goed idee trouwens van die laden.
De opvoeding van het thaise grut is hier absoluut niet voldoende.
En laten we eerlijk zijn, zeker niet als er een farang in de kring zit.
Ja TB-ers, het is zo.
Een klein voorbeeld.
Dochter 14, zoontje 8 dacht ik.
Staat dit dus rustig tegen mij te vertellen, alsmede dat “HAAR ATM TOCH ALLES BETAALD”
En dit bedoel ik letterlijk.
Zoonlief wil niet langer dan 2 maanden op een kussen slapen en krijgt dus een nieuwe. het zelfde antwoord als boven.
En dit gewoon zonder enige gene tegen een andere falang mede te delen.
Ik zou mijn ogen uit mijn kop schamen, maar daar heft men hier geen last van.
Dus buiten de opvoeding die de kinderen niet krijgen, is moeders ook een grote schuldige in dit verhaal.
Ik heb nog een reeks voorbeelden, van moeders met jongere kinderen en een farang, maar ik denk dat de meeste onder ons een gelijksoortige ervaring hebben.
LOUISE
Het is niet allen speelgoed wat van slechte kwaliteit is, Thailand heeft over het algemeen geen goede kwalitatief materiaal.
In het verleden heb ik nogal wat gereedschap gekocht bij Globel House, in de winkel liggen al verschillende gereedschappen met roest, schoenen voor mijn vriendin 2 weken dragen kapot, handtassen en niet de aller goedkoopste kapot omdat metalen sluitingen van een metaal zijn die zeer slecht is, en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan.
OH vergeten bij mijn vorige verhaal slechte kwaliteit materialen,,,,, garantie is hier tot aan de deur.