Thailand vraag: Registratie bij amphur?

Mijn gele tabien baan was voldoende voor verlenging van rijbewijs.
Ook voor registratie en domiciliëring van onze elektriciteitsrekening volstond mijn gele tabien baan.

Roze ID heb ik zonder vragen bij dat gele Tabien Baan gekregen. Gebruik ik amper.
Wel altijd in het ziekenhuis. Paspoort wordt dan niet naar gevraagd.
Wel moet ik 20 Baht extra betalen zoals alle Thai indien je geen militair bent. Dit omdat ik naar naar het Militair ziekenhuis ga in Kanchanaburi. Ga voor de grap eens mijn veteraankaart tonen de volgende keer en kijken hoe ze reageren. .-)
Prime artsen daar trouwens maar dit terzijde.

Beste Soi,
citaat: ‘Zoals jij dat bedoelt- jouw persoon in naam doen noteren met als getuige de huiseigenaar/verhuurder en de poejeibaan mag, kan, leuk- maar is niet vereist cq verplicht, anders dan die bij Immigration.’
Het is niet omdat het niet vereist of verplicht is dat het niet bestaat. Dat bestaat hier degelijk wel.
Ik gebruik deze registratie niet enkel voor het vernieuwen van mijn rijbewijzen maar ook voor het openen van een extra bankrekening, het vernieuwen van mijn Thaise Radio-zendamateur licentie bij het NBTC. Het bestaat dus wel en wordt ook als officieel document aanvaard.
Zomaar beweren dat het in Thailand niet bestaat is gesteund op wat?

De tabian baan is een administratief document waarmee je kan aantonen waar je hoofdverblijfplaats is. Het is een document dat een eigenaar en/of verhuurder moet kunnen voorleggen om aan te tonen wie er in een pand huist. Dit is althans zo voor Thaise burgers met hun blauwe tabian baan.

Niet Thai kunnen zich bij het lokale bestuur ook als inwoner laten registreren en ontvangen dan een gele tabiaan baan. Zij zijn zelf houder van het gele document, niet de eigenaar/verhuurder van het pand. Die getuigd enkel dat de niet Thaise burger in het pand huist.

Dit alles in toepassing van het Thaise burgerlijk wetboek waarin regels m.b.t. het bevolkingsregister vastgelegd zijn. Dit deel van het Thaise burgerlijk wetboek is gestoeld op de Franse regelgeving terzake. In Frankrijk moet een eigenaar verhuurder ook kunnen aantonen wie er in het pand woont, via “le carnet de maison”.

Het Thaise burgerlijk wetboek is initieel gestoeld (gekopieerd zou je oneerbiedig kunnen zeggen) op het Belgische, via de Belgische rechtswetenschapper en diplomaat Gustave Rolin-Jaequemyns, adviseur van koning Rama V (Chulalongkorn).

Zo’n tabiaan baan, carnet de maison is het administratief document voor de betreffende burger. Het bestuur schrijft de burger, ongeacht of die Thais of niet-Thai is, in in het bevolkingsregister.

In België en Nederland kennen wij enkel de inschrijving in het bevolkingsregister en ontvangen we geen separaat document dat aantoont waar onze hoofdverblijfplaats is. Dat wel op de chip van de ID-kaart, maar niet erop gedrukt vanwege privacy regelgeving.

De registratie bij Immigration Police is een heel ander verhaal dat voortvloeit uit de immigratie regelgeving. Met een certificate of residence kan een vreemdeling zijn tijdelijk verblijfplaats aantonen.

De werking/toepassingsmogelijkheden van de tabian baan en van het certificate of residence overlappen deels. Ze spruiten echter uit onderscheiden regelgevende kaders.

De voorwaarden om een certificate of residence te krijgen verschillen wel eens van het ene tot het andere Immigratiekantoor. In het kantoor in mijn provincie kost het “500 bath please and no receipt sir”. In de meeste Immi-kantoren is het gratis, zoals het hoort.

Voor een tabiaan aanvraag worden soms de gekste document gevraagd, ooit werd me daarvoor een gelegaliseerd kopie van mijn paspoort plus gelegaliseerd kopies van de geboortebewijzen, van mijn toen al overleden, ouders gevraagd. Ting tong 🙂

In de gemeente waar ik nu woon vroeg het lokale bestuur, Amphur, enkel mijn EU-paspoort en de getuigenissen van mijn vrouw (eigenaar van het pand) en van de Phuja baan. Een Thaise roze ID-kaart kreeg ik bij de gele tabiaan baan.