Thailand vraag: Hoe omgaan met culturele verschillen in een relatie met een Thaise vrouw?
8 maart 2023
Beste lezers,
Ik heb sinds kort kennis aan een lieve Thaise vrouw en ben mij wat aan het verdiepen in relaties en cultuurverschillen. Vandaar mijn vraag: Hoe kan je als buitenlander op een respectvolle manier omgaan met culturele verschillen in een relatie met een Thaise vrouw.
Wat zijn enkele veelvoorkomende misverstanden die westerse mannen kunnen hebben over Thaise vrouwen en cultuur?
Groet,
Bart
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Thailand algemeen19 november 2024Liefde in Thailand of een dure illusie? (lezersinzending)
Thailand algemeen19 november 2024Vreemde beroepen (lezersinzending)
Visumvraag19 november 2024Thailand Visa vraag Nr 209/24: Is een Electronic Travel Authorisation (ETA) vanaf 1 december verplicht?
Belasting Nederland19 november 2024Thailand belasting vraag: Kun je belasting terugvragen na emigratie naar Thailand?
Bart,
ik ben 40 jaar getrouwd met dezelfde Thaise (Isaan) vrouw.
Er zit geen groot leeftijdsverschil tussen ons en ik denk dat het bij de Thai Farang relaties niet veel uitmaakt.
Bij een huwelijk tussen nederlanders onderling is er weinig verschil tussen de financiele status van beide partners. Je ziet weleens een oudere nederlander met veel geld en een veel jongere knappe vrouw, maar dat zijn uitzonderingen.
De invloed van de familie is gering want die hebben hun eigen bestaans mogelijkheden.
Wanneer het aanstaande bruidspaar maar gelukkig is , heeft iedereen vrede mee.
Meestal hebben beide nog geen kinderen.
De huwelijken tussen een Thaise en de Farang verschillen hiervan.
Een huwelijk waarbij beide een zelfde financiele positie hebben is zeldzaam.
De meeste Thaise die contct zoeken met een buitenlander doen dit om financiele redenen.
De familiebanden zijn sterk en van de toekomstige echtgenote wordt verwacht dat deze de vader , moeder financieel ondersteunen.
Soms heeft de vrouw al 1 of 2 kinderen, welke niet zelden verzwegen worden.
Samenvattend: Wanneer je financieel in staat bent om de toekomstige echtgenote te kunnen onderhouden incl, een deel van de familie en jaarlijks een reis voor beide naar Thailand te kunnen betalen zal de relatie standhouden.
Verder is jaloezie tussen Thaise sterk aanwezig.
Wanneer je beste vriend ook met een Thaise getrouwd is, zul je vermoedelijk die vriendschap gaan verliezen.
Sommige Thaise vrouwen gokken en spelen kaart voor geld dus dat is nog een aandachts puntje.
Daarnaast kunnen Thaise zeer amicaal zijn en wanneer men Thaise kenissen opzoekt is het er erg gezellig.
Altijd lekker eten in huis, dus geen kopje koffie met een koekje.
Met enige regelmaat een feestje.
Samenvattend: Het leven met een Thaise is nooit saai
Jou lieve Thaise vriendin hetzelfde behandelden als iedere vrouw waar ze ook ter wereld ook vandaan komt.
Wees vriendelijk attent en verzorg jezelf goed. Wees niet lui en open zijn naar haar toe. M.a.w doe je eigen niet beter voor dan je ben.
Wel bij een Thaise buitenlands relatie is het wel vaak dat jij zorgt voor het geld in ieder opzicht en zeker in het begin van de relatie.
Ook of zij in het westen woont en hier al inkomsten heeft is natuurlijk ook van belang.
Belangrijk in een relatie met een Thaise is dat je ook met haar familie krijgt te maken en vaak ook financieel steunt.
Belangrijk zijn haar Familie/evt. Kinderen en dat je financieel wel geld heb.
Dan kan zo relatie zeker slagen
Waarschijnlijk is dat leren met vallen en opstaan.
Uw vrouw uitleggen dat u geen Thai bent, dat zij u moet waarschuwen als u een grote fout dreigt te begaan, of hebt begaan, en dat er dingen zouden kunnen zijn, waaraan u niet zult kunnen voldoen.
Per slot van rekening komt u zelf ook uit een cultuur en hebt punten van: Tot hier en niet verder.
En de rest gaat vanzelf wel.
Zelfs de Thai begrijpen wel dat gewoontes verschillen.
Ik heb mijn Thaise echtgenote vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ik ENKEL haarzelf financieel wil onderhouden en NIET haar familie. Na 14 jaar huwelijk is mijn standpunt nog altijd niet veranderd en daar heeft ze alle begrip voor.
Voor de rest zou ik zeggen respecteer haar en doe je niet beter voor als je bent. Eerlijkeid en openheid is de sleutel tot succes.
Ik ben 18jaar gehuwd en heb juist het zelfde gedaan zonder problemen
Gelijk heb je ik heb hetzelfde gedaan duidelijk en eerlijk zijn
En met respect behandelen dan duurt het het langst
Herman zo is het heb het zelfde gedaan
Al 25 jaar samen met thiase,
Ik heb nooit cul;turele problemen onder vonden , wel grappige momenten.
Ik behandel haar als een volwaardig iemand en zie geen “buitnlandse” vrouw zij is en individue.
Zij begrijpt dat ik niet alles begrijpt qua cultuur en word niet boos maar legt uit.
Voor liefde voor (thais) eten helpt.
tevens hebben we onze eigen grenzen ,, gokken accepteer ik niet , zij accepteert dat . Ze rookte ik dronk
afgeproken beide te stoppen .
maar is dat om dat ze thais is of is dat normaal in elke relatie compromissen?
1 ding, staat vast daar kom ik niet onderuit en wil ik ook niet .. zij zal haar moeder altijd financieel ondersteunen , enn dat doen we dan ook.
De meeste Thaivrouwen zijn erg verbonden met hun familie,die vaak in het zelfde dorp, op het zelfde grondstuk, of ook nog in het zelfde huis wonen.
Komt een farang in deze familie, is niet zelden bij de Thaipartner als ook bij haar familie een grote, vaak verkeerde verwachting.
De farang die meestal de financieel beter gestelde is, moet als hij in het begin geen duidelijke afspraken maakt, voor de gehele familie een soort sociale verzekering spelen.
Een Thaivrouw die met een farang samen is, zal als het haar financieel en materieel goed gaat, tenminste als ze voor haar gevoel haar gezicht niet verliezen wil, haar familie ook niet geheel kunnen vergeten.
Hoe groot haar verwachting en ook die van de familie is, heeft de farang zeker in het begin, zelf in zijn handen.
Klare afspraken en grenzen, en niet proberen een vaak groot leeftijdverschil proberen goed te maken met onrealistische beloftes, die achteraf niet meer haalbaar zijn.
Afspraken die eigenlijk in het prille begin van de relatie reeds moeten plaatsvinden, zeker niet eerst na een huwelijk moeten plaatsvinden.
Kun je een Thaivrouw, door klare wijn in te schenken, toch van een mogelijke relatie met deze grenzen overtuigen, is een verdere relatie en een mogelijk later huweijk, zeker te overwegen.
Gaat zij niet accoord, of merk je ook dat haar familie andere voorstellingen heeft, zal het kaf zich vrij snel van het koren scheiden.
De thaivrouw zal zelf, of op druk van haar famile, jou zo snel mogelijk verlaten, en te kennen geven dat zij ook op den duur nooit een goede partner voor jou zijn kon.
Zelf ben ik reeds lange tijd gelukkig samen met mijn thaivrouw, geven als iemand gezond is geld alleen voor een tegenprestatie, die bestaat uit tuinonderhoud en onderhoud aan het huis zolang wij in Europa zijn.
Tegenprestatie,omdat ook een gezonde Thai die werken kan begrijpen moet,dat wij in Europa ook voor alles werken moeten,en niet eenvoudig de hand kunnen ophouden.
Verder kijken wij zelf waar we een uitzondering maken, zoals hulp bij onderwijs etc. en worden van familie nooit om geld gevraagd.
Ga je meteen vanaf het begin zelf de rijke farang spelen waar alles mogelijk is, dan Sawadee Krap. en Chock dee 555
“De farang die meestal de financieel beter gestelde is, moet als hij in het begin geen duidelijke afspraken maakt, voor de gehele familie een soort sociale verzekering spelen.”
Klopt, maak vanaf dag 1 duidelijke afspraken! Mijn Thaise familie krijgt van mij geen financiële ondersteuning. Mijn echtgenote zegt me zelf dat er, indien je begint met geld rond te delen, er alsmaar meer wordt geëist en steunt mij volledig in mijn besluit. Ik heb gans mijn leven hard gewerkt, heb nu een redelijk pensioen en daar kunnen we met zijn tweetjes goed van leven.
Mijn schoonvader en schoonbroer doen de ganse dag niets anders dan drinken en steken geen bal uit. Werken kennen ze niet met als gevolg dat ze een armzalig leven hebben. Dit is uiteraard spijtig maar is hun eigen schuld. Mijn schoonmoeder probeert af en toe eens geld los te peuteren maar mijn vrouw steekt daar steevast een stokje voor.
Een verwrongen beeld van de Thaise vrouw
Het is wel toevallig zeker, dat ik hier nooit lees van relaties met financieel onafhankelijke Thaise vrouwen. Vrouwen die niet vastzitten in verouderde maar bestaande Isaanse structuren.
Vrouwen die zelf hun leven sturen.
Vrouwen die zelf hun liefde kiezen.
Er zijn nog 70% niet-Isaanse vrouwen – blijkbaar niet zo bereikbaar voor de falang.
Laten we daar niet naast door praten.
Sociale systemen met economische afhankelijkheid van de vrouw die voor haar en voor haar familie financiële zekerheid creëert: daarin zitten de meeste falang. Dat is logisch.
Ze zijn gaan vissen in het noordoosten.
Het is liefde op financiële zekerheid gebaseerd.
Laten we dat niet negeren.
Ik lever wat en jij levert ook wat aan mij. De money en de honey.
Maar het is de waarheid onrecht aandoen om heel Thailand gelijk te stellen met de economische afhankelijkheid in relaties die in de Isaanregio heerst.
In die relaties is liefde een economisch gegeven.
Afhankelijkheid betekent onevenwicht.
In Chiang Mai of Hat Yai krijg je heel andere relaties met falang.
Als je al een relatie met een vrouw uit die regio in de wacht kunt slepen…
Ik ben bijgevolg zo’n beetje ontgoocheld dat we altijd ‘de Thaise vrouw’ geportretteerd krijgen zoals ze in Sisaket, Surin, Roi Et, Mukdahan, Udon Thani bestaat.
Maar geprojecteerd als ‘de Thaise vrouw’ tout court.
Helaas is dat niet de waarheid.
Een Thaise die een succesvol leven heeft, financieel in goeden doen is, vast werk heeft en genoeg salaris heeft om je niet nodig te hebben, later een voldoende pensioen krijgt, een gewone middenklasse Thaise vrouw met andere woorden, die sla je niet aan de haak! Die vindt wel een leuke, liefhebbende en zorgende Thaise man!
Want die bestaan wel echt.
Waarom zou ze ook haar toevlucht moeten zoeken tot een falang?
Hoewel Isaan ladies je voorhouden dat Thaise mannen zuipen, gokken, altijd met andere jonge Thaise meisjes neuken, hun geld voor zichzelf houden, geen onderhoudsgeld betalen voor hun baby’s en zo meer.
En wij, buitenlanders geloven dat zomaar blindweg.
Thailand kun je goed vergelijken met Frankrijk. Ik doe dat althans. Qua bevolkingsaantal, natuur, economische bedrijvigheid, scholing enz. Zoals men de Thaise vrouw voorstelt zou het zo zijn alsof men de Bretonse vrouw als identiek aan de Franse vrouw voorstelt.
Daar trappen we niet in… in het geval van Frankrijk…
Nou ik ben een voorbeeld want ga uit principe alleen maar om met financieel onafhankelijke vrouwen met een goede baan of onderneming. Ik woon in de Isaan en er zijn vrouwen genoeg die hier aan voldoen. Daarnaast was ik de 1e 20 jaren van mijn tijd dat ik Thailand kende nog nooit in de Isaan geweest maar wel in Centraal en Noord Thailand en kan je verzekeren dat er echt geen verschil is, dat het anders dan in de Isaan is praat je jezelf aan. In Aziatische landen is het de norm en plicht om voor je ouders te te zorgen, miljoenen Filipijnse gastarbeiders doen niets anders en en China is het zelfs wettelijke verplicht om voor je ouders te zorgen en in Japan is de ouderverering zeker sterk, om maar een paar voorbeelden elders aan te halen. Daarnaast voor degene die zich afzetten tegen het financieel ondersteunen van de ouders als deze vader of moeder geen of weinig geld heeft vind ik getuigen van verkeerde instelling als je zelf wel genoeg hebt, immers zonder ouders was je vrouw er ook niet geweest, en met een overheidspensioen van minder dat 1000 baht per maand en zelf heb je een inkomen van 70.000 baht of meer en dan niets geven; ja dan ben je niet goed bezig.
Eens. Ik ga een eind met jou mee als jij zegt dat er een verwrongen beeld bestaat van de Thaise vrouw. Merendeel van de reacties hebben aldus als onderwerp het al dan niet sponsoren van de Thai schoonfamilie. Alsof dit gegeven het feit is dat een cultureel verschil uitmaakt. Zo die er al is. Wel feit is dat farangmannen het meest zoeken bij economisch zwakkere vrouwen. Vaak ook met minder tot zeer weinig scholing. Je zou dan ook kunnen veronderstellen dat die mannen menen gemakkelijker beet te kunnen hebben.
De tweede vraag van Bart is eigenlijk veel interessanter. Hij stelt eerst de vraag of er culturele verschillen zijn in de omgang met een Thaise vrouw, neen dus, vervolgens vraagt hij ons: “Wat zijn enkele veelvoorkomende misverstanden die westerse mannen kunnen hebben over Thaise vrouwen en cultuur?” De meeste reacties gaan over het geld toeschuiven naar de schoonfamilie, maar als dat het antwoord is op de vraag hoeft Bart daar dus geen rekening mee te houden, immers misverstand. Een misverstand dat door farangmannen zelf in het leven is geroepen en in stand wordt gehouden. Om sympathie te winnen en aardig gevonden te worden zijn ze zelf in veel gevallen de knip gaan trekken. Daarmee het verwrongen beeld creërend een wandelende ATM te zijn. Doen ze zichzelf aan en heeft niets met de Thaise vrouw te maken. Alsof die al bestaat. Een vraag die ik me voortdurend stel bij onderwerpen als deze: hoe komt het dat farangmannen niet op zoek gaan naar opgeleide en zelfstandig opererende vrouwen.
Ik ban met een goed opgeleide (master in construction engineering van KMIT) en zelfstandig opererende vrouw (managing-partner van een bouwbedrijf).
Het bestaat echt dus.
beste Alphones…
Het is wel toevallig zeker, dat ik hier nooit lees van relaties met financieel onafhankelijke Thaise vrouwen. Vrouwen die niet vastzitten in verouderde maar bestaande Isaanse structuren.
Vrouwen die zelf hun leven sturen.
Vrouwen die zelf hun liefde kiezen.”
Dat is helemaal niet zo vreemd als je het doet voorkomen. En we doen net of het in Nederland altijd al anders was. Nou, dat is niet zo.
In de jaren 50 en 60 (mijn ouders en ook wij kinderen waren katholiek) van de vorige eeuw:
– was het onbestaanbaar dat een katholiek met een protestant trouwde
– katholieke kinderen mochten op straat niet spelen met protestantse kinderen
onbestaanbaar :
– dat een katholieke vrouw buitenshuis werkte
– dat een katholieke vrouw niet in de eerste plaats moeder moest worden en voor haar man zorgen (in casu koken en het huishouden regelen)
– dat een katholieke vrouw lesbisch was.
Het heeft eigenlijk relatief kort (zo’n 50 jaar) geduurd voordat dit wezenlijk veranderde.
Thai zijn vatbaar voor rede. Als je iets uitlegt, in meerdere gesprekken, dan staan ze wel open om zich aan te passen. Heb mijn echtgenote uitgelegd dat ik geen huwelijksschat wou betalen omwille van het financiële én omdat ik geen echtgenote wil “kopen”. Tevens duidelijk gemaakt dat ik de familie niet financieel wil onderhouden. Ondertussen schuif ik wel eens wat geld naar de ouders, maar dit op vrijwillige basis.
Voordat je huwt moet je alles bespreekbaar maken en afspreken. Dit zorgt voor rust na het huwelijk. Bespreek ook wat jij in het verleden fout hebt aangepakt. Dit creëert ook openheid van haar kant.
Ik hou onze relatie luchtig en grappig maar met respect voor haar (anders zijn). Mijn echtgenote weet als het erop aankomt dat ik 100% voor haar klaar sta. We weten allen dat vrouwen geborgenheid en zekerheid zoeken.
Een oude notaris zij mij ooit : “Een vrouw zoekt zekerheid, een man zoekt sex.” Is wat kort door de bocht, maar zijn ervaring met huwelijken en scheidingen zullen hem deze wijsheid bijgebracht hebben.
Beste Bart, hoe om te gaan met culturele verschillen is jouw vraag. Maar zijn die er dan? En wat bedoel je met cultuur? En waar moet het verschil dan in zitten? Maak je geen zorgen- zo er verschillen zijn kom je die wel tegen en lossen jullie die wel op. Je zegt immers een lieve vrouw tegen te zijn gekomen. Als je die kwalificatie jezelf ook kunt toedichten komt het wel goed, lijkt me. Trouwens: wat maakt het uit dat ze Thai is. Had je deze vragen ook gesteld als je een Duitse of Engelse vrouw was tegengekomen? Ga het contact gewoon aan en leer elkaar kennen, zou ik zeggen, en leg samen de nodige redelijkheid aan de dag.
Wel is altijd punt van overpeinzing de vraag of zij voor zíchzèlf een eigen persoonlijke farang-relatie zoekt, of dat haar gezins- en/of familiesituatie deel uit maakt van haar zoektocht. Jij zult jouw redenen hebben om buiten Nederlandse grenzen een relatie te willen. Zij heeft uiteraard ook haar motieven. Heeft ze zelf al een gezinnetje, verzorgt ze haar ouders, wat doet haar familie, worden er op haar claims gelegd, heeft ze opleiding genoten, een baan, eigen inkomen, huisvesting en huishouding, zijn anderen afhankelijk van haar of is ze vrij in haar eigen keuzes? Als je aangaande dit soort zaken al antwoord hebt waarom dan expliciet nog je zorgen maken over mogelijke culturele verschillen? Eerst maar eens kijken hoe wederzijdse verwachtingen eruit zien en of zij ook aan die van jou kan tegemoet komen? Voor een tango zijn er immers twee nodig!
Jou en haar karakter drukt een veel grotere stempel op de relatie dan waar jullie geboren zijn. Dat culturele sausje is leuk maar als jullie beiden om elkaar geven en er samen uit willen komen zal dat vast wel lukken. Enkele grappige en minder grappige misverstanden door taalbarrière en andere achtergrond krijg je gratis cadeau. Leer als het even kan elkaars taal of tenminste 1 taal die jullie samen goed spreken, dan valt her met die misverstanden ook wel mee. Ga de dialoog aan, de Thai zijn net mensen dus met wat goede wil en je in elkaars schoenen verplaatsen sta je sterk en zou ik me om jou of haar nationaliteit niet druk maken.
beste Rob,
Ik geloof niet in de bijna absolute invloed van karakter op het denken en doen vanen van een mens.
Veel van ieders gedrag, en ook van zogenaamd unieke waarden en normen zijn GELEERD, tot stand gekomen door sociale interactie en hebben dus een sociale context.
Waarom zouden we anders vortdurend benadrukken dat we respect moeten hebben voor de Thaise vouwen die we ontmoeten in ons leven. Niet respect om hun karakter maar respect om hun ‘anders-zijn’.
Beste Chris, een “bijna absolute invloed” hoor je mij dan ook niet zeggen. Wel dat naar mijn idee karakter het meest van invloed is, gevolgd door de sociaaleconomische status/factoren van de persoon en maatschappij (zie hier o.a. de verklaring waarom Thaise kinderen veelal hun ouders in hun oude dag steunen) Dat culturele sausje wat er dan nog op volgt is dan nog een klein ding. Niet iets om je druk over te maken als je er verder samen met zijn twee uit wil komen. Wie zich niet wil of kan verplaatsen in een ander, die zou het met iemand uit gelijke kring al niet makkelijk hebben, en uit een heel andere kring, ja dan gaat het wel lastig worden. Zou de vraagsteller dus vertellen het gezond verstand te gebruiken, een handleiding of gids is er niet en heb je doorgaans ook niet nodig.
beste Rob,
Geloof je nu echt dat er in Thailand (met minder vrijheden, meer sociale dwang, grotere sociale ongelijkheid en geringere kwaliteit onderwijs en minder geld) evenveel mensen zijn (in %) met een extrovert karakter, met het lef om voor een eigen mening uit te komen, om gangbare praktijken ter discussie te stellen?
En indien ja, waarom verandert er in dit land dan zo weinig en zo langzaam?
Ik durf te stellen dat ondersteuning van je ouders in Nederland voor 99% ook de gewoonste zaak van de wereld is. Alleen hebben wij het gelukkig goed geregeld met de AOW waardoor we “met zijn allen” een bestaans minimum voor onze ouders garanderen, het toppunt van fatsoen.
Ik ben 30 jaar met mijn Thaise echtgenote en vanzelfsprekend ondersteunen wij haar ouders en 2 kinderen voor zover nodig.
Daar ben ik het mee eens, beste Jack. Zo doe ik het ook. Waar en voor zover nodig helpen wij financieel en materieel schoonfamilieleden. Maar ik geloof niet dat een dergelijke houding in Nederland nog voor 99% in zwang is, juist niet door de inrichting van Nederland als verzorgingsstaat. Een broer van me is zeer bekend in het VK. Daar is het totaal andere koek. Maar bij Thailand blijvend- ik ben er zeer op tegen dat het geldelijk ondersteunen van schoonfamilie de norm dient te zijn, zoals met het bijslepen van het argument als zou in heel wat Aziatische landen het gewone zaak zijn betoogd wordt. Bittere armoede maakt het noodzakelijk en zo gauw een dergelijk land zich economisch op werpt is het met dat gedrag ook voorbij. In Thailand gaat het nog vaak om farang-relatievorming juist omdat sponsoring er deel van uitmaakt. Zeer berekenend. Kortom: in gevallen als die van Bart stel je je de vraag: waarom zou ik In Thailand doen wat ik in Nederland absoluut niet in mijn hoofd zou halen?
beste Jack,
Ja, die FINANCIELE ondersteuning hebben wij in Nederland geregeld via de overheid. Je zou kunnen zeggen: collectief afgekocht. Daarnaast hebben de meeste Nederlanders in hun leven gewerkt en een pensioen opgebouwd via hun werkgevers of daar zelf zorg voor gedragen als men zelfstandig ondernemer was. Kinderen hoeven dus financieel niet voor hun ouders te zorgen maar wel emotioneel.
Vergeet ook niet dat een groot deel van de Nederlanders een eigen huis heeft en dat de kinderen (zijn er tegenwoordig niet meer dan 2 of 3) dat bezit erven en te gelde kunnen maken.
Hoe anders is dat in Thailand. Een paar honderd Baht per maand voor de oudjes, een minderhed die een pensioen heeft omdat men eigenlijk nooit in loondienst heeft gewerkt. Gelukkige is het huis meestal vrij van hypotheek en is er genoeg ‘gratis’ rijst. Er is wel degelijk een noodzaak in Thailand om voor je ouders te zorgen, misschien niet meteen in het geven van geld maar dan zeker toch in natura: kopen van kleding, vakantie, uitjes, lunches buitenshuis, reparaties van het huis en de brommer, betalen van de rekeningen (telefoon,TV).
Ik denk, als je elkaar niet wilt bezitten en als goede mensen naast elkaar leeft dan komt het zeker goed.
Al die bla bla bla….kijk het is gewoon simpel: het leven hier in Thailand is niet anders dan ergens anders in de wereld, alleen wat extremer…en ja hoe meer verschil in fysiek (daarom niet in leeftijd) dat er tussen 2 personen is, hoe meer geld dat er gemoeid gaat zijn in de relatie….als je daar kan mee leven, wel dan is dat een win win situatie voor beiden.
Gelukkig zijn niet alle Thaise vrouwen hetzelfde, net zomin als hun familie.
Ik ben al jaren gelukkig samen met een goed opgeleide regeringsfunctionaris met een inkomen dat mijn salaris overstijgt. Zij komt uit een middenklasse familie uit het moslimzuiden en zij en haar familie hebben echt geen cent van me nodig. Zo zijn er zeker weten vele farang-Thai stellen.
We trouwen niet allemaal een simpel barmeisje, dat slechts lager onderwijs heeft genoten.
hallo Danzig,
Je hebt gelijk maar je vergeet een punt te vermelden.
Als je als expat trouwt met een Thaise, word je geacht deel uit te maken van de sociale klasse waartoe zij behoort, ook al maak je haar rijker dan ze ooit geweest is. Zo word je dan ook benaderd door anderen en door autoriteiten. De sociale gelaagdheid telt zwaar en van het opklimmen op de maatschappelijke ladder moet je niet teveel verwachtingen hebben.
Waar expats, getrouwd met een arme en ongetwijfeld lieve vrouw, allerlei hobbels ondervinden in het maatschappelijk leven (bank, overheid, telefoonmaatschappij, verzekeringen, scholen, doktoren) is dat voor expats getrouwd in de middenklasse of hogere klassen niet of nauwelijks het geval.
Danzig,
ik meen dat jouw huwelijk toch een uitzondering is.
Wij hebben de afgelopen 40 jaar veel huwelijken tussen Thaise en Farangs gezien zowel in Thailand en in nederland.
Ik zie weinig thaise uit midden klasse en zeker niet uit de hogere klasse.
Wel is het zo dat wanneer een Farang vanwege zijn werk in Thailand contact maakt binnen de organisatie waar hij werkt met een Thaise hij iemand uit de middenklasse kan treffen.
Helaas komt het overgrote deel van de farangs op een andere manier in contact met de Thaise vrouw.
Je gaat me echt niet wijs maken dat een zestiger een thaise vrouw van 40, met een goede baan aan de haak slaat.
hallo Kuhn Moo,
Ik denk dat situaties zoals het huwelijk van Danzig een minderheid is maar zeker geen uitzondering.
Het is maar waar je woont, werkt en woonde of werkte, hoe je zelf in kontakt bent gekomen met een Thaise partner. Niet iedere expat is gepensioneerd, op zoek gegaan naar een partner via internet en vanuit het vaderland, of woonde (eerst) in Pattaya.
Ik werkte op een universiteit in Bangkok en de meeste van mijn mannelijke buitenlandse collega’s (allemaal docenten) hadden na enige tijd een Thaise partner (man of vrouw)
Ook niet zo vreemd. Veel Thaise vrouwelijke collega’s zijn/waren vrijgezel (altijd al of gescheiden), en rond de 40. Dat zijn geen goede voorwaarden om nog een Thaise man te vinden. Die zijn niet in je geinteresseerd voor een vaste relatie.
De leeftijd van de mannelijke collega’s varieerde van 30 tot 60. En vergeet niet dat sommige buitenlandse mannen een uitstekend betaalde baan hebben, in het bedrijfsleven of in prive universteiten.
Hi Chris,
Ik heb ook als consultant in Bangkok gewerkt.
Eigenlijk vertellen we beide hetzelfde.
Maar wellicht verschillen we over wat we beide als minderheid bedoelen.
Ik schat dat het percentage van Farang die met een Thaise met een goede opleiding en een goede baan getrouwd is op ongeveer een of twee procent.
Wat zou zo’n vrouw eigenlijk in nederland te zoeken hebben , met weinig mogelijkheden in Nederland.
Wanneer je het percentage Farangs die in Thailand werken vergelijkt met het aantal Farangs die er voor vakantie komen is dit oon zeker niet meer dan 1%.
Maar natuurlijk we zien alleen de kring waar we in verkeren en niet alleen afgaan van de oudere Farang die als expat in Thailand verblijft.
beste Kuhn Moo,
1 of 2 % van wat? Van het aantal expats in Thailand?
Kijk eens goed rond. Er zijn hier al vele jaren lang expats die met een goed opgeleideThaise vrouw getrouwd zijn, soms al meer dan 25 jaar. Sommige van hun kinderen zijn filmsterren, modellen of zangers/zangeresses of voetbalspelers.
Wie zegt dat die Thaise vrouw naar Nederland verhuist? Menige expat blijft hier hangen. daarbij: als zon vrouw in Nederland will blijven moet zij Nederlands leren en er is een gebrek aan goed opgeleide mensen in Nederland. Dus…….
De grootste groepen expats in Thailand zijn overigens niet de Westerlingen maar de Aziaten: Chinezen, Japanners en Koreanen. Die zie je vooral in de steden, niet in de Isan of in het zuiden.
khun moo,
Ik ben ook op een vrij orthodoxe manier in contact gekomen met haar, nl. via een dating app.
Zij kwam net uit een zeven jaar lange afstandsrelatie met een Brit en was sinds enkele maanden vrijgezel. Ze was eigenlijk helemaal niet op zoek (en ik ook niet) naar een nieuwe relatie, maar was verbaasd toen ze mij trof op de app. Er wonen nl. vrijwel geen buitenlanders in de directe omgeving van onze woonplaats, dus wekte ik automatisch haar interesse.
Ze is voor een Thaise erg modern, te modern voor de meeste Thaise mannen, en heeft al lang een voorkeur voor buitenlanders. Ik kwam dus net op het juiste moment in haar leven, en zij in het mijne. We hebben elkaar dus niet beroepsmatig leren kennen, maar ik heb wel snel haar werkplek gezien en collega’s mogen ontmoeten.
Hoewel ze niet erg ambitieus is, heeft ze een goede baan voor het leven en een dito salaris. Ze heeft feitelijk de top al bereikt op haar kantoor en is tevreden met het werk en de omstandigheden, plus het feit dat ze dichtbij haar familie woont. De familieleden kunnen zichzelf makkelijk bedruipen, dus ik hoef geen Sinterklaas te spelen voor wie dan ook. Dat kan ik ook niet, want ik ben zelf allesbehalve rijk, met mijn matige Thaise salaris.
Zoals mijn vrouw zijn er nog velen in Thailand, d.w.z. 30+ vrouwen die redelijk tot goed Engels spreken, en een prima potentiële partner zijn voor een buitenlandse man.
Qua leeftijd verschillen we trouwens niet. Zij is een paar maanden ouder dan ik. Dat is het dan. Ik moet ook niet denken aan een jonge meid van 20.
Als je als 60-plusser een jonge vrouw wilt, tja, dan wordt het waarschijnlijk toch betalen. Wat verwacht je anders?
Hi danzig,
Er zijn inderdaad veel potentiele 30+ Thaise vrouwen voor een relatie.
Ook vrouwen van rond de 40 met een redelijke baan.
Ik kom ze weleens tegen , de bankmedewerksters bijvoorbeeld , die een farang vriendje hebben.
Maar de meerderheid van de thaise vrouwen die een relatie hebben zijn plattelands vrouwtjes,die graag in hun eigen dorpje willen blijven wonen en financiele ondersteuning willen.
Sommige hebben wel een redelijke opleiding maar komen niet aan het werk of willen hun familie niet verlaten.
Elk dorpje in Isaan heeft zo een paar farangs die er wonen of jaarlijks voor enkele maanden op bezoek komen en wel of niet getrouwd zijn.
Het aantal families die zichzelf kunnen bedruipen is nihil.
In het diepe zuiden met de moslim bevolking wonen inderdaad veel minder Farangs.
Prachtig gebied overigens.
Ben enkele keren tot aan satun geraakt met mijn vrouw.
Ik denk dat jouw vrouw redelijk Engels spreekt vanwege haar vorige langdurige relatie.
Bij ons in het dorpje in Isaan is het Engels beroerd of geheel onbrekend.
Wij zijn beide 80 en 70 en 40 jaar getrouwd .
In 40 jaar veel geld in de arme familie gestoken om hun levens standaard te verbeteren echter zonder positieve ervaringen.
Vandaar ook mijn soms wrange reacties.
ik leef op het moment samen met een thaise man. ik ben zelf een blonde vrouw uit nederland. wat onze relatie best ingewikkeld maakt omdat ik voor europese begrippen al vrij emanicipeerd ben.
hij heeft al 3 kinderen, ik niet. zijn familie is heel groot en heel erg vriendelijk voor mij. natuurlijk betaal ik het meeste, maar vind dat ook niet gek als ik zoveel meer verdien dat hij. echter heeft nog nooit iemand mij om geld gevraagd.
natuurlijk zijn er cultuur verschillen, en wil hij heel graag voor mij zorgen. terwijl ik ben groot gebracht met het idee je moet voor jezelf kunnen zorgen.
en ik geloof dat hij oprecht gevoelens voor mij heeft en niet alleen omdat ik de rekeningen betaal, in het begin heb ik dat ook helemaal niet gedaan. pas nadat ik er achter kwam hoe arm hij eigenlijk was ben ik gaan betalen wat in het begin ook wennen was voor hem.