Thailand vraag: Hebben de protesten in Bangkok wel zin?
24 september 2021
Beste lezers,
Ik probeer de Thaise politiek wat te volgen en lees daarvoor The Nation en Bangkok Post. Ik heb begrepen dat er wat spanningen zijn tussen Prawit Wongsuwan en premier Prayut. Klopt dat of begrijp ik het verkeerd?
Heeft dat te maken met de wekelijkse protesten in Bangkok? Hebben die demonstraties sowieso wel zin, want Prayut stapt niet op?
Groet,
Wijnand
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending23 december 2024De linkse oudere jongere voelt zich prima in Thailand (lezersinzending)
Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 230/24: Affidavit en TM30
Visum Kort Verblijf23 december 2024Schengenvisum vraag: Checklist Schengenvisum en reden om terug te keren- Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 229/24: Wat met de 800.000 Baht als je niet in Thailand bent?
Om een lang verhaal kort te houden:
– in de PPRP zijn spanningen tussen verschillende facties. De PPRP is de grote steun en toeverlaat van Prayut maar hij is er geen lid van en kan dus geen rol in deze partij spelen; alleen achter de schermen en niet te opvallend want inmenging in een politieke partij door buitenstaanders is bij wet verboden. (Wet gemaakt met het oog op de invloed van Thaksin maar nu een probleem voor Prayut). En kan leiden tot het verbieden van deze partij. Maar het is duidelijk dat de partij instabiel is.
– de vraag of demonstraties zin hebben is niet zo eenvoudig te beantwoorden. Je moet dan kijken naar de eisen, de steun van de bevolking en niet te vergeten de publieke opinie. En dan de complicerende factor van covid-restricties. Volgens mij hebben de demonstraties nauwelijks geleid tot een momentum van massale onvrede onder de bevolking. Redenen: teveel eisen van allerlei niveau (van aftreden van de regering tot hervorming van de monarchie, en afschaffing van Wai Kru) die niet door iedereen die kwaad was werden onderschreven; geen inhoudelijke centrale regie, focus alleen op Bangkok (geeft de indruk dat iedereen elders het met de regering eens is of het niet kan schelen), teveel politie pesten, ook enige gewelddadigheden, ‘verkeerde’ leiders (Nattawut) en nog een paar meer. Maar dat is mijn persoonlijke mening.
Ik kan het met je opmerkingen voor een groot deel wel eens zijn, alleen zeker niet met deze:
‘….focus alleen op Bangkok (geeft de indruk dat iedereen elders het met de regering eens is of het niet kan schelen….’
Er zijn overal in het land demonstraties geweest die echter nauwelijks tot de landelijke pers doordrongen. In Chiang Mai wordt bijna dagelijks gedemonstreerd met name bij het Monument van de Drie Koningen, verder in Khon Kaen en in mindere mate in andere steden.
Demonstreren is niet zomaar een aantal mensen bellen, contacteren en dan de straat opgaan met een paar spandoeken, en dan afwachten wartt er gebeurt. Demonstreren moet je professioneel doen. En je moet ene doel hebben. “Think with the end in mind”.
Ik had de indruk dat de huidige demonstranten wel professioneel waren in het ‘vecht-aspect” (opruimen van prikkeldraad, beklimmen van containers, verslepen van bussen) maar niet in het bewerken van de publieke opinie, het verspreiden van hun denkbeelden naar grotere groepen en tenminste de indruk wekken dat hun grieven overal in het land werden gedeeld. Dat er wellicht ook een paar honderd demonstranten waren in Chiang Mai en Khon Kaen is – denk ik – niet genoeg en het werd ok niet goed gcommuniceerd. En de schuld daarvan ligt niet (alleen) bij de media want tegenwoordig hebben de mensen hun eigen media. (naast de anit-regeringsgezinde media)
“Think with the end in mind”. Jazeker, Chris. Dat deed ik als arts ook, genezing of in ieder geval verbetering van de gezondheidstoestand.
Een goede inzet en een goede methode, daar gaat het om. Toch is succes niet altijd mogelijk en dat heeft niet altijd te maken met een verkeerde inzet of verkeerde methode. Daar laat ik het maar bij.
Beste Wijnand, Bangkok Post en The Nation zijn twee conservatieve media die in mijn optiek dikwijls zaken weg laten die maatschappelijk of politiek gevoelig kunnen liggen. Op de opinie pagina na zul je weinig kritisch lezen daar, meer overpennen van wat ministers en andere hoge figuren te vertellen hebben. Wat betreft Engelstalige media over het land kan ik aanraden ook eens een blik te werpen op:
– Thai Enquirer
– Prachatai
– Thisrupt
– Thai PBS
– the Isaan Record
– New Mandala
– diverse Facebook groepen, die lang niet allen geliefd zijn bij de powers that be….
– Khaosod English (helaas door bezuinigingen van bovenaf sinds enkele maanden zo goed als dood, 90% is plaatsen van berichten van persbureau AP). De Facebook berichten, in het bijzonder de livestreams van Pravit/Prawit zijn vaak wel de moeite waard.
– uitzendingen van de FCCT (foreign correspondence club Thailand) op Facebook en YouTube.
– Misschien nog: Coconuts, Thaiger etc. als je oceanen van tijd hebt…
Wat betreft de spanningen binnen Phalang Pracharat, daar heeft newsletter Secret Siam een uitgebreid stuk over maar die moet ik nog lezen. Maar weet dat Thailand bij uitstek een ‘netwerk’ land is met diverse stromingen binnen politiek,politieke partijen, zaken families, strijdkrachten, politie enzovoort dus zijn er altijd wel clubjes die proberen hoger op te komen, tijdelijke nieuwe banden aan gaan en die daarna weer verbreken als dat een bepaalde fractie/persoon gunstiger lijkt om nog hoger op te komen. Veelal ten kosten van het plebs. Graaien wat je graaien kan, list en bedrog. Hebben ze over ter wereld wel last van natuurlijk maar Thailand is toch wel…bijzonder.
Hebben de protesten zin? Druk uit oefenen voor verandering in de maatschappij kan op allerlei manieren. Praatclubs, een lobbygroep, via partijen, stakingen, stiptheidsacties, ludieke acties, maar protest en demonstreren hoort daar ook bij. Kan op verschillende manieren. Moet ook wel om zowel de aandacht van derden (media) te blijven trekken als ook de autoriteiten te slim af proberen te zijn. Met alleen demonstreren komt men er natuurlijk niet…
Ik heb inmiddels Secret Siam gelezen (waarin ook referenties naar Thisrupt, Thai Enquirer, Bangkok Post, Thai PBS enzo staan), een lang verhaal maar samengevat komt het er op neer dat generaal Prawit de premier generaal Prayuth wou pootje lichten, met een motie van wantrouwen zou de premier geloosd woorden om zo de weg vrij te maken voor Prawit. Thamanat zou dat gaan regelen, die gaat er prat op allerlei connecties en geheimen te kennen die hem een belangrijke speler maken. De interne coup ging toch onderuit. Dus voorlopig nog generaal Prayuth aan het wiel, met verzuurde relaties (dolk in de rug) met oa Prawit. Thamanat is daarom uit de regering gegooid. De fijne Anutin had ook wel mee willen doen in de actie tegen Prayuth, maar eigenlijk alleen als deze zelf premier zou worden. En dan is er nog iemand uit Dubai (of het VK?), die hoop had door dit alles de weg vrij te maken voor zijn terugkeer.
Kortom een wespennest van baasjes die zichzelf heel belangrijk vinden, en diverse partijen die weinig op hebben met democratie (Phalang Pracharat, Oh ja Thai, Phumtjai Thai etc) en alles met mooie posities, connecties en inkomsten bij elkaar harken. Aldus Secret Siam.
Met dank voor de samenvatting want ik heb geen zin om voor dit soort informatie,die eigenlijk elke Thailand-kenner wel kan bedenken, cq opschrijven, te betalen aan Andrew, de eigenaar van Secret Thailand. Komt nog eens bij dat al deze ‘kritische’ media elkaar napraten zodat wij moeten gaan geloven dat het echt waar is.
De website zou zijn naam eer aandoen als er wat meer zou worden gezegd over de achtergronden en ‘geheimen’ (de mastermind) van deze coup want eigenlijk geen enkele kenner neemt een coup die Prawith zelf bedacht zou hebben om zichzelf in het zadel te helpen serieus. Het moet zijn gesteund door anderen die wel de macht willen overnemen in dit land of wellicht vervroegde verkiezingen willen. De theorie dat het allemaal zou gaan op baasjes, niet-democratische partijen, mooie posities, connecties en inkomsten is me echt te populistisch.
Mooie samenvatting Rob,
Maar ik denk dat in een samenvatting ook genoemd moet worden dat Prayut vlak voor de no-confidence vote op audiëntie bij de koning zijn steun kreeg, waardoor de coup definitief in het water viel.
Ik denk dat hij vreesde dat Prawit als minister president onbeheersbaar veel macht zou krijgen.
Ook denk ik dat hij liever wacht tot zijn trouwe volgeling Apirat volgend jaar oktober wettelijk minister president mag worden.
Aanvankelijk dacht ik dat hij omstreeks het dieptepunt van Prayut’s populariteit (nu dus) Apirat naar voren zou schuiven, want aan de wet in Thailand blijkt altijd wel een mouw te passen. Maar je weet maar nooit in Thailand.
Ben ik met je eens beste Theo, had 10 bewust gelaten…We zullen zien wat 2022-23 zal brengen. Premier Prayuth, premier Prawit, Premier Apirat, premier Anutin? Brrr. Mijn hartje gaat niet echt sneller kloppen bij die heren. En de ene man die zo graag terug naar huis wil maakt mij ook niet gelukkig. Ik kan me alleen maar afvragen wat het volk zou kiezen als ze echt vrije keuze had, en wat de diverse kampen aan de top allemaal op broeden om hun posities veilig te stellen of te verbeteren (wat dan niet snel ten gunste van het plebs zal zijn…).
Wat is het alternatief : weer een miljardair zakenman?
Het is beetje wat je onder ‘heeft het zin’ verstaat. Als je bedoelt ‘leidt het altijd tot de gewenste veranderingen’ dan is het antwoord ‘nee’. Maar demonstraties kunnen ook bedoeld zijn om frustraties af te reageren, bewustzijn voor problemen te bevorderen, solidariteit tonen etc. De demonstraties in Thailand laten zien hoezeer bij velen, maar vooral bij de jeugd, ideeën over de maatschappij zijn veranderd.
Ik geloof dat niet echt, Tino. Jijzelf loochenstraft dat ook door er ons voortdurend op te wijzen dat er in het verleden vele, vele protesten waren, van studenten tot boeren.
De demonstraties tonen volgens mij aan dat men meer bereid is deze ideen over veranderingen in het openbaar te ventileren al was het maar omdat er ook (grote) politieke partijen zijn die deze veranderingen willen.
Ik begrijp niet helemaal wat je bedoelt te zeggen, Chris. Ja, ook in het Thaise verleden waren er vele, vele demonstraties, over politiek maar ook over milieuzaken. De Assembly of the Poor was daarvan een goed voorbeeld. Soms leidde dat tot zekere veranderingen, soms ook niet. Heel veel milieuactivisten zijn vermoord.
Ik ben het met je eens dat er nu meer partijen zijn die ook veranderingen willen. Wie weet…..
Over het nut hebben van al die protesten en het aanblijven van regeringsleiders zie ik veel raakvlakken met
de huidige situatie in Nederland [en vele andere landen].
Dus zo bijzonder is wat dat betreft Thailand ook niet.
Je kan je eraan doodergeren zoals zovelen op Thailandblog maar dan heb je alleen jezelf maar mee
en kan je met een maagzweer naar dokter Maarten.
Goede gezondheid allemaal zowel lichamelijk en geestelijk.