Lezersvraag: Is de Thai een techneut of niet, zo nee hoe komt dat?
Beste lezers,
Ik ben nu geruime tijd in Thailand en observeer het dagelijkse doen en laten. Wat mij opvalt is dat er zoveel dingen in en om het huis stuk zijn. Als ze stuk zijn worden ze terzijde gelegd en er wordt niet naar omgekeken. Niet om te repareren maar ook niet om weg te gooien. Scheuren in de muren, so what. Als er wat lekt zet je er (soms) een emmer onder.
In het huis hoor ik soms dingen schuren, piepen en kraken. Het schijnt niemand op te vallen. In huis klemt een deur, dat is alleen reden om er nog een extra trap tegen te geven zodat hij sluit.
Dan vraag ik soms, je bent zo op de penning waarom niet eerder in gegrepen. Dan kost het weinig en je hoeft niet nieuw aan te schaffen en je bent verlost van allerlei ergernis.
Ook buitenshuis kun je van allerlei waarnemen. In Surin is op een aantal kruispunten soms weken het groene licht afwezig. Iedereen maar gokken, maar kennelijk gaat er bij de gemeente geen(groen) lichtje branden. In de gym waar ik kwam(ook van de gemeente) is ongeveer de helft van de apparaten onbruikbaar, niet een week maar al een jaar. Geknapte aandrijfriemen en dergelijk ongemak.
De logica van zoiets vermag ik nog steeds niet over te brengen. De vraag die mij dan blijft bezighouden is: hoe komt dat. Is het alleen mijn probleem of herkent iemand dit. Is het regionaal bepaald (Isaan versus Bangkok?) Is het gehoor afgestompt door de harde geluiden van de TV? Wie kan een hierop lichtje laten schijnen.
Met vriendelijke groet,
Klaas
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 november 2024Het Thaise eergevoel (lezersinzending)
Gezondheid23 november 2024Vraag aan huisarts Maarten:
Belasting Nederland23 november 2024Thailand belasting vraag: Belastingzaken bij emigratie naar Thailand overzichtelijk uitgelegd?
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Ik denk dat de prioriteit van de thai meer bij eten is, als er iets stuk is moet er geld op tafel komen
om het te repareren, maar de thai denkt voor dat zelfde geld kan ik eten kopen, dus dan maar niet repareren en dus ook maar niet meer gebruiken. Als ik zie hoe mijn thaise buren met hun auto omgaan dan heeft hij ook geen lang levensloop tegaan, elke keer meer deuken, lampen kapot, hard gas geven als hij eindelijk start s’ochtends, dikke zwarte rook uit de uitlaat noem maar op, het interesseert ze niets.
Zelfde als ik in mijn omgeving zie ( isaan ) hoeveel huizen er nooit afgemaakt zijn, en tuinmuren waarvan alleen de de palen staan, half of niet geschilderde huizen, diverse kleuren tegels door mekaar heen gebruikt, combinaties waarvan je in Nederland lachbuien van krijgt. echt minimaal 50 jaar achter lopen deze mensen hier.
Waar geen geld is kan je het ook niet uitgeven .
Probeer eens rond te komen enkel om het te proberen voor een half jaar .
Wat zal je hem knijpen als je alle dagen in de bomen, op straat en het water moet kijken of er wat eten te vinden is .
Uiteraard gooi je iets wat stuk is niet weg in de hoop op een betere tijd zodat je het dan repareren kan .
1 blauwe gele groene of rode tegel maakt niet uit ,altijd beter schoon te maken dan die hoop zand op die plaats .
Maar probeer dat echt ,dan heb je het antwoord zelf al gevonden .
I k denk dat er wel geld is maar dat het liever aan wat anders uitgegeven wordt, als er een feestje georganiseerd wordt is daar wel geld voor . Een brommer die een jaar oud is en al naar zijn grootje is wordt zonder meer vervangen door een nieuwe op afbetaling. koelkasten tvs etc etc alles op afbetaling dus het is vd bank dus wordt er makkelijk mee omgegaan. Het heeft gewoon allemaal met achteloosheid te maken en dat zie je overal in terug zoals in het verkeer, onderhoud van huizen shops hotels resorts, onderhoud van de auto brommer en met name het onderhoud binnenshuis bij heel veel thais. Als je als kind zo opgroeid wordt dat zonder meer overgenomen dus ik denk dat het een opvoedings probleem is .
Tinus .
Als er geen geld is kan je ook niet naar de bank toegaan om een nieuwe brommer te kopen .
Ik ben mij rot geschrokken in dat dorpje in de Isaan toen ik daar voor het eerst kennis kwam maken .
Mae ernstig ziek aan een weefgetouw ,Pappa op een fiets zonder trappers na de monnik te eten te hebben gegeven naar het rijstveld toe .
1 koelkast die niet zelf ontdooit als het nodig is dus minstens 15 jaar oud waar Mae haar medicijnen in moet bewaren waar in de vriezer niets kan door het vormen van ijs .dus veel gebruik van stroom .
T,V met 3 kanalen en voor de rest met slecht weer moet worden uitgezet .
Samen met de buren gaan eten in de hoop dat zij die dag wat meer hadden gevangen aan beesten om op een houtvuur te kunnen koken .
Niet 1 stoel in huis zo waren er nog meer dingen .
Het plezier wat deze mensen hadden onder elkaar kan ik nooit vergeten ,ze wisten niet beter .
Ze hebben het nu iets beter ,regelmatig stuur ik lekkere dingen naar ze toe ,zeker nu zij sinds oktober hun maandelijkse 500 Baht niet meer hebben gehad omdat de penningmeester er met de kas van de provincie vandoor is na de Mekong te zijn overgestoken .
Stel je voor dat je haringkoppen moet eten ,zij hebben mij geleerd er voor hun wat ongekend lekkers van te maken .
Ongekende luxe pala eten ze nu en brengen deze ook naar hun vrienden op hun brommer zonder sleutels omdat deze enkel start op draden te verbinden .
Ook dat is Thailand waar je misschien nooit geen weet van hebt gehad .
Het heeft niets met eten van doen. Een Thai eet al voor 40 baht en minder, dus daar spaart hij geen geld mee uit om een reparatie van 400 baht te bekostigen. Maar (niet alle) Thai zijn minder onderhoudsgevoelig. Toch zie je overal bv autoreparatiebedrijfjes: de een doet banden, de ander uitlaten, weer een die olie ververst, een ander die motorisch onderhoud aanbiedt. Zo ook met brommers. Idem mbt woningonderhoud. Tegen weinig kosten. Desalniettemin zal een (maar niet elke) Thai niet al te veel geld spenderen aan dat onderhoud. Hoe kleiner huishoudbudget, hoe minder gereserveerd voor dit soort zaken. Hoe groter budget, hoe meer uitbesteden van zo goed als alle onderhoud. Het is dus gewoon een ordinaire centenkwestie.
Een volgende kwestie is: hoe komt het dat sommige Thai niet meer omkijken naar hun spullen, nadat ze zoveel moeite moesten doen om die spullen überhaupt te kunnen aanschaffen? Tot en met het aangaan leningen toe?
Thai gaan gebukt onder consumentisme. Daarbij zijn ze groot gegroeid in een statusmaatschappij. Plus dat hun samenleving zo kapitalistisch is als maar zijn kan. Zo goed als hun hele leven moeten (alhoewel niet alle) Thai elkaar laten zien wat ze in en om het huis hebben. Hoe meer je hebt, hoe meer status en aanzien. Dan kun je maar beter nieuw kopen, en het oude links laten liggen.
Maar waarom dan niet al die aangeschafte spullen poetsen en onderhouden, en die tonen? Hierin ligt een emotionele spagaat voor de Thai. Poetsen en onderhouden is pronken, en dat mag niet vlgs Bhoedistische regelgeving. Je mag niet de ander de ogen uitsteken met de dingen die je hebt, je mag de ander niet jaloers maken, je mag de ander niet laten voelen dat ie minder heeft (en daarom is!). Hetgeen dan inhoudt dat op een andere, meer passieve manier ervoor gezorgd wordt dat je gaat pronken. Nog grotere huis, nog nieuwere auto, nog actuelere smartphone en tablet, enz.enz.enz. De Thai zelf (maar niet alle) wordt er helemaal schizofreen van! Soms groeit alle stress dientengevolge hem helemaal boven het hoofd.
De Bhoedistische regelgeving gaat ver: het zorgt niet allen voor gelatenheid en berusting, het zorgt ook voor minder efficient gedrag. Want: eenmaal allerlei spullen hebbend, moet je er ook nog voor zorgen. Maar als het budget niet reikt, en onderhoud niet gepleegd kan worden, dan maar uitwijken naar ‘vindingrijkheid’. In die zin is de Thai pragmatisch te noemen. Een bonte boel van tegels aan de wand kan het resultaat zijn, evenals het gemak waarmee van afvalhout en verroeste golfplaten wandjes en afdaken gefabriceerd worden.
De combinatie: weinig onderhoudsgevoelig-tekort aan budget-gelatenheid en berusting maakt dat het erop lijkt dat gemakzucht de boventoon voert, maar vaak is het een kwalijk gevolg van Bhoedistische regelgeving, nml inertie: niet weten hoe de boel op te pakken om er een gunstiger gevolg aan te geven. Overigens een fenomeen niet enkel in TH te aanschouwen.
Hetzelfde zien we aldus in de technische uitvoering van alle handelen: men is sneller tevreden over dat handelen omdat
1- de lat soms niet even hoog wordt gelegd als bij farang gewend,
2- de technische opleiding, dan wel de vereisten daartoe, wel eens ontbreekt,
3- de praktijk wordt overgelaten aan anderen dan zij die voor de klus vakbekwaamheid bezitten,
4- de ervaring vaak ontbreekt, en
5- de handeling afhangt van de mate en soort interesse van uitvoerend betrokkene.
Terug naar de vraagstelling: is de Thai een techneut. Ja, waarom niet. Alleen hebben zij een totaal andere attitude tov alle hebben en houden. Graag wil men hebben, maar ervan houden? Dat levert strubbelingen op met andere samenlevingsaspecten. Desondanks: in technische zin overstijgen sommige (maar niet elke) Thai een Gamma cq Praxis-niveau. Echter, het moge blijken dat Thai bij de uitvoering van hun handelen een totaal andere perceptie hebben dan die bij farang te doen gebruikelijk. Reken je bij die uitvoering een resultaat á 50 %, dan scheelt dat in ieder geval een hoop irritatie. Bedenk daarbij dat de prijs van al dat handelen, ook beduidend fors onder het niveau ligt dan farang gewend is en in bv NL te doen gebruikelijk. Zo compenseert het een het ander, en verbijstering verwondering. Want hoe je het wendt of keert: ze doen het toch maar met zoveel minder middelen.
Moderator: uw reactie is te generaliserend en voldoet daarmee niet aan onze huisregels.
Beste Klaas
goeie vraag. Ik vraag me dat al heel lang af. Ik kom er niet achter
Wat Pim aanvoert zou een reden kunnen zijn. Dan kan je er begrip voor opbrengen
En zou je vraag en die van mij beantwoord zijn. Maar zo eenvoudig is het niet
Ze doen niet aan onderhoud ook de dingen die ze zelf kunnen doen doen ze niet.
Ook als ze geld genoeg hebben doen ze het niet. Pon kan er ook geen duidelijk antwoord op geven
Ze zegt de Thai begrijpt niet dat onderhoud behoud is. Je koopt een bezem die gebruik je tot hij op is breekt de steel dan zet je er geen andere steel in maar veegt in het vervolg op je knieën de straat en daarna gooi je hem weg. En koop je een nieuwe. Het huis wat wij gekocht hebben daar zou je nog geen varken in willen sturen. de eigenaar heeft een nieuw huis achter het huis laten bouwen.
We hebben het huis gerenoveerd het is een prachtig huis geworden.
Hij bood ons 6 jaar geleden meer als het dubbele als dat wij het toen der tijd van hem gekocht hebben
Hij wil het huis voor zijn dochter kopen.
Ik wil er mee zegen dat het lang niet altijd een geld kwestie is wand dat heeft hij zat
Dom is hij ook niet. Als ze de farang onderhoud zien plegen moeten ze er om lachen.
Ik begrijp er werkelijk niets van
Ik woon nog niet in Thailand misschien heb ik er te weinig zicht op en zijn er wel Thai die hun huis onderhouden. Ik heb ze noch niet gezien ook bij mijn schoonfamilie niet .
Een goede kennis van me, op bezoek in Thailand, vertrouwde me toe dat veel van de Thai volgelingen zouden kunnen zijn van het idee: “Wat mijn ogen zien maken mijn handen kapot”
Zit echt wel een bron van waarheid in, Thaise kinderen kijken met hun handen, en presteren het al kijkende om op veel zaken een destructief gevolg te hebben.
Dit wat soi zegt is mischien wel voor een deel zo maar als je leest wat klaas ook zegt over zijn gym dat daar de fitness aperaten ook al een jaar stil staan vraag je je zelf toch wel af
Een stil gevallen fitness aperaat kost de gemeente geld om dat er dan toch steeds minder mensen naar deze gym gaan en deze toch wel degelijk afhankelijk zijn van hun inkomste of worden deze door de overheid betaald en heeft de gemeente er lak aan of dat er uberhoubt iets verdient word daar om dat de overheid toch wel over de brug komt? Dit zou dan weer in strijd zijn met hetbudhisme om dat je wel zorg moet dragen voor de aa,n jou uit gereikte spullen ook denk ik dat wij farangs de lat erg hoog leggen want wij zijn het zo veel beter gewent maar waarom zijn wij hier en niet in ons vaderland om dat we het in thailand wel erg relaxed vinden ik denk ook dat als een thai net zo zou zijn als vele van ons dat de relaxte wereld die wij zo heerlijk vinden snel voorbij zou zijn en kijk eens goed rond ook in andere landen is dit probleem oosteuropa niet veel beter rusland same same china erg georganiseert maar ook bij jan de arbeider ziet het er niet veel beter uit maar wel erg vriendelijke mensen die je ontvangen met ope armen ook al hebben ze niets
Het antwoord op bovenstaande vraag is heel simpel, een Thai redeneert niet en trekt ook geen conclusies, Bijvoorbeeld er is een gat in een rijbaan gevallen, misschien na 14 dagen word dat gemaakt, na 14 dagen is het gat er terug en word terug vermaakt, zo jaren aan een stuk, een Thai gaat zich nooit afvragen of kijken naar de oorzaak hoe het komt dat het gat steeds terug komt, deze mentaliteit moet je gewoon aanvaarden het zit in de genen. Ze gaan dit wel veranderen zolang je op hun handelingen staat te kijken maar heb niet het ongeluk van je rug naar hen te keren, ik kan honderden voorbeelden aanhalen, een Thai gaat ook nooit raad vragen ! het stomste vb. is de onmogelijke Engelse teksten vol fouten, zelf in heel dure neon verlichtingen, een Thai zal nooit met zijn tekst naar een farang gaan om te vragen indien daar geen fouten in staan (lose face). Gewoon aanvaarden.
Thais zijn bij lange na geen Hollanders .
Dat kun je overal aan zien hier , de staat van het wegennet de waterprojecten , en ga zo maar door .
Hun denk en leefwijze is en staat loodrecht tegen over de onze , manier van denken en doen waar wij en hoe omgaan met onze spullen .
Zeg maar eenvoudiger hun cultuur is kompleet anders .
Wil je hier als Hollander op retirement visa verandering in proberen te brengen dan wordt je zeker gauw overspannen .
Erger je niet maar verbaas je zelf , is mijn parool .
Als een Thai zijn huis auto of wat dan ook niet onderhoud , zal mij nu een zorg wezen .
Bij pech langs de weg , stop ik niet meer om te helpen .
Bekijk het maar is mijn gedachte nu .
Ik heb mijn les als Hollandse techneut , geleert hier in Thailand , zeker met dank aan mijn Thaise ega .
Waarom jij take care , people not take care you , zei ze dan .
En zo is het ,
Jan Beute .
De Bhoedistische regelgeving gaat ver, schreef ik al. Veel verder dan wij ‘simpele’ westerlingen bevroeden. Vergelijk dat maar eens met welke invloed de Joods-Christelijke traditie heeft op ons denken, voelen en gedragen. De westerling is om die reden in aanleg materialistisch.
Zie tevens waarom men ons calvinistisch noemt, en wat dit allemaal niet uitmaakt voor ons doen en laten. Daarbij: het kapitalisme is voor de Thai import, voor ons is het export.
Onze economie drijft op innoveren, produceren, consumeren.
Voor de Thai was en is landbouw nog steeds van belang. Ploeteren op het veld, en zien of van bovenaf het met de betaling rondkomt. Een helaas immer actueel probleem.
Thai kopieeren, en zijn consumentisme is opportunistisch. Het doet zich vandaag voor, dus maak je er vandaag gebruik van. Je hechten aan spullen is uit den boze, want het kan morgen afgelopen zijn. Vandaar de vraag van menige Thai vrouw aan farang: “zorg voor mij en mijn kinderen, nu en in de toekomst. Als je dat doet, hou ik van je, want dat is wat je horen wil.”
Het Bhoedisme richt zich op wat na dit leven komt, op de wedergeboorte. Die moet in orde zijn, en daar gaan de zorgen naar uit. Dus zegt de Bhoedistische regelgeving dat een Thai zich niet mag hechten: niet aan spullen, niet aan mensen, niet aan het leven, niet aan de dood. Daarom laat een Thai ook zo weinig van zijn emotie zien, want bang dat het wordt opgevat als uiting van hechting. Plus dat hij ook nog eens niet eens mag zeggen wat ie ervan vindt, want gezichtsverlies voor de ander. En confronteren is taboe.
Derhalve laat een Thai ook niet al zijn technisch kunnen zien, immers dat wat gemaakt en uitgedokterd wordt is slechts vergankelijk. Terwijl onze tradities zeggen dat wat we bedenken, uitvinden en onderzoeken van immens grote waarde is. Zie hier ook weer zo’n discrepantie en spanningsboog tussen Oost en West. Je kunt denken het Oosten te doorgronden, maar slechts door het Westen los te laten. Zo waar een lastige opgave!
Hoezo mag je volgens Boedhistische regelgeving niet pronken ? Ik kom pas sinds 1968 ! in Thailand en zie niets anders dan dat men elkaar de loef probeert af te steken met juwelen, horloges, auto’s, brommers en kleding. Zelfs een beugel in je mond om je gebit recht te zetten wordt ervaren als een statussymbool, vooral veel en met open mond lachen zodat iedereen kan zien dat je genoeg geld hebt om naar de tandarts te gaan. Pronken ligt in de Aziatische cultuur verankerd maar vooral in Thailand zie ik dat de z.g. “have nots” hun laatste geld uitgeven of sterker nog schulden aangaan om te laten zien dat ze tot de “haves”behoren. Kom je dan later in hun woning of kamer dan schrik je je dood onder wat voor mensonterende omstandigheden zij wonen, zelfs op de z.g. parel van z.o Azie Phuket. Keep smiling ! Ron.
@ron: Het woord pronken is gebruikt in de zin van: het tonen van je ijdelheid. Absoluut niet aan de orde in TH. De gedragingen die je beschrijft hebben te maken met de immense behoefte van Thai mensen (maar niet elke) tot show off. Het wordt off topic om dat fenomeen in de context van de posting verder uit te diepen, maar het kon wel eens zijn dat in een Bhoedistische wereld waarin uitingen van mensen zo aan banden worden gelegd, juist de behoefte om je te onderscheiden des te groter wordt, tot zelfs in het absurde toe.
Men leeft vooral van dag tot dag, praktische planning op lange termijn is de Thai vreemd. Dan is onderhoud zinloos, want heden verandert er niets maar kost het een investering van moeite en geld.
Technische scholing is (als ook andere vormen van onderwijs) ver beneden peil, mede omdat men de autoriteit van de leraar/meester niet in het gedrang mag brengen door een kritische vraag te stellen, of zelfs maar een eenvoudige vraag want stel je voor dat hij het antwoord niet zou weten: men mag absoluut nooit riskeren de leraar/meester gezichtsverlies te doen lijden. Kritische zin wordt in de westerse cultuur hoog aangeschreven, of juister: lippendienst bewezen, want ook bij ons moet men toch echt wel opletten met zelfs zeer opbouwende kritiek. In de Thaise cultuur ontbreekt ook die lippendienst en is de afkeuring des te duidelijker. Als dat generaties lang volgehouden wordt, probeer dan maar eens wat te leren
Schoenen lappen raakte ook in het Westen in onbruik, en niet uitsluitend omwille van de hoge uurlonen: niemand wou nog met zelfgestopte sokken gezien worden, want dat was ‘overdreven zuinigheid’ of ‘puur armoedig’. In een cultuur die zoals de Thaise wel degelijk schaamteloos en ostentatief met materialistische rijkdom pronkt, is iets herstellen of een ‘mooi onderhouden oud ding’ een reden tot schaamte. Je haalt er nooit eer mee, want als je goed boert, koop je nieuw.
Met die drie elementen samen, zit er ook voor de ‘farang’ in Thailand soms niet veel anders op dan eigenhandig onderhoud en herstellingen uitvoeren, en best ongezien. Of hij lijdt gezichtverlies en dat komt ook de ‘farang’ niet ten goede. Voor de echt dure dingen zoals wagens of een huis, kan men desnoods een uitzondering maken: daarvoor loont het zeer de moeite. Maar bezin eer je de taak uitbesteedt, ervaring van andere ‘farang’ met de te kiezen uitvoerder is dan belangrijker dan de raad van een Thai, aan wie het daartoe nodige technisch beoordelingsvermogen meestal volslagen ontbreekt.