Beste lezers,
Mijn passie is fotograferen. Nu wil het toeval dat ik tijdens Songkran in Thailand ben. Het lijkt mij leuk om foto’s te maken van dit feest. Maar nu komt het: niet het gooien met water, maar het traditionele feest met klederdracht en dans. Ik wil mooie foto’s maken, maar mijn camera kan niet tegen water.
Waar kan ik het beste naar toe? Zelf zit ik te denken aan Chiang Mai. Heeft iemand nog tips?
Groet,
Harold
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Expats en pensionado30 januari 2025Overzicht data Consulair Loket op Locatie eerste helft 2025 in Thailand en Cambodja
Visumvraag30 januari 2025Thailand Visa vraag Nr 017/25: Retired en mijn vrouw als dependent
Gezondheid30 januari 2025Vraag aan huisarts Maarten: Alternatieve cholesterolbehandeling zonder statines?
Visum Kort Verblijf30 januari 2025Schengenvisum vraag: Kan mij Thaise vrouw met een MVV visum met mij in Portugal gaan wonen?
Hi Harold,
Het water gooien is massaal en toeristisch geworden, maar in bescheiden vorm hoort het wel bij het originele feest!
in Chiang Mai is het water gooien erg geliefd ….
Groet van Jos
In Chiang Mai houden u en uw camera het beslist niet droog.
Een handige kleine waterdichte camera is deze:
https://m.dpreview.com/products/panasonic/compacts/panasonic_dmcts30
Garantie dat je het droog houdt heb je nergens. Ik heb vorig jaar in Lampang gefotografeerd, waarbij ik mijn camera goed in plastic verpakt had en af en toe even tevoorschijn haalde om wat te knippen. Echt op mijn gemak voelde ik me daar niet bij, maar ja, voor mooie plaatjes neem je soms wat risico’s. Ik kwam zelf zeiknat thuis, maar mijn camera is droog gebleven.
Later heb ik ook foto’s gemaakt in ons dorp, waar een wedstrijd zandstupa’s bouwen georganiseerd werd. Hoewel het daar grotendeels droog bleef, ontbraken toch de waterpistooltjes niet. Farang natspuiten durfden de meesten niet zo goed, in tegenstelling tot Lampang waar je als farang de volle laag kreeg.
Met het feit dat je een camera bij je hebt, zelfs al is het een hele dikke, wordt door de watergooiers in ieder geval geen enkele rekening gehouden. En ook op plaatsen waar geen vieringen of festiviteiten zijn kan je zo maar ineens een emmer water over je heen krijgen.
Maarja… het kan wel mooie plaatjes opleveren.
https://www.flickr.com/photos/135094751@N06/albums/72157680488902751
Leuke foto’s. Het wat voor camera/lens als ik vragen mag? Ik gok toch op minstens een APS-C formaat sensor met minimaal 90mm equivalent lens en dan bij f3.5 a f4.0 of zo, gelet op het mooie bokeh hier en daar.
Weet niet wat voor soort camera je heb maar er zijn mogelijkheden genoeg om je camera droog te houden.
Zelf woon ik al 22 jaar in Chiang Mai ben fotograaf mijn advies is ga niet tussen de water gooiers in staan maar blijf aan de zijkant. Je camera kan je met een plastiek en tape omwikkelen laat je lens glas vrij.
Zelf werk ik met en telezoom 80\200 mm op een Nikon D 800e deze kan redelijk spatwater hebben.
In Chiang Mai zijn genoeg mooie platen te schieten tijdens deze dagen. succes
Heb ik ook eens gedaan. In een plastic zakje. 36°C en dan ijswater er overheen. Gevalletje spontane interne condensvorming zoals het tijdens de natuurkundeles nog nooit is vertoond. Daarom je eventuele pocket camera ook beslist niet in zo’n handig niet ademend plastic zakje stoppen. Zelfde geldt voor dure telefoons. Zoals ik al eerder opmerkte, voor nog geen € 150 heb je een waterdichte camera, prima geschikt voor buiten opnames bij mooi weer, en als je de fijnmazige structuur van de zijde in de traditionele kleding wilt vastleggen adviseer ik toch echt een andere gelegenheid.
.
https://youtu.be/iYp4uSOQTtc?list=UUvI5-FDNUpOQRQdn7no5rYA
Beste Harold,
ik vrees dat vele lezers van het blog nog nooit een echt traditioneel Song Khran meegemaakt hebben. De meesten kennen Song Khran enkel van het met water gooien en niet van wat er aan vooraf gaat. Om een echt traditioneel Song Khran mee te maken zal je, ten eerste, al vroeg uit de veren moeten en liefst niet in een toeristische hotspot maar ergens landelijk.
Het begint allemaal reeds rond 7uur in de ochtend, in de tempel. Het traditioneel wassen van het Boeddhabeeld is er een onderdeel van. Dan gaat het naar huis toe waar moeder en vader tradtioneel geeerd worden. Er wordt, van oud naar jong, water over de schouder van de ouders gegoten. Van hieruit gaat het naar een verzamelplaats in het dorp, meestal de ’tessabaan’. Hier worden de ouderen van het dorp, op zowat dezelfde manier, geeerd. Achteraf is er een gezamelijke familiemaaltijd.
Het water gooien begint maar na de middag en zou moeten eindigen bij zonsondergang…
Zoals gewoonlijk, zal het overal wel anders zijn, doch dat extreem water gooien gebeurt enkel waar veel farangs verblijven en er een gekte van gemaakt hebben, wat weinig of niets met ’traditioneel Song Khran’ te maken heeft.
Nog een opmerking het Old Culture centre aan de Wulai RD in Chiang Mai daar vindt je alles wat je wilt fotografen zoals je aangeeft de voorstellingen zijn van 17 uur tot 22 uur.
de beste manier is je camera verpakken in plastic en alleen een gaatje voor de lens vrijmaken. Dat hebben wij gedaan bij de Niagara watervallen. Daar word je in het bootje ook zeiknat. Onze cameras waren droog en toch prachtige foto’s . alleen af en toe de lens ff droogmaken.
Wij zijn een aantal jaren geleden in Loei (stad) geweest. Mooue traditionele wassing van Boeddha gezien en meegemaakt. Wij werden zelfs uitgenodigd deel te nemen a aan het overhandigen van geschenken en met bloemen en ‘heilig’ water aan de ouderen. De derde dag gaat bijna iedereen naar de rivier voir een festival. De rivier( weet even geen naam) is de grens tussen Laos en Thailand. Dichtbij de plaats Tha-Li; “Kangton”. Kangton is ‘bekent’ vanwege de kleine stroomversnelling met grote rotsen in de rivierbocht.