Lezersvraag: Opbrengst van een rai suikerriet?
Beste lezers,
Reeds eerder vroeg ik om de opbrengst van een rai rijst en een rai suikerriet. In feite heb ik alleen zeer duidelijke antwoorden gekregen op de opbrengst van rijst. Om misverstanden te voorkomen niet om zelf te investeren/om zelf te gaan boeren. Ik weet als ervaren Thailandganger natuurlijk wel dat dat verboden is.
De vraag was, en is nu opnieuw bedoeld, mondelinge huur-/verhuurcontract voor 3 jaar loopt af. Omdat ik het sterke vermoeden heb dat zij bij het verhuren van haar 14 rai land aan verre familie, die het gebruikt voor de productie van suikerriet, behoorlijk bedonderd wordt door hen. Ik heb zowel haar als haar vader daar in het verleden op gewezen maar u snapt het al? Om geen gezichtsverlies te leiden laten ze dat gebeuren. Blijven lachen als je genaaid wordt.
Nu de cijfers: voor een overeenkomst van 3 jaar voor die 14 rai vangt zij achteraf 30.000 THB = 10.000 per jaar. Als dat een redelijk bedrag was/is verhuurt geen Thai die kan rekenen zijn land aan een suikerrietplanter. Anders gezegd: geen boer plant suikerriet of iedere boer verbouwt rijst.
Ik ga er vanuit omdat hier in Isaan beide producties naast elkaar bestaan dat de opbrengst bij benadering gelijk is. Klopt die veronderstelling? Er zal toch wel een expat zijn die dat kan bevestigen dan wel verklaren dat die volkomen uit de lucht gegrepen is?
Met vriendelijke groet,
Peter
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Belasting Nederland22 november 2024Thailand belasting vraag: Wanneer moet ik een TIN -nummer aanvragen?
Lezersvraag22 november 2024Developer gezocht voor een mobiele applicatie
Lezersvraag22 november 2024Wat kost een elektrisch doorvoerapparaat in Thailand?
Vreemde vraag: er is een mondelinge overeenkomst van drie jaar, en aan het eind van die drie jaar krijgt zij 30.000 baht totaal. Als dat is overeengekomen, waar zit dat bedonderen dan?
Of bedoel je dat ze met open ogen in een te lage prijs is gestapt? Is dat dan wel zo? Voor jouw westerse ogen mogelijk wel, maar er kunnen andere zaken een rol hebben gespeeld bij het tot stand komen van die overeenkomst, drie jaar geleden. Het is immers familie en die verhoudingen zijn sterker dan je denkt. En vaak ingewikkelder.
Voordat je gaat wroeten zou ik overwegen dat het contract zijn einde nadert en er alle kans is een nieuwe overeenkomst te sluiten, dan wel wat anders te planten en een loonbedrijf het werk te laten doen of lokale mensen tegen overeengekomen prijs. Dan heb je alles in eigen hand maar loop je ook het risico van arbeid, bemesten, en de prijs waartegen je kunt verkopen.
Juist gezien, erik. Die mondelinge overeenkomst loopt af. Er moet dus een nieuwe afgesloten worden tegen een eerlijke prijs. Je behandelt toch zelfs je verre familie eerlijk? Verder zijn mijn westerse ogen behoorlijk vertaid. Dit was ook al de tweede pachtovereenkomst. Totaal 6 jaar dus.
Een paar dagen geleden las ik in een verhaal van Gerrie Q8 12 november 2016 dat zijn vriendin Kanok voor 7 rai suikerrietland per 3 jaar 40.000 THB betaald. Dat is dus voor 14 rai 80.000 THB. Als dit verhaal klopt is mijn vriendin vergeleken met de verpachtster van Kanok in 6 jaar 80.000 THB misgelopen? Toch maar bedankt,erik?
Peter, vind je uitdrukking ‘mijn westerse ogen zijn behoorlijk vertaid’ een mooie vondst. Maar dat staat natuurlijk los van je vraag, waar ik overigens geen antwoord op heb. In jouw geval gaat het om verre familie; ik ken Thaise mensen in Nederland die land bezitten en hun directe familie (broer en zus) het land laten bewerken (rubberplantage en groenten) en geen bath van de opbrengst zien maar daarentegen met regelmaat euro’s naar Thailand overmaken voor zaken die verband zouden houden met het onderhoud van het land, zoals herstel afrastering, aanplant en bemesting. Het overmaken van geld naar Thailand is voor hen vanzelfsprekend, het is immers hun grondbezit. Heb weleens gevraagd wat er met het financiële ‘gewin’ van de opbrengst gebeurt. Het simpele antwoord was dat de familie ook moet leven en zodoende voor een gedeelte in eigen onderhoud kan voorzien. Vergeleken met de verhuur van het land van je vriendin, voor zover er iets te vergelijken valt, zou je kunnen stellen dat jou vriendin er tenminste nog geld aan over houdt.
Beste Leo TH.
Bedankt voor je antwoord.
Nogmaals voor alle duidelijkheid. Ik heb een goed pensioen. Ik heb haar geld niet nodig.
Ik ben aan het rondsnuffelen voor mijn vriendin, die voor zij mij 8 jaar geleden leerde kennen ruim 20 jaar op in Bangkok op een verzekeringskantoor heeft gewerkt. Toendertijd met een salaris van 8.000 bath per maand. Je kunt het geloven of niet. Van dat bedrag kon zij zelf leven, geld naar ouders opsturen voor het onderhoud van haar zoontje en zelfs nog sparen ook. Haar onlangs aan Khon Kaen Technical University afgestudeerde zoon kwam met 10.000 bath per maand niet uit.
Laat ze nu 5 jaar geleden tegen mijn advies in, wat kun vanuit Nederland meer doen dan je vriendin waarschuwen dat ze met internet-criminelen te maken heeft, al haar spaargeld naar [email protected] in Maleisie overgemaakt hebben voor een pakket diamanten die natuurlijk nooit aangekomen zijn. Dure les beter naar je vriend te luisteren.
Je snapt dat zij van een (pacht)inkomen van 30.000 bath per 3 jaar niet kan rondkomen en al helemaal geen geld naar familie kan overmaken? Haar broers hebben het beter dan zij. Zijn door ma beter bedeeld. Zonen worden in Thailand als kleine ”godjes’ behanderld. Als je de cultuur een beetje kent vertel ik je niets nieuws.
Er valt niets te vergelijken en ze houdt geld over van dat pachtbedrag, niet van haar inkomen.
Groetjes,
Peter
Misschien dat ik het niet begrijp.
In het stukje dat u hebt geschreven stelt u dat iemand(uw vriendin?) mogelijk wordt opgelicht door de familie en hier vertelt u, dat iemand anders meer krijgt voor de verhuur van land.
Dat wil overigens niet zeggen, dat de situatie vergelijkbaar is.
Een stuk land langs water, zal meer huur opbrengen, dan een stuk land, waar u zelf uw water moet oppompen.
Bovendien is in uw geval sprake van familie, waar een andere prijs gevraagd zal worden, dan bij derden.
En wat is eerlijk?
Daar kunt u een heel andere mening over hebben, dan die iemand en haar familie.
Mogelijk vindt die iemand uw visie wel erg hebzuchtig.
En aan het einde van de rit, gaat om het stuk grond en de afspraken van iemand anders.
Als u er geen persoonlijk belang bij hebt, zou ik me er niet mee bemoeien.
Beste Ruud,
Het woord opgelicht heb ik niet gebruikt, wel het zinsdeel behoorlijk.
Die iemand ken ik niet en als die iemand mijn visie hebzuchtig vindt kan die iemand niet lezen?
Een hebzuchtig mens handelt uit eigenbelang. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik handel in het belang van mijn vriendin, die zoals vele Thaise vrouwen minder assertief is dan westerse vrouwen en mannen.
Met vriendelijke groet,
Peter
Beste eric,
Vreemde vraag? Ik geef toch in het verloop van mijn vraag een duidelijke toelichting op mijn lezersvraag?
Die andere zaken die kunnen meespelen zijn mij als inmiddels behoorlijk vertaide thailandganger inmiddels ook duidelijk. Ik denk niet, maar weet dat familieverhoudingen, -banden sterk zijn.
Bij deze licht ik die toe.
Een Thaise vrouw, dus ook een dochter of echtgenote telt, zoals ik het tenminste hier in Isaan meemaak slechts mee in zoverre zij geld binnenbrengt om voor de rest van de familie te zorgen, bijv. door het inbrengen van een bruidschaten (sinsod), werken als ”kamermeisje” in de vakantieindustrie en/of nuttig is als moderne ”slavin” in en rond het huis. De ouders zijn en blijven hun hele leven de ”baas” over hun dochter(s). Zo ook bij mijn vriendin, zelfs al is zij universitair afgestudeerd.
In deze familie was de inmiddles overleden moeder degene die een aanzienlijk areaal aan landbouwgrond inbracht bij haar huwelijk.Dat land is altijd op haar naam blijven staan. Alleen al daarom heeft haar man, de vader van mijn vriendin, nooit enige inbreng kunnen/mogen hebben in het verpachten daarvan. Ik durf te beweren dat hij min of meer ”domgehouden” is.
Die “slimme” vader heeft zijn dochter tot 2 keer toe achterop zijn 40 jaar oude brommertje meegenomen naar een wel van toeten en blazen wetende neef om daar in zijn ogen een voor zijn dochter financieel zeer aantrekkelijke pachtovereenkomst te sluiten. Hij blij voor het aanzien dat hij daardoor gekregen heeft bij zijn familie, zijn neef nog blijer met dat contract, mijn vriendin ook blij omdat ze als dochter zo ”braaf” de adviezen van haar vader gevolgd heeft. Iedereen blij dus. Wat wil je nog meer?
De lezer met de nodige leesvaardigheid weet vermoedelijk gaande het lezen van dit stuk over de Isaanse cultuur, het antwoord. Gewoon een faire overeenkomst met hem of een andere pachter.
Zelf de touwtjes in handen nemen door een loonbedrijf in te te schakelen,kan in dit geval niet omdat zij driekwart jaar in Nederland verblijft.
En wat doet die verre neef in feite? Als loonbedrijf functioneren? Zelf suikerriet kappen zeker niet. Dat besteed hij natuurlijk uit aan onderbetaalde ”loonslaven”. Toezicht houd hij vanuit zijn van airco voorziene Mercedes met een dikke sigaar in zijn waffel. Is dit hele verhaal ironisch bedoeld, mijn humor of de Thaise werkelijkheid, die is dan toch om te huilen?
Ik hoop bij deze nog niet vertaide medebloggers een (nieuw) inzicht gegeven te hebben in de ook volgens eric vaak, ik citeer, ingewikkeldere familieverhoudingen?
Taaie stof? Up to you of jammer dan?
Met viendelijke groet.
Peter.
14 rai is veel te weinig om met commodities als rijst of rietzuiker geld te verdienen. Met rijst zal het zelfs verliesgevend zijn met de huidige prijs van 5 baht per kg.. Ze mag dus blij zijn dat dat land zonder iets te doen nog wat opbrengt.
Beste Petervz,
De rijst van de oogst van vorig jaar brengt hier in de provincie Khon Kaen 11 bath per kilo op. Geen enkele slimme boer verkoopt zijn ”natte” rijst onmiddellijk na de oogst. Hij slaat die rijst op en wacht een betere prijs af, dus …….
Die ene rai rijstland die wel gecultiveerd is heeft 50 zakken van pakweg 20 kg opgeleverd. Wordt eerdaags voor 11 bath per kg verkocht, dus …..
Groetjes, Peter
Je geeft te weinig info om een concreet antwoord te kunnen geven. De pachtprijs van landbouwgrond hangt af van vele factoren, onder andere, de streek, de ontsluiting via al dan niet verharde wegen, bodemkwaliteit, drainage, irrigatie, enz …
Een concreet praktijkvoorbeeld, dat misschien (niet?) vergelijkbaar is met jouw situatie:
In de regio Pichit verpacht mijn vrouw landbouwgronden. Ze liggen aan of vlakbij een verharde weg. De bodemkwaliteit is prima voor rijstteelt. Traditioneel wordt daar rijst geweekt, soms wisselbouw met suikerriet. De watertoevoer is bijna het jaar door uitstekend te regelen, prima te draineren en te irrigeren. Dus in regel is 3 oogsten rijst per jaar.
Pachtprijs per jaar per rai is 3000 bath. Voor de prijsondersteuningsmaatregelen van de vorige regering was dat 2000 bath. Door de slechte prijsvorming voor rijst komen de pachtprijzen recent onder druk te staan.
Pachtprijzen tussen 1000 en 3000 bath per jaar per rai zijn niet ongewoon, afhankelijk van diverse factoren. Met 715 bath zit je ietsje lager, maar afhankelijk van de concrete situatie misschien …
Twee jaar geleden werd op mijn advies 2 rai terug in eigen beheer (familiebeheer) genomen. De verpachting werd stopgezet voor die 2 rai. We hebben putten laten graven, op mijn initiatief en kosten. De uitgegraven grond werd gebruikt voor ophogingen in de vorm van bedden. Op die verhoogde bedden worden nu groenten gekweekt. In de putten wordt pla nin (soort tilapia) gekweekt. Het afval van de groentekweek is basisvoedsel voor de vissen.
Het is een micro- economisch succes voor de familie in vergelijking met de voormalig verpachting. Groenten en vis worden deels in eigen beheer verkocht op de markten in de regio, deels ter plekke verkocht aan mensen die ze op hun beurt verkopen op markten.
Noodgedwongen door omstandigheden, dat zeker. Of is dit “sufficiency economy in praktijk” en dan een klein eerbetoon aan hem die het land doet rouwen?
Eén bijkomende complicatie had ik over het hoofd gezien. Afhankelijk van de stand van de groentenkweek en de wasdom van de vissen moet een familielid ter plaatse overnachten. De nachtwacht, maar dan ietsje minder fraai uitgedost dan op dat Hollands doek. Zo niet verdwijnt de groenteoogst op wonderbaarlijke wijze en gaan de vissen vliegen bij nacht. Gelukkig wordt hiervoor Phoe Mark (nog?) niet aangesproken 🙂
Beste Mark,
Mijn vraag ging over verpachten van suikerriet.
Zit niet te wachten op dit succesverhaal.
Groet, Peter
Mooi verhaal Mark, kan me hier in terug vinden.
De eerste maal dat mijn echtgenote me vroeg om land te huren in de Isaan kon ik mijn oren niet geloven: officiëel dienden we 50.000 Bath te geven als pand om het land van 10 rai vijf jaar te mogen bewerken. De plaatselijke burgemeester schrijft de naam van mijn Thaise echtgenote op de eigendomspapieren en wij ontvangen een kopie daarvan. Na vijf jaar dienen we het land terug aan de eigenaar beschikbaar te stellen als deze de eerdere 50.000 Bath terug aan ons geeft!!! Dat is tot op heden niet gebeurt: wij gebruiken dit stuk nu reeds voor het zevende jaar, evenals een stuk van 14 rai voor 60.000 Bath van een andere eigenaar…!!! Eveneens al 7 jaar!
Dit blijkt een gebruik te zijn om diverse redenen: geldnood, kinderen welke geen interesse hebben in landbouw en ouders te oud, het uithuwelijken van een zoon etc. Land verkopen is “not done”…
Jammer genoeg hebben we niet meer de kans gehad nog méér te “huren” daar dergelijke aanbiedingen meestal “stil” verlopen. Volledigheidshalve dien ik te vermelden dat wij nog in België wonen en dat mijn schoonfamilie de grond bewerkt voor suikerriet.
Kan iemand dit gebruik bevestigen? Voor ons is het in elk geval zo! Wel schenken we nu jaarlijks vrijwillig een kleine bijdrage aan de twee grondbezitters.
Beste Stan,
50.000 bath als pand voor het mogen bewerken van 10 rai? Dat bedrag zou je terugkrijgen als je na 5 jaar de grond weer aan de eigenaar beschikbaar stelt? Voor mij een ongelovelijk verhaal. Wel te begrijpen als het om een roerend goed gaat waar je mee vandoor zoukunnen gaan. Ik zie iemand niet weglopen met onroerend goed, jij wel? Ik hoop dat je dat pand, eigenlijk die borg, inderdaad terugkrijgt als jullie mochten besluiten te stoppen met boeren.
Maar nu als antwoord op mijn vraag: wat is de pachtprijs per jaar per rai eigenlijk?
Met vriendelijke groet,
Peter.
Hello Peter,
Het lijkt een ongelofelijk verhaal, en dat dacht ik ook bij voorstel! Ik herinner me nog goed mijn eerste reactie: zo wil ik héél Thailand wel “huren”!!! (Mocht ik daartoe het geld hebben…)
Maar het is de waarheid! Of toch onze waarheid, en dit zelfs voor twee stukken landbouwgrond van 2 verschillende eigenaars.
De schoonfamilie verbouwd er nu het zevende jaar op rij suikerriet voor mij en mijn vrouw!! Wij betalen het omploegen, aanplanten, werkuren en meststoffen en een opkoper komt schatten, oogsten en betaald de overeengekomen prijs met een soort bankwissels.
Tweemaal omploegen en dan voren aanleggen het eerste jaar, het tweede jaar enkel bemesten en hebben we suikerriet van mindere kwaliteit en dus mindere opbrengst. Dan weer tweemaal omploegen enz.
En wat mochten we na jaren ons geld niet terugkrijgen? Laat ons hopen dat we het nooit terugkrijgen!!! Dan hoeven we het land niet beschikbaar te stellen voor de eigenaar en kan de schoonfamilie verder boeren als was het onze eigendom! Zij hebben werkzekerheid en wij hebben de opbrengst!
Hoeveel? Dat durf ik niet te zeggen want dat is dan opnieuw ietwat ongelofelijk… Laat ons zeggen: mooi meegenomen vanuit een luie zetel gezien ook de huidige spaarrente.
Uw eindvraag: de pachtprijs per rai is dus nul.
Met vriendelijke groet,
Stan
Verhuur 9 rai voor 15.000 per jaar ook aan familie, dit is voor rijst,maar dat mag niks verschillen ;immers wat ze verbouwen is aan hun ! ook de investeringen ,
Als regel mag je aanhouden 2000 baht per rai/jaar hangt er ook vanaf waar ; Buriram ,Surin is dit hoog want daar mislukt nogal eens een oogst.
Wij zitten Udon en elk jaar wel oogst, nu ook suikerriet,geen reden tot verhoging !
Suikerriet brengt meer op dan rijst , maar daarom geen hogere huur ; en familie ga dr mee wandelen nooit handelen; haha in 7 jaar tijd nog nooit huurverhoging gehad 😉
Succes met verhuur en ook belangrijk is het rendament ; zelf hebben we 3% jaja lopen helemaal binnen 😉
Fijn piet, dat je met je 3 % helemaal binnen loopt en je familie ook nog blij. Je gaat d’r zelfs mee wandelen. Mijn vriendin met dat betreffende verre familielid zeker niet. Haar Pa, de initiatiefnemer van dat geweldige contract, misschien wel. Hij een ”big face” bij een verre neef en zijn dochter blijft arm.
Ach, ze heeft toch een rijke farang. Humor moet. Groet, Peter.
Geachte,
Wij hebben reeds 28 Rai gekocht waaarvan wij er 2 rai zelf gebruiken. (huis, tuin, landbouw).
De resterende gronden verhuren wij aan familie voor een 750bath / rai.
Te Lopburi wordt er vooral suikerriet en mais geoogst. Dus 715 bath is de goede prijs. Maar alles hangt inderdaad af van de ligging (dicht bij openbare weg of tussen de velden 1km verder) en de watervoorzieningen.
Wees blij dat ze je kunnen betalen. Want jaarlijks klagen ze van slechte prijzen door een te groot aanbod.
Ik heb reeds voorgesteld om andere groenten te kweken maar dan moet ik ook sponsor spelen. Dus zwijgen is goud waard. 😉
Beste thimpe,
Bedankt voor het tenminste noemen van het bedrag van 750 bath per rai.
Je mag zelf tellen hoeveel misschien wel goed bedoelde reacties dat niet doen.
Als je goed telt kun je meer dan de huidige 3 punten voor de waardring van jouw redantie krijg je er van mij een waarderingspunt bij.
Voor de goede orde: er wordt door mij niet betaald. Het gaat om pachtinkomsten van mijn vriendin.
Ken jij een farang die niet voor sponsor speelt of andersgezegd een Thai die een farang sponsort?
Met vriedelijke groet,
Peter.
Mijn vrouw bezit 16 rai grond. Die wordt bewonnen door 1 van haar zusters. Hoewel we zelf in Thailand wonen (Banglamung) heb ik geen idee wat ze verbouwen. Mijn vrouw komt uit Roiet en de laatste keer dat we daar waren is 9 jaar geleden toen haar vader overleed. In elk geval die familie heeft het land gratis. Waarom verhuren? Zij hebben het geld meer nodig dan ik.
Beste Lowi,
Zij hebben dat geld meer nodig dan jij? Die familie heeft het land gratis?
Ik heb dat geld niet nodig, maar mijn vriendin misschien wel? Zou ze kunnen sparen voor haar toekomst of het voor zijn ”big face” aan haar zoon kunnen geven als aanbetaling voor een auto? Is waar gebeurd. Zoonlief werkt van de 72 uur 36 uur voor de aflossing. Ben ik gek of hij/zij?
Als ik gezien het leeftijdsverschil zeer waarschijnlijk voor haar kom te overlijden gaat mijn kapitale erfenis naar mijn kinderen.
Groetjes van een medekapitalist, Peter
Ik neem aan dat de desbetreffende landbouwgrond eigendom is van je vrouw. Ik neem verder aan dat je vrouw meer weet van wat mogelijk is voor haar grond dan jij weet.
Ik denk daarom dat het verstandig is als je je er in het geheel niet mee bemoeid en alles zonder commentaar overlaat aan je vrouw. Ik denk dat ze beter weet wat ze doet dan jij.
Beste Tino,
Als ik dacht dat mijn vriendin, goed lezen, meer weet van wat ermogelijk was met haar grond was ik niet aan het ronvragen.
Ik ben een verstandige bemoeial die zeker weet dat hij slimmer en zakelijker is dan zij. Dat kan toch?
Evengoed bedankt voor je bemoeienis.
Peter
Het feit dat je op dit blog gaat informeren naar (pacht)prijzen en dat niet doet in de desbetreffende lokale gemeenschap, bij het plaatselijke Agricultural Office bv, wijst er op dat je noch slim noch zakelijk bent.
Het feit dat je er telkens Mecedessen, dikke sigaren en ‘genaaid en bedonderd’ er bij haalt wijst er op dat je niet geinteresseerd bent in de waarheid maar uit bent op een wraakoefening.
Het is in agrarisch Thailand voor de boeren, meer nog voor de pachters, huilen met de pet op. Het is pure overlevingseconomie.
Ik begrijp er geen snars meer van. Je vraagt prijsinformatie Je krijgt die, maar geeft aan ze liever niet te lezen.
Ik had beter moeten weten alvorens je over pachtprijzen te informeren: suikerriet en familietoestanden, een zeemzoete frustratie combinatie, zo blijkt 🙂
Beste marc,
Voor alle duidelijkheid. Ik ben zeer blij met de wel gevraagde informatie, ik citeer ”pachtprijzen tussen de 1000 en 3000 bath per rai zijn niet ongewoon, afhankelijk van divere factoren” en jouw toelichting op die factoren. Daar kan ik wat mee.
Ik vroeg niet om hoe mijn vriendin haar land nog meer incultuur kon brengen/wat mijn vriendin nog meer kon gaan verbouwen. Dan kan ik aan jouw viskwekerij en groententeelt die elkaar aanvullen nog wel een paar opties toevoegen. 11 punten voor mij als die stelling klopt of 11 punten voor de lezer die met de meeste opties antwoordt? Mijn humor.
Met vriendelijke groet,
Peter
antwoord op uw vraag : verhuur van lanbouwgrond in provincie udon thani is 2500 per rai voor 2 seizoenen of 2 jaar
Beste ludo,
Eindelijk een antwoord waar ik iets mee kan nl uitrekenen wat een faire prijs is voor haar stuk grond.
Het hele verre nu pachtende familielid is nl al stinkend rijk met een dikke Mercedes voor de deur, terwijl mijn vriendin het met een brommertje op afbetaling moet doen.
Bedankt voor je antwoord,
Peter