Beste lezers,
Verleden jaar heb ik een schokkende gebeurtenis meegemaakt op Bangkok internationaal vliegveld Suvarnabhumi. Ik stond in de rij voor paspoortcontrole en achter mij in de rij. Ergens 15 meter achter mij hoorde ik een enorme klap.
Zelf dacht ik dat er een koffer of iets dergelijks op de grond was gevallen maar na enige ogenblikken hoorde ik rumoer waarbij ik een man op de grond zag liggen.
Het bleek dat de man het slachtoffer was van een hartstilstand en snoeihard tegen de grond was gegaan. Schoorvoetend begonnen enkele reizigers die op korte afstand stonden er zich mee te bemoeien en werd er een begin gemaakt met reanimeren.
Schokkend was het om mee te maken dat er een zeer lange tijd overheen ging voordat er een Thaise hulpverlener bij het slachtoffer kwam en dit zonder medische hulpmiddelen.
Hoe is dat mogelijk op een super modern vliegveld als BKK??
Met vriendelijk groet,
Gerard
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending1 november 2024Te koop van een lezer: Unieke kans! Hoekhuis in hartje Soi Khao Talo, Pattaya
Immigratie infobrief1 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 053/24: Visa exemption – vragen van de immigratie Bangkok airport
Visumvraag1 november 2024Thailand Visa vraag Nr 197/24: Afwijkende datumstempel in paspoort
Lezersvraag1 november 2024Kun je bij aankomst op Don Muang zonder reservering een wagen met chauffeur naar Hua Hin boeken?
Eigenlijk vindt je dat overal in Thailand (en Azie): (juiste) hulpverlening komt heel traag op gang.
Als je video’s bekijkt van ongelukken (bijvoorbeeld fietser geschept door auto) in Nederland, dan zie je altijd gelijk een paar mensen naar het slachtoffer rennen om te helpen (stabiliseren, reanimeren, eerste hulp verlenen).
En kijk dan ook eens naar soortgelijke video’s in Thailand: mensen rennen er ook naar toe, maar niet om het slachtoffer te helpen maar om foto’s en video opnames te maken.
Je moet hier in Thailand (trouwens ook in China niet alwaar ik dat live heb zien gebeuren: vrouw aangereden, lag op straat, bij kennis, met name mannen staan er dan stoïcijns omheen, heb maar een trui onder het hoofd van het slachtoffer gelegd en maar miniem in het Chinees met haar gecommuniceerd) geen ongeluk krijgen want je bent aan de goden overgeleverd. Voordeel is wel dat je achteraf op youtube en Facebook kan zien hoe je erbij lag, omringd door een menigte amateur fotografen en cameramensen!
En? Wat deed je zelf? Jezelf verbazen over anderen, terwijl zij net zo goed bevangen raakten over het incident als jij? Even zo goed in de verwachting dat iemand wel raad zou weten. Heb je rond geroepen of er een dokter of verpleegkundige in de menigte aanwezig bleek, of dat iemand toevalligerwijs de AED had zien hangen, iemand naar de patiënt toe gedirigeerd, het alarmnummer laten bellen, zelf ter plekke enigzins de leiding nemend, totdat hulp was gearriveerd? Had je allemaal kunnen doen wachtend op het rescueteam.
Nog niet zo lang geleden kwam iemand heel akelig ten val, en met vereende krachten en hulp vanuit de omstanders werd veel schade en letsel beperkt, en kon het slachtoffer worden overgedragen aan de inmiddels gearriveerde ambulance-mensen. Thai bemoeien zich niet snel met anderen, en het was dan ook mijn vrouw die met een aantal directieven de boel aan de gang kreeg. Met al die farang op het vliegveld had dit jou zeker moeten lukken.
En? frustratie van de dag eruit. Voelt jij je nou opgelucht Soi.
Gerard heeft een buitengewone nare ervaring meegemaakt en dan wordt jouw reactie daar op losgelaten.
Ieder mens reageert verschillend. Compliment voor je vrouw Soi.
De meeste mensen schieten in de stress bij heftige ongevallen of worden ramptoerist.
Het is maar weinig mensen gegeven adequaat te handelen.
Sorry Dave, Soi heeft gelijk. Akkoord nare ervaringen kunnen mensen verlammen, maar als je zo nuchter de feiten kunt verhalen was je zeker niet verlamd en was de eerste hulp wel op zijn plaats, of als je er geen verstand van hebt dan toch maken dat die man wordt geholpen, al was het maar door bevelen te geven en de boel op stelten te zetten. Ik vermoed Dave dat je ook zo een ramptoerist bent, maar ik kan fout zijn, indien ik fout ben mijn excuses.
Lees nu eens wat Gerard schrijft: inmiddels warren er al mensen begonnen met reanimeren, dan ga je je er toch niet meer tussen wringen.
Beste Joeri,
ik ben geen ramptoerist, maar kijk altijd eerst goed om me heen en handel daarna.
Ik heb geen EHBO diploma, maar weet hoe te handelen. Ik ben in het verleden opgeleid binnen het bedrijf, waar ik toen werkzaam was, als onderdeel van een reddingsbrigade bij rampen en andere calamiteiten.
Dat wil niet zeggen dat ik geen spanningen voel bij eventuele scenario’s, alleen weet ik er beter mee om te gaan. Ik krijg de ontlading pas na het handelen.
Ik hoop hiermede je voldoende te hebben ingelicht
Ik sta niet verbaasd hoor, er is wellicht geen EHBO team daar, je wordt geacht gewoon te overlijden als het je tijd is , zo denken Boudhisten. :wink
Anno,zoals op elke internationale luchthaven hebben ze EHBO teams.
Medisch Centrum: Gelegen op het Main Terminal – niveau 1 geopend van 08:00 – 17:00 uur
Klinieken: 2 – Gelegen op de Domestic Arrival Pier A en Internationale Aankomst Concourse G
Het belangrijkste zo snel mogelijk melden bij het luchthavenpersoneel en er niet van uit gaan
dat er al iemand anders dat al gedaan heeft.
Goed te lezen Roy, ik schrok al , geen EHBO , kon me dat haast niet voorstellen, alhoewel, Boedhha beslist. 🙂
mijn man kreeg de eerste avond van ons verblijf in hua hin een black out en viel op de grond. Gelukkig waren er meerdere mensen in het restaurant en die hebben een ambulance gebeld. Wat schetst mijn verbazing dat het zeker 20 minuten geduurd heeft coor er een ambulance zacht kwam aanrijden. Gelukkig was het niet zo ernstig en hebben toch nog een fijne tijd. Voor hetzelfde geld was het zijn hart geweest en was hij er nu niet meer geweest. Jeanine
Een vriend van mij reed met zijn motor tegen een plotseling op de weg kerende auto en vloog met zijn hoofd door het portierraam van de auto en kwam enstig gewond op het wegdek naast de auto terecht.In afwachting van de komst van een ambulance,dat lang duurde ,viste hij met veel pijn en moeite zijn telefoon uit zijn zak en vroeg ,nog steeds liggend op de straat , aan een omstander om zijn partner te bellen.De omstander nam de telefoon aan en maakte zich vervolgens met de telefoon uit de voeten.Zo gemakkelijk was de dief nog nooit aan en telefoon gekomen.
Dat gebeurt dus ook als je lang op hulpverlening moet wachten
hoi ,
Heel gek , stond onlangs aan skytrain station raemkhamhaeng toen er plots een man een epileptische aan val kreeg en ook schokken op de grond lag , stevige kap achter op zijn hoofd . Er stonden er ook veel op te kijken maar een thaise man en ik hebben de man rustig proberen te houden zijn vriendin had ondertussen de 100 opgebeld .
eind goed al goed , op suvarnabumi zijn toch AED toestellen aanwezig ?
We begeven ons naar de andere kant van de wereld en we verwachtten dat alles net zo is als bij ons thuis. We verbazen ons er over dat er geen EHBO team binnen 30 seconden aan het werk is en we vinden 20 minuten wachtten op een ambulance lang. Je bent in een Aziatisch land waar dit soort zaken totaal anders of zelfs helemaal niet geregeld is. Vaak is een ambulance een particuliere instelling zonder al teveel medische kennis, maar puur een vervoersmiddel waar geld mee wordt verdiend. Je boft nog als er een soort van ambulance is, vaak eindigt men achterin een pick-up met een zwaailicht. Het feit dat de chauffeur een witte jas aan heeft zegt niets.
De wereld is klein geworden, we stappen in een vliegtuig en 10 uur later verwachtten we een andere manier van doen en laten, en een ander klimaat aan te treffen. Wat we niet verwachtten aan te treffen is een maatschappij die bepaalde zaken niet zo uitvoert of voorhanden heeft als thuis. We verwachtten dat politie er is om ons te helpen, niet om ons af te zetten, en we zien graag dat het openbaar ervoer op tijd rijdt want anders kost het ons kostbare vakantie tijd. We hebben gewoon een bijzonder irreëel verwachtingspatroon.
Sommige mensen raken compleet in paniek ingeval van een ongeval of letsel, daar kunnen ze niet of zelfs niets aan doen.
In militaire dienst kregen we wat injecties, een grote jong stoere vent in de rij viel flauw alleen al van het zien van een injectienaald.
Bij een auto ongeval waarbij een kind overreden werd bij het oversteken van de weg en stuiptrekkend van de pijn op straat lag deed de moeder niets anders dan gillend rond rennen en de vader werkte eerst z;n bestelling in het cafetaria af.
Sommigen kunnen wel handelen, schade door verkeer aan jezelf voorkomen, zorgen dat de getroffene geen verdere schade oploopt, wat o.a. inhoud dat een slachtoffer geen schade oploopt door ondeskundig handelen, bv. een kind van de straat oppakken, soms is laten liggen tot ervaren medische hulp beschikbaar is beter, al je kennis gebruiken om het slachtoffer verantwoorde hulp te verlenen, enz.
Handelen en juist handelen, dat kan lang niet iedereen, gelukkig kon ik dat op dat moment wel.
Anderen hielden de als kip zonder kop rondrennende moeder en geschockeerde vader van het kind weg, die zouden alleen maar schade aanrichten.
Enige nuancering van de commentaren op anderen is wel op z’n plaats.
Ik verbleef in januari 2015 in het Berkeley pratunam hotel. Ik werd s’nachts ernstig ziek, mijn vrouw vroeg om een arts. Het hotel vertelde dat er in de nacht geen arts te krijgen was. Ja een Thaise arts zei het hotel maar die spreekt geen Engels. Ze vertelde direct dat dat een oplichter was. Toen vroeg mijn vrouw om een ambulance. Het hotel vertelde dan word u in het ziekenhuis door de zelfde Thaise arts opgelicht. Vroeg in de morgen ben ik opgenomen in een Prive ziekenhuis en ben dezelfde dag geopereerd. U begrijpt dat wij geschrokken zijn 5 sterren hotel geen dokter en een wereld stad zonder medische zorg in de nacht.
Ook dit alles is Amazing Thailand!!!!! Gezond blijven is net zo onzeker als de Thai Lottery.
Vorig jaar met Sonkran viel er een Thaise man van een bordes op zijn achterhoofd, heel veel mensen natuurlijk maar niet 1 die een hand uitstak. Mensen stonden elkaar aanwijzingen te geven om zijn ouders maar te bellen want hij was toch al dood !!!!. Ik zei tegen mijn vrouw dat hij niet dood was en ben hem gaan helpen, zijn tong was in zijn keel geschoten en die heb ik uit gehaald , een paar harde lellen in zijn gezicht en ijskoud water over zijn hoofd en op zijn kant gelegd waarna hij weer bijkwam, Grote verbazing bij de Thai en applaus !!. Later vroeg ik mijn vrouw waarom er echt niemand wat deed. Antwoord was dat de Thai,s bang zijn ! en niet weten wat ze moeten doen.
Mijn Songkran kon niet meer stuk en dagen erna kwamen de mensen nog naar mij toe en bedankten mij.
Groet, Antony
Je kunt wel de omstanders verwijten dat er niets wordt gedaan maar je je moet ook bedenken dat in Nederland veel mensen voor hun werkgever een BHV / EHBO opleiding hebben gevolgd / volgen waarbij je getraind wordt op het opstarten van hulpverlening en het aansturen van omstanders.
Wanneer je niet weet hoe te handelen staan veel mensen perplex en kunnen niets anders dan toekijken en ze bedenken niets eens dat er hulpdiensten gealarmeerd moeten worden.
Ik ben blij dat ik in de omstandigheid ben dat ik deze opleiding jaarlijks mag volgen alleen hoop ik deze kennis nooit te hoeven gebruiken.
Helaas is het een normaal verschijnsel. Je kunt ook hier niet weer gaan zeggen dat dit een typisch Thais gedrag is. Als er iemand in het water aan het verdrinken is en er meerdere omstanders staan, duurt het altijd weer een tijdje voordat iemand in acite komt. Iedereen verwacht dat een ander wat doet. Uiteindelijk zal na veel geaarzel één persoon de verantwoording op zich nemen.
In Nederland en sommige andere landen is het niet geven van eerste hulp zelfs strafbaar (http://ikehbo.nl/eerste-hulp-bij-ongelukken/hulpverlenen/verplicht-of-niet.php)
Of dit in Thailand is, weet ik niet.
Ja, inderdaad verwacht je dat op een moderne luchthaven iedere soldaat en andere geüniformeerde persoon in actie zal treden. Zelfs een voorbijgaande bemanning is een hele groep getrainde mensen die kunnen helpen.
Tot de laatste groep behoorde ik en bij ons werd er altijd ingehamerd dat degene die iemand in zo’n toestand vindt, meteen een tweede om hulp roept en bij het slachtoffer blijft en begint met hulp. De tweede (bemanningslid of passagier) gaat hulp halen en iedereen komt meteen met de medische uitrusting: ehbo koffer, defibrilator en er wordt ook meteen naar medisch personeel gevraagd.
Trouwens, is de beste plek om een hartstilstand of iets dergelijks te krijgen, onderweg in het vliegtuig. Omdat je daar het snelst geholpen kunt worden. Dat is op een grote luchthaven of ergens in een stad (laten we platteland buiten beschouwing) niet zo…
Er worden 3000 AED’s (defibrillators) geplaatst in Thailand.
http://news.thaivisa.com/thailand/defibrillators-being-placed-at-key-locations/11214/
Overigens wordt nog wel eens de indruk gewekt dat reanimatie vaak levensreddend is.
Uit de Wikipedia:
“In een Zweeds onderzoek uit 2005 werd bij 29.700 reanimatiepatiënten gekeken hoeveel er een maand na de revalidatie nog in leven waren. Van de niet door omstanders gereanimeerden was dit 2,2%; indien door niet-professionals werd gereanimeerd overleefde 4,9% terwijl het percentage opliep tot 9,2% als reanimatie werd geboden door toevallig als omstander aanwezige professionele hulpverleners. Volgens dit onderzoek loopt een aanzienlijk deel van de mensen die met succes wordt gereanimeerd aanmerkelijke neurologische schade op.”
Zelfs in het piepkleine Nederland wordt de voorgeschreven ‘aanrijtijd’ van ik meen 15 minuten door ambulances vaak niet gehaald.
U kunt zich het best niet te druk maken en met een gerust hart naar Thailand gaan.