Lezersvraag: Waarom spreken Thai de laatste letter niet uit?

Uit Ronald Schütte zijn boek ‘de Thaise taal’ (aanbevolen als naslagwerk voor hen die Thais leren) citeer ik:

— citaat —-
1.1.2 Eind medeklinker 
Een lettergreep kan met twee soorten eind-medeklinkers eindigen: 

1) -p, -t, -k (harde) eind-medeklinkers
Deze ‘harde’ eindklanken worden in het Thais niet echt gehoord. De luchtstroom eindigt nog voordat de laatste letter is afgemaakt, waardoor de harde medeklinkerklank (de ‘plofklank’ of occlusief) achterwege blijft, zoals bijvoorbeeld bij ons woord ‘hup’; de werkelijke ‘-p’ klank hoort men niet of nauwelijks.

Omdat de eind-medeklinker vrijwel niet gehoord wordt zijn woorden als รัก (rák) (houden van), รัด (rát) (binden) en รับ (ráp) (ontvangen) moeilijk of nauwelijks van elkaar te onderscheiden. Het is de context die het onderscheid duidelijk maakt, wat ook voor de Thai geldt! Een Westerling is geneigd de harde laatste medeklinkers wél uit te spreken, wat dus niet moet.  

2) -m, -n en -ng klanken kennen wij ook en vormen geen probleem
—- einde citaat —

Kortom, zo is men dat gewend vanuit het Thais. Met oefenen moet het je lief wel lukken om de harde eind medeklinker uit te spreken.

Zie voor het boek:
http://slapsystems.nl/

Dat niet uitspreken van de laatste letter lijkt een in heel Thailand gebruikte “gewoonte”. Het maakt niet uit of het gebruikswoorden zijn in het Engels of namen. Geen idee waar dat vandaan komt.
Ik heb de grootste moeite om mijn Thaise stiefzoon die op de “Universiteit” zit aan zijn verstand te brengen dat het echt wel nodig is in het vak dat hij gekozen heeft: hotel en tourism. Na 10 jaar corrigeren nog steeds een ramp.

Herkenbaar.
Voor Thai is het niet evident om twee andersluidende medeklinkers onmidellijk na elkaar uit te spreken.
De “r” verandert zeer vaak in een “l” omdat dit nu eenmaal vlotter over hun lippen gaat.
De eindmedeklinkers verliezen power, krijgen meestal geen klemtoon of worden helemaal niet uitgesproken.
Dit is hoe ik ervaar dat zij hun moedertaal spreken, maar ook hoe ’t engels of ’t nederlands gehanteerd worden..

Dat velen ook problemen hebben met het uitspreken van een (R) is bij de meesten van ons algemeen bekend.
Het bijzondere is dat dit probleem erg persoonlijk is,omdat anders als mijn vrouw,haar moeder en zuster deze (R) uitstekend uitspreken.
Iemand die het niet kunnen uitspreken van een (R) als gebrek heeft,zal omdat in het hoog Thai de (R) wel degelijk gevraagd is,nooit een serieuse Job bij de Thaise TV of Radio kunnen uitoeffenen.
Vele Farang zie je,dat ze bij het spreken van een Thais woord,waar wel degelijk vaak zelfs een rollende (R) gevraagd is,dat ze hoogstens veel Thai napraten.
Het heet niet Kop khun kap,maar duidelijk Kop khun Krap met een duidelijke (R) in het laatste woord,en het zelde geldt ook voor Rong Riaen (voor School) wat van veel Thai o.a uitgesproken wordt als Long Liaen. Enz.
Af en toe als een Thai een buitenlandse taal gaat leren,kan dit niet uitspreken van een (R)ook erg pijnlijke vormen aannemen.
Wij hadden in de bloemen groothandel in München (D) een Thaise Floristin, die bij ons kwam inkopen,die eveneens geen (R) kon uitspreken.
Toen ze mijn Chef die eigenlijk Robert heette vroeg, of Lobert auch zufällig weisse pimmel hatt,begon natuurlijk iedereen te gieren van het lachen.( In het Nederlands zou het heten,of hij ook witte primulaars had,en wat zij op haar manier vroeg,betekende niet in de Duitse volksmond niet anders als de vraag of Robert ook een witte penis had?
Maar om terug te komen op de vraag waarom veel Thai de laatste letter niet uitspreken,geloof ik dat het vaak te maken heeft met slorderigheid en het feit dat velen ook problemen hebben met het juiste lezen en spellen van woorden op onze schrijfwijze.
Het enigste wat velen die het niet juist lezen en spellen kunnen,is het goed luisteren hoe wij het uitspreken, en zelfs dat is uit mijn ervarig vaak een jarenlange aangelegenheid.555

Als je een andere taal wil leren, dan moet je goed luisteren zodat je kan reproduceren. Met alle respect voor de Thai, maar ik denk dat daar het probleem steekt : onvoldoende luisteren en een nonchalance/slordigheid bij het uitspreken. Ik heb er wel begrip voor dat bepaalde klanken of opeenvolging van klanken moeilijk zijn voor Thai / Aziaten.