Lezersvraag: Tamboen, uit het hart of is het voor het oog?
20 februari 2017
Beste lezers,
De meeste van ons kennen het wel. Goed doen, eten/geld geven in de tempel etc. Maar komt dat nu uit het hart of is het voor het oog van de kerk (zoals wijlen mijn moeder altijd zei)?
Ik verzamel plastic en blik voor een oud mannetje bij ons in de buurt, maar moet toch regelmatig melkflessen of waterflessen en blikjes uit de vuilnisemmer halen. Ze kijken me dan aan of ze water zien branden. Ik verzamel etensresten etc voor de buurman die varkens heeft. Zelfde verhaal. Ik verzamel karton voor de buren die het een stuk minder hebben dan wij. Weer het zelfde verhaal.
Dan vraag ik mij af als ze bij de tempel weer zwaaien met de briefjes, voor wie doe je dat nou?
Zijn er meer mensen die dat zo ervaren, of ben ik de enige?
Groet,
Erwin
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 november 2024Het Thaise eergevoel (lezersinzending)
Gezondheid23 november 2024Vraag aan huisarts Maarten:
Belasting Nederland23 november 2024Thailand belasting vraag: Belastingzaken bij emigratie naar Thailand overzichtelijk uitgelegd?
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Dit is voor 99 % voor het oog van de kerk.
Als Thais een envelop van een of andere tempel krijgen toegeschoven durven zij niet anders dan er iets in steken, bang om als kheenieuw bekeken te worden.
Dit is ook zo als een kennis iets probeert te verkopen dan zullen de vrienden niet snel zeggen nee dank U het lijkt wel of ze zich daarvoor schamen.
Aan de andere kant wordt er ook heel graag mee uitgepakt als ze een schenking doen zoveel mogelijk mensen moeten dat zien en zeker als het om een hoog bedrag gaat.
In mijn ogen heeft dat veel meer met ‘Face’ te maken dan met Tambun.
Zoals ik gisteren ook een foto zag van een uitpuilende vuilbak bij een tempel vol met gedoneerd eten van de bedelrondes van de monks die ze ’s morgens opgehaald hadden.
Dan ben ik gelukkig niet de enige die er zo over denkt.
Bij ons thuis bijna identieke situatie.
Het is net de collectezak uit de kerk.
Zonden afkopen .
Daarbij geloven Thais in reïncarnatie , je weet maar nooit , hoe je terugkomt.
Die mensen die hun tamboen verrichten voor het oog van de tempel,of andere mensen zullen er zeker zijn, alleen 99% hou ik persoonlijk voor erg overdreven. Bovendien als iemand zo zeker is,vraag ik mij toch af waar hij/zij deze zekerheid vandaan haalt,omdat het hoogstens een vermoeden is,die sterk beinvloed wordt door zijn eigen denken,of gedrag. Iemand die zelf haast niets gelooft,kan zich vaak niet indenken dat er ook andere mensen zijn,en zal ook bij het gedrag van deze mensen blijven twijfelen. In veel andere culturen, waaronder ook de thaise, vindt je mensen die veel sterker in hun geloof staan,dan wij dit uit de westerse cultuur kennen. Waarom dit zo is,is een ander verhaal,en zal met zekerheid o.a ook met de opvoeding of het genoten onderwijs te doen hebben,maar om de intensietijd van een geloof of de handelingen die hiermee verbonden zijn te betwijfelen,en zeggen dat dit voor 99% voor het oog van de tempel en de medemens gebeurd,hou ik persoonlijk voor een erg gewaagde mening. Op Nederlands valt mij daar spontaan de spreuk te binnen van,,Hoe de waard zelf is,zo vertrouwd hij ook zijn gasten”.
Persoonlijk ervaar ik dat toch geheel anders, Tamboon wordt in feite alleen voor zichzelf gedaan, hoe meer je goed doet in het huidige leven, hoe beter je terug komt in een nieuw leven.
Niets meer, niets minder, maar als partner met een Thaise voor meer dan 10 jaar heb ik het wellicht verkeerd, maar kan ik me toch geen andere voorstelling geven als hierboven.
Doet mij denken aan mijn grootouders-geboren rond 1880.Zeer godvrezend en zeer katholiek gelovig natuurlijk.Ook mijn ouders waren gelovig,doch gelukkig veel minder.Weg met al dat geloof.Als men ziet hoeveel godsdiensten er zijn in de wereld ong.190-begint ik toch na te denken.Heeft god de mens geschapen of hebben de mensen god geschapen?Hiedere godsdienst is begonnen als een sekte denk ik-en met genoeg aanhangers werd het later een godsdienst.Ik geloof in de mensen rondom mij -meer niet.
Zoals zovelen, er zijn er die echt uit het hart geven, maar dan zijn dan m.i. de armere mensen. En daar zit dan ook nog een stukje bijgeloof bij, als ze goed doen krijgen ze in het volgende leven terug. De rijkere koppen m.i. hun zonde af of geven om er beter van te worden. Kijk maar wat er nu gebeurt bij die grote tempel in Bangkok. Dat heeft niets meer met geloof of wat dan ook te maken. Daar zijn een aantal mensen beter van geworden en degene die net mis grepen hebben de praktijken naar buiten gebracht. MP Rutte zou zeggen: ” de onderste steen boven”, maar dit wordt uitgezocht tot op de bodem. 🙂 🙂
Ik denk ook dat het gros van de “gelovigen” in Thailand, en ook in mijn vaderland (Nederland), hun geloof vooral voor de bühne beleiden. Ik denk dat ze niet weten waar het in hun geloof werkelijk om gaat. Als er iemand is die een regio/land kent waar dat niet het geval is, wil ik dat graag horen.
Geloof zou volgens mij een privérelatie moeten zijn tussen een persoon en zijn aanbedene, gericht op geestelijke vervolmaking. De mening van andere mensen zou geen rol moeten spelen Maar ja, mensen zijn sociale dieren.
In TH zie ik vaak in het kader van ทำบุญ (thamboen) dat de vrijgevigheid van iemand door zoveel mogelijk mensen gezien moet worden.
In NL geldt de spreuk: “Geloven doe je in de kerk.” Dit zegt volgens mij al genoeg over de (afwezigheid van een) relatie tussen geloof en dagelijks leven.