Lezersvraag: Oud en ziek worden in Thailand

Er bestaan geen garanties in het leven.
Als je alleen bent en gaat dementeren, zou je je af moeten vragen, of het geen tijd wordt om uit te stappen.

Regelen? Niks, denk ik. Gewoon houden van de mensen om je heen. En datgene doen voor anderen (Thais) wat je ook hoopt dat zij voor jou doen als de tijd aanbreekt. Wat dat betreft heb ik meer vertrouwen in Thais dan in Nederlanders die gewend zijn de zorg af te schuiven naar professionele instanties.

Wel beste Jo, je stelt je vraag dermate algemeen dat een enkelvoudige reactie zo goed als onmogelijk is. Niettemin, ik zal eens een poging wagen.
Je vraagt je af wat te doen om later op hogere leeftijd én ziek (let op) nooit verwaarloosd, mishandeld en/of bestolen te worden. Je stelt die vraag niet voor niks: of je hebt het in je eigen kring meegemaakt, of van horen zeggen, of je staat er alleen voor. Maakt allemaal niet uit, andere varianten zelfs denkbaar, het heeft jou in ieder geval tot nadenken aangezet. Jammer dat je ons van dat denkproces niet nader deelgenoot maakt, immers het zou een antwoord vergemakkelijken.

Want wat zou je vooraf moeten regelen? Dat heeft uiteraard alles en nog wat te maken hoe jouw levenssituatie eruit ziet. De mijne is zo dat ik een jongere zeer liefhebbende vrouw heb, die ik al jaren en jaren ken en met wie ik al bijna 25 jaar getrouwd ben. Zij gaat mij verzorgen. Maar stel dat zij eerder komt te overlijden? Dan staat binnen de schoonfamilie diverse leden klaar om die zorg voor mij over te nemen. Ik zou zelfs in de familie van meerdere vriendinnen terecht kunnen. Want wat wil het feit? Mijn schoonvader is van ouderdom ziek gestorven, zo ook vaders van anderen en dan komt vanwege die gebeurtenissen altijd wel de vraag aan de orde wat er met mij moet gebeuren, op termijn. Zo eerlijk en open zijn we.

Maar wat als je er alleen voor staat? Begin van het jaar zag ik toevalligerwijs op de WDR een Duitse documentaire over hoe de ‘oude-dag’ door te brengen in Thailand. Een vrouw op leeftijd was na de dood van haar man in Hua Hin komen wonen en had een privé-verzorgster in huis. Kosten: ThB 15K. Zij vertelde deze verzorgster te vertrouwen als haar eigen dochter. Maar wat geschiedde? Er kwamen kinken in de kabel omdat een steeds hoger maandloon werd gevraagd, en dus einde verhaal op den duur. Betreffende vrouw was tot het besef gekomen dat ook tegen betaling geen zekerheid te verwachten valt. Het leven is en blijft ongewis, en hoe ouder hoe kwetsbaarder.

Nooit (!) slachtoffer worden van verwaarlozing, mishandeling of diefstal: dat is wat jij wilt. Maar van wie niet? Insluipers, boeven, dieven? Dat lukt in Nederland niet eens. Van buren, kennissen, (schoon)familie, je eigen partner? Ook die situatie is nooit helemaal uit te sluiten, zeker niet als zonder wijsheid en verstand beslissingen worden genomen. Zoals je al zegt: je bent aangewezen op andere mensen. Ik denk dat het daar begint. Zorg ervoor dat je je omgeeft met fijne liefhebbende mensen, en zorg ervoor dat je ingedaald en ingebed raakt. Dat kost een paar jaar, kan enkel via respect en vertrouwen, en is nooit met geld te koop, wel met persoonlijk investeren jouwerzijds. Zo, toch nog een antwoord geformuleerd. Doe er je voordeel mee!