Lezersvraag: Krijg ik met een strafblad wel een visum voor Thailand?

Gewoon naar Thailand gaan en na 30 dagen hier een visum aanvragen.

Beste,
ik heb je vraag gelezen ,ten eerste waar ben je veroordeeld in welk land ,als je in Thailand deze straf hebt opgelopen dan vergeet het maar hier staan strengen straffen of zelfs de doodstraf.
Ben je in een andere land veroordeeld dan is het geen enkel probleem maar probeerhet niet te doen hier in Thailand het is niet zeker dat je ooit nog thuiskomt in je vaderland.

Ik heb een dergelijk probleem gehad toen ik een visum wilde, en nu ik al jaren met het begeerde visum in Th. verblijf, heeft het probleem zijn kop weer opgestoken. Ik, die nimmer definitief een veroordeling heb opgelopen kreeg toen ik naar Th. wilde emigreren zondermeer een “bewijs van goed gedrag”, maar ik heb bij wijze van spreke hemel en aarde moeten bewegen (en vooral moeten volhouden).om vervolgens gewoon het voor mij meest in aanmerking komende visum, namelijk een retirementsvisum, te krijgen.
Er zijn in het verleden een aantal rechtszaken (waaronder een civiele rechtszaak) tegen mij aangespannen. Dat begon in militaire dienst (in 1959, 22 jaar oud was ik toen) maar een tweetal maanden na mijn ‘streng arrest’ te hebben uitgezeten -ik was inmiddels 23 jaar- sprak het Hoog Militair Gerechtshof mij vrij en gaf mij een half jaar compensatieverlof, waardoor ik de dienst onmiddellijk kon verlaten (“noch wegens lichamelijke, noch wegens geestelijke gebreken”).
Vervolgens is het nog gebeurd dat een officier van justitie mijn zaak seponeerde, en is het gebeurd dat een (toeziend) rechter in een civiele zaak mij helemaal, maar dan ook helemaal gelijk gaf. Ik heb bepaald de (achterdochtige) indruk dat dat soort dingen je via geheime wegen bestempelen als verdacht persoon (onder het motto: waar rook is is vuur en dat vuur zal wel -althans je weet maar nooit- door de beschuldigde -door wie anders- zijn aangestoken; vooral dat ‘zal wel’, herhaaldelijk tegen mij gebruikt, is zo kenmerkend en ergerlijk).
Thailand wil gewoon geen van wat dan ook verdachte buitenlanders op haar grondgebied; de controle op dat ‘verdacht zijn’ is echter ondoorzichtelijk.
Nu heeft recent weer een officier van justitie een zaak tegen mij geseponeerd. Pas vorig jaar (2012) werd ik erover bericht dat in 2008 er een aanklacht tegen mij was ingediend omtrent een vermeende misdaad die ik in 1993 en/of 1994 gepleegd zou hebben. Ik weet nergens van en er was dan ook niets van boven water te krijgen.
Mijn bewaar tegen Nederland is de sfeer van verdachtmaking daar die je er maar al te gemakkelijk kan treffen, juist en vooral als je alleen maar ten onrechte en zelfs alleen maar absurdelijk beschuldigd kan worden. Het zal wel aan mij liggen, namelijk in die zin dat ik niet altijd in de veilige kudde mezelf wegdruk. En mijn insteek was altijd ten voordele van “minderen” (soldaten, leerlingen, jeugd).
Inmiddels vrees ik dat bij de aanstaande jaarlijkse verlenging van mijn visum plotseling de onwelwillendheid opduikt om mijn visum -ditmaal precies voor de 10de keer- te verlengen. Men zegt, dunkt mij, nooit waarom; gewoon een “nee” is een “nee”, en als dat nee je niet bevalt, dan is dat jouw probleem.
Mijn bewaar tegen het heersende visumsysteem is dat er allerlei truuks zijn om tegen een gerechtvaardigde bedoeling in toch Thailand binnen te komen en er geen truuks zijn die toegepast kunnen worden als er slechts een oneigenlijke en geheime reden geldt om je niet (langer meer) toe te laten. Dat afgezien nog van het feit dat ik van geen truuks wil gebruik maken, maar gewoon alleen maar van de rechte weg. Als die rechte weg voor jou is afgesloten -je hebt je moeten neerleggen bij een veroordeling in een zware categorie- dan is het infaam om via kruipdoor- en sluipdoorwegen toch te krijgen waar je geen recht op heb.
Dat u toch in Thailand komt te verblijven en ik zou moeten gaan, is de omgekeerde werel. Verwacht niet van mij dat ik, zelfs als ik dat zou kunnen, u voorzie van enige raadgeveing.