Lezersvraag: Kan euthanasie in Thailand?
17 juli 2021
Beste lezers,
Ik overweeg om mijn laatste levensjaren in Thailand door te brengen, ik ben 81 jaar maar verder goed gezond. Waar ik wel mee zit is dat in Thailand euthanasie een lastig onderwerp is. Vanuit het boeddhisme is het niet toegestaan iemands leven te beëindigen ook niet als hij het zelf wil. Maar mocht ik ernstig ziek worden wil ik wel zelf over het einde kunnen beslissen.
Hoe lossen anderen in Thailand dat op?
Groet,
Wim
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending23 december 2024De linkse oudere jongere voelt zich prima in Thailand (lezersinzending)
Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 230/24: Affidavit en TM30
Visum Kort Verblijf23 december 2024Schengenvisum vraag: Checklist Schengenvisum en reden om terug te keren- Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 229/24: Wat met de 800.000 Baht als je niet in Thailand bent?
Euthanasie wordt veelvuldig toegepast in Thailand, juist door het Boeddhisme.
Het is wel een vorm van passieve euthanasie, men stopt met een behandeling.
Omdat men gelooft in wedergeboorte gebaseerd op goede daden in het vorige leven, beslissen vele ouderen geen miljoenen Baht uit te geven aan levensrekkende behandelingen. Beter deze miljoenen aan de kinderen of kleinkinderen schenken, dan een paar maanden langer te leven.
Of als de zieke zelf niet voldoende fondsen heeft, de familie laten betalen voor een behandeling.
Het wordt door velen direct gezien als een goede daad met positieve gevolgen voor de wedergeboorte.
Ik heb van heel dichtbij de meeste ouderen, bij zware ziekte, zien kiezen voor passive euthanasie.
En ik volg persoonlijk ook deze visie.
Ik wil graag heel oud worden, maar het moet gezond oud zijn.
Indien ik een last wordt voor mezelf of anderen, zal ik in Thailand ook kiezen voor passieve euthanasie. (Idem voor mijn echtgenote en Thaise schoonfamilie)
Met alle respect Berry maar ik denk niet dat Wim dit bedoeld.
Ik heb van heel dichtbij deze passieve euthanasie meegemaakt en ik kan je vertellen dat het een heel pijnlijke lijdensweg is waar niemand op zit te wachten.
Ik zou Wim willen adviseren om op internet de mogelijkheden te selecteren die voor hem het beste passen.
Zorg dat je goede afspraken maakt met je naaste en begin daar al vroeg mee,voor Thais is het niet zo vanzelfsprekend als voor ons,maar mijn ervaring is dat na een goede uitleg ze er open voor staan.
Ik heb het op deze manier geregeld omdat ik te vaak meegemaakt heb dat naasten op een mensonterende manier afscheid van het leven hebben genomen.
Ik vermoed dat je een verkeerd beeld hebt over passieve euthanasie.
Je kan passieve euthanasie vervangen door “Medisch begeleid sterven”. Dat klinkt misschien veel beter en geeft veel beter aan wat het is.
Passieve euthanasie is niet altijd pijnlijk. Je kan iemand voldoende pijnstiller (morfine) toedienen zodat men geen pijn voelt.
Passieve euthanasie kan gewoon zijn, we gaan een operatie waarbij de kansen op succes minimaal is, niet uitvoeren. Dit wil niet zeggen dat we je daarom zomaar op straat leggen en aan je lot overlaten.
Je krijgt gewoon identiek dezelfde verzorging tot aan de dood, maar zonder extra operatie, bestraling, of vul maar in. Voor velen kan het zelfs veel aangenamer zijn om een behandeling niet uit te voeren. Denk daarbij aan zware bestraling. Waarom het risico nemen dat de bestraling niet werkt en de laatste periode van je leven doodziek voelen door de bestraling. Beter de laatste periode zo lang mogelijk aangenaam doorbrengen.
Of amputatie van ledematen maar met weinig kans op levensverlenging. Sommige zullen kiezen om “compleet” heen te gaan.
Maar er zijn altijd uitzonderingen op de regel.
In mijn Thaise vriendenkring is iedereen dewelke voor passieve euthanasie koos op een vreedzame manier heen gegaan.
De grens tussen passieve en actieve euthanasie is ook heel klein. Een dokter kan altijd per ongeluk teveel “pijnstiller of medicijnen” toedienen met een rustige dood in de slaap als gevolg.
Beste Berry, graag volledig wezen in jouw informatie, want je zegt te kiezen voor passieve euthanasie, maar wat houdt dat in en hoe ziet her er uit? In hoeverre ben je daar zelf actief in respectievelijk hoe actief dient een naaste te zijn/wat verwacht je dat naasten voor je doen? Ik geef je een voorbeeld: mijn oude moeder stopte met eten en drinken, wilde geen medicijnen meer, af en toe moesten haar lippen worden bevochtigd, en mijn oudste zus moest elke dag pijnpleisters plakken. De huisarts was op de achtergrond aanwezig onder andere vanwege de vele recepten die nodig waren voor de aan te schaffen pleisters. Het heeft nog lang geduurd en het was voor de nabestaanden eigenlijk geen doen, want uitmergelen. Is dit wat een manier van wat jij noemt passieve euthanasie in Thailand? Geen medische back up, geen extra medicatie, geen pijnstilling. In Thailoand kun je nou eenmaal geen Nederlandse oplossing er op na houden.
Een andere benaming voor passieve euthenasie is “medisch begeleid sterven”.
In mijn visie is dat onder begeleiding in een hospitaal, of medische begeleiding thuis, men ervoor kiest om een bepaalde behandeling niet uit te voeren of om bepaalde medicatie gewoon stop te zetten.
Neem zeer zware bestraling met een minimale levensverlengings kans. Je bent er zeker van dat je door de bestraling de volgende weken doodziek zal zijn. Voor sommige is dit dan de reden om de bestraling te weigeren en nog te genieten van de laatste levensperiode.
Maar er is altijd medische begeleiding voorzien.
Deze begeleiding kan ervoor zorgen dat de patient een vredige overgang kan maken.
Omdat je in Thailand veel prive medische instellingen hebt, kan je juist wel terug vallen op medische back up, extra medicate en pijnstilling. (Maar je betaalt ervoor).
Voor geld kan je alles verkrijgen in Thailand, Wil je een gans legertje verpleegsters rond je bed thuis, geen enkel probleem. (Bijvoorbeeld Rent a nurse in Thailand: http://rentanurse.asia/services.html )
Ik zal voor mezelf zorgen.
Zoals al aangegeven, ik wil graag heel oud worden, maar op een gezonde manier.
Waar ik het meeste schrik voor heb is dat ik geestelijk zal aftakelen, en dat ik dat ook besef.
Voor mij is dat voldoende reden om eruit te stappen. Heb dit ook al kenbaar gemaakt aan echtgenote en kinderen.
Gemakkelijkste voor mij is, indien onder medische begeleiding, dat de dokter een verkeerde berekening maakt met pijnstillers/medicatie in een baxter en dat ik inslaap en niet meer wakker wordt.
Of de dokter schrijft medicatie voor en zegt zeer duidelijk, maximum dosis is dit. Nooit meer nemen als dit of je slaapt in en sterft.
Kan ik bijvoorbeeld geen hulp krijgen van een dokter, zal ik het wel zelf doen.
Veiligste voor anderen is gaan zwemmen in de zee. Of er zijn genoeg medische produkten op de Thaise zwarte markt wat een handje kunnen helpen.
Beste Berry, jouw methoden om via een arts extra medicatie te regelen gaat alleen lukken in geval van langdurige ernstige en uitzichtloze ziekte en langdurige behandelrelatie met betreffende arts. Alle andere artsen deinzen terug als een onbekende oudere met dergelijke vraag op komt dagen. De laatste optie is discutabel want suicide. Als methode ook opmerkelijk. Stel je bent flink in de negentig, probeer dan maar eens ongezien de zee in te geraken.
Ik geef mijn visie van nu, half 2021.
Dit is geen gedetailleerd stappenplan. Hoe ik het precies ga uitwerken, dat zijn allemaal zorgen voor later. Ik kan me ook gewoon door het hoofd schieten maar dat is geen pretje voor de personen dewelke je vinden. (Daarom zal ik dat nooit doen)
Als ik zou zeggen, ik mag nog alleen naar het strand gaan als ik 90 ben, zal je er waarschijnlijk 100 van maken. Het gaat me niet om de details, het gaat om het algemeen beeld wat ik heb. De details heb ik niet in handen. Voor hetzelfde geld ben ik een plantje.
Maar ik heb geen enkele geloofs- of gewetens redenen om het niet zelf te doen. Passive of active euthanasie, zelfmoord, is allemaal heel dicht bij elkaar.
Wel belangrijk, ik weet zelfs niet of ik dezelfde visie zal hebben binnen 5 – 10 of 20 jaar van nu.
Nu is het gemakkelijk voor mij om te stellen, als ik 80+ ben wil ik geen zware chemokuur meer.
Maar je weet nooit, ikzelf ook niet, hoe ik zal reageren als ik 80+ en de vraag zich stelt. Zeg nooit nooit,
Zoals overal ter wereld, in Thailand, je hebt geen dokter nodig om aan een overdosis drugs of medicijnen te komen. Of iedereen zal wel een bevriende dokter of apotheker kennen dewelke je aan de benodigde middelen kan helpen.
Ik kan nu enkel aangeven dat alle Thai in mijn familie en vriendenkring dewelke gekozen hebben voor passieve euthanasie allemaal, tot op heden, in vrede zijn heengegaan.
Maar wel allemaal onder medische begeleiding.
Zijn er uitzonderingen op de regel, zeker weten.
Kan je 20 – 30 jaar voor de datum al een gedetailleerd stappenplan opstellen, neen.
Maar je kan wel al een algemeen idee hebben.
Ik weet dat dit geen goed antwoord is, maar ik weet van een 82 jarige Zwitserse vrouw die kanker had en alleen nog maar zware drugs nemen moest om geen pijn te hebben. Zij vierde haar 82ste nog in Thailand en nam van iedereen op die verjaardag afscheid. Daar werd ook aangekondigd dat zij naar Zwitserland terug vloog om daar een einde aan haar leven te kunnen maken. Dit deed zij in bijzijn van haar familie. Het was niet goedkoop, maar ik weet niet meer hoeveel het kostte.
@ Sjaak S,
Ik denk dat het helaas juist een hard en realistisch antwoord voor sommigen is.
Gedetailleerde tips over een alternatief voor zelfdoding mag men volgens de Nederlandse wet niet geven maar in het traject van passieve stervensbegeleiding in Thailand zal in samenspraak met de familie in de beginfase van de zware pijnstillers creatief omgegaan moeten worden oftewel bouw een voorraad op.
Wim, zover ik weet laat de Thaise wetgeving thans geen actieve levensbeëindiging toe. Mogelijk is dat anders als jij voor die stap staat.
Je kunt in Thailand wel een laatste wil op dit terrein vastleggen. Een soort behandelverbod. Of je daarbij in diep coma wordt gebracht en hoe de verdere verzorging is zal afhangen van de wensen die jij met jouw arts bespreekt en dat niet eenmalig maar eigenlijk bij ieder diepgaand gesprek. De arts moet wel mee willen werken en weten van de hoed en de rand om binnen de wetgeving te blijven.
Ik heb wat gezocht en kom tot een link uit 2013 die iets zegt over de kennis bij ‘general practitioners’.
https://www.researchgate.net/publication/259106754_Knowledge_and_Attitudes_toward_Palliative_Terminal_Cancer_Care_among_Thai_Generalists
Ik volg ! Niet dat het onderwerp voor mij NU actueel is. Zeker niet! Sta volop in het leven maar ik heb dit onderwerp in Thailand in een particulier ziekenhuis aangekaart. Daar was men heel duidelijk. Men deed daar niet aan. Men wilde wel alles doen om je te genezen. Ook passieve euthanasie was niet bespreekbaar. Dus …ik moet me bezinnen over hoe en wat . Ben nu 68 en hoop nog jaren mee te gaan, maar je weet nooit!
Hoi,
Het is gelukkig nog simpel in eigen hand te houden. Het inslaapmiddel voor grote dieren te verkrijgen bij de dierenarts werkt ook prima als inslaapmiddel voor mensen. Pijnloos en buiten de bittere smaak prima oraal in te nemen. In Nederland verboden te koop maar neem aan dat in Thailand dit met de nodige bahtjes prima te verkrijgen is. Naam van het middel is PentoBarbital.Heeft jarenlang ook op de lijst van euthanasie middelen gestaan maar doordat het niet op een makkelijke manier was te krijgen in Nederland is het nooit populair geworden. Mocht het in Thailand niet te verkrijgen zijn dan is het in Midden Amerika gewoon te koop met dollars. Het is dan wel een reis maar dan heb je zelf alle controle over je einde. Vooraf halen natuurlijk niet als je doodziek bent lol.
Pentobarbital is in Nederland door stichtingen en dergelijke die zich met het in eigen hand houden van eigen overlijden na voltooid leven aanbevolen als een van de middelen daartoe. D66 Pia Dijkstra is bezig geweest met een wetsvoorstel om na voltooid leven mensen hun zelfbeschikking te gunnen. Maar helaas, die wet haalde het niet in volle omvang, en dus ook is aan artsen verboden Pentobarbital voor te schrijven. Voor hen die zich verder willen verdiepen in deze materie. Ga naar: https://laatstewil.nu/ Wordt dan wel lid ter ondersteuning.
Vanuit mijn vroegere werk (ik ben gepensioneerd verpleegkundige) weet ik dat het verschil tussen euthanasie soms moeilijk te maken is. De patiënt krijgt een infuus met bijvoorbeeld morfine of een zwaar kalmeermiddel. De indicatie is dan “pijnbestrijding”. De patiënt verliest het bewustzijn, gaat steeds minder goed ademen door de medicijnen en overlijdt, meestal binnen een paar dagen na het starten van het infuus. Deze “pijnbestrijding heeft het voordeel dat officieel niet aan euthanasie gedaan werd. Je hebt ook niet het beladen moment van de dokter die NU het leven gaat beëindigen. Ik weet dat deze “pijnbestrijding” in Thaise ziekenhuizen bespreekbaar is. Het woord “euthanasie” is dan een groot taboe. Thaise overheidsziekenhuizen zullen de patiënt eerder met een lading pillen naar huis sturen. Duurdere privé-ziekenhuizen zullen eerder de patiënt opnemen en aan “pijnbestrijding” doen.
Palliatieve sedatie bestaat ook, niemand hoeft pijn te lijden tijdens zijn/haar sterven. Ook in TH bestaat het toedienen van morfine gewoon in het medisch handboek. Helaas een paar van dichtbij mee gemaakt.
Beste Wim,
In 2014 kreeg mijn Thaise partner, 39 jaar, diagnose terminale kanker.
Hij wenste thuis te sterven.
Dat is gebeurd, de behandeling werd stopgezet, hij kreeg morfine en heeft geen pijn gehad.
Hij zei nog sorry, voor de domme dingen die had gedaan, en is bij zijn familie gestorven.
In België had men hem misschien verder kunnen behandelen, maar hij wou dat niet.
Dus het kan, in de juiste setting met de juiste mensen.
Geniet van het nu, en knap dat je aan later denkt.
Het beste,
David Diamant
Ik kom en woon,helaas in deze pandemie tijd even niet, reeds vele jaren een groot deel van het jaar in Thailand.
Zoveel ik gezien heb,verkoopt iedere apotheker of drugstore allerhande van medicijn waarvoor geen dokterrecept of iets anders verlangt word.
Geheel anders als in de meeste landen in Europa,heeft eigenlijk iedereen vrije toegang tot medicijnen waarmee hij/zij zijn eigen euthanasie regelen kan.
Waarom derde personen met deze van jou gewenste euthanasie mogelijk belasten,als je dit voor een groot deel mogelijk ook nog in eigenhand zou kunnen verrichten.
Twee pakjes slaapmiddelen bevorderen je zo van het tijdige in het eeuwige, zonder dat je anderen hun geweten belasten moet.
Je moet alleen zorgen dat je hiervoor het juiste tijdpunt niet overziet,zodat je toch van anderen afhankelijk gaat worden.
Neem in Thailand niet het woord euthanasie in de mond. Artsen schrikken ervan omdat zij dan denken dat jij een actieve houding van hen verwacht. Palliatieve zorg/sedatie is wel bespreekbaar, maar duur en in niet elk ziekenhuis uitvoerbaar. Praat er dus op tijd over met behandelende artsen. Paliiatieve thuiszorg is ook mogelijki, maar uiteraard nog duurder. Is er geen sprake van (uitzichtloos) lijden en/of ziekte en slechts van (hoge) ouderdom, dan kun je in Thailand niet bij een arts terecht en moet je zelf alternatieven bedenken. Zoals @Wibar zegt overpeins en overweeg dit alles op tijd en niet op het eind.
Lees maar,de helium methode
Wim wat een goed onderwerp en wat een leerzame reacties. Ben 83 en gelukkig nog kerngezond maar ik zou ook geen chemo of wat dan ook meer willen. Dank voor alle geleverde reacties ook.
Privé ziekenhuizen beschikken over een document, te ondertekenen en kopie paspoort, waarin de patient verzoekt bij ernstig lijden of bijna fataal ongeluk de behandeling te staken of niet uit te voeren, Zelf heb ik een dergelijke verklaring in mijn ziekenhuis BPH getekend en alten archiveren bij mijn patiëntennummer/dossier. Ook draag ik altijd mijn patiëntenkaart bij mij bij mijn rijbewijzen. Aanrader is tevens om deze wens in je laatste (Thai) wil op te nemen.
Ik heb het meegemaakt met mijn vrouw in 2014 toen 57 jaar die verschillende kankers had en besloot na vele chemo’s om er een eind aan te maken omdat ze niet meer kon leven door de pijn, ze was lid geworden van van de Euthanasie liga waar ze alles op papier moest zetten met 2 getuigen, het was erg opname ziekenhuis waar we een fles schuimwijn kregen om de laatste maal samen te genieten en de dag daarop het afscheid met een spuitje. Haar laatste jaren waren verschrikkelijke jaren met wekelijkse bezoeken aan verschillende ziekenhuizen en dokters iets dat ik aan niemand wens.
Mijn beide ouders zijn heen gegaan dmv palliatieve zorg.
In het ziekenhuis, geen enkele behandeling meer en aan morfine infuus. palliatieve zorg
Bij mijn vader had ik een heel rare ervaring. Hij lag al geruime tijd aan het infuus en was geestelijk weg.
We wachtten op zijn overlijden. We waren vrij voltallig aanwezig en out of nowhere, gaat mijn vader ineens rechtop zitten en begint te babbelen over koetjes en kalfjes.
Hij zwaait naar de deur, Ik vraag waarom zwaai je. Een vrouw met kind verlaat de kamer zegt hij.
Dat was in zijn geest. Het duurde zo’n 5-10 minuten, waarna hij weer terug viel in coma stand.
Was echt een opmerkelijk rare situatie.
In Thailand zou men ook palliatieve zorg kennen, echter is dat gelijk aan een Nederlandse?
Niet lang gelee hier naar gezocht, maar kon niets vinden over hoe of wat.
JE zal dan op zoek moeten gaan naar een ziekenhuis, welke dat langs Europese wijze ook zo doet.
Zoals gesteld, kan je ook zelf ervoor zorgen, maar ja wie gaat het uitvoeren en wil erbij zijn?
Volgens de wet is het moord en zijn er straffen. Als je helpt ben je medeplichtig en word je ook bestraft.
In Nederland 2 gevallen bekend van doktoren, die uit medeleven hebben geholpen aan overlijden van patient. Gedacht dat ze het volgens de regels deden. Echter beiden zijn aan de schandpaal genageld en vervolgd.
Een dokter kon daar op een gegeven moment niet meer tegen en pleegde zelfmoord. Zijn vrouw ging door in de rechtsgang en won uiteindelijk. Een bittere overwinning.
Een Nederlandse kennis van mij (68 jaar oud) had al een aantal jaren keelkanker. Drie keer geopereerd (een keer in Nederland) en geen geld en verzekering meer in Thailand en dan rest het “lange” wachten. Duurde bijna drie maanden en de morfine heeft maar deels verlichting gebracht. Hij had veel pijn en om zo aan je eind te komen, verschrikkelijk. De laatste jaren leefde hij op het platteland met zijn vrouw, een eind weg van vele van ons. Op zijn crematie maar drie van onze groep gezien. Ja zo kan het ook eindigen.