Beste lezers,
Hoe gaan jullie om met het bijgeloof van je Thaise partner? Mijn vriendin is erg bijgelovig en zorgt regelmatig voor meningsverschillen en soms ruzies.
Ik ben redelijk soepel vind ik zelf. Ik leg haar geen strobreed in de weg als het om het Boeddhistische geloof gaat, maar al die bijgeloof onzin daar kan ik niet aan wennen.
Met vriendelijke groet,
Erwin
Redactie: Heb je zelf een vraag aan de lezers van Thailandblog? Gebruik het contactformulier.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending21 december 2024Controleer de voorwaarden van je Nederlandse levensverzekering bij emigratie naar Thailand (lezersinzending)
Leven in Thailand21 december 2024Nog meer buren (lezersinzending)
Visumvraag21 december 2024Thailand Visa vraag Nr 228/24: Visum en huwelijk
Gezondheid21 december 2024Vraag aan huisarts Maarten: Hoofdpijn na krachttraining
Erwin, je zult daarmee moeten leren leven want het is de leefwereld van jouw partner en die krijg je er echt niet uit met onbegrip en herrie.
Probeer de andere kant op te kijken! In het Engels heet dat ‘Grin and bear it’; had niet ooit de Nederlandse schrijver Piet Paaltjens het over ‘snikken en grimlachjes’? Neem dat tot je!
Nooit last van gehad, maar wat zeker niet helpt is escaleren door te zeggen dat wat de ander doet onzin is. Je kunt met een ‘ik’ boodschap aangeven dat jij zus en zo niet gelooft en er niet aan mee wil doen. Laat je partner verder haar/zijn ding doen zolang jij er niet toe verplicht wordt om mee te doen. Leven en laten leven. Respecteer elkaars mening en ‘vreemde’ gewoontes. Als je (of je partner) dat niet kan dan zal het lastig samenwonen zijn onder 1 dak…
Mij stoort het helemaal niet en mijn vrouw mag het beleven zoals ze zelf wil.
Wie zijn wij om die eeuwenoude cultuur in vraag te stellen?
Zolang uw echtgenote je niet verplicht om aan bepaalde zaken deel te nemen is er toch geen vuiltje aan de lucht.
Ik kan het aantal bezochte tempels en religieuze ceremonieën die ik hier bijgewoond heb al lang niet meer bijhouden. En eerlijk, het stoort me helemaal niet, een andere cultuur kan ook boeiend zijn.
Onze Thaise burgers hebben hun eigen (soms eigenaardige) gewoontes, en wie weet misschien hebben wij buitenlanders die ook wel in hun ogen. Laten we eenieder respecteren.
Beste Henk,
Tja, wat is bijgeloof en wat is geloof? Erger je je ook aan mensen in Nederland die bidden of een kerk of moskee bezoeken? Dan wordt het leven erg moeilijk voor je.
Mijn Thaise ex droomde eens dat een echtgenoot uit een vorig leven klaagde over honger. Ze zette een geesteshuisje op onder een heel grote en oude mangoboom en voorzag dat regelmatig van eten en drinken, met een glaasje lao khao. Ik vond het wel een mooi gebaar en prees haar voor haar zorgzaamheid. Een lief gebaar. Waarom zou ik een discussie aangaan over of het wel of niet waar is?
Laat haar gaan. Vraag wel of ze wil vertellen wat, waarom en hoe, luister en onthoud je van kritiek. Verdiep je in de achtergronden. Stel je op de hoogte. Leef mee. Besef dat mensen dingen doen die jij raar vindt uit liefde, betrokkenheid en eerbied. Misschien bid ze wel voor jou.
Geef nooit een jij-bak: ‘jij bent bijgelovig’, dat klinkt als een verwijt en een beschuldiging. Geef zo nodig (hoeft niet) een ik-boodschap. ‘Ik geloof er niet in maar ik vind dat je je eigen opvattingen mag volgen’.
Als ik luister naar gebeden in een boeddhistische tempel dan word ik warm van binnen.
Sorry, dat moest Beste Erwin zijn! De ouderdom komt met gebreken.
Had jij vroeger ook zo’n hele aan die Jehova getuigen die je wilden bekeren?
Overigens behoor ik tot geen enkel geloof. Dat wil niet zeggen dat ik sommige geloofsuitingen kan waarderen.
Zucht…’…sommige geloofsuitingen kan ik waarderen ook al geloof ik er niet in…:
Het kan zich ook anders ontwikkelen.
In de loop van meer dan twaalf jaar heeft mijn vriend, intussen overleden, voor zover ik kon nagaan afstand gedaan van het Thaiyaise bijgeloof en ook van het boeddhisme, op enkele uiterlijkheden na bij familierituelen. Ik zou zijn “geloof” als humanistisch omschrijven, intuïtief, redelijk en praktisch.
Zijn zoontje heeft hij nog wel de boeddhistische inwijdingsrituelen laten ondergaan, maar deze heeft zich, een eigen weg volgend, daar op het laatste ogenblik aan onttrokken.
Ter illustratie van onze seculiere benadering: de bouw van ons huis heeft het zonder de gangbare zegening door monniken kunnen stellen, en voor de rituelen rondom ons leven leent de moeder van mijn vriend zich, bij haar geestenhuisje. Daar verzetten we ons vanzelfsprekend niet tegen.
Ik ben niet zo van het geloof en bijgeloof. Laat mijn vrouw hier wel in haar waarde. Soms over geesten verhalen of iets dergelijks moet ik even lachen ofzo maar luister wel altijd met begrip en respect voor haar. Heb haar ook uitgelegd dat ik er zelf niks in zie en anders ben opgegroeid en het gaat prima zo.
Ik bemoei me niet met wat mijn vrouw gelooft. Het is wel een beetje onpraktisch dat ze zich een van de twee slaapkamers van ons appartement toegeëigend heeft als “Boeddhakamer”. Ik wou daar een logeerkamer van maken maar dat wil ze niet. Ik mag er zelfs geen droogrekje wegzetten, want dat zou oneerbiedig zijn naar het Boeddhabeeld toe. Elke dag zit ze daar een uurtje te bidden of te mediteren.
En ook héél jammer zijn de “Boeddhadagen”, 1 of 2 dagen per maand waarop ze geen seks wil/mag hebben. Maar dan zijn er nog 29 of 30 andere dagen over 🙂
Over het algemeen geldt dat ik een schat van een vrouw heb, maar ze moet wél haar zin krijgen…:)
Je hebt een lieve vrouw. Er zijn 4-5 Boeddhadagen วันพระ per maand.
Elke vrouw die altijd haar zin krijgt is een schat van een vrouw. Als ze dan nog geen schat is zou ik haar laten vertrekken of zelf gaan.
Mij stoort het niet en mijn vrouw mag het beleven zoals zij wil
Ik heb geen enkel probleem met het geloof en/of bijgeloof van mijn vrouw. Geloof waardeer ik en bijgeloof accepteer ik zonder enkel probleem. Ze vindt ook sommige Nederlandse dingen niet te bevatten. Nou ik er over nadenk , ik snap het soms ook niet
Erwin, als je er ruzie ontstaat, ben je wellicht minder soepel dan dat je zelf denkt … wellicht zit daar de ‘oplossing’ 😉 …
Foei foei Karel 😉
Maar ergens schuilt er wel wat waarheid in je bewering.
Als je gehuwd bent met een Thaise partner is het niet verstandig om je te verzetten tegen haar geloof en alles wat er mee te maken heeft.
Wij kochten een nieuw huis nu was de voordeur en achterdeur in een lijn. Dat mocht niet omdat dan je geluk door de voordeur binnen komt er er achter weer uitvliegt. Een kleine verbouwing en alles was goed. Ook al is dit bijgeloof als zij gelukkig is ben ik dat ook.
Mijn Thaise vrouw is heel bijgelovig en met name voor kwade geesten die kunnen belagen.
Ik moest daar altijd om lachen en kwam af en toe de slaapkamer in onder een wit laken.
Daar ben ik nu mee gestopt nadat ze het balkon opvluchtte en naar beneden sprong (1-hoog).
Gelukkig hebben we een tuintje onder het balkon.
wees tolerant en stoor je niet aan zulke onzin.Geen discussie waard.
Geloof en bijgeloof zijn voor mij allebei hetzelfde.
Ik geloof zelf ook dat er meer is dan alleen het leven op aarde, hoe en wat is me na 58 jaar nog niet duidelijk.
Ik heb ook respect voor mensen die 100% voor hun geloof gaan, zelf kan ik daar de moed niet voor opbrengen, maar door mijn katholieke opvoeding zijn er toch bepaalde dingen die ik wel of juist niet doe of probeer te vermijden. In mijn optiek verschillen geloven onderling niet zo veel van elkaar, ze draaien allemaal om goed doen, respect voor anderen etc. Het zijn juist de ongelovigen die een geloof misbruiken om zich zelf te verrijken ten kosten van anderen en daar die anderen voor mis en gebruiken.
Samen leven is lief en leed delen.
Zelf ben ik al 21 jaren samen/getrouwd. Het stoort me niet dat mijn vrouw een andere mening heeft over bepaalde dingen. Wederzijds respect is de enige manier om in harmonie samen te leven met iemand die in een totaal andere cultuur is opgegroeid.
Elkaar wat vrijheid geven in beleving daar is niets mis mee.
Probeer je dus aan te passen als je je relatie wil zien slagen.
Veel succes
Guy
Ik zeg altijd maar zo; probeer elkaar niet te bezitten, lees; niet iemand jouw wil opdringen, want dat betekend gehaaid oorlog.
Hoi Erwin,
Ik heb alle voorgaande antwoorden gelezen en het bevreemdt mij dat deze antwoorden merendeels gaan over GELOOF en niet over de door jou gestelde vraag naar BIJGELOOF hetgeen volgens mij iets volledig anders is. De antwoorden zijn in mijn beleving dan ook niet echt verrassend want iemand vrij laten in zijn geloof ( ik zie dat als het laten belijden van het Boeddishme ) vind ik niet meer dan normaal. Niemand zal daar volgens mij ook bezwaar tegen hebben of zijn partner daarin beperken. Maar volgens gaat jouw vraag over BIJGELOOF. Het feit dat je het al onzin noemt zegt genoeg over hoe jij daar “instaat”. Sedert wij in Thailand wonen word ik regelmatig geconfronteerd met de meest uiteenlopende vormen van bijgeloof. Niet zozeer door mijn vrouw want die heeft na 18 jaar in Nederland gewoond te hebben er beduidend minder “last” van. Persoonlijk blijf ik mij over veel soorten van bijgeloof hier in Thailand verbazen en geloof ik er bar weinig van maar bestempel zie niet zo maar als onzin. Bijgeloof is immers een onderdeel van het volksgeloof en iedereen mag dat beleven zoals hij/zij dat wenst. Net zoals ik in Nederland niet onder een ladder doorliep, ik blij was als ik een klavertje 4 vond en even mijn wenkbrauwen fronste als er een zwarte kraai krijsend in mijn tuin zat laat ik het in Thailand allemaal gedijen en denk er in stilte het mijne van. Ik adviseer jou dat laatste ook 🙂
“Die Religion ist das Opium des Volkes“ (Karl Marx) .. en dus is men van jongs af aan geïndoctrineerd in „iets“, en dit allemaal om de Ayatollahs, Hoge Priesters, Pausen en Kardinalen …, uiteraard samen met de regering, aan de macht te houden, want macht = geld = macht. (zoals Bert min of meer omschreef in zijn reactie hierboven)..
Alhoewel ik Atheïst ben, ben ik persoonlijk van mening dat de basis van iedere Godsdienst goed is voor een mens tenminste zolang deze nageleefd wordt „tel quel“ voorgeschreven, en niet misbruikt wordt zoals het steeds is geweest en nog steeds is.
Erwin, niet zo lang geleden was er bij ons ook bijgeloof, vrijdag de 13de, onder een ladder lopen, een zwarte kat … ondertussen zijn we veranderd, ik zeg niet geëvolueerd noch wijzer geworden, maar hebben méér afstand genomen van ons geloof wat niet gezegd kan worden van de Boeddhisten en Moslims.
Boeddhisme is een mooi geloof en laat uw vrouw alle vrijheid inclusief bijgeloof .. als zij zich er goed bij voelt komt dit jou ten goede.
Als ik in Thailand met vrienden / vriendinnen naar een tempel ga en hen daar zo zie „bidden“ dan kom ik eveneens tot rust en eerlijk gezegd dan ben ik dan een beetje stiekem jaloers dat ik dit niet meer in mij heb.
Ik ken geen tempel in Zuidoost-Azië die haat predikt, ik zie daar alleen maar liefde en da’s voor mij nog altijd het belangrijkste, dus hun tempeltje thuis = „zo laten“ zou ik zeggen, succes man.
Toen ik mijn vrouw de eerste keer in Thailand ontmoette en wij wel belangstelling voor elkaar hadden heb ik haar verteld dat ik christen was. De zondag erop ging ik naar een thaise kerk en zij ging mee. Alles was in thai dus ik kon niets verstaan. Zij vond het prachtig en probeerde ook mee te zingen. Daarna hebben we ruim 1 jaar in Nederland gewoond en zij ging ook mee naar de kerk. Toen ik definitief naar Thailand in 2004 vertrok, gingen we samen elke zondag naar de kerk. Zij is toen tot geloof gekomen. Zij had al een dochter en die is later ook tot geloof gekomen. We leven dus als christenen. We gaan naar de kerk, bidden met elkaar, lezen elke dag een stukje uit de Bijbel en zingen met elkaar. Het is heel fijn om elkaar als christenen in de kerk te ontmoeten en het geloof in de Heer Jezus te delen. Wij hebben samen een dochter en die is nu 11 jaar.
De hele familie van mijn vrouw is Buddist. Daar kunnen we goed me omgaan. Mij n vrouw en haar dochter hebben dus niets meer me buddisme en bijgeloof en kijken daar nu met een andere instelling naar. Voor hen wel bevrijdend.