Beste lezers,
Onlangs werd in Thailandblog naar het boek “Thailand Fever” verwezen, en het artikel leverde nogal wat reacties op. De verschillende culturen werden in het boek uitvoerig belicht, en het ligt er ook nog eens aan door welke bril je zelf naar de diverse culturen kijkt.
Eén van de verschillen die genoemd wordt is deze vanzelfsprekendheid: “for Thai the material things (money, gifts, house) are the way to express your true love, as a way to prove that their love is true”. Whereas Westerners actively avoid asking their lovers for too many material things, as a way to prove that their love is true”. (p.170).
Graag lees ik reacties hoe jullie deze vanzelfsprekendheid ervaren hebben, welke ideeën hierover bestaan en hoe jullie hier mee omgaan of omgegaan zijn. Ook alle goede suggesties zijn welkom.
Bij voorbaat mijn dank.
Groet,
Evert
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending28 januari 2025Verslag van mijn 3-daagse fietstocht naar Doi Inthanon (lezersinzending)
Thailand video's28 januari 2025Genieten in Klong Wan: een pareltje in Prachuap Khiri Khan (video)
Visumvraag28 januari 2025Thailand Visa vraag Nr 015/25: TM30 bij re-entry- Visumvraag28 januari 2025Thailand Visa vraag Nr 014/25: We gaan scheiden, moet ik het land uit en een nieuw visum aanvragen?
Het boek is ook in het Nederlands te verkrijgen via http://www.thailandfever.com.
Dat veel Thaivrouwen van material things,money,gifts an houses dromen,ligt in beginsel vaak niet aan de Thaivrouwen,maar aan de Farang die dit verwachtingspatroon in hoge maat zelf veroorzaakt en ondersteund.
Een verwachting die zich omspreekt en vaak zichtbaar gemaakt wordt,en bij velen reeds gezien wordt als de enigste sleutel om tot iets te komen.
Vaak zijn het farang die hun eigen relatiegraf aan het graven zijn,omdat ze menen leeftijdverschil of andere tekort komingen met geld,geschenken etc.te moeten goedmaken.
Vaak wordt van deze vrouwen ook nog het verzinsel gebruikt,dat je alleen op deze manier je echte liefde bewijzen moet.
Gewoon klare wijn,en ook voor de familie eerlijke grenzen stellen, voorkomt dat als melkkoe gedegradeerd gaat worden.
Mocht deze klare wijn en eerlijke grenzen niet op vruchtbare boden vallen,en blijf je met je middelste been denken en niet met je hoofd,draag je anders dan achteraf gezegd wordt, zelf de grootste schuld.
Ik heb het boek niet gelezen, maar ik begreep uit de boekbespreking op 18 juni* dat de schrijvers een poging doen de verschillen tussen de Amerikaanse en de Thaise cultuur te beschrijven.
Het punt is alleen dat, net zoals ‘dé’ Amerikaan/Nederlander/Belg/Thai niet bestaat, ook ‘dé’ Amerikaanse/Nederlandse/Belgische/Thaise cultuur niet bestaat. De buren met dezelfde nationaliteit kunnen totaal andere gebruiken en gewoonten hebben.
Misschien is het boek wel handig om je, voordat je aan een relatie begint, bewust te maken van tot voorheen bij jou onbekende gebruiken en gewoonten die je tegen zou kúnnen komen. Dan kun je er alvast over nadenken en een al dan niet in steen gehouwen standpunt bepalen.
Maar zelfs als je in eerste instantie bent meegegaan in een gebruik/gewoonte – bv. omdat je erdoor overvallen werd – en bij nader inzien niet bij je past, staat het je vrij om in het vervolg daar niet in mee te gaan.
* https://www.thailandblog.nl/thailand-boeken/thaise-koorts/
Het boek is bedoeld om de discussie aan te slingeren tussen de geliefden. Niet om zwart op wit de verschillen te duiden. Dat is nl niet de werkelijkheid. Daarom is het ook tweetalig zodat ieder in zijn/haar eigen moerstaal kan lezen waar het over gaat. En ga dan met elkaar bespreken hoe je het van elkaar begrijpt. Dat geeft leuke in interessante inzichten in elkaars cultuur.