Lezersvraag: Wat is een gebruikelijke fooi in Thailand?

Kijk, je moet dit tegen de salarissen zien. Een waitress die 8000 baht per maand verdient, ziet een tip van 100 baht als een wel heel mooie aanvulling op haar salaris. Een paar van die klantjes en ze heeft meer dan haar salaris voor die dag. Nu weet ik wel dat er in het restarant aasgieren en deel daarvan willen in pikken maar dat is aan de waitress hieraan toe te geven.

Als het een inclusief prijs is zoals bij grotere restaurants, Marriott, Hyatt etc. en dan 10% bovenop een rekening die vaak 3, 4000 baht is, ja van de gekke , haar hele dag salaris, van een klant als tip (slim service charge genoemd) dus geen tip.

Wat me redelijk kwaad maakt is een afgedwongen service charge en dan als je met VISA betaal, dan ook nog een een VISA slipje te tekenen waar je op kan overtippen.

Maar ja Holland heft al heel lang de vrijwillige tip opzij gezet en bedienings geld ge-renamed. En dan wordt er nog overtippen verwacht en lelijkl gezicht of zelfs een opmerking als je niet aan die flauwe kul mee wil doen.

In Thailand, local rest. de pizza plaats , steevast 40 baht tip en daar is het meisje blij mee.

En laten we als farang de boel niet de boel gaan verpesten voor de Thai

Ik aanzie een (niet verplichte) fooi als een investering. Een plaats waar ik voor het eerst kom = géén fooi. Kom ik er meer dan geef ik altijd een fooi als de service goed, normaal of heel goed is. Niks als de service te wensen overlaat. Met een fooi laat ik mijn appreciatie kennen en koop ik goed onthaal voor de toekomst.

Moderator: niet chatten svp.

Persoonlijk, maak ik me nooit zo druk wat ik wel of niet geef aan fooi. Het is voornamelijk inherent aan het gevoel dat ik heb aan de geboden service. Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden, dat er ook gelegenheden zijn, waarbij het voordeel van bepaalde privileges, een rol spelen.

Soms ben ik er getuigen van dat kinderen tijdens hun vakantie, in de zaak van hun ouders mee helpen. Ik vindt het dan leuk om deze kinderen mijn waardering te tonen, door ze elk met 20 baht te verblijden. Het is niet veel, maar als kind heb ik zelf ervaren, hoe blij je daarmee kan zijn.

Een ander voorbeeld die ik U hier niet wil onthouden is, dat ik regelmatig in de fooienpot van muzikanten 1000 baht gooi. Ook niet veel, maar als ik heb genoten en me een avond heb vermaakt en zie hoe hard ze hun best hebben gedaan. Dan kan ik het voor mijzelf niet verkopen dat ik hier onderscheid zou maken met prestaties die vergelijkbaar zijn als hier in Holland. Waar de tarieven beduiden hoger liggen.

Vaak blijft het niet onopgemerkt en komen de Bandleden mij persoonlijk bedanken. Niet dat het mij daarom te doen is, maar het geeft mij wel de gelegenheid mijn waardering, woordelijk duidelijk te maken en vaak volgt er dan een geanimeerde conversatie over muziek.

Met sommigen heb ik na al die jaren nog steeds goed contact, of als ik me na jaren weer eens vertoon, kennen ze me nog steeds bij naam. En ik kan U verzekeren dat, dat prettig aanvoelt.
🙂 🙂

Met 10% zal vrijwel iedereen tevreden zijn. Bij een onaangename ervaring ook durven om geen fooi te geven. Het moet geen vanzelfsprekendheid zijn. En doe het als het zo uitkomt nou ook eens waar het minder voor de hand ligt, bij een 7-eleven of een pharmacy of zo.

Veel hangt toch af of je in een duur restaurant komt of een goedkoop , een restaurant waar de rekening 3000 bath is en dan nog 10 percent geven is er toch over vind ik .
Daartegenover als ik ga eten in een goedkoop restaurant en ik betaal 200 bath , awel ja dan geef ik 10 percent of 20 bath , eigenlijk geef ik meestal 20/30 bath en ze zijn er best tevreden mee !