Lezersvraag: Eerst trouwen en dan een relatie?

Nu ken ik geen Thai waarbij men het koppel vereist te trouwen voordat er spraken mag zijn van een relatie maar ze zullen er vast zijn ondanks dat ik er nog nooit van gehoord heb. Ook in Nederland zullen er vast her en der nog mensen vinden die vinden dat je niet mag hokken. Tenzij ik de verkeerde Thai ken is het geen standaard om zo maar ‘blind’ te trouwen voor Buddha en/of Amphur. Onder de tags ‘relatie’ , ’trouwen’ etc. kun je meer algemene info over relaties vinden op dit blog maar uiteraard is elk person, familie en situatie uniek.

Toch zou bij mij de alarmbellen af gaan, wie wil er immers dat zijn/haar kind (dochter) in een relatie stapt met iemand die (in de ogen van de familie) mogelijk geen goede partner is (behandeld de vrouw niet goed, kan mogelijk niet met de familie door 1 deur etc. Als ze het beste met hun dochter voor hebben willen ze toch weten wat voor vlees ze in de kuip hebben? Dat zou zelfs belangrijk zijn als ze denken zo een rijkaard in de familie te krijgen die al hun problemen komt oplossen: als straks blijkt dat jij geen rijke gek bent die duizenden baths aan de familie geeft dan is dat voor hen ook een flater. En als het gewoon fatsoenlijke mensen zijn wensen ze toch gewoon dat hun dochter duidelijk gelukkig is in een relatie maar ook daarvoor moet er wel spraken zijn van een relatie. Nee, dan knaagt toch in je achterhoofd de bizarre verhalen van dames die meerdere malen per jaar een ” huwelijk voor Boeddha” hebben waarbij de aanstaande (farang) man wordt geacht diep in de buidel te tasten.

Wat kun je doen? Allereerst met je schat praten, wat wil zij? En beseffen ze dat er bij meningsverschillen (of dat nu ‘ cultuur’ of iets persoonlijks is), compromissen gezocht moeten worden, oftewel is er een gulden middenweg denkbaar als het voor jou (cultuur) ondenkbaar is zo maar te huwen?

Mocht je toch ceremonieel trouwen, gaat het feest dan nog door als jij niet kwistig met geld zal strooien? Kortom gaat het om de bahtjes of echt het idee dat dochterlief niet mag hokken? Zie daar achter te komen.

Het belangrijkste van alles is dat jij en je lief in een gelukkige relatie stappen. Daarvoor zou ik veel meer tijd dan enkele dagen met haar samen willen zijn. Minstens toch 1-2 maanden samen dagelijks doorbrengen in Thailand en Nederland. Als zij echt dol is op jou en jullie samen praten dan komen jullie er vast wel uit. Waar een wil is, is een weg en samen kun je bergen verzetten. Blijkt het helaas toch om bahtjes te gaan, dan zal dat ook wel blijken. Kortom gewoon je hart en verstand volgen, veel kunnen derden zoals wij niet voor jouw betekenen, dan komt het vast goed!

Jogging schoenen pakken en rennen!
Verhaal van de familie is onzin! Ik zelf al 8 jaar relatie met een Thai uit Isan. Eerst 4 jaar samengewoond, en toen een huwelijksceremonie, voor boeddha, omdat wij dat BEIDE wilden! Niets nasr Amphur, dus niets wettelijks.
De familie wil alleen z.s.m. de sonsid (= bruidsschat). Vraag er maar eens langs je neus weg nasr, hoevel de familie verwacht, als jullie zouden trouwen… Dan is het duidelijk.

En je moet je verstand gebruiken: je hebt haar maar een paar dagen gezien, en dan laten forceren in een huwelijk? Niet in trappen!
Het verhaal van je geliefde rammelt aan alle kanten. En je hebt duidelijk zelf ook je twijfels!
Luister daarnaar!

Heb nog een relatie met een ‘overheidsambtenaar uit de Isaan’. Drie maanden gechat. Ze heeft naar Thaise begrippen een ruim inkomen, heb de bankstroken intussen met eigen ogen gezien. Verder is haar huis betaald en de Honda Civic bijna. Ze is al wat ouder.
Status, aanzien, overheidsjob stonden haar niet toe om mij in huis te nemen. Na drie dagen kon ze het niet laten. Daarna werd ik wel het voorwerp van ramptoerisme: iedereen in het stadje wou mij komen keuren, want dat ging aan kilometers per seconde in het rond.
De ATM, ja zelfs de hele bank was binnen. Joehoe!
Ik bleef maar herhalen dat ik gewoon een pensioen heb en zuinig moest leven.
Vervolgens dweilde ze met mij alle kennissen en collega’s af. De show must go on.
Vervolgens kwamen de harde feiten van haar case-studies over mijn hoofd. De vergelijkbare falang-Thai koppels in de omgeving. En inderdaad, al die oude mannen uit Australië, de VS, Frankrijk, Schotland, Duitsland, Italië, maak het rijtje af… hadden minstens een auto voor hun toekomstige gekocht, of een annex voor bompa laten bijbouwen, of een huis gezet, of een spaarboek gemaakt, of goud, of gaf een maandelijkse som. En het was nog allemaal waar ook.
Ik werd niet goed van al die falanggetrouwde Thaisen die openlijk met hun auto, juwelen, kilo’s goud om de hals voorbij paradeerden in het stadje Iedereen stikjaloers natuurlijk..
Merkwaardig, of toevallig, geen Nederlander of Belg in de buurt. Zijn wij toch de ‘smart guys???
Er was een Duitser bij, die hebben en houden in Hamburg verkocht had en nu in zijn zelfbetaalde Isaan-huis door zijn vrouw opgesloten werd. Heel inhalig, ik moest zelf een paar blikjes bier gaan kopen, hij kreeg geen bier. Verder pick-up, brommer enz. Alles voor ‘madam’ gekocht.
Zij beheerde zelfs zijn pensioen en hij had geen sleutel van zijn eigen huis. Stel het je voor. Gelukkig konden we een mondvol Duits praten, zodat hij zijn abominabele situatie bij mij kon beklagen. Ze bleef die twee uur argwanend en bewaakte ons. Maar hij kon geen vin verroeren, want hij had zich in Duitsland uitgemeld als burger. Ze was als de kip die op de gouden eieren zat! Als je spreekt van zelfmoordplannen…
Ik sta verstomd hoe mannen zich aan de duivel kunnen verkopen. Tsja neen, ik versta het heel goed; we zijn allemaal zo zwak als ons de hemel beloofd wordt. En er zijn zoveel hopeloos vereenzaamde falang die van de straat willen.
Nu verder, mijn verhaal. Na een maand graag sinsod. Die bewees dat ik eerlijke bedoelingen had met haar, voor haar familie en dat ik geld voor haar kon overhebben. Okee. Ik heb dat gedaan. Wie wil weten hoeveel, vraag mijn privémail aan Redactie.
Een maand verder moesten we Boeddhistisch trouwen. Ik zei: njet. Ok, dan werd er maar een christmas party voor familie, collega’s, buren georganiseerd voor ik effe naar huis ging (België). Er moest een statement gemaakt worden. Ik heb wel bekomen dat zij alles betaalde, of ik bleef niet. Dat deed ze – de status, het sociale aanzien in Isaan is heilig. Het werd een heel leuk feest, dat moet ik toegeven. Dat feest had bedoeling de vastheid van mijn voornemens en relatie te bekrachtigen.
Ik naar huis. Nu net twee weken terug. Ik bedong dat ik een weekje Bangkok bleef. Heel prettig. De laatste dag van mij in Bangkok zei ze de relatie op en verbrak Fb-chat. Of ik moest voor de Amphur trouwen. Ik mailde dat dat zomaar niet ging dat ze me opzegde. Ik wou haar in de ogen kijken, zei ik. Ik kom morgen naar X (haar stadje), neem er een hotel en daar kun je me komen bezoeken.
Dadelijk antwoord: Nee, nee, dat kun je niet doen, dan ga ik af voor de hele stad. Ze zullen zeggen dat ik iets verkeerd heb gedaan. Gezichtsverlies. Ik kom je oppikken… Dat was een opsteker voor mij… Nu moest ik bij haar intrekken.. Ik zit er dus weer.
Voorlopig zijn we zo ver in het verhaal. Ik vind het wel een leuk spel. Ik geloof dat ze echt van me houdt (maar dat geloven alle falang als een Thaise ze in de ogen kijkt!!). Ze is een leuk, joviaal, prettig vrouwtje en er klikt heel veel. Dat speelt me parten. Heb haar duidelijk gemaakt dat ik me aan mijn pensioen te houden heb, we in de eerste twee jaar met geen woord over trouwen spreken. Of ik trek mijn gympies aan (citaat andere artikels).
Zover staan we. Intussen weet ik wel al van een Schot (ingenieur in Thailand 10 jaar) en een Canadees (al 12 jaar teacher Engels), Thais getrouwd, die hun werk een tijd geleden verloren zijn en nu met hun vingers zitten te draaien. Die leven nu wel op kosten van hun Thaise vrouw. Tsja…
Ooit zei een inwoonster van Phuket (een zuiderse) mij. Only marry women from the south. They better ladies!!!

Roger heeft het over een boedhistisch huwelijk, niet over een wettelijk. Hij zegt zelfs de gevaren van deze laatste te kennen. Letterlijk zegt hij: “Nu dus alweer dat trouwen en enkel voor de show, niet de Amphur, want daar ken ik de gevaren wel van!”