Beste lezers.
Hierbij mijn verhaal en mijn vraag.
Maart 2011 ga ik met mijn broer naar Thailand. Mijn broer had daar al enkele jaren een (latje) relatie. Zelf had geen enkel idee van het land. Trok mij niet zo bijzonder met het idee van hitte, zweet, moesson, armoede en natuurlijk het cliché seks. Je hoorde thuis de extreemste verhalen en dan ook nog veelal van mensen die er nog nooit geweest waren. Maar toch wilde ik mij ervan overtuigen van allerlei verhalen, welke hij daar had gezien en had meegemaakt. Als oud trucker had ik Europa al genoeg gezien. De rest, van Afrika tot de USA was met langere vakanties. Dus toch maar eens Azië proberen. Ik vroeg hem om zijn vriendin eens op haar werk te laten kijken naar een persoon die genegen was om tegen vergoeding als gids te fungeren, daar ik toch wel veel van het land wilde zien. Zijn vriendin werkte op de SIU universiteit in Bangkok, dus mogelijkheden te over.
Zelf had ik ook op de universiteit gewerkt en wist wat de mogelijkheden waren met studenten. En ook geen voorkeur voor man of vrouw. Ik ging voor het land en niet voor seks!
Op luchthaven BKK werden wij verwelkomt door zijn vriendin en een andere vrouw, welk later bleek de eventuele reisgids te kunnen zijn. Met later bedoel ik dat het ook moest klikken tussen ons twee. Je zou toch enige tijd samen reizen. Niet met mijn broer, want dat was een plakker. Hutje, barretje, water en niets doen. Is niet mijn stijl.
Zijn vriendin had een hotel geregeld, waar wij heen gingen. De eerste indruk was mooi en apart. Maar later op de kamer was mijn zin toch wel danig gezakt. Van buiten 4 sterren, van binnen versleten jeugdherberg. Ik gaf direct aan dat dit voor deze nacht zou zijn en niet langer. Natuurlijk lange gezichten, want ik ontdekte dat zij provisie kreeg voor het aanbrengen van hotelgasten. Begon dus al gelijk van alles te leren. ‘s Avonds bij het eten uitgebreid kennis gemaakt met mijn reisleidster. Leuke vrouw van 37 jaar en ook werkzaam op dezelfde universiteit. Haar Engelse taal was voldoende en zij had genoeg kennis van het land om mij wat te laten zien.
Op de kamer nog even gezocht naar een ander verblijf in BKK en kwam uit bij Lee Nova place waar mijn broer en ik een aantal dagen zouden blijven. Ik wilde toch wat meer van Bangkok zien en ervaren. Mijn reisbegeleidster moest natuurlijk gewoon werken, dus was pas na haar werk beschikbaar. Dan maar een auto huren en met de VVV kaart bezienswaardigheden bezoeken. Overdag was ik de toerist en in de avond leerde ik met behulp van de gids het echte Thaise leven te ervaren. Na enkele dagen wist ik ook wat meer van het privéleven van mijn gids en durfde de stap te nemen om haar te vragen de komende tijd samen door te brengen na haar werk. Tijdens een gezellig etentje bij een steakhouse Chokchai gaf zij te kennen het wel te willen proberen. Klinkt tienerachtig, maar ik met mijn 63 jaar voelde toch iets voor haar. En zo is het gekomen, zegt men. Na een week gingen mijn broer en ik naar Ko Chang. Daar zouden wij zo’n 2 weken verblijven op het Orchid resort, waar later bleek dat de eigenaar een oud stadsgenoot van mij was.
Daar zat ik dus weer zo goed als thuis, maar toch alleen. Met de auto was ik snel uitgereden op dat eilandje, dus maar met het veer naar het vaste land om toch maar iets te kunnen bezichtigen. Wat schets mijn verbazing. De dames hebben verlof opgenomen en komen met het busje naar Ko Chang. Mijn geluk kon niet op. Twee weken lang kon ik genieten van een vakantie met z’n tweetjes, wat zich uiteraard ontwikkelde tot een heerlijke serieuze relatie met alle gevolgen van dien. En zoals vele voor mij schreven, je wordt het of je wordt het niet! Na enkele weken weer terug naar Bangkok, waar het langzaam tijd werd zich voor te bereiden op het afscheid.
Verliefd op het land
Inmiddels ben ik 5 keer voor langere of korte tijd terug geweest naar mijn vriendin en het mooie Thailand. Zocht allerlei mogelijkheden om maar te kunnen afreizen om samen te kunnen zijn met mijn vriendin. Zoals een vliegticket voor €340 te pakken te krijgen via Vakantie Veilingen of met een reisgezelschap een 15 daagse reis door noord Thailand van de Duitse Lidl. Ook mijn vriendin is al 2 keer voor een heerlijke vakantie naar Nederland gekomen. Uiteraard een cultuurschok voor haar, maar omdat ik ruim een week samen met haar door Nederland ben getrokken heeft zij enorm veel opgestoken van het land. Inmiddels is zij ook een deel van mijn 2 kinderen en familie geworden. Zelf weet ik ook genoeg van haar familie door bezoeken aan ouders en broer en zussen. Ik kan heel goed overweg met haar ouders in Phathalung en verdere familie in de omgeving van Bangkok. En dit alles zonder de clichés van Farang en geld. Het zou nog mooier zijn als ik iets van de taal beheerste, maar het lukt mij niet meer. Daar is mijn vriendin wat beter in nadat ik haar een cursus Nederlands had meegegeven. Elke dag na haar werk contact met elkaar via Skype maakt iets goed.
Maar nu komt de domper
In de eerste instantie zou ik na mijn pensioen naar Thailand verkassen. Dit kan voorlopig niet doorgaan omdat ik mijn huis niet aan de straatstenen kwijt kan, of ik moet een flinke restschuld accepteren. Dus niet. Daarbij ben ik het slachtoffer geworden van neuronpathische pijnen, welke mij langzaam de afgrond induwen. Wat blijft dan over?
Zij wil graag naar mij komen om voor mij te zorgen. Wat ik uiteraard een mooie oplossing zou vinden. Maar haar familie belet dat. Zoals iedereen weet, zorgen de kinderen voor hun ouders. Is niets mis mee vind ik. Maar sinds kort weet ik dat mijn vriendin niet alleen haar ouders financieel ondersteund, maar dat ook andere familieleden regelmatig steun van haar verwachten. Dit eenvoudig omdat zij een goede baan, dus een goed en regelmatig inkomen heeft. Zelfs haar broer waar zij het appartement mee deelt in Bangkok blijkt niets bij te dragen in de huur e.d. Met andere woorden. Zij kan (mag) niet naar Nederland en ik kan niet naar Thailand. Zelf had ik al gedacht om eerst op korte termijn met haar te trouwen, zodat zij al een beetje zekerheid zou hebben voor de toekomst. En daarbij mogelijk meer kansen zou hebben om naar Nederland te kunnen komen, waarna zij nog altijd ondersteuning zou kunnen verlenen aan haar ouders. Ik begin langzaam een beetje ten einde raad te raken.
Wie o wie kan mij een serieus antwoord geven om hier uit te komen?
Groet,
Lambert
Over deze blogger
-
Bekend als Khun Peter (62), woont afwisselend in Apeldoorn en Pattaya. Al 14 jaar een relatie met Kanchana. Nog niet gepensioneerd, heb een eigen bedrijf, iets met verzekeringen. Gek op dieren, vooral honden en muziek.
Genoeg hobby's, maar helaas weinig tijd: schrijven voor Thailandblog, fitness, gezondheid en voeding, schietsport, ouwehoeren met vrienden en nog wat eigenaardigheden.
Lees hier de laatste artikelen
- Nieuws uit Thailand28 november 2024Lagere elektriciteitstarieven brengen verlichting voor Thaise gezinnen en bedrijven
- Nieuws uit Thailand28 november 2024Nieuwe banen voor ouderen versterken Thaise economie en samenleving
- Eilanden28 november 2024Koh Phangan, natuurlijke schoonheid en een oase van rust (video)
- Eilanden28 november 2024Prachtig Phuket (video)
Kan je je huis niet zolang verhuren tot de markt weer aantrekt? Als je dat kostendekkend voor elkaar zou kunnen krijgen dan liggen daar misschien kansen.
Blijft alleen het verhaal van je kwakkelende gezondheid. Misschien is in Nederland blijven in dat opzicht beter.
Verder denk ik inderdaad dat trouwen al een goede stap in de richting is. Als zij naar Nederland zou komen dan ontkom je daar toch niet aan… Uit je verhaal begrijp ik dat er tussen jullie (jij 63, zij studente) een behoorlijk fors leeftijdsverschil zit. Zij zal, zeker als ze naar een ander land gaat toch zekerheid willen hebben. Ik weet niet hoe oud ze exact is, maar als jullie trouwen is de kans groot dat zij alleen achterblijft op een leeftijd dat een andere partner vinden lastig word.
Haar familie verzorgen hoeft niet persee een issue te zijn, ze kan in Nederland ook werken en geld naar haar familie sturen. Of je moet het afkopen met een sinsod. Alleen zit je in Nederland weer met de kwestie inburgering, dus een baan zoeken etc zal ook niet zonder slag of stoot gaan.
Mijn bescheiden raad: kijk dat je voor je huis kunt blijven betalen en huur een woning in Thailand. Of ga met je vriendin samen wonen. De broer moet maar ergens anders gaan wonen en jij neemt zijn plaats in. Dan doe je eens niks dan genieten van de tijd samen met haar. Laat je niet gek maken door iedereen om je heen. Zij heeft werk, dus kan voor zichzelf en haar familie zorgen. Geef haar een klein bedrag per maand (voor kost en inwoning en om haar te laten zien dat je haar steunt – dus van haar houdt).
Mensen zullen druk op haar gaan uitoefenen. Ze gaan vragen waarom ze nog werkt, hoeveel geld je per maand geeft. Waarom jullie nog niks gekocht hebben enzovoorts.
En waarom niet proberen je huis te verhuren? Heb je dubbele belasting? Nou en? Je krijgt toch ook geld voor je huis? In verband met je gezondheid moet je ook kijken dat je de banden met Nederland niet verbreekt. Je zult gebruik moeten maken van een verzekering. In Thailand zul je geen verzekering vinden die jouw ziekte overneemt. In tegendeel. Hoe ouder je wordt, hoe moeilijker het wordt om een goede verzekering te vinden.
En zo te lezen val je ook onder de cliché categorie van Farang en geld…. Ze vragen jou niet direct naar geld, maar ze gaan je vriendin vragen.
En sorry, als ik twijfels zaai…. is de broer wel echt haar broer? Het zou niet de eerste keer zijn, dat na lange tijd blijkt dat het een echtgenoot betreft… Ik zou echt lange tijd de kat uit de boom kijken voordat ik definitieve beslissingen neem.
Sterkte!!!
Moderator: graag een inhoudelijke reactie op zijn vraag. Andere discussies zijn niet toegestaan.
Ze zeggen altyd goede raad is duur maar stopt met die verhouding want op de ;lange manier zuigen ze je leeg want het is om de poen te doen. ik zal je een voor beeld noemen van een vriend van my die kreeg kennis aan een leuke vrouw is er mee getrouwd haar huis verbouwd en toen dat allemaal voor elkaar was kon hy vertrekken was ze had al een echt genoot . Zelf woon ik al 20 jaar in indonesie maar de mentalieteit van Thayland of Indonesie zit weinig verschil vele proberen je uit te vringen en als je veel geeft heb je veel vrienden. Zelf ben ik een oud marinier ind ertyd 4 jaar gediend by het korpsmariniers en als beroeps uit gezonden naar indonesie zodoende na myn pensioen terug gegaan naar indonesie myn leeftyd was toen 62 jaar en ik woon hier nu 20 jaar. En in die tyd veel geleerd van de cultuur ik was goed gezond en heb het geluk dat ik indertyd getrouwd met een vrouw die toen de Leef tyd 50 jaar was een eethuis bezat en een kapsalon en daar heb ik heden ten dage nog geen spyt van . Voor dat ik met haar trouwde liep er ook een vrouw achter my aan leef tyd 21 jaar van een krondjong groep waar ik zelf by zong en 3 keer per week mee op trok en die met myn wilde trouwen maar myn leeftyd gezien niet in stapte .. My hebben ze altyd verteld dat de kinderen die geboren worden hier in Azie met iets in hun lichaam dat ze goed te paayen zyn voor korruptie en altyd honger naar geld hebben en altyd wel familie leden hebben die ziek zyn en waar voor ze geld voor moeten afstaan .Verder zal het myn niet verbazen dat ze al een echtgenoot heb en haar maand selaris over jou rug aan het verhogen is stopt met die handel en laat ze verder maar zwemmen dan weet je zeker dat je er goed aan doet en niet de boot in gaat zo als er al velen gegaan zyn. En er zyn altyd wel vrouwen die een goede bedoeling hebben maar die zyn moeilyk te vinden want het is net als in nedederland de goede hebben al een gezin. Ik kan hier wel een boek werk overschryven maar ja als je op het hollands gezegd je [***] achterna loopt ga je goed de boot in en als je ze over wild laten komen naar ned erland en ze is 37 jaar en er goed uit zie moet je wel de voor deur dicht spykeren want ze blyfi ook haar behoeftes houden die jy haar niet meer kan geven. Dus beste vriend houd op met die relatie want je denkt goud te vinden maar het resultaat je vind nog geen roestige spyker nw sitton
Tja, de liefde. Groene blaadjes, ridderlijke gevoelens, een maatje voor het leven.
Ik wens jullie oprecht veel liefde en geluk voor de toekomst.
Een paar goedbedoelde opmerkingen:
Verbrand geen schepen achter je: je huis kun je verhuren. En laten beheren door een makelaarskantoor. Eventueel verhuren op basis van de Leegstandswet (info bij gemeente). Zet huurperiode op max 1 jaar, zoek daarna nieuwe huurder. Want elk jaar dat huurder er langer inzit, krijgt hij meer rechten.
Op die manier houd je ook een woon-en postadres in NL. En blijf je recht hebben op AOW-opbouw en NL basisziektekostenverzekering (ook de aanvullende verzekering nemen omdat dit betere buitenlanddekking heeft).
Mocht het met de gezondheid minder goed gaan, dan heb je nog altijd een “”veilige haven” in NL.
Bij kinderbijslag praat men al over woonlandbeginsel (ivm hogere koopkracht in het betreffende buitenland minder bijslag). De roverheid heeft geld nodig, dus mogelijk in de toekomst dit principe ook voor de AOW’ers in het buitenland?, dus minder centjes in handen als je officieel emigreert. Je weet maar nooit. Regeren is vooruitzien.
Nederlandse internationale ziektekostenverzekeringen (expatverzekering), bijv. ONVZ, zijn ook prijzig.
Thaise maatschappijen doen vaak moelijk en keren soms niet eens uit, na je 70ste schoppen ze je eruit.
AXA erg prijzig. Ben nu zelf via Amazone Insurance (Jomtien) uitgekomen bij BDAE (Allianz): goede dekking, nette premie, nette premieontwikkeling. Wel moeilijk om binnen te komen, maar daarna ook schijnbaar keurige afwerking, duitse gruendlichkeit.
Ik zat een keer in Thailand in een bus, naast mij een leraar.
Die zei mij: “Money is God”. En hij meende dat uit de rond van zijn hart.
En dat principe gaat op voor de meeste Thai. Ze gaan daarvoor soms letterlijk over lijken.
Ook liefde is vaak aan financiele zekerheid (lees: geld) gebonden.
“Jij zorgt voor mij, dan houd ik van jou”. Voor veel Thai een zakelijke transactie.
AIs er geen financiele zekerheid meer, dan is bij de Thai de liefde vaak heel snel bekoeld. In NL gaan we meestal uit van het principe “for better and for worse”.
Dat gaat in TH niet altijd op. Er is een cultuurverschil.
Waarom trouwen????
Zekerheid kan ook anders.
Als je bijv. land/huis op haar naam zet, dan wellicht beter om ook zakelijk te blijven.
Aan het contract direct een lease-back constructie hangen, waarbij jij het onroerend goed max. 30 jaar van haar huurt met een optie op verdere 2 x 30 jaar (totaal 90 jaar).
Clausule opnemen in het huurcontract (of voor haar onbekende separate last will bij advokaat), dat bij overlijden het huurcontract vervalt, zodat zij volledig vrij eigendom heeft, niet bezwaard met een huurcontract.
Of geef haar voor ieder jaar “eeuwige trouw” een mooi kado: goud (niet showen) of beursaandelen op de thaise beurs (is ook een soort pensioenverzekering voor haar).
Let op: oudere farang is vaak slachtoffer: er zijn er meerderen vroegtijdig en onvrijwillig aan hun einde gekomen, vanwege hun eigendom of andere rechten.
Wil je haar naar NL laten komen, dan oppassen.
Ze spreekt/schrijft geen NL, dus mogelijk alleen rotbaantjes, die haar zelfbeeld negatief kunnen beinvloeden. Ook mogelijk haar familie missen. Vrouwen zijn wat dat betreft vaak gevoeliger.
Ook als ze in NL is, zal de familie haar weten te vinden voor financiele ondersteuning.
Stel waar dan ook financiele grenzen. Laat door haar richting familie doorschemeren, dat haar farang geen rijke farang is. Niet showen met gouden horloges en nieuwe auto’s.
Maak een wekelijkse huishoudpot en stel daar ook een grens. Wat over is, eventueel samen verdelen (maakt haar ook zuiniger, want minder uitgeven brengt haar meer geld in de eigen portemonnee; en met haar spaardeel kan ze dan doen wat ze wil, bijvoorbeeld familie ondersteunen).
Hopelijk zit er uit deze gedachtenbrei iets nuttigs voor je bij.
Veel succes.
Toon,
Voor lambert en de ” Goede ” lezer een zeer goede en inhoudelijke uitleg,waar velen die dit blog lezen hun voordeel uit kunnen halen,mijn compliment
Met vriendelijke groeten
Aanvulling, zonder de intentie om compleet te zijn:
Niet officieel emigreren (niet uitschrijven GBA) heeft enkele voordelen:
a: ziektekostenverzekering: vriend en vijand is het erover eens, dat de NL
ziektekostenverzekering goed en niet duur is. Ook aanvullende verzekering nemen.
En voor de zekerheid een doorlopende reisverzekering (niet duur).
b: AOW-opbouw loopt gewoon door tot je pensioengerechtigde leeftijd.
c: als je eigen woning aanhoudt, dan kun je de hete maanden naar NL vluchten;
hoef je geen beroep te doen op familie, vrienden (logées en vis blijven 3 dagen fris)
of op een prijzig vakantiepark.
Wel doen: 4 maanden in NL blijven om niet als spookburger te worden aangemerkt
(sommigen spreken zelfs van 6 maanden). Het niet aan deze regel voldoen kan gevolgen hebben voor het al dan niet gedekt zijn voor verzekeringen en opbouw AOW. De NL-overheid heeft aangekondigd meer op spookburgers te gaan letten, boetes mogelijk.
Die 4 maanden verplichting zou kunnen samenvallen met de hete maanden in TH, die je dan in NL kan doorbrengen.
Bij deze optie gewoon belasting betalen over spaargeld, onroerend goed in NL, e.d.
Je behoudt een grote mate van zekerheid en een sociaal vangnet.
Bij emigratie:
a: goede ziektekostenverzekering uitzoeken (heb een naam genoemd) + reisverzekering;
je hangt jezelf op aan een commerciele maatschappij; je hebt weinig grip op de
toekomstige premie-ontwikkeling; na je 65ste wordt het moeilijk elders geaccepteerd
te worden.
b: afhankelijk van de persoonlijke situatie kan pensioen uiteenvallen in AOW
(staatspensioen), bedrijfspensioen, lijfrenten vanuit koopsompolissen.
Mogelijk is een gedeelte van je pensioen netto te genieten (raadpleeg
pensioenspecialist). Ook info op thailandforum.nl.
c: als je voor je pensioengerechtigde leeftijd emigreert, dan korting op AOW pensioen
(2% per jaar buitenlands verblijf dat je voor je pensioengerechtigde leeftijd in het
buitenland verbleef); dit gat is vrijwillig bij te verzekeren via de Sociale
Verzekeringsbank (SVB): zie hun website.
Wat mij niet geheel duidelijk is: waarom Lambert niet naar TH kan.
Naar mijn mening ontvangt hij nu pensioen, in ieder geval AOW.
Let op: als hij met een persoon een bepaalde tijd op een adres samenwoont, dan wordt zijn AOW gekort, hierop is controle (leve de privacy en persoonlijke levensinvulling).
Daarnaast mogelijk huurinkomsten van de woning.
Afhankelijk van waar Lambert in Bangkok verblijft, kan het leven in TH mogelijk goedkoper zijn dan in NL. Op het platteland is het meestal goedkoper.
Met een toeristenvisa en border-run kan hij het m.i. best een tijdje in TH uithouden.
Alternatief is 1 jaars retirement-visum (info o.a. bij Immigration office, bijv. Bangkok, Jomtien, dit visum is in TH veel sneller, makkelijker en goedkoper te regelen dan bij de Thaise ambassade in NL). Wel vooraf ziektekostenverzekeringsmaatschappij NL informeren, als je voor langere tijd weg bent. En niet langer dan 8 maanden, anders word je spookburger. Alternatief= emigreren.
Mogelijke overweging: lekker naar Thailand en in de hete periode enkele maanden terug naar je eigen woning om in NL niet als spookburger te worden aangemerkt.
Verhuur zomogelijk de woning voor een gedeelte aan het jaar.
Vriendin lekker in TH laten werken (goede job) en contact met familie laten houden.
In de vakantie haar eventueel naar NL meenemen voor 1 of enkele maand(en).
Je vriendin blij, dan ben jij ook blij.
Jezelf geen verplichte Sinterklaas-rol op laten dringen (ivm familie, je hebt zelf hard genoeg gewerkt voor pensioen en eventuele spaarcentjes; leg je eieren niet in andermans nest).
Bepaal vooraf in goed overleg jullie situatie, bepaal met haar de grenzen en houd je daaraan. En check of die broer echt de broer is (vraag buren, kinderfoto’s); er zijn er al genoeg ingetuind.
Ik wens je/jullie een mooie tijd.
kleine aanvulling vanuit ander forum-item inzake lease:
https://www.thailandblog.nl/lezersvraag/lezervraag-kan-ik-thailand-iets-opzetten-om-ons-bestaan-te-voorzien/
Author: Ferdinand
Comment:
Klopt. Enige wettelijke leasetermijn is 30 jaar. De optie voor een tweede evt 3e termijn kan je natuurlijk wel als intentie in het kontrakt zetten, maar is niet afdwingbaar.
Ook moet goed geregeld worden in het kontrakt wat er bij haar evt. overlijden gebeurd terwijl jij nog in leven bent, zodat zeker is dat de erfgenaam van de grond verplicht is de lease over te nemen. Dit geldt ook bij verkoop van de grond, bepalen dat ook de koper de lease moet overnemen.
Daarnaast maak je een leningskontrakt. Jij leent haar een x bedrag (dat zij gebruikt voor de aankoop van de grond), dat zij (of haar erfgenamen) ooit terug zal moeten betalen. Daarmee stel je (hopelijk) zeker dat grond niet zonder meer door haar of familie verkocht of beleend wordt. (het beste ook de originele grondpapieren als zekerheid achter houden).
Lease wordt ingeschreven bij landoffice anders heb je er niks aan.
Verder kan je het woonhuis zelf (dus zonder de grond) wel op je eigen naam zetten(ook bij landoffice inschrijven). Een buitenlander mag dus wel een huis bezitten, alleen niet de grond.
Beste Lambert,
Dit heb ik gedaan:
Ik heb twee huizen in Nederland en verhuur daarin kamers (12 totaal), daarmee kan ik royaal alle kosten betalen (hypotheek, gas, licht, water, belastingen enz.)
Dan heb ik in Bangkok een huis betaald (mijn vriendin gekocht) en gelijk via een Thaise advocaat (in het Engels en Thais), een lease contract laten opstellen, dat ik het huis huurt voor 30 jaar, met 2 x 30 jaar verlening + een clausule, dat bij verkoop (zij is eigenaar hè) zij 50% van de verkoop prijs aan mij terug moet betalen. (idee van de advocaat) tranen bigelde over haar wangen toen de advocaat dit voorstelde. Het geheel is gedeponeerd bij het “Land office” en (heel belangrijk) ik heb daar een kopie van. We zijn al 7 jaar samen en het gaat echt geweldig met ons.
Ik denk echt, dat het lease contract niets voorstelt, maar de “druk” dat ze 50% terug moet betalen, heeft haar een zekere berusting gegeven.
Waarom denk ik dat een lease contract niets voorstelt: ze doet een ander hangslot op het huis en je komt er niet meer in. Stennis maken kan je toch niet (dan heb je de hele buurt tegen je) en naar een rechtbank ga je ook niet.
Die 50% is GELD hè, en je leest het in iedere blog, daar draait het om in Thailand.
Ook ik heb een WEKELIJKSE huishoud pot en daarnaast betaal ik als we “ergens” naar toe gaan. Dit werkt ook heel goed.
We hebben heel duidelijk afgesproken, dat ik geen geld betaald aan andere familie leden of “vrienden” wel aan schoolgeld voor alle familie kinderen (maandelijks 4000 Bath).
Hiermee voorkom je dat ze iedere keer om geld vragen.
Alleen met die overstroming van afgelopen keer heb ik wel extra geld gegeven.
Bij mijn overlijden gaat het huis automatische naar haar, omdat zij nu al de eigenaar is.
Dan nog een vraag, je bent 63 jaar, dus nog geen AOW.
Mijn raad: blijf gewoon in Nederland en ga 2 x per jaar naar Thailand tot je 65 jaar + een aantal maanden (fijn hè die Rutte) en ga dan je huis als kamers verhuren (spreiding van risico van huurinkomsten, neem internet bankieren kan je vanuit Thailand financieel alles regelen en probeer een huis te kopen in Thailand op dezelfde manier als ik.
Ga wel officieel emigreren, dan kan je het huis in Nederland na 10 jaar belastingvrij over laten schrijven naar je kinderen. Je krijgt ook je AOW bruto = netto uitbetaald.
Als je dan ook nog geld overhoud uit de verhuur (afhankelijk van je hypotheek) zit je in Thailand gebakken.
Ziekte verzekering: je kan je laten verzekeren bij een buitenlandse ziektekosten verzekeraar. Wil je geaccepteerd worden moet je meestal jonger dan 65 jaar zijn.
Kost vervolgens klauwen met geld, bijna bij iedereen moet je jaarlijks steeds meer betalen en als je 75 jaar bent gooien ze je er uit.
De ziekenhuizen in Thailand zijn zonder meer heel goed te noemen en de kosten een fractie van de kosten in Nederland. Als je iedere maand € 150,= op een speciale bankrekening zet en zelf privé verzekeraar bent, heb je naar 1 jaar al € 1800,= op die rekening staan ofwel ongeveer 70.000 Bhat, als je de eerste 5 jaar er ongeschonden door komt dan heb je 350.000 Bhat op je rekening staan en daarmee kan je heel wat operatie’s betalen. Privé verzekeraars vragen soms wel € 500,= per maand. (na 5 jaar 1.200.000 Bhat)
en daar kan je wel een hele hoop kiezen voor laten trekken
Als je voor vast in Thailand wil komen wonen moet je iedere 3 maanden naar de immigratiedienst met een bewijs dat je een vermogen op een Thaise bankrekening heb van 800.000 Bath of een inkomen dat meer is dan alleen de AOW heb je daar al aandacht?
Beste Nico,
er staan een aantal goede dingen in je totaal-advies.
Echter in de kantlijn toch een opmerking: buurman in ons TH flatgebouw kreeg ernstige gezondheidsproblemen, had geen verzekering, kwam in een goed (commercieel) ziekenhuis terecht. Einde van het verhaal: spaarcentjes op en hij mocht zijn flat van een paar miljoen THB verkopen om de ziekenhuisrekeningen te voldoen.
Het kan verkeren. Wil iemand dat risico lopen??
Je weet niet of en wanneer je echt iets ernstigs en of chronisch overkomt, misschien al na een paar maanden. Dan zit je ook nog opgezadeld met een financiele uitdaging, die je hele oude dag kan verknallen.
Wellicht heeft emigreren enige voordelen (pensioen mogelijk gedeeltelijk belastingvrij), daarentegen heeft niet-emigreren ook voordelen, zoals een beroep kunnen blijven doen op de keurige en betaalbare NL-ziekekostenverzekering. In NL heeft de verzekeringsmaatschappij een acceptatieplicht.
Bij een (duurdere en mogelijk minder dekkende) ziektekostenverzekering in het buitenland zullen vanwege het huidige ziektebeeld waarschijnlijk uitsluitingen in de verzekeringsdekking opgenomen worden.
Wat is meer waard?: zowel in financien als in zekerheid.
Onverzekerd rondlopen is een groot risico. Pas na jaren heb je een behoorlijke buffer bij elkaar gespaard, en ook die kan snel onvoldoende zijn.
Pas als je nu al een heeeeeel grote spaarpot hebt (paar ton EUR), zou je kunnen overdenken om het risico te lopen en jezelf niet te verzekeren.
Een persoonlijke afweging. Zelf zou ik onverzekerd rondlopen sterk ontraden.
Mijn advies: na langere tijd samen (los van het leeftijdsverschil) krijg je vaak cultuur verschil conflicten, en meestal word je toch gezien als een extra bron van inkomsten. Zoek een leuke gescheiden thaise vrouw in Nederland, welke is ingeburgerd en werk heeft.
Het advies om een gescheiden Thaise vrouw in Nederland te zoeken lijkt me niet zo geweldig, bedoel er mee te zeggen dat die vrouwen ná een scheiding of dat na de man is komen te overlijden niet zozeer weer een relatie willen hebben met een veel oudere man en -excuus- wanneer die dan ook nog ziek, zwak en misselijk is dat vindt ze ook niet echt begeerlijk.
Ken verscheidene Thaise vrouwen in Nederland die nadien zonder enige uitzondering een Nederlandse man van ongeveer hun eigen leeftijd hebben, sterker nog ken er een vrouw bij waarbij hij jonger is en zij sinds kort zwanger is.
Overigens valt me dat niet alleen in Nederland op maar ook in Thailand dat na een scheiding of overlijden van de farang zij daarna wél weer een Thaise man hebben die dan ook ongeveer van haar leeftijd is..
Terwijl toch eerst gezegd werd dat de Thaise vrouw geen Thaise man wil want die ligt toch het liefst de gehele dag in de hangmat met een fles HongTong binnen handbereik.’
Lees die ‘slogan’ dikwijls geuit op de diverse fora en ook hier is dat diverse keren aangehaald in reacties door verscheidene bloggers zeg ik niet zonder enige ironie.
Sterker nog. Zelfs als er geen farang in het spel geweest is. Ik zie hier nooit een jonge vrouw met een veel oudere Thai gaan. Als je uit bent in een Thai bar dan zie ik alleen maar stellen met ongeveer dezelfde leeftijd.
Beste Lambert,
Gegeven je gezondheids situatie, en je huis is het niet raadzaam je uit te schrijven.
Probeer je vriendin voor langere tijd naar Nederland te krijgen, dan is ook de financiele en morele aanslag op haar door haar familie minder. Dan kan je altijd nog langere vacanties in Thailand doorbrengen.
Toen ik mijn vrouw, leeftijdsverschil twintig jaar , leerde kennen had zij naast een vaste baan ook een weekend en avond baan. Dit alles om haar familie in het zuiden en haar zussen studerend in Bangkok te onderhouden. Iedere keer als ik naar thailand moest zij een of meerdere baantjes opzeggen voor korte en langere tijd. Ik heb bij ons trouwen de studie kosten van de zussen , voor twee jaar, overgenomen. Eenmaal in Nederland bleek dat ook haar drie broers best aan ouders konden bijdragen, en later de twee andere, inmiddels afgestudeerde, zussen. Wij wonen na tien jaar relatieve rust , nu in thailand, waar de familie dagelijks weer aan de telefoon hangt voor geld of andere materiele hulp. Mijn vrouw wil mede daarom liever terug naar Nederland.
Overigens heeft de vorige schrijver een punt tav de broer. Een vrouw van 37 zonder relatie?
Wel goed checken.
Succes
Beste Lambert,
Alle goede adviezen van goed bedoelde blog lezers ten spijt en jou verhaal gelezen te
hebben. Is er volgens mij maar een advies, probeer haar naar Nederland te krijgen. Breek met de familie. Geef daar geen penning meer aan uit.
Je gezondheid en je eigen huis probleem is dan opgelost.
Zij niet mee eens. Ook goed. Laat haar lekker in Thailand blijven.
Je zal je misschien de eerste tijd niet zo prettig voelen.
Voordat je, jezelf in een wespennest steekt waar je nooit meer uit kan komen.
Achteraf zal je beseffen dat dat de juiste beslissing was.
J.Jordaan.
Haar naar Nederland halen en breken met de familie.
Jordaan jij hebt blijkbaar weinig tot geen kennis over de cultuur van die mensen zij breken nooit met hun familie punt .
En die broer die bij haar woont is waarschijnlijk haar gik of echtgenoot dus die mens is beter af zonder haar en hij heeft niks aan opmerkingen van mensen die alles door de roze bril zien men hoeft geen wetenschapper te zijn om door te hebben dat zij misbruik aan het maken is van die mens terwijl hij op een zwak punt staat in zijn leven/zijn ziekte.
Moderator: uw reactie staat vol met generalisaties. Dat is niet toegestaan volgens onze blogregels.
Moderator: geen een reactie op de vraag of reageer niet svp.
Heeh Lambert.,
Voorstel”Gezondheids problemen heb je in NL maar die zal je hier in Thailand natuurlijk ook hebben.dus dat is even,,en ze hebben hier goede ziekenhuizen,die niet te duur zijn en wellicht nog worden vergoed door je ziekenfonds uit NL.
Huur je huis verstandig uit en sla je persoonlijke spullen ergens op en kom naar je schatje in thailand.
Het leven is nie te lang dus blijf niet te lang piekeren en leeftijd verschjil maakt niet uit ,vooral hier in thailand.Als je maar plezier en gelukkig bent.
Succes met je keuze maar volg je hart .
gr
Hallo,
Iemand van 63 advies geven over de vraag of hij wel of niet een relatie moet aanhouden en over de omschreven situatie is naar mijn idee redelijk zinloos. iedereen die een goede balans kent tussen zijn emoties en verstand, bewust leeft, zich terdege informeert en enige normale mensenkennis heeft weet wat te doen. Er zijn zoveel, voor buitenstaanders onbekende emotionele en practische factoren die van belang zijn dat een eenduidig advies onmogelijk is. Pas als je te weinig informatie hebt over practische zaken kan dat een keuze bemoeilijken. Dus zou je de leemte aan informatie kunnen opvangen door practische informatie te vragen.Gezondheid is simpel: je verzekerd je pas, zowel in Nederland en of Thailand, hoog, als je doorleven met een erge aandoening of lichamelijke handicap de moeite waard vind. Zelf kies ik in zo’n geval voor zelfdoding, wat met de huidige kennis in beide landen mogelijk is. Dus heb ik voldoende aan de goedkoopste Nederlandse basis verzekering ZEKUR.
ZORGVERZEKERING
Een zorgverzekering is het goedkoopst in Nederland. Met als voordeel dat bestaande kwalen zijn meeverzekerd. In Thailand zul je een prive verzekering moeten afsluiten. Bestaande kwalen worden niet meeverzekert. Lawton Asia neemt je tot je 72ste levensjaar,bestaande kwalen zijn niet gedekt al het andere wel,behalve tandarts(bijverzekeren is mogelijk) . Maar alleen voor Thailand. De Jaarpremie bedraagt ongeveer € 2500,- (koers € 1,- = 38 THB). Ga je op reis dan is een doorlopende reisverzekering een goede en goedkope oplossing. Over het algemeen is de standaart van ziekenzorg in Thailand even goed, soms zelf beter dan in Nederland. Voor veel kwalen is het klimaat ook gunstiger. Gezondheid in zijn algemeenheid hoeft dus geen reden te zijn om niet in Thailand te gaan wonen.
EMMIGRATIE OF NIET
Naar Thailand emmigreren doe je als je langer dan 6 maanden achtereenvolgend in Thailand wilt verblijven. Volgens de wet ben je verplicht na langere afwezigheid je bij de burgelijke stand in Nederland uit te schrijven. Dit is echter slechts een formaliteit. Vraag je zelf af hoe vaak er iemand bij je is komen controleren of je echt woont waar je woont. Formeel emmigreren heeft voor iemand met een AOW en een normaal pensioen van bijvoorbeeld Zorg en Welzijn of het ABP nauwelijks financieel voordeel. Met een bedrijfspensioen bespaar je wellicht € 150,- maar dat hangt heel erg van je persoonlijke situatie af. Voordeel van emmigreren is dat je hier kunt verblijven met een Non Immigration visum. Ben je ouder dan 55 met een Non immigration retirement visum. Voorwaarde voor zo’n visum is dat je een buitenlands inkomen hebt van minimaal € 1720,- per maand. Dat je een woonadres in Thailand kunt aantonen en dat je van onbesproken gedrag bent. Om dat aan te tonen heb je een consulaire brief nodig die je kunt aanvragen bij de ambassade. Helaas, de Nederlandse ambassade verstrekt je alleen zo’n brief als je kunt aantonen dat je uitgeschreven bent bij de burgelijker stand in Nederland. Dus heb je slechts het Nederlands staatsburgerschap, dan is het krijgen van een Non Immigration visum alleen mogelijk als je emmigreert. Tenzij je twee nationaliteiten met bijbehorende paspoorten hebt dan kun je vaak bij een andere buitenlandse ambassade in Thailand wel zo’n brief voor een visum krijgen omdat het desbetreffende land andere regels heeft. Ben je slechts in het bezit van de Nederlandse nationaliteit en wil je toch langer in Thailand verblijven dan sluit je je aan bij de vele buitenlanders die op een driemaandelijks toeristen visum Thailand binnenkomen. Voor hen is de visa-run georganiseert. Om de drie maanden ga je naar de Cambodjaanse grens je koopt een visum voor Cambodja, wandelt de grens over en weer terug en je krijgt weer drie maanden visum voor Thailand. Voor wat meer-geld kun je gezellig met veel buitenlandse dikbuikjes, vooral vanuit Bangkok, met een georganiseerde bustoer (€ 65,-) iedere drie maanden deze run doen. Natuurlijk kun je ook elders een week of twee op vakantie gaan, zolang je Thailand maar verlaat.
Een Non immigratie (retirement) visum geeft wel de verplichting om je iedere 90 dagen te melden. ( pas als je een goed contact kunt krijgen met een werknemer van het immigratie bureau wil die dat soms voor je regelen). Een visum kost € 50,- en is een jaar geldig. Als je langdurig in Thailand wilt verblijven, maar je formeel in Nederland wilt blijven om je zorgverzekering te behouden kun je vrienden of familie vragen of je hun woonadres mag gebruiken als jouw verblijfs adres in Nederland. Je woont formeel dan bij hen in. Zolang ze je zogenaamd gratis laten inwonen, heeft dat geen consequentie voor de inkomstenbelasting. Bij een ernstig ongeluk met spoedopname in het buitenland vergoed iedere Nederlandse zorgverzekering. Staatsziekenhuizen in Thailand zijn goed. Hoe meer je zelf betaald hoe sneller je behandeling. Privéziekenhuizen hebben vaak het aanzien en voorzieningen van vijfsterrenhotels. De behandelende specialisten zijn vaak dezelfde als in de staatsziekenhuizen. De tandarts heb je van super de luxe klinieken tot kleine zelfstandigen. De standaart is goed tot uitstekend. De prijs altijd minder dan in Nederland. Kortom ben je van plan jaarlijks 6 maanden in Thailand te overwinteren, dan kun je toe met een toeristen visum en een visarun. Langer dan 6 maanden, blijf je slechts een jaar hoef je in Nederland weinig te veranderen, en doe je vier visaruns. Wi je echter semi emmigreren, dan is een woonadres in Nederland voor het behoud van je zorgverzekering handig. In Thailand heb je dan een toeristenvisum en doe je vier visa-runs per jaar.
DE THAISE SOCIOLOGIE
Alle commentaren die je leest over Thaise mensen hun hang naar geld uitbuiting etc. hebben een bepaalde grond van waarheid. Zoals in iedere samenleving heb je proviteurs, en mensen die van sterke emoties gebruik maken op een manier die ethies minder verantwoord is. Hoe armer een samenleving is en hoe minder het een welzijnsstaat is (de overheid ziet het als haar taak voor het algemeen welzijn en de risico opvang voor de burgers te zorgen en heft dus tamelijk hoge belastingen) des te meer zijn de burgers aangewezen op elkaar. In Thailand zorgt de staat voor weinig, enigzins uitgezonderd is de ziekenzorg, en dus is het enige waar je op terug kunt vallen je familie. Wordt een gepriviliceerde ( je komt uit een hoogontwikkeld geindustrialiseerde welvaartsstaat) buitenlander onderdeel van de familie, dan is het in de Thaise samenleving vanzelfsprekend dat je alleen al door je status en je inkomen een flink aandeel hebt in de risico-opvang binnen het Thaise bestaan. Als je er zonder (voor)oordelen over kunt nadenken is dat helemaal niet zo anders dan dat je in Nederland binnnen een relatie samen de vaste maandlasten van het bestaan betaald, dat zijn dan voor het merendeel de bijdragen aan de kosten die de staat maakt voor het risico wat iedereen loopt tijdens leven. Waarschijnlijk ben je binnen een Thais gezindsverband goedkoper uit. In ieder geval flexibeler, want je kunt nog in hoge mate meebepalen in hoeverre en hoeveel je bijdraagt. Ga daar bij de Nederlandse hypotheekbank en de belasting maar eens aanstaan. Uit al de verhalen van in Thailand levende buitenlanders ( ik ken Nederlanders die hier al 45 jaar wonen en nog steeds de grootst mogelijke noncence over Thai verkondigen, puur uit kennisgebrek) blijkt echter iedere keer weer een schrijnend gebrek aan kennis over oosterse mensen en meer specifiek de Thaise sociologie. Iedereen die van plan is hier voor lange tijd te verblijven zou er goed aan doen zich te realiseren dat alle oosterlingen, dus ook Thai, anders denken, zelfs anders kijken. Die verschillen zijn groot. Thai kijken naar en ervaren de wereld geheel anders dan westerlingen. Ze hebben compleet andere prioriteiten, andere sociale structuren, andere sociale symbolen. Ken je die niet, ben je te lui, laf of te ongeinterreseert, om je goed te informeren naar deze verschillen dan krijg je de vaak generaliserende verhalen die je op bijna alle forums kunt lezen. Wil je een voldoeninggevende relatie met een Thai, dan ontkom je er niet aan je te informeren naar wat Thai geleert hebben over omgangsvormen, maar ook naar hun sociologie. Geen Thai kan je dat vertellen want ze zijn er in opgegroeit en weten niet beter. Je zult die kennis moeten halen bij mensen die dat bestudeert, verzamelt en onderzocht hebben en toegankelijk gemaakt voor leken: The geography of thought Richard E. Nisbett ISBN 0-7432-1646-6 How Asians and Westerners think differently….and why. Inside Thai society Niels Mulder ISBN 974 7551 24 1. Je kunt ook door schade en schande iets leren, dan leer je wat je beter niet kunt doen of zeggen, maar je zult nooit enig begrip hebben over het waarom. Dus blijf je voor vaak onprettige verrassingen staan. Zo ontstaan de ervaringen waarover je in blogs en forums kunt lezen. Hoe dom Thai zijn, ze begrijpen geen logica, wat Thai niet begrijpen al vertel je het hen keer op keer, hoe ze je uitbuiten, liegen, zich aan geen afspraak houden enz enz. Om het onderscheid te kunnen maken tussen wie in Thailand dom, corrupt, lui, een uitbuiter of anderzins zeer onprettig is, of een normale Thai, ontkom je niet aan de voorwaarde te weten hoe de Thaise sociologie werkt, welke prioriteiten Thai kennen, hoe ze denken en wat de staat en religie heeft geindoctrineert. Of je dus met een Thai een relatie wilt, verliefd wordt is naar alle eerlijkheid een nog grotere sprong in het duister als met een medelander. Vooral in het begin is een engelen geduld een schone zaak, een open mind, niet oordelen vooral geen vooroordelen, die maken dat de werkelijkheid gekleurd wordt, of te positief of te negatief. Bovendien heb je natuurlijk ook nog met een bepaalde persoonlijkheid te maken. Die leer je ook aldoende kennen.
Veel begaan de fout zonder voldoende kennis van de algehele situatie, maatschappelijk zowel als persoonlijk, economische en emotionele investeringen te doen zonder een terdege risico analyse. Investeren als je weinig kunt verliezen is altijd een hachelijke zaak, zonder risico kun je nauwelijks een aardige opbrengst verwachten. Om die afwegingen goed te kunnen maken is kennis over wie en wat je zelf bent en wat je passies en belangen zijn het allerbelangrijkst. Je hoeft de blogs en forums maar te lezen om te zien dat het daar het meest aan schort.
Groetjes.