Lezersvraag: Kan ik iemand in Thailand benaderen via haar collega’s of is dit ongepast?
Beste lezers,
Ik ben afgelopen zomer met vakantie geweest in Thailand. Tijdens deze vakantie heb ik iemand ontmoet met wie ik het goed kon vinden (een gewone normale vriendschap zonder bijzondere bedoelingen of motieven) en we beloofden elkaar om via FB contact te houden.
Ik heb inmiddels plannen om volgend voorjaar opnieuw naar Thailand te gaan voor twee weken en het zou erg leuk zijn om haar weer even te kunnen ontmoeten, al is het maar een dag of een paar dagen. Probleem: ze is een paar weken terug verdwenen van FB zonder bericht of wat dan ook. Waarom is onduidelijk dus.
Voor mij is het maken van een dergelijke belofte belangrijk, hoe belangrijk is het voor een Thai eigenlijk denk ik nu? Ik heb een telefoonnummer maar daar wordt niet op gereageerd. Misschien heeft ze geen toegang meer tot internet of is er iets anders aan de hand.
Ik vind geen aanknopingspunten. Ik zou kunnen proberen enkele collega’s van haar te benaderen of zelfs haar werkgever (die contactgegevens zijn openbaar via internet te vinden).
Mogelijk kunnen zij haar vragen om met mij contact op te nemen. Ik ben echter terughoudend, ik wil eerst weten hoe (on)gepast het voor Thaise begrippen is om dit te doen. Staan ze hier in het algemeen erg open voor of juist helemaal niet? Ik wil niemand in verlegenheid brengen of anderzins in de problemen.
Wie kan me hier iets zinnigs over zeggen?
Met vriendelijke groet,
Andre
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Achtergrond16 november 2024Thais zeezout (lezersinzending)
Immigratie infobrief16 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 055/24: Immigration Chiang Mai – Jaarverlenging Thai Marriage
Visumvraag16 november 2024Thailand Visa vraag Nr 206/24: Omzetten van Tourist naar Non-immigrant O
Gezondheid15 november 2024Vraag aan huisarts Maarten: Wat is een goede PSA waarde?
Beste Andre,
Of het zinnig is, wat ik heb te zeggen, weet ik niet. Ik weet alleen dat het niet ongebruikelijk is in Thailand een relatie (van welke aard dan ook) te beëindigen door spoorloos te verdwijnen. In Nederland zeggen we: ik houd niet meer van je, of: ik stop met onze vriendschap. In Thailand zul je dat nimmer horen.
Uit het feit dat ze haar FB-pagina heeft gesloten, maak ik op dat ze niet overleden is, wat ook nog een mogelijkheid had kunnen zijn.
De kans dat collega’s c.q. haar werkgever bereid zijn je te helpen om haar te lokaliseren, acht ik uitermate gering. Je kunt het proberen, maar ik denk dat zij je niet zullen antwoorden.
Ja kan het proberen maar ik denk dat ze expres van FB af is en een ander nummer heeft genomen, hetzelfde gebeurt in Nederland als je geen contact meer wil, het klinkt hard maar is vaak wel de harde waarheid.
Beste André
Ik kan me jammer genoeg alleen maar aansluiten bij de eerdere reacties van DickvdLugt en van Peter@. Het is al vaak gezegd: Thais gaan confrontaties liever uit de weg en doen dat verkieslijk door van het ene moment op het andere alle contact te verbreken en niks meer te zeggen.
Dat gaat niet alleen via elektronische communicatie zo, het gebeurt net zo goed bij fysieke communicatiecontacten.
De ene partij klapt van het ene moment op het andere dicht en verdwijnt vervolgens zo volledig als mogelijk uit je leven (of althans je gezichtsveld).
Voor ons is zoiets compleet onbegrijpelijk en enorm frustrerend. Volgens de westerse communicatieleer is negeren de meest agressieve houding die iemand kan aannemen. Je “doodt” de andere immers.
Thais zien dat helemaal anders en dat zal je gewoon moeten aanvaarden.
Dat je haar niet probeerde te benaderen via haar collega’s was heel attent en wijs van je.
Ik veronderstel immers dat die collega’s ook Thais zijn, en die houden er dezelfde communicatie-ethiek op na als het meisje waarover sprake.
Iedereen die hierheen reist en zijn hart openstelt zou zich beter vooraf zeer goed bewust worden van deze voor ons soms zeer onthutsende gedragscodes.
Maar niet getreurd: alle milieuvervuiling en overbevissing spijts zit er nog steeds meer dan genoeg vis in de zee, en Thailand beschikt over enorm veel kilomers kustlijn, én de vis maar ook de zeevruchten zijn hier zeer overvloedig voorradig!
Nog veel geluk in het amoureuze verkeer in Thailand gewenst
Kito
Je zou door middel van het inschakelen van haar collega’s en vrienden haar dwingen kleur te bekennen. Dat is gezichtsverlies en moet te allen tijde voorkomen worden. Zij heeft contact afgehouden en zij is aan de beurt dat te herstellen.
Als u een collega kunt benaderen, zou ik vragen of zij aan uw vriendin kan vragen of zij nog is geinteresseerd in contact en zo niet, haar namens u dan de beste wensen te doen.
Als het gewoon vriendschap is dan zou ik niet denken dat het verdwijnen van Facebook iets met JOU te maken heeft. Kennelijk denken de andere reageerders dat wel (misschien lezen die beter tussen de regels door). Als je in Thailand bent zou je haar kunnen opzoeken?
Dat ze FB gesloten heeft en wellicht een ander mobilenr heeft genomen hoeft inderdaad niets met jou te maken te hebben. Ik zou zeker via haar collega’s vragen of ze contact met je wil opnemen, dan weet je zeker dat het wel of niet met je te maken te heeft.
Gepast of ongepast heeft er niets mee te maken, niet geschoten is altijd mis.
Je weet dan ook of je volgende trip naar Thailand een nieuw avontuur levert of een vervolg.
Succes
In tegenstelling wat de vorige reageerders beweren, zijn Thais helemaal niet rancuneus. Zo heb ik mijn eerste vrouw ontmoet via ’n vriendin met wie ik eerst wou trouwen. Dat is niet doorgegaan, maar ze heeft me wel in contakt gebracht met mijn eerste vrouw, die ’n vriendin was van haar. Mijn tweede vrouw is mij voorgesteld door mijn ex- schoonzus, de zus dus van mijn eerste vrouw en bovendien ’n nicht van hun. Zo zie je maar dat ze er hier niet moeilijk over doen om i.p.v. henzelf, je ’n andere vrouw te geven. Ik zou daarom niet aarzelen om haar vriendinnen en/of haar werkgever te vragen wat er met je vriendin scheelt. Misschien is haar computer alleen maar kapot en heeft ze nog geen andere? Of zit ze zodanig in geldproblemen dat ze daardoor niet meer belt? Of is ze te ziek?
Ik hoop voor jou dat het toch nog goed komt tussen jullie twee en moest het anders uitdraaien, wel, niet getreurd, er zijn er hier genoeg die ’n Farang willen. 😉
Beste Andre,
Ik sluit me volledig aan bij bovenstaande reacties. Zelfs als dit in Nederland zou gebeuren is het ongepast om via collega’s proberen contact te zoeken. Het beëindigen van een FB pagina en het nemen van een nieuw telefoonnummer dat ze vervolgens niet doorgeeft aan jou geeft m.i. duidelijk aan dat je niet tot de groep mensen behoort waarmee ze contact wil. Het zou netter zijn als ze dat je 1 op 1 had verteld maar daar komt het grote cultuurverschil, zoals hier boven in de vorige reacties is aangestipt, weer naar boven.
Beste Lezers, dank alvast voor jullie aandacht. Ik moet denk ik even iets rechtzetten: ik heb een typefout gemaakt in mijn naam. Ik ben niet Andre maar Andréa, ik ben een vrouw en zoek geen vis (zeker geen andere vrouwen). Geeft verder niet, ik heb zelf de fout gemaakt, Enniewee, waarschijnlijk maakt dat verder niks uit voor de antwoorden, ook in het geval van een gewone vriendschap in een niet-amoreuze sfeer verdwijnen de Thai kennelijk plotseling. Ik vond het erg opmerkelijk, onbegrijpelijk. Ik vind mezelf als Westerse soms behoorlijk onwetend en verwend maar ik zou zomaar verdwijnen niet makkelijk doen idd. Ik vond haar voor Thaise begrippen behoorlijk direct (nou ja, spoorloos verdwijnen is dat natuurlijk ook) en had verwacht dat ik in dit geval bijvoorbeeld wel een collega zou kunnen benaderen om in ieder geval te kunnen vragen of ze OK is. Beter niet dus, alhoewel ik zelf niet veel anders te verliezen heb als eenvoudigweg geen reactie te krijgen maar daar houd ik sowieso wel rekening mee. Maar goed, het gaat ook om haar.
Andrea
Gewoon haar collega;s vragen waar ze is en of ze contact met jou op wil nemen.
Misschien is ze wel vanwege een man van facebook?
Of om welke andere reden dan ook.
Haar telefoon in de taxi laten liggen?
Is mijn vrouw ook gebeurt. haar hele tas met hebben en houden laten liggen.
Voor een goede vriendschap of een goede kennis doe ik alles. OOK in Thailand. Misschien daar wel meer dan in Nederland of>>
Dag Rori, dank voor je reactie. En het zou zomaar kunnen, vanwege een man. Alhoewel ze er verder niet over sprak wist ik dat ze zou gaan scheiden. Spijtig genoeg, maar mogelijk heeft ze zich daarom teruggetrokken. Naamsverandering kan dan meespelen, verhuizingen, weet ik veel wat. Als ze niet opduikt ga ik het zeker proberen via collega’s van haar.
Het hangt maar net af van hoe goed je haar en haar collega’s kent (kon). Of ze jullie vriendschap niet meer ziet zitten en daarom gestopt is met FB en haar telefoonnummer of dat dit toeval of een andere oorzaak heeft (gestopt met de digitale wereld, last van andere mensen en onder andere contactgegevens verder gegegaan en jou als kennis vergeten, of dat er iets ernstigers aan de hand is).
Een tactisch mailtje naar haar colelga’s moet kunnen lijkt me, een korte simple (onschuldig dommige) vraag, bijvoorbeeld “ik kan haar facebook niet meer bereiken, kun je me helpen?” . En niet doorzagen over het waarom of dat je een sort van verlangt (eist) dat die college actie onderneemt. Mocht het wel om jou gaan dan kan jouw kennis zonder gezichtsverlies zich er nog uitpraten met die college en die college hoeft ook geen gezichtsverlies te lijden richting jou.
Waar je uiteindelijk verstandig aan doet weet je pas achteraf, niet alle Thai zijn hetzelfde dus een standard antwoord als “ze ontwijkt jou” of “haar collega’s benaderen is ongepast” of ” ja, gewoon de collega’s benaderen en je vragen afvuren” valt niet te geven.
@FrankC, GJ Klaus en Hemelsoet Roger: dank voor de bemoedigende reacties. Als haar verdwijning met mij te maken heeft, had ze alleen mij kunnen blokkeren. Echter ik weet dat ze haar hele profiel gedeacitveerd of verwijderd heeft. Voor iedereen dus, ook voor haar lokale vrienden. Idd heeft ze door (tijdelijke) omstandigheden misschien beperkte middelen op het moment. Ik wacht nog even maar als ze niet uit zichzelf weer verschijnt waar ik toch nog wel op hoop, dan durf ik wel een collega te gaan benaderen met een open vraag. Ik hoop hoe dan ook volgend voorjaar terug te gaan naar het prachtige Thailand voor een fietsvakantie (mocht iemand nog goede tips hebben voor een dergelijke vakantie, lokale organisaties e.d. houd ik me aanbevolen maar daarmee verander ik van onderwerp) van een kleine twee weken. Het zou erg leuk zijn om haar dan weer even ontmoeten, ook al is de kans misschien klein. Zij moet daar ook gewoon werken en heeft misschien helemaal geen tijd.
Ook dank aan de overige respondenten, want er is klaarblijkelijk toch ook sprake van een groot cultuurverschil wat niet onderschat moet worden. Dit moet je wel even leren. Het was niet mijn eerste vakantie in Azie, wel in Thailand deze zomer.