Wie had dat verwacht… (lezersinzending)
Nou, deze jongeman in ieder geval niet. Er is hier op Thailandblog.nl al veel voorbijgekomen over wat COVID-19 allemaal teweeg heeft gebracht, zou er nog een schrijfsel bij kunnen? Vast wel, na jaren met veel plezier alleen maar te hebben gelezen wordt het namelijk een keer tijd om zelf eens een bijdrage te leveren.
Begin 2019, verschillende vraagstukken komen naar boven: gaan we trouwen? Zo ja, gaan we dan in Nederland trouwen of in Thailand? En waar gaan we dan wonen? Of blijven we voorlopig nog heen en weer reizen? Hebben we de financiën op orde? Aan welke voorwaarden moeten we voldoen? Welke documenten moeten worden overlegd? Over COVID-19 nog geen woord, daar was immers nog geen weet van. Zonder al te diep op bovenstaande overpeinzingen in te gaan werden de voor- en nadelen tegen elkaar afgewogen, voorkeuren uitgesproken en wonder boven wonder kwamen we daar zonder al te veel kleerscheuren uit: trouwen in Thailand, het huwelijk registreren in Nederland en daarna gaan samenwonen in Thailand.
Zogezegd zo gedaan, tenminste dat dachten we dan. Het trouwen in Thailand liep (inmiddels is het november 2019) ondanks enige zenuwen vooraf zeer gesmeerd. We hadden gekozen voor een ceremonie met afterparty in bescheiden kring. De bescheiden kring was uiteindelijk een stuk minder bescheiden dan verwacht maar dat mocht de pret niet drukken, in tegendeel zelfs!
Tot zover alles volgens plan, tijdens de huwelijksreis op Bali begon echter de ellende: een dubbele oorontsteking. Overal water, maar je mag niet zwemmen…
Na de huwelijksreis stond het zoveelste afscheid voor de deur, terug naar Nederland om het huwelijk te registreren en de laatste zaken af te handelen om vervolgens weer op het vliegtuig te stappen en dan eindelijk net als normale mensen te kunnen gaan samenwonen in Ubon Ratchathani.
In Nederland aangekomen meteen maar begonnen met de huwelijksregistratie. Dit verliep moeizamer dan gedacht, maar uiteindelijk was de kogel door de kerk. Ondertussen begonnen de eerste berichten over COVID-19 de kop op te steken, op dat moment echter niet verontrustend dus een visum werd aangevraagd en een enkeltje Thailand geboekt. Het visum is echter nooit gebruikt en het was nog een hels karwei om een refund op het geboekte ticket te bemachtigen.
Mei 2020 zou de definitieve oversteek worden gemaakt, het liep echter allemaal anders. Nieuwe plannen werden gemaakt maar door alle onzekerheid steeds toch weer uitgesteld, goede hoop werd door een flinke opleving van het virus steeds weer de grond ingeboord en al FaceTimend ben je zo weer een jaar verder. Uiteindelijk op 26 augustus 2021 op het vliegtuig gestapt, 2 weken quarantaine doorstaan (dit viel mij trouwens 100% mee) om elkaar vervolgens na bijna 2 jaar wachten liefdevol in de armen te vliegen. Tenminste; “I miss you so much, I think I have to cry when I see you after such a long time” waren veel gebruikte woorden.
Eenmaal geland in Ubon was ik de laatste die het vliegtuig mocht verlaten, mijn wederhelft had namelijk helemaal de achterste stoel in vliegtuig geboekt zodat ik naast zo weinig mogelijk andere mensen zou zitten om zo de kans op een COVID-19 besmetting te verkleinen. Het duurde dus even voor ik met mijn koffer in de aankomsthal arriveerde en wie trof ik daar al wachtend aan; “what took you so long, you should have come out of the plane as first. Don’t you miss me?!
Wie had dat verwacht…
Ingezonden door Bas
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 november 2024Het Thaise eergevoel (lezersinzending)
Gezondheid23 november 2024Vraag aan huisarts Maarten:
Belasting Nederland23 november 2024Thailand belasting vraag: Belastingzaken bij emigratie naar Thailand overzichtelijk uitgelegd?
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Ja Bas, in Thailand kan je van alles verwachten. Leuk verhaal trouwens, daar mag wel een vervolg op komen. Een mooie tijd in Ubon toegewenst, voor jou en je vrouw!
Wat een leuk verhaal! Maar wat is de wereld toch gecompliceerd geworden en Th.helemaal.Veel geluk gewenst in Udon.Gr. Burt.
Beste Burt,
Bas en z’n vrouwtje zullen best nog wel es naar Udon gaan, maar ze wonen wél in Ubon Ratchathani. Zeker ‘n eind er vandaan.
Velen halen deze steden door elkaar, temeer omdat ze beiden in Isarn liggen
Leuk verhaal, smaakt naar meer.
Veel geluk jullie samen en geniet van Thailand.
Het laatste deel, man ik lag krom van het lachen.
Tranen van het lachen beroerde mijn wangen.
Welkom in de wondere wereld van relaties en vrouwen.
Hou er rekening mee dat dit nog wel vaker zal gebeuren.
Het laat je achter met een gevoel van WTF, maar reken erop en wees niet al te verrast dan.
Ik zie dat je nog behoorlijk jong bent, maar uit mijn eigen levenslange ervaring kan ik je vertellen dat het niet uitmaakt waar ze vandaan komen. Echter Thai kunnen er zeker wat van.
Ik ben eigenlijk niet anders gewend en wacht elke keer weer op de volgende rare episode.
Heb nu een relatie van al weer 6 jaar met een Thaise, nee geen jonkie (ja ok we verschillen 8 jaar), met een Thai university studie, maar man o man.
Desalniettemin, hoop ik van ganse harte, dat je relatie zal gaan werken en je een geweldig leven zal hebben met haar. Geniet met volle teugen, maar laat je niet van kaart brengen.
En wat betreft covid, forget it. Zal nog jaren duren, ben ik bang voor.
Mooi verhaal Bas, en inderdaad mag een vervolg hebben. Ben stiknieuwsgierig wat je in Ubon gaat doen en hoe dat allemaal gaat uitpakken. Een soort … ik vertrek… maar dan anders.
Waarom niet elke 6 maanden ons op de hoogte houden. Je bent een onderhoudende schrijver.
Veel plezier iig
Prachtig verhaal Bas.
Ik wens jullie veel geluk in Thailand.
Verfrissend om eens een verhaal van een jonger iemand te lezen.
Veel plezier en geluk. Ben wel benieuwd wat voor jullie de voors en tegens waren van hier of daar wonen en wat de doorslag gaf. Denk ik zelf ook weleens over na. Vooral werk blijft een dingetje. Verder een super fijn land, nouja mensenrechten, vrijheid en democratie laten het al vele jaren afweten maar daar valt vast iets aan te doen.
Werk/inkomsten is inderdaad een dingetje, zal daar nog eens op terug komen hoe wij daar een mouw aan passen.
Mooi verhaal Bas, het zou zo over mezelf kunnen gaan. Er zijn 2 grote verschillen, we konden niet trouwen in Ubon wegens de uitbraak van het virus, ook alles moeten afzeggen. Uiteindelijk midden 2020 dan maar besloten om vuisum aan te vragen voor mijn vrouw om hier dan te huwen. Na 2x negatief advies!!!!!! toch uiteindelijk in maart 2021 de goedkeuring gekregen en hier gehuwd. Nu na 7,5 maand gaan we samen terug naar Thailand. Ook naar Ubon! Alleen om er te gaan wonen moet ik nog 6 jaar wachten, dan pas stop ik met werken en zullen we waarschijnlijk ook daar gaan wonen.
Wie weet komen we elkaar dan wel eens ergen tegen!
Veel geluk.
Al die formaliteiten kunnen soms inderdaad het nodige doorzettingsvermogen eisen, fijn dat het uiteindelijk gelukt is!
Dat zal een “”””leuke””””” nacht zijn geworden .
Allen bedankt voor de leuke reacties, allicht zal ik nog eens een vervolg het wereldwijde web inslingeren!
Hoi Bas,
Wát een mooi verhaal om te lezen!!
Ik krijg er wel een beetje kippenvel van…..
Geniet van het nu eindelijk samen zijn!!
Groetjes aan Pui!!
Jeeeeeej Bassie! Wat fijn dat het uiteindelijk toch allemaal is gelukt. Heeeel veel geluk daarzo en de groetjes aan de betere helft! Xxx Sandy en Jan
Wat leuk geschreven, ik sluit me aan bij de andere oproepen om toch regelmatig een update in te zenden over je verblijf in Thailand.
En die logica, ja die is ondoorgrondelijk. Maar dat maakt de Thai zo bijzonder.
Veel geluk!