Een week op het Thaise platteland
We verblijven al weer een week op het Thaise platteland, waar we gastvrij worden verzorgd door de ouders en zus van Wasana. In het gehucht Ban Deng (het rode dorp) ligt het tempo van leven anders dan in onze samenleving.
Zo staan de meeste mensen met de zonsopgang, rond 06.00 uur op en komen de monniken in hun ronde langs ons huis rond 07.00 uur om eten op te halen in ruil voor een dagelijkse zegen. De zon gaat elke dag om 19.00 uur onder en we gaan rond 21.00 uur naar bed. Ik pas me makkelijk aan.
Enkele zaken zijn me deze week opgevallen. Het dorp heeft een andere samenstelling dan ons Voorburg. Er leven veel kleine kinderen en veel oudere mensen. Iedereen boven de 20 en onder de 50 schijnt van de aardbodem te zijn verdwenen. Ze werken in de grote steden en sturen geld naar de achterblijvers. De kinderen van deze generatie verblijven bij Opa en Oma en worden jaren door hen opgevoed. Daarnaast werken ze op het land. Een zware oude dag.
Kon je vroeger van tuin naar tuin elk huis inlopen en een praatje maken, nu niet meer. Niet dat je op elk moment minder welkom bent, maar om een of andere reden heeft iedereen nu een muur rond zijn grond. Volgens mijn schoonouders tegen de honden die hier in het dorp rondlopen. Het maakt het onderlinge contact er wel minder op.
De meeste mensen in het dorp hebben een buitentoilet. Een huisje in de tuin met een hurktoilet. Ze hebben ook een toilet in het huis. Dat gebruiken ze zelden. Ik wel, lekker zittend sanitair ontspannen in plaats van op je hurken. De Thai vinden het buiten meer schoon op het andere toilet. Meningen verschillen.
Hier in huis is een badkamer met douche. De doucheslang met douchekop hangen echter in een grote ton van ongeveer een meter hoog. De hele dag druppelt er water in. Als je je wilt douchen, haal je uit de ton een bakje water en gooit het over je heen. In de ochtend is het koud en in de avond lauw. Ik vind het lekker.
Gisteren vierde Winston, die ze hier Phrom noemen, zijn derde officiële naam, zijn achtste verjaardag. Verjaardagen worden hier zelden gevierd. In de avond tegen zonsondergang komen veel mensen mee eten en zat heel het huis vol met kinderen en oude vrouwen. Er werd na het eten gezongen en de oude vrouwen bonden touwtjes rond zijn pols die hem al het beste moeten geven in het leven. Aan het touwtje doen ze een bankbiljet. Hij haalde zo toch 1000 baht op. Hij mag er iets leuks van kopen tijdens onze reis. We sloten af met de grootste taart die de plaatselijke bakker kon maken. Die ging er bij de jeugd nog wel even in.
Het leven is zo slecht nog niet op het platteland !!
Ingezonden door Theo
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand21 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (195)
Lezersvraag21 december 2024Kun je een bewijs van een Thais adres in het Engels krijgen voor een Belgische bankrekening?
Lezersvraag21 december 2024Hoe kun je als expat in Thailand omgaan met crypto?
Lezersinzending19 december 2024Japanse autoverkopen dalen in Thailand, terwijl Chinese auto’s marktaandeel winnen (lezersinzending)
Mooi sfeerbeeld Theo en prachtige foto. Ik denk leuk om in een vakantie eens mee te maken, maar permanent wonen in dat dorp lijkt me een ander verhaal. Ik zou me te pletter vervelen. Maar goed iedereen is niet hetzelfde, het kan dus verkeren.
Het leven op het platteland kan leuk zijn maar ben toch ook benieuwd naar het eten. Het is geen Voorburg en ook geen Bangkok oid. dus het kan soms ook een uitdaging zijn om te zeggen dat het eten overheerlijk heeft gesmaakt.
Ik woon al 8 jaar in zo’n dorp, rechtstreeks van uit Nederland, ik heb me nog nooit een moment verveeld, gelukkig is niet iedereen hetzelfde.
Hier in het dorp is men jaren geleden ook opeens muren/ erfafscheidingen gaan bouwen.
Voor zover ik het toen heb begrepen, kwam dat bij de overheid vandaan.
Het waarom is me echter ontgaan.
Zit nu zo’n 13 jaar in een stad of eigenlijk meer een gat op het platteland..Nou daar moet je dus echt tegen kunnen he..het nivo is zo laag dat je het niet meer kan begrijpen hahaha..Ik wordt ziek van de simpelheid hier…..Het gebrek aan vermogen en ook het gebrek aan wil….
Duidelijk niet gemaakt voor het Thaise platteland ik…..
Woon ook al 8 jaar op het “platte” land en verveel me zelden, erger me best wel eens aan de plaatselijke bevolking i.v.m herrie en stank, ze hebben vaak reden voor een feestje en ze verbranden alles en dat kan wel wat stank geven.
Maar ik zal er nog wel een tijdje mee kunnen leven.
Alles beter dan in de stad.
Het is leuk om dit als vakantie een korte tijd mee te maken.
Ik woon sinds een jaar in zo’n dorp. In tegenstelling tot Ger slaat de verveling wel eens toe. Maar onze 4 jarige dochter kan je wel bezig houden.
Inderdaad nog steeds dat de kinderen door de grootouders worden opgevoed. Meeste ouders werken nog ergens buiten het dorp.
Als de kinderen geluk hebben zijn de grootouders zelf onderwezen om de kinderen te helpen met leren.
Dat de grootouders nog op het land moeten werken, tja. Ze zijn wel taai hoor en vaak zien ze er ouder uit dan ze zijn. En er zijn ook rustige periodes tussen het zaaien en oogsten waarin ze in de hangmat hangen.
Tegenwoordig wil iedereen een omheining rond zijn huis.
Dit voor de meeste om problemen in de toekomst te voorkomen met landje pik door de buren.
Een mooie weergave die voor mij heel herkenbaar is. Er wordt door iedereen inderdaad heel hard gewerkt, kinderen maken veel uren op school en voor hun huiswerk, maar ook ouderen werken zolang ze dat kunnen. Als het werken op het land te zwaar wordt gaan ze lichter werk verrichten, zoals mandjes vlechten of bezems maken. Iedereen levert zijn bijdrage. En na het werk weet men heerlijk met elkaar te chillen, ondanks de ommuurde tuinen weet men elkaar toch elke dag te vinden. Zo’n plattelands dorpje heeft een heerlijk relaxte sfeer.