Wat met de hond Troy? (lezersinzending)

Foto uit archief

30 maart 2022, 06u30. Naar dagelijkse gewoonte kijk ik rond deze tijd mijn berichten op Telegram, Facebook en e-mails na in afwachting van het telefoontje van m’n vrouwtje die 45 minuten voordien naar het werk vertrokken is en zegt dat ze goed aangekomen is.

Het eerste bericht op Telegram van m’n zoon is een bom. Mijn ex-vrouw, waarmee ik 34 jaar getrouwd was, is overleden na een strijd van 2 jaar tegen pancreas kanker. Ik had nog regelmatig contact met haar en had haar enkele dagen ervoor nog gesproken al ging dat steeds moeilijker voor haar omdat het te vermoeiend was om lange gesprekken te voeren.

Haar laatste wens was een goed thuis te vinden voor Troy. Troy is een Chinese Crested hondje dat we 8,5 jaar geleden gekocht hebben van een Nederlandse fokker. Na mijn scheiding is Troy bij m’n ex gebleven.

Nu ze het einde voelde naderen was de vraag: Wat met Troy? Bij de zoon kon niet want zijn liefje heeft al een Border Collie. Verder was er niemand in de familie die Troy kon of wou opnemen. Ook bij vrienden of geburen was er geen plaats voor hem.

Troy is dan ook geen simpel hondje. Hij heeft van alles en nog wat schrik. De leiband, auto’s, motorfietsen, kortom harde geluiden. Spelen doet hij niet. Als je er een bal heen rolt, toont hij geen interesse en loopt om. Hij gromt naar iedereen die hij tegenkomt en wil bijten als je hem, als vreemde dan, wil aaien. Eten doet hij weinig of niet en het is uitzoeken want meneertje is heel kieskeurig. Snacks lust hij des te meer.

Kortom, Troy is een probleem hond. Geen idee wat er in al die jaren met hem gebeurd is en hoe hij zo geworden is. Toch heeft hij een goed karakter. Het is een schoothond. Als hij kon kiezen, ligt hij de ganse dag op je schoot. Dat vindt hij de max.

Maar de vraag bleef: Wat met Troy? Het was tenslotte ook mijn hond en ik stelde mij andidaat om Troy op te vangen. Na enige aarzeling van m’n ex stemde ze uiteindelijk toe om Troy naar Thailand over te laten komen. Mijn zoon heeft zich dan weken uitgesloofd om alles in orde te maken voor het transport. Er komt heel wat bij kijken. Uiteindelijk zou Troy op 29 maart vanuit Schiphol vertrekken en op 30 maart om 13u05 aankomen in Thailand.

Dus vrouwlief en ik naar Suvarnabhumi op 30 maart om Troy op te halen. Die dag zal ik nooit vergeten. Om 12u15 waren wij daar. Een uur voor het vliegtuig lande. We hadden dus ruimschoots de tijd om op verkenning te gaan. Het douane gebouw, de AQS, de Free Zone. Registreren bij de douane. Ticket aanschaffen om de beveiligde zone te betreden enz. Ik ga jullie de details besparen maar het was de hel. Vijf uur hebben ze ons daar heen en weer laten lopen alvorens we Troy in de cargo konden ophalen. Het was inmiddels 18u30.

Troy had de lange reis goed doorstaan en was eindelijk veilig en wel bij ons. Nog wat aangedaan van de lange vlucht en doodmoe viel hij op m’n schoot in slaap. Om 20u30 waren we eindelijk thuis.

Twaalf uur nadat m’n ex overleden is, was Troy in Thailand. Ze heeft dus nooit geweten of Troyke goed aangekomen is. Het hondje was alles voor haar.

Troy is zijn nieuwe thuis al goed gewoon. Hij is al beste maatjes met mijn vrouw. Dat was twee weken geleden wel anders!

Terwijl ik dit schrijf, ligt hij languit op de stoel naast me, half slapend en waarschijnlijk in stand by modus tot…ik mij naar de schuif van de snacks begeef…

Ingezonden door Walter