Waarom ik soms niet van Thailand hou (lezersinzending)
Mijn verhaal begint enkele jaren geleden in Pattaya. Gezeten op het terras van een restaurant genoot ik van mijn middagmaal. Het restaurant bevond zich in een typische soi, omzoomd met bars. De straat was vrijwel verlaten, op enkele verdwaalde farangs en bardames na die aan hun vroege shift begonnen.
Uit het niets verscheen plotseling een uitgemergelde Thaise oude man met een baby in zijn armen. Voor ik kon reageren, bijvoorbeeld door een kleine donatie te geven, waren de man en de baby al verdwenen, opgeslokt door de lege straat. Dit beeld, en mijn gemis aan enige reactie, blijft me tot op de dag van vandaag bij.
Vandaag, jaren later en zo’n duizend kilometer noordwaarts. Op nieuwjaarochtend, terugkomend van het warenhuis Central in Chiang Rai, zag ik bij het oprijden een meisje. Naar schatting 18 jaar oud, huilend, met een kindje van ongeveer 2 jaar op haar schoot. Naast haar stond een grote shoppingbag, het type dat vaak als waszak wordt gebruikt. Vermoedelijk haar enige, haastig samengeraapte bezittingen.
Het meisje en het kindje waren normaal en netjes gekleed. Het was zeker niet het beeld van de helaas veelvoorkomende, “fake” bedelaars hier. Denkend aan mijn ervaring in Pattaya stapte ik voorzichtig op haar af en vroeg of ze iets nodig had. Haar antwoord was beperkt tot een zacht uitgesproken “nee”. Ook het geld dat ik haar aanbood, wilde ze niet aannemen. Ik heb het toen, maar in haar shoppingbag gestopt, “voor het kindje”.
Ik kon het beeld toch niet zomaar loslaten. Na een halfuur ging ik weer naar buiten en zag dat ze er nog steeds zat. In een nabije 7/11 kocht ik water en melk, die ik bij haar achterliet. Vervolgens sprak ik een medewerker van de 7/11 aan met de vraag of ze moeder en kind verder konden helpen.
Het contrast was schrijnend. Enerzijds het uitbundige vieren van oudjaar en de drukte van de shoppingmenigte in Central, anderzijds het beeld van dat huilende meisje met haar kindje. Het deed me denken aan het verhaal van Het meisje met de zwavelstokjes, waarmee wij vroeger werden geconfronteerd om te beseffen hoe goed we het eigenlijk hadden.
Soms hou ik niet van Thailand.
Ingezonden door Walter
Mooi verhaal Walter van de harde werkelijkheid in Thailand.
Thaise mensen zijn in vele opzichten veel meer gehard in het leven ook wel streetwise genoemd.
Thailand is een paradoxe samenleving van extreem rijk en extreem arm.
Zeer sociale mensen die elkaar helpen en terzijde staan en waar de familie en vooral ouders centraal staat
Donkere zijde is de grote schuldenberg ,loansharks jonge moeders van 16 jaar en ouder die in fabrieken werken of anders en geld opsturen naar de grootouders zonder pensioen en geld voor de kinderen zodat ze kunnen eten en naar school kunnen gaan.
In nederland is alles geregeld bij ontslag of scheiding of arbeids ongeschiktheid etc
in Thailand kent men geen uitkeringen of ziekteweet of wao en aow etc
Wanneer je bij bepaalde autofabrieken werkt zijn er 2x per jaar bonussen van 100.000 baht
En einde dienstverband een 1 malig hoog bedrag naar gelang het aantal dienstjaren
30 dienstjaren tesco lotus 600.000 baht
30 dienstjaren manager van de bank 4 tot 7 miljoen baht maar geen vervolg pensioen
In Thailand is de leeftijd om aangenomen te worden voor werk max 35 jaar boven deze leeftijd word je te oud bevonden
Hierdsoor zie je veel ouderen in de vrije beroepen zoals tuktuk chauffeurs , taxichauffeurs of in de transportsector,tevens zeer veel als loansharks {honderdduizenden} en in de bewaking alsook op markten verkopen van eten en drinken en non food producten.
dit zie je niet in Nederland de straathandel in Thailand zit het in de cultuur en is het een manier van overleven,net als plastic papier ijzer glas etc opscharrelen en naar de tempels brengen voor een paar baht
waarbij men personen heeft die dag en nacht op zoek zijn en zo toch een inkomen van 5000 baht bij elkaar scharrelen.
Het is een wat verward verhaal misschien kan thailandblog hier een keer een topic van maken
Het is inderdaad een verward verhaal want stukken erin kloppen simpelweg niet en zeker dat dan als algemeenheid gaan verkondigen.
Zoals in ieder land heb je te maken met de verliezers maar de overgrote meerderheid is dat niet en hoeven het ook niet te zijn. Maar als je alles op de pof gaat kopen en het gaat slecht omdat je in de problemen komt dan kan het toch niet zo zijn dat we dat zielig moeten gaan vinden?
In de plattelandsgebieden is het veelal zo geregeld dat het via het sociale netwerk allemaal geregeld wordt dat de meeste een redelijk leven hebben. En ja, die dat niet voor elkaar weet te krijgen heeft het niet makkelijk maar het vormt geen meerderheid.
Voor mensen die bij een bedrijf werken die vallen onder de SSO ofwel de sociale zekerheids uitkeringen en die hebben allerlei mogelijkheden om uitkeringen aan te vragen bij zowel ziekte, bevalling, ontslag en pensioen wat in feite als ontslag wordt gezien en vandaar de uitkering.
4-7 miljoen meekrijgen op je 60ste betekent meestal ook dat er een afbetaald huis is en er goed gebruik is gemaakt van de financiele aftrekposten die extra pensioen opleveren incl. de maandelijkse SSO uitkering.
En daarnaast zijn er veelal nog de kinderen die het e.e.a. kunnen bijspringen.
Geboren in een land waar je weet dat niets gratis is moet je iets harder werken maar het betekent niet dat je een slaaf moet zijn. Dat word je veelal door zelf fouten te maken.
En dan nog zijn er helaas mensen die buiten de boot vallen en ook daar zijn organisaties voor maar misschien niet altijd vindbaar.
peter (en Eric),
In Thailand zijn er vanuit de overheid wel ziekte-, WAO- en AOW-uitkeringen, maar die zijn volstrekt onvoldoende om van in leven te blijven.
Ik hoor om mij heen dat de laatste paar jaar de eindejaarsbonussen van bedrijven behoorlijk tegenvallen.
Hier in baan nok, zo’n 35km onder Chum Phae, hebben de boeren, buitenlui en landarbeiders grote moeite om uit handen van de loansharks te blijven. Alles van waarde is al beleend of verkocht.
De landarbeiders krijgen stukloon of een dagloon dat meestal lager uitvalt dan het wettelijk minimum dagloon. En die inkomsten moeten ook de dagen dekken dat er geen landarbeid is.
Netjes aangepakt Geert, triest maar waar. En dat blijft helaas voorlopig ook wel zo, zolang de overheid en de machten daar achter niet inzetten op een behoorlijk sociaal vangnet. Dat zou ten kosten gaan van een beetje inkomen op de leuke inkomsten van de grote vissen in het land. Als hoger middeninkomens land zou het allemaal wat fatsoenlijker kunnen op deze gebieden, maar dat ‘mag’ niet.
Onze samenleving was zo eind van de 19e eeuw tot onze voorvaderen zich uit deze situatie wisten te knokken door de vorming van vakbonden die de strijd aangingen, werkeloosheids- en ziekteuitkeringen, WAO en AOW werden afgesproken.
Dat is de enige manier. Ook Zuid-Korea heeft die route gevolgd in de jaren 60 en 70.
Sociale verzekeringen, bedoeld om basisvoorzieningen te garanderen, zoals langdurige zorg, voldoende bijstandsgelden, ouderdomspensioen en nabestaandenuitkeringen, worden gefinancierd uit inkomensafhankelijke premies en via belastingen. Niets is gratis. Thailand is daar nog lang niet aan toe. Thailand kent rond de 40 miljoen geregistreerde werknemers. Nog geen 10 miljoen mensen betalen daadwerkelijk inkomensbelasting. Thailand kent geen loonbelasting. Thailand moet het hebben van indirecte belastingen. Vandaar de heftige discussies vorig jaar over een plan de BTW te verhogen. Dat plan werd afgeschoten door Ung Ing. Ongeveer 7 miljoen mensen leven in armoede.
Ton, het nationaal budget 2025 opgesteld door het budget bureau voorziet in indirecte belastingen van 1.705.000 miljoen thb en aan directe belastingen (income tax, corporate income tax, petroleum tax) van 1.311.000 miljoen thb. Dat komt neer op een dikke 40 procent aan directe belastingen; het ligt in NL boven de 50%.
De overheid wil meer mensen beschrijven voor de income tax; het plan NIT (negative income tax, een soort bijstand) voorziet een beetje daarin maar pakt alleen de armsten mee. De elite ontkomt aan hoge heffingen door adviseurs die de randen van het recht opzoeken; niks mis mee maar dat pak je alleen aan door de wetten te wijzigen zoals NL heeft gedaan met het boxenstelsel en een pak wetgeving daarna. Maar de elite is in Thailand de baas en ik zie dat nog niet gebeuren.
Info: website Thais budgetbureau.
Thailand is een hoger middeninkomen land en kan daarmee best een sociaal vangnet opzetten zoals Nederland in de jaren 50, met een AOW (meer dan een grijpstuiver) en dergelijke. Tino Kuis heeft daar enkele malen aandacht aan besteed. Thailand is er dus wel al lang aan toe maar, zoals Erik ook aankaart, wil de elite dat niet. Vakbonden en dergelijke worden niet voor niks verknipt en zwak gehouden. Ook daar genoeg over elders op dit blog.
@Erik Kuipers gooit alle directe belastingen bij elkaar (income tax, corporate income tax, petroleum tax) en zegt dat dit een dikke 40% is. Volgens OESO-cijfers over Thailand https://ap.lc/qWpHB
is het aandeel in de belastingen door Thai burgers (PIT) slechts 12%. De corporate tax- dat deel dat bedrijven aan belastingen betalen- is 26%. Aan BTW’s haalt Thailand 25% op.
@RobV meent dat Thailand behoort tot hoger middeninkomenland. Dat denk ik niet als gesteggeld wordt over een minimum dagloon van minder dan 400 baht. Enkele cijfers: Thailand’s budget 2025 bedraagt 104.348 miljoen UsD. Die van Nederland -¼ van het aantal inwoners- is 471.281 miljoen UsD, maw: 4,7 keer zo hoog! Thailand’s BBP per capita UsD <7.500; die van Nederland: <60.000
Cabinet Approves National Budget for 2025 Fiscal Year
Miljoenennota | Ministerie van Financiën – Rijksoverheid
Economieën met een lager middeninkomen zijn economieën met een BNI per hoofd van de bevolking tussen UsD 1.136 en UsD 4.465; economieën met een hoger middeninkomen zijn economieën met een BNI per hoofd van de bevolking tussen UsD 4.466 en UsD 13.845 ; economieën met een hoog inkomen zijn economieën met een BNI per hoofd van de bevolking van $ 13.846 of meer. (Bron: Wereldbank)
Middle Income Countries Overview: Development news, research, data | World Bank
Is het hiermee gezegd? Natuurlijk niet! Als mijn buurman 2K dollar heeft en ik 20K, hebben we gemiddeld meer dan 11K dollar. Kan mijn buurman nu zijn rekeningen betalen? Neen, dus!
Thailandblog meldde al eerder (2011) dat de verhouding rijk versus arm een ratio 15:1 bedroeg. https://www.thailandblog.nl/maatschappij/inkomensverschillen-thailand/
Uit de door het Bureau van de Nationale Raad voor Economische en Sociale Ontwikkeling (NESDC) gepubliceerde inkomensgegevens blijkt dat tien jaar later -2021- heeft een bevolkingsbovenlaag van ongeveer 20% de helft van alle inkomens te pakken. De overige helft is aan 80% van de bevolking.
Quantifying fair income distribution in Thailand – PMC.
Tino Kuis wijdde er in 2019 al een artikel aan: https://www.thailandblog.nl/achtergrond/ongelijkheid-in-thailand-de-gevolgen-en-de-noodzakelijke-verbetering/
Tot slot: met een Gini-coëfficiënt van 43,3 procent in 2021 had Thailand het hoogste niveau van inkomensgerelateerde ongelijkheid in Oost-Azië en de Stille Oceaan; wereldwijd was het het 13e meest ongelijke van de 63 landen waarvoor inkomens-Gini-coëfficiënten beschikbaar waren. De verdeling van armoede was ongelijk over geografische regio's, met het percentage in het zuiden en noordoosten dat bijna twee keer zo hoog (!) was als het nationale niveau.
Thailand Overview: Development news, research, data | World Bank
Dat was het: mijn idee over Thailand als hoger middeninkomenland- zelf geschreven zonder hulp.