Lezersinzending: Thailand waar ligt dat? (deel 9)

Het is inmiddels het jaar 2009 en wij gaan samen naar Nederland, met haar dochter. Een hele belevenis voor Rash en haar dochter. Het eerste wat haar dochter zei, (ze praatte al wat Engels) toen ze in de trein zat naar het noorden van Nederland, het was eind april, oh wat is het schoon hier (zal het nooit meer vergeten).

Ja, alles wordt weer fris en groen en lijkt altijd weer mooi. Ze hebben een mooie tijd gehad, veel gezien, vaste prik is altijd weer keukenhof. Mijn familie en mijn kinderen waren dol met mijn dochter. Maar goed, zolang konden wij niet blijven, de schoolplicht was er nu eenmaal. Dus half mei terug naar Thailand.

Ik voelde mij weer trots, goede vrouw aan mijn zijde en een leuke dochter erbij die ook papa tegen mij zei, een familie die trots was en dat aan beide zijde. Wat kan het leven toch simpel en mooi zijn met een goede relatie die gebaseerd is op vertrouwen en respect voor elkaar.

Natuurlijk is het niet altijd zonneschijn in een relatie, er zijn ook wel eens donkere wolken. Vooral ook mijzelf, ben altijd strijdvaardig, nee is nee en ik kom ook wel eens te laat thuis in de ogen van mijn vrouwtje. Ik duld absoluut geen jaloezie of enige controle, ja dat was voor haar ook wel even wennen, maar altijd lossen wij het pratend op en dat is zo goed in een relatie en overwint alles. Even terug kijkend zeg ik weer dat ik voorwaarden heb gesteld aan een relatie, wil mijn vrijheid behouden, die ik gewend was in Nederland en wilde dat ook niet opgeven. Maar niettemin we doen heel veel samen, overleggen veel en dat maakt een relatie sterk. Heb haar nooit een maandelijkse toelage gegeven maar wel gezorgd dat ze nu haar eigen inkomen heeft. Ze koopt vaak een overhemd of broek voor mij zonder dat ik er om vraag. De jaren gaan in voorspoed voorbij, haar werk weer uitgebreid met het maken van testamenten, oproepkracht als vertaalster bij de rechtbank, dus alles loopt gesmeerd.

In 2011 heb ik een flink ongeluk gehad met de brommer, heup verbrijzeld, drie weken ziekenhuis, heup gerepareerd, maar mijn Rash stond aan mijn zijde. Was er altijd en als het kon bleven ze beiden bij mij slapen. Ook mijn Nederlandse vrienden, iedere dag waren ze er en zovele anderen, dat doet een mens goed. Bij ontslag in het ziekenhuis vertelde de verpleegsters dat ze nog nooit zoveel bezoek hadden gezien bij een buitenlander. Als mensen tijd voor je hebben vrijgemaakt, mag je dat echt waarderen. Ook mijn vriend Peter, marineman kwam mij halen om uit te gaan terwijl ik in een rolstoel zat, ieder keer maar weer, ze hebben zelfs een andere bar opgezocht waar ik makkelijk in en uit kon. Geweldige vrienden heb ik toch, wat een bevoorrecht persoon ben ik toch met zulks goede mensen om je heen. Zal het nooit vergeten.

In 2012 weer naar Nederland met z’n allen, weer een warm ontvangst en weer een prachtige vakantie. Ik heb nog steeds mijn eigen huis in Nederland, mijn eigen plekje. In Thailand en Nederland heb ik alles goed voor elkaar, ben een familieman. Via internet veelvuldig contact, ook met mijn moeder die ik vooraf alles heb geleerd om met een pc met elkaar in contact te blijven, elkaar te zien via Skype. Nu alles via Whats app. Mijn moeder is inmiddels 80 jaar oud en wordt boos als er iets hapert met internet of pc. Sinds vorig jaar ook een smartphone met alles erop en aan voor haar gekocht, zodat we nu alles doen via haar mobiele telefoon en whats app of line.

Ik lees vele verhalen over relaties in Thailand en hoor ook velen aan, natuurlijk is het niet altijd hetzelfde, maar om alles naar de Thai toe te schrijven gaat mij te ver. Kijk ook naar jezelf en wees oprecht en zeg gewoon wat je wilt of kunt. Weet ook dat een Thai ondoorgrondelijk is, je leert ze nooit helemaal begrijpen. Schrijf dat maar toe aan het cultuurverschil, ik heb maar een motto, ik beloof niets, blijf zelf de baas om mijzelf te beschermen.

Wordt vervolgd….

Ingezonden door Roel