Lezersinzending: Thailand waar ligt dat? (deel 8)

Nu we dan toch een relatie waren gestart en Rash een dochter had moest ik mij bezinnen op een doelstelling die ik voor mijzelf had gemaakt, namelijk Azië ontdekken en reizen.

Na enige tijd weer samen gepraat over haar dochter die bij haar zus verbleef. Ik zei tegen Rash dat haar dochter bij de moeder hoorde op te groeien en dat dit ook mijn plicht was om daarvoor te zorgen. Afgesproken dat wij eerst zouden werken aan een goede relatie zodat wij elkaar goed kenden en haar dochter een goed huis konden bieden, en met liefde op kon groeien met ons samen. Ik zou dan mijn doelstelling opschorten en wachten tot haar dochter zo groot was dat ze naar universiteit ging, dan konden wij samen aan het reizen beginnen.

De 100 dagen naderde, haar overleden vader moest worden herdacht. Rash had daarvoor al geld gespaard en afgesproken dat ze alleen heen zou gaan. Ik wilde in die omstandigheid nog geen kennismaking met de rest van de familie. Ze was al binnen een week terug en alles ging gewoon verder. Heb Rash autorijden geleerd omdat ik vond dat ze een rijbewijs moest hebben en ook voor de brommer. Toen ze autorijden onder de knie had heeft ze examen gedaan voor zowel de brommer als de auto, voor beiden in een dag geslaagd. Heb alles van dichtbij meegemaakt, het afrijden is een lachertje, je leert op verkeerspark in Assen voor de jeugd in trapauto meer dan daarginds. Maar goed ik kon haar verder wel leren, ze was nu in ieder geval verzekerd als er iets mocht gebeuren. Het ging allemaal heel goed en tot heden nooit een ongelukje gehad. Je begrijpt het al wij zijn nog steeds bij elkaar, maar het verhaal gaat door.

Weet u het nog, ze was gestopt met haar werk, maar moest toch wat doen. Vroeger in Khorat had ze wat in verzekeringen gedaan, nu dan pak je dat weer op. Ze had geen licentie, dan maar halen voordat je begint. Dat heeft ze behaald en wilde nu ook een eigen kantoor. Ook kwam in de tussentijd aan het licht dat ze nog een behoorlijke studieschuld had, ze deze moest gaan aflossen maar geen geld daarvoor had. Dus wat dieper ingegaan op de schuld en de aflossing, ze kon dat rentevrij nog in 5 jaar aflossen, maar beter was om alles in een keer te doen. Zo reëel als ik ben, heb ik gewoon gesteld: Als ik die ruim 200.000 baht betaal en jij zegt morgen: bedankt voor alles, daar pas ik voor. Wij doen het over 5 jaar, ik betaal ieder jaar wat en als jij zelf verdient dan betaal je naar ratio mee. Zo afgesproken en zo gedaan.

In 2007 ging ze voor het eerst mee naar Nederland voor drie maanden, direct de eerste dag al een helse hagelbui. Voor Rash natuurlijk super, had ze nog nooit gezien. Mijn familie en mijn kinderen accepteerden haar al bij de eerste keer. In de drie maanden vakantie heb ik haar veel laten zien, zelfs met de camper naar Frankrijk geweest, geweldige ervaring voor haar, had ze nog nooit meegemaakt. Je kon aan haar zien dat ze blij was en ook goede maatjes met mijn familie en mijn kinderen. Mijn moeder was dolblij met haar in de familie ondanks haar bedenkingen over Thailand en de vrouwen. Hele pagina’s van de Telegraaf kreeg ik wel eens onder de ogen gedrukt over de Thaise vrouwen, nu dat was ineens veranderd in het positieve. Dat deed mij uiteraard ook heel goed.

Weer terug in Thailand moest en wou ze een eigen kantoor. Ik heb haar nog uitgelegd dat ze dat ook vanuit huis kon doen omdat verzekeren een vertrouwensband is met de klant. Maar goed Thaise logica, daar is niet tegen te praten. Voorstel gedaan, na een kantoortje te hebben gevonden, ik betaal voor een jaar de huur en de verbouwing en inrichting. Na een jaar moest ze alles zelf betalen. Je kan het begrijpen, direct akkoord natuurlijk. Kantoor klaar gemaakt. Ze had direct stagiaires van school op kantoor zodat ze daar zelf niet hoefde te zitten en ook tijd voor mij had. Hoe ze dat allemaal regelde weet ik niet maar ze kreeg alles voor elkaar.

Na een jaar begon ze te vragen, wat moet ik nu doen? Alles zelf betalen lukt nog niet met de opbrengst en ze moest nu ook voor de medewerkers betalen. Heb toen wederom voorgesteld om vanuit huis te gaan werken. Ja dat was nu ineens wel een goed idee. Huur van het kantoor opgezegd. Daar was ik blij mee want had zelf al lang genoeg gewerkt, de verzekeringsbranche was zo ongeveer het laatste wat ik in Nederland nog deed, doet nu mijn zwager. Verder was ik accountant bij grote bedrijven op uurloonbasis. Maar alles stopgezet in 2006. Daarom klikte het zo goed tussen ons, wij konden beiden over iets inhoudelijks praten.

De relatie was inmiddels zo goed dat haar dochter bij ons woonde. Inmiddels beschouwde ik haar ook als mijn dochter. Toen ze bij ons kwam wonen gelijk weer doelen gesteld, samen eten, tv uit. Doordeweeks geen chips, alleen in het weekend. Ging eerst even moeilijk maar na een maand zat het er al ingebakken, ze deed zelf al de tv uit en vroeg pap het is weekend krijg ik nu chips? Uiteraard vertaald uit het Thai door Rash.

Ik ben een zakelijk ingestelde persoon, vele bedrijven opgestart in Nederland en Turkije en allemaal goed kunnen verkopen. Dus ook uitbreiding van zakelijke activiteiten met Rash besproken. Zij was accountant en ik ook, daarom moest het mogelijk zijn om de jaarrapporten te maken voor in ieder geval de stille companie, waar de huizen van de buitenlanders in staan. Haar Engels wat opgekrikt, alles ging goed en ze deed erg haar best. Inmiddels was ze al general manager van meerder verzekeringsbedrijven en kon nu ook anderen voor haar laten werken op haar code.

Wordt vervolgd….

Ingezonden door Roel