Lezersinzending: Thailand waar ligt dat? (deel 10)

De jaren vliegen voorbij, het gaat veel te snel. Op mijn 45e hier gekomen en ben nu 58 geworden. Mijn kennissenkring is steeds maar gegroeid, natuurlijk vallen er soms personen tussenuit en dat zijn altijd weer moeilijke dagen.

Vele mensen kennen mij inmiddels, ik heb jaren de pc club gedaan voor de Nederlandse vereniging. Vee gedaan voor mensen met problemen in Nederland, juridische oplossingen gezocht, het houd je jong, je blijft bij met wetgeving enzovoort.

Veel geleerd in Thailand zoals wetgeving die voor mij van belang was of in het belang van mijn Rash. Rash die vele problemen hier in Thailand heeft opgelost voor buitenlanders, allemaal in overleg met mij, daarin oplossingen gezocht die haalbaar waren.
Heb een fantastische relatie met een Thai, al meer dan 10 jaar. Ik heb haar kunnen vormen naar het Europees denken en doen, zij wilde dat aannemen, leergierig was ze ook wel. Haar dochter met goede normen en waarden, die nu goed Engels praat, zelf een studie Japans doet.

Geef mijn dochter nu iedere maand 1000 baht zakgeld, oh you not forget zei ze op 1 februari, zijn gewoon leuke ervaringen. Zit vaak even een grapje met haar te maken, wacht tot je 18 jaar bent dan trouw ik met jouw en is je moeder de huishoudster. Kijk haar dan eens glunderen en lachen. Altijd een kus van haar als ze ergens naar toegaat. Rash zegt al dat haar dochter mijn correcte strijdvaardigheid heeft overgenomen. Dus kan ik met recht zeggen dat ik trots op haar ben en het zo goed heb getroffen. Ik kan natuurlijk niets alleen, dat doe je samen en door te praten en alles bespreekbaar te maken.

Rash heeft haar activiteiten steeds verder uitgebreid, het zelf maken van companie of sluiten van bestaande companie. Ze heeft een aantal personen die verzekeringen verkopen onder haar code, ja daar krijgt ze dan haar provisie over. Ze verkoopt verzekeringen van Changmai tot in Phuket aan toe, dat heeft ze allemaal te danken aan mijn uitgestippeld beleid naar verzekeraars toe. Een vrouw moet zelfstandig kunnen zijn, zich zelf kunnen redden, was mijn reden om het zo te doen. Rash heeft wat financiën betreft mij echt niet meer nodig, maar blijft uit liefde bij mij. Maar wil ook niet dat ze zoveel moet werken dat wij niets meer kunnen en dat het leven alleen uit werken bestaat, dus geen kantoor meer er moet tijd zijn om samen te kunnen genieten zonder al die sores erbij. Heb dat zelf in Nederland gedaan, 7 dagen per week en minimaal 16 uur per dag aan het werk, je houd daardoor niet veel vrienden over. Dat is juist wat ik wil vermijden hier in Thailand.

In het begin heb ik tegen Rash gezegd, zet wat op, ga iets voorbereiden waar jouw dochter zo in kan komen en overnemen, een gespreid bedje maken zeg maar want ik wil absoluut voorkomen dat ze in een bar beland, heb genoeg gezien. Onze dochter is al een hele jonge dame geworden, 15 jaar nu, trots als een pauw kan zeer goed studeren en doet daar alles voor. Wat mag je als ouder meer verlangen, onze enige zorg dat ze nu een goede toekomst krijgt en dat krijgt ze daar sta ik voor in, hou van haar net als mijn eigen kinderen. Mijn kinderen in Nederland hebben het heel goed, ook hun ondersteun ik met alles wat ik kan.

Verlangen om terug te gaan naar Nederland. Vorig jaar opa geworden, twee keer zelfs in 1 maand tijd, geweldig. Twee keer benoemd in de naamvoering van mijn kleinkinderen, ja dat doe je echt wat. De doelstelling van mijn reizen door Azië zal ik nu moeten aanpassen, wil wat meer en langer in Nederland zijn. Nu afgesproken met Rash zodra dochter naar Universiteit gaat wij dan voor 3 maanden naar Nederland gaan, mijn kleinkinderen zien opgroeien mee spelen, een ijsco kopen, gewoon er voor kunnen zijn.

Dit jaar in april gaan wij weer samen naar Nederland, zal weer keukenhof worden en ook wil ik mijn dochter Walt Disney laten zien in Frankrijk, meerdaagse boottocht is al aangeboden door iemand die zowel in Nederland verblijft alsook in Thailand. Wij gaan het leuk maken, een diner met alle familie zal daar bij horen.

Met voorrecht kan ik echt zeggen dat ik gelukkig ben in mijn relatie, met mijn kinderen en ook met de families van beide kanten. Wat kan het leven toch simpel zijn als je de juiste ingrediënten gebruikt. Ik wens een ieder hetzelfde of nog meer geluk dan dat ik zelf heb en wens voor ieder een goede toekomst en een zeer lange levensduur in goede gezondheid, de jaren gaan toch veel te snel.

Dit verhaal is pure waarheid, natuurlijk zijn er wel dingen niet opgenomen, had wel 25 delen kunnen maken en zelfs wel twee boeken kunnen schrijven, dit is slechts een indicatie hoe het ook kan gaan. Ik kijk positief vooruit naar de komende 25 jaar.

Ook heb ik dit verhaal gemaakt omdat er zovele negatieve publicaties zijn over Thailand of over relaties en de Thai zelf. Natuurlijk gebeuren er soms vreemde dingen, waar heb je dat niet?

Corruptie, iedereen heeft het erover, ik heb er zelf geen last van omdat ik er gewoon niet aan meewerk.  Rash ging met een Nederlander mee omdat hij zich niet had aangemeld en moest nieuwe visa bij immigratie. Dat niet aanmelden kreeg hij een straf voor van 4000 baht, Rash eiste een originele betalingsbewijs, nu ze werden toch boos en gepikeerd. Rash hield stand en verkreeg het. Wij buitenlanders geven zelf vaak aanleiding zodat wij meer moeten betalen. Een kennis had de brommer stuk, laten maken, koste 100 baht maar geeft 100 baht fooi erbij. Dat is dom, de volgende keer kost het domweg 200 baht, heb dat tegen hem gezegd.

Zo gaat het ook met de animeermeisjes in de bar, komt een toerist, zij meerdere dagen of weken samen met de persoon. De toerist belooft van alles en zal maandelijkse betaling doen, zij stopt met werken maar er komt geen geld. De volgende of 3e toerist zal daar de dupe van worden en zwaar moeten betalen. Een Thai kan slecht tegen gezichtsverlies, is dat bij ons ook niet zo?

Ben al veel in de Isaan geweest en als je ziet hoe sommigen daar moeten leven zonder vooruitzicht zonder enige toekomst dan pas begrijp je hun situatie en waarom ze naar de stad gaan. Een ieder wil vooruit, wij ook, dus zoveel verschillen wij niet van elkaar. Laten wij gewoon eerlijk zijn, wij Europeanen hebben heel veel geluk gehad dat wij daar zijn geboren, een zeer snelle groeiende welvaart hebben meegemaakt waar wij nu nog steeds van profiteren. Natuurlijk klagen wij over alles en vooral als je in de portemonnee wordt getroffen, waarom doen wij dat, we zien onze vooruitgang afnemen. Laten wij als volwassen mensen de Thai in waarde laten en respect geven zoals het hoort. Vooral veel respect omdat ze toch zorgen voor hun familie, voor hun ouders en dat is voor hun niet gemakkelijk, het zou voor ons ook niet gemakkelijk zijn als wij voor onze ouders moesten zorgen op alle fronten.

Dit was het laatste deel, morgen een slotwoord

Ingezonden door Roel