Lezersinzending: Thailand waar ligt dat? (slotwoord)

In de eerste plaats wil ik iedereen bedanken die het gevolgd en gelezen hebben en ook vooral de mensen die gereageerd hebben. Ik heb natuurlijk alle reacties goed nagelezen. Vanuit mijn plaats wilde ik iets duidelijk maken: hoe het ook kan.

En natuurlijk ook een dankwoord aan Thailandblog die het mogelijk maakt om wat meer te weten te komen over het leven in Thailand, de veranderingen en ga zo maar door. Denk dat wij als lezers daar een groot dankwoord voor kunnen geven.

Er waren reactie’s die negatief waren, dan vooral over de Thaise vrouw en de Thaise samenleving. Maar moeten wij niet proberen om dit positief te benaderen, zelfs als iets negatiefs is kan je daar een positieve wending aan geven. Ik geef u de proef op de som, legt u maar eens uit aan een willekeurig persoon, die alles nog moet leren, ook in uw eigen land, om een ei te koken. 95% kan dat niet eens. Het is al heel moeilijk omdat in jouw eigen taal stap voor stap begrijpelijk uit te leggen. Respect, geduld en vertrouwen zijn de basiselementen voor datgene wat je wilt bereiken.

Heb in mijn bedrijf een medewerker gehad met een behoorlijke geestelijke beperking. In het begin een half jaar bezig geweest zodat deze jongen de vuilcontainer op woensdag bij de straat zette. Ik heb mijn bedrijf verkocht en toen was dezelfde jonge man, verkoper. Werkte achter de kassa en deed van alles. Ik heb daar zo’n enorm positieve gevoel van overgehouden, ben altijd nog dankbaar dat ik dat heb mogen doen.

Zo is dat ook in Thailand, geduld is nummer een. Door elkaar te vertrouwen en dat gaat niet vanzelf, dwing je wel respect af. Je hebt nu eenmaal veel ongeschoolden in Thailand. Als je wat wilt bereiken met deze mensen zal dat stap voor stap moeten, een opdracht tegelijk. Als dat goed gaat positief toelichten, maar ook vertellen wat nog iets beter kan. Ze gaan echt hun best doen voor jou.

Dan het financiële waar het altijd over gaat: ben mijn huis kwijt of ze heeft mijn bankaccount leeg geroofd. Ja, beste mensen dan moet je eerst de oorzaak bij jouw zelf zoeken. Je hebt daarvoor aanleiding gegeven, althans je hebt jezelf niet genoeg beschermd. Helaas is Thailand geen Nederland wat sociale voorzieningen betreft. Ouderen met pensioen moeten leven van 800 baht per maand of de ouderen moeten de kleinkinderen verzorgen. Normaal gesproken zou het jou ook geld kosten om die te onderhouden, dus een tegemoetkoming in de kosten is dan op z’n plaats.

Oudere buitenlanders hebben vaak een veel jongere vrouw aan de haak weten te slaan. De vrouw gaat voor geborgenheid en zekerheid en daar wil ze vaak alles voor doen. Maar ze weet ook dat als de buitenlander wegvalt, ze in de meeste gevallen niets meer heeft. daarom zal ze proberen haar toekomst veilig te stellen. Als een buitenlander dat goed voor zijn Thaise partner regelt, zodat ze een bepaald inkomen heeft voor later, dan zal ze niet snel proberen om iets onrechtmatig van jou weg te nemen (uitzonderingen daargelaten).

Hadden wij in Thailand kunnen zitten als Nederland geen verzorgingsstaat was en is voor de ouderen? Geen AOW of pensioen? Dan hadden wij als kinderen daarvoor moeten zorgen, en was Thailand wel heel erg ver weg voor veel buitenlanders. Kortom wij moeten onszelf eens verplaatsen in de hoedanigheid van een Thai en hun mogelijkheden.

Dan nog de reacties, mooi verhaal, duidelijk te lezen, spannend en ga zo maar door. Ik wil benadrukken dat ik absoluut geen schrijver ben, ik heb het vanuit mijn hart geschreven en hoefde daar ook verder niet over na te denken. Maar leuk is het wel om de reacties te lezen.

Heb ik nog een e-mail reactie, de persoon kent mij en weet ook van mijn leven van voor Thailand. Het is een regelmatige blogschrijver, zo nu en dan zien wij elkaar eens en praten wat bij. Ik heb dat bewust weggelaten: het leven van voor Thailand. Wij hadden hele andere plannen als wij 50 zouden zijn, wereldreizen maken enzovoort. Doch helaas door iets noodlottig’s zijn wij daar niet aan toegekomen en heb ik zelfs mijn zeer goed draaiende bedrijf verkocht om meer tijd te krijgen voor mijn kinderen. Nu heb ik Rash en ben super trots op haar. Zal zal zeker samen met haar gaan reizen als dat mogelijk is. Ik wil proberen mijn belofte die ik altijd gedaan heb na te komen en mijn herinnering gestalte te geven.

Nu beste Thailandblog lezers, dit was mijn verhaal. Hoop over 10 jaar alsnog eens te schrijven hoe het gaat, er is immers altijd voorspoed en tegenspoed, maar alles is te overwinnen. U kunt dat ook.

Ingezonden door Roel