Lezersinzending: Thailand waar ligt dat? (deel 4)

Terug in Nederland, stof tot nadenken en ook mijn verplichting nakomen om een bezoek te brengen aan de zuster van Mam. Met Mam hield in contact via de e-mail. Haar zuster bezocht en die was ook heel vriendelijk en gastvrij. De contacten met Mam verliepen na enige tijd stroef en zeer onregelmatig. Ze had het te druk met werk en was vaak moe. Het verwaterde om het zo maar te zeggen en dat vond ik zelf niet zo erg, ze was op een bepaald manier niet het type dat bij mij past, dat gevoel had ik al heel lang.

Maar toch, Thailand begon mij steeds meer te trekken en begon zelfs te overwegen om maar niet te emigreren naar Rusland. Conclusie voor mijzelf gedaan om weer naar Thailand te gaan en dan voor langere tijd en in Thailand te gaan onderzoeken de voor en nadelen. Weer een visa gemaakt, nu voor 6 maanden. Op de ambassade vroegen ze mij wat ik daar wilde gaan doen, misschien wel wonen zei ik. De ambassademedewerker met de naam Support vertelde mij dat zijn nicht die ook in Nederland woonde daar met een heel groot huizenproject bezig was. Of ik geen huis wilde kopen, vroeg hij? Misschien wel, maar dat ik ook eerst zelf wilde kijken wat betreft mijn verblijfsmogelijkheden in Thailand. Ze konden dat allemaal regelen, geen probleem zeiden ze. Toch klote dat je speciaal 50 moet zijn om een jaarvisum te krijgen.
Ik werd de dag na het bezoek aan de ambassade gebeld of Support langs kon komen met zijn nicht om het project te laten zien? Kom maar zei ik. Ja hoor ze kwamen, alles uit de doeken gedaan wat project betreft en de prijzen voor verschillende type van de huizen. Ze drongen in mijn ogen iets teveel aan, en heb gezegd dat ik eerst alles wilde bekijken en informatie in Thailand wilde vergaren alvorens ik beslis om in Thailand te blijven en om een huis te kopen. Haar nicht was ook in Thailand. Als ik zou komen werd mij al een huisje aangeboden om in te verblijven en wij zouden worden opgehaald vanaf het vliegveld. Leuke binnenkomer, dacht ik nog en wie weet. Hup in oktober 2004 terug naar Thailand, samen met die goede kennis en zijn vrouw.

Wij werden opgehaald van het vliegveld, maar van het beloofde huis was niets terecht gekomen. Weer terug naar Jomtien, daar een appartement gehuurd. Toch lekker rustig daar en midden in het centrum, een taxi kost weinig. De 2e of de 3e dag liepen wij gezamenlijk over het voetpad in Jomtien terug naar ons appartement. Een oprit naar een groot hotel, dus een stapje maken, de vrouw van mijn kennis deed dat iets verkeerd en stapte met haar voet in een gat, je hoorde het kraken. Schreeuwend van de pijn in een rescue wagen naar het ziekenhuis. Aldaar aangekomen en foto’s gemaakt bleek dat ze de enkel op meerdere plaatsen had gebroken, de volgende dag bleek omdat ze ook pijn aan haar andere been had dat die enkel ook was gebroken. Drie maanden rolstoel voor haar, om daarna weer voorzichtig de eerste stapje op krukken te zetten. Wat een ommezwaai zo.

Het nichtje van Support, Jintana kwam weer langs en ik moest mee het project bekijken. Had al een bijslaapje van haar gekregen, was haar secretaresse zoals ze zei en ik moest haar maar leren kennen. Een goede vrouw maar sprak nagenoeg geen Engels. De lampjes gingen branden bij mij. Het project bekijken, in ’the middle of nowhere’ een stuk grond met een betonnen straat in het midden en een betonvloer waar een huis op zou komen. Aangekocht door een Nederlander en een andere Nederlander zou een huis krijgen achterin het project.

Heb tegen Jintana gezegd dat het mij allemaal wat ver weg leek van de bewoonde wereld en ik tijd wilde hebben om alles eens goed te overdenken. Met de secretaresse geprobeerd om haar Engels wat op te krikken, maar wat bleek, ze kon zelfs geen Thai lezen. Geen school gehad. Na enige tijd heb ik tegen Jintana gezegd dat ik geen woning aldaar wilde kopen, te ver weg, teveel geïsoleerd van de buitenwereld. Nu dat werd mij niet in dank afgenomen, ze zou zorgen dat ik geen visa meer kreeg van Thailand enzovoort. Ook de secretaresse moest weg want die was van Jintana. Ik zei nog, dat beslist die vrouw toch zelf? Maar nee hoor ze werd als een slaaf behandeld.

Later bleek dat veel Nederlanders door Support en Jintana zijn opgelicht. Support is zelfs de toegang in Nederland ontzegd zoals ik hoorde en ontslagen bij de Thaise ambassade in Den Haag. Ik weet er nog wel meer over maar zal dat hier niet melden. Daar zijn rechtszaken over geweest dan weet je wel hoe het gaat. Ik wil in ieder geval geen problemen met ze, want ze kunnen hun macht hier in Thailand tegen mij gebruiken.

Wordt vervolgd….

Ingezonden door Roel