Thailand en de evolutie van genderidentiteit: Van M/V naar M/V/X en verder naar vrijheid! (lezersinzending)
De evolutie van genderaanduiding, van “M/V” naar “M/V/X”, is meer dan een simpele aanpassing in taalgebruik. Het is een weerspiegeling van een dieper inzicht in de complexiteit van genderidentiteit en een groeiende maatschappelijke wens om inclusiviteit te bevorderen. Deze evolutie gaat verder dan het erkennen van de binaire man/vrouw-categorieën, en omarmt een spectrum van identiteiten die al eeuwenlang in diverse culturen over de hele wereld worden erkend.
Thailand is een land waar die evolutie bijzonder sterk tot uiting komt, en waar een opvallend open en accepterende houding heerst ten opzichte van genderdiversiteit.
Van M/V naar M/V/X: Een stap naar inclusiviteit
Historisch gezien is geslacht in veel landen altijd als een binair concept beschouwd: je bent man of vrouw. Deze opvatting is eeuwenlang stevig verankerd geweest in onze administratieve systemen, wetgeving en sociale normen. Maar de opkomst van LGBTQ+ bewegingen wereldwijd heeft geleid tot een kritische heroverweging van dit systeem. Het simpele toevoegen van de “X” in M/V/X vertegenwoordigt een essentiële stap naar het erkennen van mensen die zich niet identificeren met de traditionele mannelijke of vrouwelijke categorieën. Dit omvat niet alleen mensen die zichzelf als non-binair identificeren, maar ook mensen die bijvoorbeeld genderfluïde, agender of een andere identiteit hebben die niet in de klassieke binaire hokjes past.
De “X” biedt hen een optie om hun genderidentiteit op een meer authentieke manier te uiten in bijvoorbeeld officiële documenten en formulieren. Maar belangrijker nog, deze symbolische verandering is een erkenning dat gender niet zwart-wit is en dat iedereen het recht heeft om zichzelf te identificeren op een manier die voor hen het meest betekenisvol is.
Thailand: Een open geest voor genderdiversiteit
Thailand is in dit opzicht een interessant land, omdat het een lange geschiedenis heeft van acceptatie van genderdiversiteit. Hoewel veel landen in de wereld pas in de afgelopen decennia begonnen zijn met het erkennen van non-binaire genderidentiteiten, heeft Thailand al eeuwenlang een begrip en respect voor wat wij nu “genderdiversiteit” noemen. Een van de meest opvallende aspecten van de Thaise cultuur is de erkenning van “kathoeys”, ook wel bekend als “ladyboys”, die een prominente en gerespecteerde plaats innemen in de Thaise samenleving.
Een kathoey wordt doorgaans beschreven als een persoon die bij de geboorte als man is toegewezen, maar zichzelf meer identificeert als vrouw, of als een identiteit die niet strikt mannelijk of vrouwelijk is. Hoewel het concept enigszins verschilt van het moderne begrip van non-binariteit, is het opmerkelijk dat in Thailand genderdiversiteit al lang deel uitmaakt van de cultuur. Kathoeys zijn niet alleen zichtbaar in het dagelijkse leven, maar ook in de entertainmentindustrie, modewereld en zelfs op het toneel van internationale schoonheidswedstrijden.
Wat Thailand bijzonder maakt, is de relatieve openheid waarmee de maatschappij deze identiteiten omarmt. In tegenstelling tot veel Westerse landen, waar non-binaire en transgender mensen nog steeds te maken hebben met discriminatie en uitsluiting, is Thailand opvallend tolerant. Dit betekent niet dat er geen uitdagingen zijn, maar in het algemeen is er een diepere culturele aanvaarding van het idee dat gender niet vaststaat, en dat mensen de vrijheid moeten hebben om zichzelf te uiten zoals ze dat willen.
De prachtige evolutie van gender: Wat komt hierna?
Als we nadenken over de toekomst van genderidentiteit, is het duidelijk dat we nog aan het begin staan van wat een veel bredere maatschappelijke verandering kan worden. Het gaat niet alleen om het toevoegen van een extra optie op formulieren, maar om een fundamentele herziening van hoe we als samenleving over gender denken.
Wat betekent dit voor de toekomst? We zouden bijvoorbeeld kunnen zien dat genderaanduidingen in officiële documenten minder relevant worden, of zelfs volledig verdwijnen. Net zoals sommige landen geslacht al van paspoorten of andere identificatiemiddelen hebben verwijderd, zou dit in de toekomst een wereldwijde trend kunnen worden. Ook zouden er nieuwe vormen van zelfidentificatie kunnen opduiken, waarbij mensen volledig vrij zijn om hun gender te beschrijven op een manier die voor hen zinvol is, zonder beperkingen van vooraf gedefinieerde categorieën.
Tot slot: Een stap naar meer vrijheid
De verschuiving van “M/V” naar “M/V/X” is een kleine, maar belangrijke stap in een bredere beweging naar meer inclusiviteit en vrijheid in hoe we over gender denken. Thailand, met zijn open geest en lange traditie van het accepteren van genderdiversiteit, biedt een prachtig voorbeeld van hoe samenlevingen kunnen evolueren in hun begrip van wat het betekent om authentiek te zijn. Terwijl de wereld verder evolueert, zal deze beweging waarschijnlijk doorgaan, met nog meer ruimte voor zelfexpressie en minder rigiditeit in de hokjes waar we mensen in plaatsen. Uiteindelijk gaat het om het vieren van de rijkdom van menselijke diversiteit, en het creëren van een wereld waarin iedereen vrij is om zichzelf te zijn.
Ingezonden door de ware expat
Een prachtig ingetogen artikel.
Blijkbaar hebben we toch heel wat lezers onder ons met een vlotte pen. Heel mooi geschreven!
Zal ik me dan maar meccanodoos vinden? Past dat op mijn paspoort? Want ik heb nogal wat ijzerwerk in mijn benen…
Gender-ellende, dat vind ik het. Ik kan me voorstellen dat iemand zich anders vindt, He-Ho-Ha-Bi-Boe-X-Whatever, maar ik durf niemand meer aan te spreken onderhand. Ik zie een man en zeg meneer, en krijg een boos ding tegenover me want het ding voelt zich vrouw, contra-binair, fatbike, blog of hen. En onder ‘hen’ kun je ook nog een kip verstaan…
Maar fysiek hebben we maar twee soorten mens; je bent man of je bent vrouw. Snij er bij de man een klein stukje af en je krijgt een transgender, castraat of eunuch. Ik ken er een, man geweest, nu jonge vrouw, die een paar jaar later weer onder het mes mocht en mij blij kwam vertellen ‘Ik krijg een knopje!’ Ik zeg ‘Nou meid, geweldig hoor’.
Had je die gendersoorten vroeger ook of is het een luxe probleem? Dat laatste, denk ik. Of om interessant te doen, net als we tegenwoordig soevereinen hebben en mensen met een vergiet op hun kop. Ook een luxe probleem van deze tijd. Trouwens, hebben we hier nu een De Expat en een De Ware Expat? Is de eerste dan niet echt? Ach, het past wel een beetje bij het onderwerp.
Ik laat me niet gek maken op mijn ouwe dag. Ik zie een vrouw en zeg ‘mevrouw’ en zie ik een man dan zeg ik ‘meneer’ en wil je daarom niet met me praten, prima hoor! En een ‘hen’ gaat in de pan…
Beste Erik,
Het probleem zit hem inderdaad in die oude dag.
Het is ergens aannemelijk dat de oudere generatie dit ganse gendergedoe niet snapt en er zich vervolgens tegen verzet.
In maak deel uit van de oudere generatie en mij stoort het niet. Laat eenieder zijn wie ze willen zijn. Vind je van jezelf dat je niet past in een bepaald hokje, dan is dit voor mij OK. Ik veroordeel die mensen niet. Er is al genoeg haat en miserie in de wereld. Als iemand zijn geaarheid een stap naar vrijheid is mag toch geen probleem zijn?
Ik begrijp wel je gevoelens, Erik.
Wie is opgegroeid in de veronderstelling dat er maar twee modellen mensen bestaan, ziet nu opeens de basis onder zijn opvoeding in elkaar storten en vertwijfelt of raakt geïrriteerd.
Ik heb er niet voor gestudeerd, maar ben van mening dat die hele ophef die de media en de hele wereld nu bezig houdt een vrij simpele oorzaak heeft: de explosieve groei van de sociale media. Daar kunnen minuscule minderheden door er zo hard mogelijk schreeuwend hun visie te verkondigen de indruk wekken dat we het hebben over een thema dat de hele mensheid betreft. Het is een reëel thema, dat zeker de gemoederen bezig houdt van mensen (want dat zijn de meeste nieuwe categorieen nog steeds) die verward zijn over hun identiteit. Daar moeten we zeker niet aan voorbij gaan, maar ons daarbij wel realiserend dat ze een bijna onzichtbare groep zijn met een tamelijk luide stem. En al vind ik de aandacht en de gevolgtrekkingen van overheden zelf schromelijk overdreven, persoonlijk maakt het mij niet eens zoveel uit wat iemand voor een fantasievolle aanduiding in zijn paspoort heeft staan. Of een derde WC hokje voor niet binaire medewezens. Ik denk er gewoon het mijne over, in stilte en verword daarmee tot onderdeel van de zwijgende meerderheid, de volumeknop van de toch al luidruchtige minderheden nog een extra stevige zwengel naar rechts gevend (niet de rechtse politiek, maar zo’n ronde knop aan de stereo).
Rick, mee eens. Er blijken al 61 soorten genderidentiteit te zijn, zie deze link: https://www.gezondheidsnet.nl/seks-en-soas/alle-genders-op-een-rij. Dus als je niet goed in je man- of vrouwvelletje zit dan kun je uit heel veel opties kiezen om je onzekerheid te bevredigen en/of daar heel hard over te roepen op de sociale media. Een peloton psychologen zit klaar om te bevestigen hoe moeilijk je het er wel mee hebt…
Wat ik nou ellendig noem: het wordt van de daken geschreeuwd en ik moet me maar aanpassen, en jij, en iedereen, want de identiteiten van die kleine groep zijn zo belangrijk dat de anderen zich er maar in moeten schikken. En dat ben ik niet van plan. Voel wat je voelt maar val mij er niet mee lastig.
Ik ben het helemaal met je eens Erik, ik heb helemaal geen moeite met genderindentiteit iedereen mag voor mij zijn wat hij/zij zelf voelt maar het lijkt tegenwoordig wel of er een lobby is die het promoot,vooral kinderen in de puberteit zijn vatbaar voor invloeden van buitenaf en worden zo het slachtoffer doordat ze psychisch nog niet in staat zijn om alles te verwerken.
Het is goed dat je openstaat voor genderidentiteit en respect toont voor hoe mensen zichzelf voelen. Maar de suggestie dat er een ‘lobby’ zou zijn die het promoot, vooral bij kinderen, gaat voorbij aan het feit dat genderdiversiteit geen trend is, maar een realiteit die altijd heeft bestaan. Wat tegenwoordig anders is, is dat mensen meer vrijheid hebben om hun gevoelens en identiteit te onderzoeken, zonder de druk om binnen rigide hokjes te passen.
Kinderen en tieners in de puberteit zijn inderdaad vatbaar voor invloeden van buitenaf, maar dat geldt voor elk aspect van hun ontwikkeling, of het nu gaat om sociale verwachtingen, rolmodellen, of hun zoektocht naar wie ze zijn. Het idee dat jongeren zomaar beïnvloed worden om hun genderidentiteit te veranderen, miskent hun eigen bewustzijn en wilskracht. Professionele begeleiding is bovendien meestal onderdeel van het proces wanneer kinderen zich vragen stellen over hun gender, juist om hen te helpen duidelijkheid te krijgen in een veilige en ondersteunende omgeving.
In plaats van te focussen op het idee dat jongeren ‘slachtoffers’ zijn, zouden we kunnen erkennen dat ze in een wereld opgroeien waar ze meer mogelijkheden hebben om zichzelf te verkennen en te uiten. Dat is geen gevolg van een promotie, maar van vooruitgang in begrip en acceptatie. Het gaat erom hen te ondersteunen in hun zoektocht, zonder te snel te oordelen of aannames te maken over hun keuzes.
Kun je mij eens laten zien waar men jou precies vraagt om je aan te passen? En wie valt je lastig? Niemand dwingt je om iets te veranderen aan wie je bent of hoe je leeft. Je valt jezelf lastig door je zo druk te maken over een onderwerp dat je blijkbaar niet aangaat.
Elke dag wordt hier herhaald: als er iets of iemand is dat je niet bevalt, of een onderwerp waar je niets mee hebt, sla het dan gewoon over. Niemand verplicht je om eraan deel te nemen of om het te begrijpen, maar respect voor anderen betekent ook dat je hen niet veroordeelt voor hoe zij zich voelen of willen uitdrukken.
En het feit dat je de moeite hebt genomen om een externe link op te zoeken met 61 genderidentiteiten toont eigenlijk al aan dat dit onderwerp je ergens raakt of aanspreekt. Als het je echt niet interesseerde, had je die moeite waarschijnlijk niet genomen. Maar dan vervolgens komen klagen dat je er ‘last’ van hebt, voelt meer alsof je jezelf onnodig ergert aan iets dat je gewoon kunt laten gaan.
Ik begrijp je punt, maar ik denk dat het te simpel is om de hele discussie rond genderdiversiteit af te doen als iets wat alleen door sociale media wordt opgeblazen. Het klopt dat sociale media zorgen voor meer zichtbaarheid van minderheden, maar dat betekent niet dat de ervaringen van deze mensen minder reëel zijn. Ze hebben altijd bestaan, maar krijgen nu eindelijk een platform om gehoord te worden. Wat je als ‘schreeuwen’ ziet, is vaak het gevolg van jarenlange onderdrukking en onzichtbaarheid.
Het idee dat er maar twee ‘modellen’ mensen zijn, komt voort uit een tijd waarin we gender als iets binaire zagen, maar onze kennis hierover is verder geëvolueerd. Wetenschap en psychologie tonen aan dat gender een spectrum is, en dat veel mensen zich niet comfortabel voelen in die traditionele man/vrouw-rollen. Het gaat niet om het instorten van opvoedingsmodellen, maar om een bredere acceptatie van menselijke diversiteit.
Wat betreft de ‘luide stem van een kleine groep’: geschiedenis heeft vaak laten zien dat minderheden die hard moeten roepen om gehoord te worden uiteindelijk maatschappelijke veranderingen kunnen bewerkstelligen die iedereen ten goede komen. Denk bijvoorbeeld aan de vrouwenrechten- of burgerrechtenbewegingen. Het feit dat er veel aandacht is voor deze kwesties toont juist dat we op een punt staan van groeiend begrip en acceptatie, niet dat het slechts een geïsoleerd probleem is.
En ja, misschien voelt het soms overdreven, maar het gaat uiteindelijk om mensen die simpelweg willen leven in een wereld waarin ze zichzelf kunnen zijn zonder veroordeeld te worden. Dat heeft niks te maken met ‘fantasie’, maar met respect en erkenning van wie ze zijn. Het creëren van inclusieve ruimtes, zoals genderneutrale toiletten, is geen buitensporige maatregel, maar een teken van een samenleving die iedereen erbij wil betrekken. Of je nu in stilte denkt wat je denkt, feit blijft dat zichtbaarheid en rechten voor iedereen belangrijk zijn, zelfs als dat ongemakkelijk is voor de status quo.
Ik denk dat we het in grote lijnen eens zijn met elkaar.
De sociale media zijn het bestaan niet schuld maar wel de uitvergroting ervan. Soms is dat een goede zaak voor iedereen en soms alleen voor de ‘doelgroep’ en alle tussenvormen. De vrouwen- en burgerrechtenbeweging zijn zeker voorbeelden van vernieuwde denkwijzen, maar betroffen wel feitelijk de hele, zoniet halve mensheid.
Mijn opvoedingsmodel is zeker niet ingestort, sommige inzichten veranderen nu eenmaal en alleen een gek gaat er tegen vechten. Misschien is de zwijgende meerderheid wel fouter bezig dan de vechtende Don Quichotes…kan zijn…alleen als het een topic mij na aan het hart gaat pak ik ook wel de pen of zelfs het zwaard op. Maar ik vecht niet in elk gevecht mee.
Eerst noem je het ‘gender-ellende’, maar vervolgens zeg je dat je je kunt voorstellen dat iemand zich anders voelt. Wat bedoel je dan precies?
Is ‘anders’ per se abnormaal? Ik voel me man, maar ik vind het niet aan mij om te oordelen over mensen die anders denken. Mensen die worstelen met hun identiteit weten waarschijnlijk zelf het beste hoe ze zich voelen en zullen zichzelf kunnen verdedigen.
Mensen die hun genderidentiteit anders ervaren, hebben vaak juist behoefte aan begrip en acceptatie, en niet aan veroordeling of het label ‘abnormaal’. In plaats van te spreken over ‘ellende’, zouden we moeten praten over steun en acceptatie voor hen die worstelen met hun identiteit, zodat ze zich vrij kunnen voelen om te zijn wie ze werkelijk zijn.
Didier, Gilbert en Rick, gender betekent geslacht. Wezens die tot dezelfde groep behoren. Geslacht is je lijf, niet je gevoel. Dat je je ‘anders’ voelt, prima, maar hou dat voor je als ik ‘meneer’ zeg tegen iemand die er als een man uitziet.
Voel je gerust anders dan de grote massa maar moet ik daardoor anders naar je kijken? Nee, ik doe daar niet aan mee. Didier heeft het over ‘genderidentiteit’. Dat is niet het geslacht, dat verandert niet. Dat is het gevoel, en daar heb ik geen moeite mee want je bent voor mij niet ‘anders’, je bent man of vrouw, je bent wat jouw geslacht aangeeft.
Prima wat er jouw hersens allemaal nog meespeelt maar ik zie dat niet van buiten. Ik zie een man of een vrouw en dat begrip gebruik ik. Wat er van binnen speelt, prima, maar verwacht niet dat ik iemand aanspreek met homo, met bi, met binair en wat er nog meer in de hersens speelt. Dat bedoel ik. En voel verder wat je passend vindt; dat zit in jouw binnenste en koester dat gerust. Maar verwacht niet dat ik dat van buiten zie. Ik zie slechts ‘man’ of ‘vrouw’.
Aanvaardt de overheid M/V/X dan is dat prima. Maar zie ik bij die ‘X’ een manspersoon dan zeg ik meneer. Of zijn jullie zo knap dat je direct ziet wat zich in X zijn/haar hersens afspeelt?
Bedankt voor de aanvulling, Erik.
Ik was het al met je eens.
Het is toch betreurenswaardig dat je deze mensen durft te bestempelen met termen als ‘gender-ellende’. Persoonlijk zie ik daar niets ellendigs aan. Voor mij gaat het erom dat iedereen zichzelf kan zijn, zonder oordeel.
Stel je eens voor: geboren worden als man, maar je brein vertelt je dat je in het verkeerde lichaam zit. Voor die mensen kan de ultieme oplossing een geslachtsverandering zijn. Als dit hen helpt om zich eindelijk thuis te voelen in hun eigen lichaam, wie ben ik dan om daar iets over te zeggen? Ik heb geen recht om daarop te antwoorden, laat staan om die mensen te veroordelen. Het gaat erom dat ze de vrijheid hebben om hun eigen pad te volgen naar zelfacceptatie en geluk
Ik ben geboren als een arm mannelijk lichaam, terwijl mijn brein me blijft voorhouden dat ik eigenlijk rijk zou moeten zijn.
Wat een toeval! Ik ben geboren in het lichaam van een persoon die nooit een loterij wint, terwijl mijn brein me elke dag influistert dat ik een multimiljonair had moeten zijn. Denk je dat ik een financiële heridentificatie kan aanvragen?
Gender betekent niet geslacht. De begrippen sekse, geslacht en gender worden vaak door elkaar gebruikt, maar dat kan niet zomaar in elke context. Sekse en geslacht verwijzen vooral naar lichamelijke kenmerken. Gender verwijst ook naar de sociale, culturele en psychologische kenmerken die ermee in verband gebracht worden. Ik heb er geen moeite mee. Als ik een man tegen kom die zich vrouw voelt en me duidelijk maakt als zodanig te willen worden aangesproken dan doe ik dat. Verder is het ook niet waar dat er enkel mannen of vrouwen geboren worden. worden. Er worden mensen geboren met geslachtskenmerken die niet typisch enkel mannelijk of vrouwelijk zijn. Zij werden vroeger hermafrodiet genoemd, en waren te bezichtigen op kermissen. Gelukkig is dat voorbij. Hermafrodiet is een verouderd woord voor intersekse. Intersekse kan diverse vormen aannemen. Aan de buitenkant zichtbaar: borsten en een penis, borsten en een baard, of een vagina en een baard. Onzichtbaar dus in het licaam hebben we het over: afwijkende chromosomen combinatie, een man met een interne baarmoeder, hormonale verschillen of eierstokken en teelballen. Je zult het maar meemaken. Is toch wat anders dan mensen zichzelf in de loop van de jaren aandoen. Medici schatten dat ongeveer 1,7% van de mensheid intersekse-kenmerken heeft. Geen klein groep, aldus.
Bron: https://cavaria.be/
Op dit blog is al meermaals aandacht geweest voor dit onderwerp, waarbij er op gewezen is dat de omgang met het gender spectrum inderdaad al lang bestaat maar het vooral tolerantie is en veel minder van respecteren. En tolerantie is vooral iets wat je doet als het het gek, raar, beetje maar niet te vervelend vind: “liever niet maar vooruit dan maar” .
Zo had Tino hier afgelopen juni nog een blog over waarin hij een boek aanhaalt dat ik hem heb uitgeleend. Daarin een bonte verzameling van Kathoeys hun ervaring binnen de eigen familie en verdere omgeving vertellen. Dat was veelal weinig van werkelijk respect maar inderdaad tolerantie, “het hoort niet, beetje jammer, maar okay het is wat het is” . Dat is aanvaarden maar vertaalt zich helaas niet altijd in respecteren.
In dat artikel (Over gender en sekse, in Thailand en in de wereldgeschiedenis) wijst Tino er ook op dat door de geschiedenis heen, van de Oude Grieken tot volkeren op verre continenten, men wel een derde (of meer) genders had. Niet zo vreemd want ook al zijn de meeste mensen “man” (XY chromosomen) of ” vrouw” (XX) en vaak ook hetero. Soms ook niet… Er worden mensen met X-X-Y, X-Y-Y en wel meer varianten geboren. Dat laat zich soms zichtbaar zien, soms niet. Lichamelijk is het dus niet zo zwart-wit. En mentaal is dan nog een ander verhaal. Als het fysiek af kan wijken, is het toch logisch dat dit mentaal ook zo kan zijn? Dus dat je jezelf een man/vrouw voelt terwijl dat in de spiegel niet zo lijkt.
Gender is een spectrum, ook als het overgrote deel van ons, zich wel in hokje zwart of wit laat plaatsen. Prima dus zo’n X in het paspoort. Daar heb ik verder geen last van, benadeelt of bevoordeelt mij niet, dus waarom zou ik dat niet accepteren of respecteren?
En spreek je iemand per abuis met het verkeerde geslacht aan dan is een sorry en correctie toch voldoende?
Verstandige woorden Rob, een pak respectvoller dan het gebruik van de woorden Gender-Ellende.
Ik denk dat we totaal geen besef hebben wat er in het hoofd omgaat van personen die worstelen met hun identiteit. Laten we dit met alle respect en in nederigheid benaderen. Die groep doet uiteindelijk niets verkeerd, wie zijn wij om dan te oordelen.
Bedankt Rob.
Op zijn minst brengt dit toch een frisse wind door dit topic, waar het lijkt alsof de negatievelingen steeds de bovenhand proberen te halen. Het is verfrissend om te zien dat er ook ruimte is voor andere perspectieven en open dialogen, in plaats van alleen maar negativiteit en weerstand.
Jeetje, begint die onzin hier nu ook al? Je wordt geen geslacht toegewezen na de geboorte. Je bent mannelijk of vrouwelijk. Dat je je later anders gaat voelen, kan natuurlijk. Ik leef al lang genoeg om zelfs katoeys te accepteren voor wat ze zijn, als een soort derde geslacht. Maar dat zie je niet bij de geboorte; dat stel je later vast, de een vroeger, de ander later.
Ik heb ook geen problemen met mensen die zich aangetrokken voelen tot mensen van hetzelfde geslacht. Maar alsjeblieft, laten we hier niet die idiote mensen krijgen die luidkeels beginnen te verkondigen dat ze vrouw zijn, ondanks dat ze als man zijn geboren. Zelfs hier in Thailand zeggen veel katoeys dat ze zich vrouwelijk voelen, maar dat ze weten dat ze het niet zijn.
Dat je een derde aanduiding invoert en daar die hele groep mensen onder schaart, omdat ze zich niet thuis voelen in het man/vrouw-patroon, is gezien het vrij grote aantal ook niet verkeerd. Dan moeten de openbare toiletten een aanpassing ondergaan: of je hebt toiletten voor puying, puchai en katoey, of je hebt gewoon gemengde toiletten voor iedereen.
Maar ik ga hier niet beginnen mensen met zelfbedachte voornaamwoorden aan te spreken.
Volledig akkoord. We moeten toch niet eerst ieders id kaart gaan bekijken alvorens we hen kunnen aanspreken met m/v/x of wat dan ook.
Het is jammer dat je het onderwerp meteen als ‘onzin’ bestempelt, want het gaat hier om echte mensen en hun ervaringen. Het idee dat je bij de geboorte een geslacht ‘bent’ en dat dit voor iedereen levenslang vaststaat, doet geen recht aan de complexiteit van gender. Wetenschappelijk gezien is gender meer dan alleen de fysieke kenmerken waarmee je geboren wordt. Het is een mix van biologie, identiteit, en sociale constructies die voor iedereen anders kan zijn.
Je geeft aan dat je katoeys accepteert als een soort derde geslacht, wat al laat zien dat je bereid bent verder te kijken dan het binaire man/vrouw-denken. Maar als je dat kunt accepteren, waarom zou je dan een probleem hebben met mensen die zich als vrouw identificeren, ook al zijn ze als man geboren? Het is niet aan ons om te bepalen hoe iemand zich voelt of identificeert. Veel mensen met een transgender ervaring weten diep vanbinnen dat hun gender niet overeenkomt met hun biologische sekse, en dat verdient ons respect, niet afwijzing.
De opmerking over voornaamwoorden laat vooral zien hoe weerstand tegen verandering vaak gebaseerd is op persoonlijke ongemakken. Voornaamwoorden zijn een klein gebaar van respect, vergelijkbaar met iemands naam correct uitspreken. Het gaat niet om ‘zelfbedachte’ voornaamwoorden, maar om een manier waarop mensen hun identiteit willen uitdrukken. Als het ons niet schaadt, waarom zouden we dan niet gewoon respecteren hoe iemand wil worden aangesproken?
Wat betreft de toiletten: het idee van gemengde toiletten voor iedereen zou een praktische en inclusieve oplossing zijn. Het dwingt niemand om in ongemakkelijke situaties te verkeren en erkent tegelijkertijd dat de realiteit van genderidentiteit veel diverser is dan vroeger werd gedacht.
Waarom zeg ik “idiotie”? Omdat ik veel filmpjes op YouTube heb gezien waarin mannen, die menen vrouw te zijn, boos worden omdat ze niet als “mevrouw” worden aangesproken. Mensen worden gevraagd om uit te leggen wat “vrouw” betekent.
Nooit hoor ik de vraag wat een man is. We worden door een kleine minderheid als cis-mannen of cis-vrouwen bestempeld. Dit is idiotie. De schreeuwer die zegt een vrouw te zijn? Nee! Het zijn geen vrouwen.
Ik heb interviews met katoeys gezien en ik was erbij wanneer mijn vrouw met katoeys in gesprek ging. Vele jaren geleden had ik zelf een relatie met een katoey. Geen van hen beweerde een vrouw te zijn, maar ze voelden zich ook niet als een man. Ze voelen zich vrouwelijk.
Prima! Daar kan ik mee leven. Ieder mens heeft zowel vrouwelijke als mannelijke eigenschappen.
Maar een man die beweert een vrouw te zijn, beledigt naar mijn mening echte vrouwen. Noem jezelf trans, prima. Dan spreek je de waarheid.
Ik zou mijn standpunt nooit willen baseren op wat ik in YouTube-video’s zie. Veel video’s zijn gericht op clickbait en zijn vooral bedoeld om aandacht en likes te genereren, waardoor de inhoud vaak misleidend is.
Ik maak me niet druk om mannen die zichzelf als vrouw zien. Het is niet aan ons om daarover te oordelen. Er zijn bovendien belangrijkere problemen in de wereld.
Beste Sjaak, als ik jou consequent als “Mevrouw Sjaak” aan zou spreken, of zelfs met een andere naam (Truus ofzo), terwijl jij zegt “Ik ben Sjaak en ik ben een man”, dan is dat toch ook zeer vervelend voor jouw een een gebrek aan respect van mijn kant? Als jij zegt meneer Sjaak te zijn dan is dat zo. En die persoon die ooit een man was maar nu mevrouw huppeldepup, daar gaat dat toch ook voor op?
Ook in Thailand zijn er nu wetsvoorstellen die mogelijk moeten maken dat de M of V (F) in het paspoort straks aangepast kan worden naar het andere geslacht. Want sommige transgenders voelen zich “iets tussen man en vrouw” maar andere toch echt gewoon man/vrouw.
M/V/X in het paspoort en de mogelijkheid dat aan te laten passen geeft die mensen de kans zichzelf te zijn. Zo moeilijk hoeft het niet te zijn. Geef iemand die “in het verkeerde lichaam is geboren” zoals dat soms kort door de bocht heet, gewoon die mogelijkheid. Wat er in hun paspoort of op hun naamkaartje als titel (meneer/mevrouw/…) staat heb jij toch geen last van?
Het verschil is simpelweg dat ik als mannelijk wezen geboren ben. Dus als iemand mij als mevrouw aanspreekt, heeft die persoon waarschijnlijk last van zijn ogen. Ik heb mij de aanspreek titel “meneer” nooit zelf gegeven. Die hoort bij mijn geslacht en leeftijd.
Ik persoonlijk heb er nauwelijks last van.
Maar als een man miss Nederland wordt en ook nog eens zo lelijk als de nacht uitziet, moet ik me toch echt afvragen wat er met de kiezers mis is.
Ik zeg het nogmaals. Een trans is geen vrouw, of die zich daartoe uitroept of niet.
Het is een trans. Een eigen categorie, waarmee ik geen probleem heb. Het kan toch niet dat een vrouwelijke atleet door een trans verslagen wordt? Of dat een man die beweert vrouw te zijn in een vrouwengevangenis wordt opgesloten, nadat hij iemand verkracht had en nu daar een tijd zijn gang kan gaan?
Je draait volledig om de kern van de zaak heen. Het gaat hier niet om wat jij ziet of hoe jij iemand wilt aanspreken op basis van uiterlijk. Genderidentiteit gaat over hoe iemand zich zelf identificeert, niet hoe de buitenwereld diegene ziet. Het idee dat je het alleen op uiterlijk kunt baseren, doet geen recht aan de complexiteit van gender en identiteit. Wat jij als ‘meneer’ of ‘mevrouw’ beschouwt, is gebaseerd op jouw persoonlijke aannames, maar dat betekent niet dat iedereen zich daarin moet voegen.
Je voorbeelden missen ook de nuance van de discussie. De kwestie rondom transgender vrouwen in sport is complex en verdient een inhoudelijke discussie, maar het reduceert het onderwerp niet tot het simpele idee dat ‘een trans geen vrouw is.’ Er zijn veel transvrouwen die vrouw zijn, en het is niet aan jou of aan iemand anders om dat te ontkennen.
Het Miss Nederland-voorbeeld dat je aanhaalt, gaat ook niet over de vraag of iemand ‘lelijk’ is of niet – dat is een subjectieve mening die niks te maken heeft met de bredere discussie over genderinclusie. Het gaat erom dat transvrouwen, net als cisgender vrouwen, de ruimte krijgen om mee te doen en te worden erkend voor wie ze zijn.
Wat je zegt over gevangenissen raakt aan een apart probleem dat niets te maken heeft met genderidentiteit, maar eerder met misbruik van het systeem en de noodzaak van goede regels en veiligheidsmaatregelen. Het verkorten van een heel debat over genderidentiteit tot deze extreme voorbeelden is gewoon een afleiding van de werkelijke vraag: ben je bereid om anderen in hun waardigheid en identiteit te respecteren, zelfs als dat jouw eigen vooroordelen uitdaagt?
Sjaak, ga je nu echt je mening baseren op oppervlakkige bronnen als Youtube. Er wordt daar de grootste onzin verkocht en veel kijkers die trappen er gewoon in. Dat is pas idiotie.
Voor veel transvrouwen is hun identiteit als vrouw diepgaand en oprecht, en dat verdient respect, net zoals jij respect vraagt voor jouw eigen identiteit.
Beste Sjaak, het is direct na de geboorte puur op het oog meestal wel te zien of iemand een mannetje of een vrouwtje is qua lichaam. Maar soms niet, wat vroeger dus de titel hermafrodiet kreeg. Intersekse dus. Gemengde lichamelijke kenmerken waarbij soms al snel een medische ingreep volgt als het kindje vooral jongen of vooral meisje te zijn. Dan hebben de ouders samen met de artsen dat hun intersekse kind een M of V is. Als de kinderen dan groeien kan het zijn dat die zichzelf toch anders voelen. Lijkt mij heel logisch toch?
En dan lijkt me het ook logisch dat van buiten iemand een M of V lijkt maar zichzelf toch anders ziet… Die zeggen dan, veelal op normale toon of juist fluisterend, dat ze wat anders zijn. En ja, sommige van hen voelen zich niet volledig man of vrouw, dus dan is een X in het paspoort een mooie oplossing. En voor wie wel volledig tot het andere geslacht behoort, die kunnen met de medische techniek goed geholpen worden in een volledige transitie en een aanpassing van de letters V of M in het paspoort.
Er wordt hier gesproken over tolerantie, acceptatie en de oude dag. Zullen we even stil staan bij al die homo’s die al jaren lang in elkaar geslagen worden, gelukkig wordt het steeds beter.
Ik ben het wel eens met Erik Kuipers deze keer. Waarom? Deze hele beweging wordt gewoon opgedrongen. De hele sexuele moraal verdwijnt meer en meer.
Ineens staan drag queens voor de klas. Kids worden opgezadeld met een nieuwe moraal.
Jonge kinderen die ineens hormonen willen gaan slikken, omdat ze graag een meisje/ jongetje willen zijn. En de media pusht dit ook nog eens allemaal. In de USA worden er zelfs wetten voor aangepast.
Die hele beweging van lbgtq+ slaat volledig door en plakt zich een negatief etiket op.
Kijk eens naar de gay parade in Amsterdam, zelfs de overheid presenteert zich daar.
Moet men, ik, daar blij van worden? Moet ik daar respect voor hebben. Nee dus.
Dat er hier mensen zijn die alles maar accepteren, ook in stilte, voila, mijn zegen heb je.
Ik heb hier in Thailand dit soort activiteiten nog niet gezien.
Als ik hier een katoey zie dan kan ik daar als man , soms, wel van genieten, maar asjeblieft zeg, plaats daar geen westerse omgebouwde vrouw tegenover.
Als mensen zoals Ralf Schumacher, broer van Michael Schumacher, uit de kast komt, daar heb ik wel respect voor, maar de hele lbgtq+ beweging en het doorslaan daar van, kan van mij gestolen worden.
Beste Khun Thak, wat jij “opdringen” noemt zou ik “zichtbaar geworden” noemen. In dat boek over Kathoeys in Thailand* staat bijvoorbeeld dat het percentage mensen die transgender en dergelijke zijn wereldwijd niet veel verschilt. Maar waarom lijken er dan meer transgenders in Thailand te zijn dan zeg Nederland? Omdat dit “derde geslacht” in Thailand al vele generaties zichtbaar is. En iets wat je ziet, waar ook over gepraat wordt, maakt dat mensen zichzelf daar in kunnen herkennen. Wie opgroeit ergens waar transgenders nooit besproken of gezien worden, er nooit over gehoord heeft, ja die zal het lastiger hebben zelf tot de conclusie te komen dat die geen man/vrouw is.
Een kind wat een transgender ziet, of een homoseksueel, of een drag queen, beseft dat die mensen er ook zijn. Een hetero kind dat volkomen jongen/meisje is zal daar niet plots door in een identiteitscrisis komen of willen veranderen. Maar als zo’n kind dan zelf ook niet in het hokje van man/vrouw (of hetero/homo e.d.) past, dan valt voor zo’n kind de conclusie voor zichzelf makkelijker te trekken, dit omdat het voorbeelden hebt gezien en zichzelf er in herkent. Dan blijft het nog een lastig iets hoor, dat vooral met specialisten goed besproken moet worden. Het handjevol kinderen dat tegen de puberteit dus aan de pillen gaat om lichamelijk een en ander te onderdrukken heeft dus zeker medische begeleiding nodig.
Ik zie het probleem niet mensen die afwijken van het standaard (hetero) man/vrouw gewoon te benoemen en zich te mogen laten zien in het openbaar. Niet iedereen zit daar op te wachten, maar laat dat vooral een probleem zijn voor mensen die dat derde geslacht en dergelijke eng/raar vinden. Laat LTHBIQ+ mensen ook gewoon zichzelf zijn. En ja, sommige van hen zijn heel extravert, andere heel introvert, net als de “gewone” hetero man/vrouw stil in een hoekje kan zitten of centraal op een podium kan staan te springen. Het zijn dus net mensen, waarvan sommige inderdaad vervelende personen zijn die je lastig vallen. Maar de meeste mensen? Nee, de meeste mensen vallen anderen helemaal niet lastig.
*Boek: “Ladyboys of Thailand: a tribute to the Femine”
Nederlanders worden vaak bestempeld als heel tolerant, maar in de praktijk is dat vaak niet zo.
Ik zou dat omschrijven als zogenaamde acceptatie.
Steeds meer vrouwen komen in opstand, de omgebouwde man wil het recht van plassen in de damestoiletten.
Als het in de samenleving, in sommige delen van de wereld, al zover is gekomen dat ouders door de wet buitenspel gezet worden, omdat een kind van 12 of 13 jaar aan de hormoonpreparaten wil, dan zit er ergens iets helemaal fout, naar mijn mening.
De media speelt hierin een zeer bedenkelijke rol.
Tegenwoordig moet alles maar kunnen en worden geaccepteerd.Het zegt voldoende dat dit zich over het algemeen alleen afspeelt in de westerse samenleving.
Tijdens de Olympische spelen werden vrouwen verrot geslagen door een vrouw, die eigenlijk nog steeds een man was. In de finale stonden 2 mannen die door het comité van de O.S. speelgerechtigd waren verklaard, terwijl de internationale boksunie in een verklaring aangaven dat uit testen naar voren waren gekomen dat ze ,niet, voldeden aan het criterium vrouw.
Er zijn nogal wat sporten waar dit probleem zich voordoet. Zelfs tot het moment dat vrouwen weigeren te spelen met deze mensen. En gelijk hebben ze. Het is een gotspe.
Er zijn vele transgenders waarvan je echt niet of nauwelijks kunt zoen dat ze ooit als man (of vrouw) zijn geboren en nu tot het/een ander geslacht behoren. Die gaan dan naar het toilet wat bij hun identiteit past. Het is juist in o.a. bepaalde staten in de VS waar men deze mensen wettelijk wil verplichten om naar de WC te gaan van het geslacht dat op hun geboorteakte staat! Laat iemand gewoon naar de WC gaan die bij iemand zijn of haar oprechte identiteit behoort. Daar zijn geen speciale regels, rechten of verboden voor nodig, toch?
Voor transgenders, intersekse kinderen is het belangrijk dat je hier in bepaalde levensfasen de juiste medische handelingen doet op fysiek en mentaal gebied. Zo is het belangrijk iets aan de hormonen of testosteron te doen zodra men gaat puberen. Artsen kunnen in goed overleg met kind en ouders kijken wat het meest verstandig is, of een gulden middenweg. Laat je dat geheel aan de ouders over, en tegen de wensen van het kind of adviesen van artsen, dan kan een kind dus gaan puberen en bijvoorbeeld een tijdelijke rem hier op (tot het kind volwassen is) ontneemt. Dan ontneem je een kind de kans tot een volwaardige transitie. In extreme gevallen lijkt het mij niet raar dat arts en tiener meer te zeggen hebben dan de ouders over het plan van aanpak mbt afremmen pubertijd en dergelijke. Echt onder het mes is uiteraard iets om mee te wachten tot iemand volwassenen is en ze volledige medische zeggenschap heeft.
En wat betreft het boksen op de Spelen, die vrouw was als vrouw geboren… Ik kan me niet voorstellen hoe vernederend dit voor haar moet zijn geweest. En hoeveel de (sociale) media tot escalatie heeft doen leiden.
Sport is wel lastig, zou zijn er testosteron en hormoonspiegel regels waardoor ook als vrouw geboren vrouwen niet mee mochten doen. Het is dus zeker wel een ding hoe de sport zo in te richten dat deze niemand onrecht aan doet. Of dat nu mannen, vrouwen, transgenders of wat ook betreft. Het is , soms lastige en complexe, discussie.
Khun Tak, met je eens! Het wordt opgedrongen. Wat je voelt, prima, doe dat vooral in je eigen tijd, maar als ik een man zie lopen dan is dat voor mij een meneer en een vrouw is een mevrouw. Nee, boos, agressief, geschreeuw alsof IK de idioot ben die niet meedenkt. Plak dan een sticker op je kleren!
Doe wat je wilt en laat mij er buiten. Zolang er geen wetgeving is die mij verplicht ‘hen’ te zeggen tegen een transgender zal ik dat niet doen en ga ik af op wat mijn ogen mij zeggen.
Het is begrijpelijk dat je je vastklampt aan je eigen ervaringen en opvattingen, maar de werkelijkheid is dat genderidentiteit veel complexer is dan alleen wat je met je ogen waarneemt. Wat je beschrijft als ‘opgedrongen’ is eigenlijk een roep om erkenning en respect van mensen die jarenlang in de schaduw hebben geleefd, simpelweg omdat ze niet passen binnen de traditionele man-vrouw-structuur.
Het idee dat je iemand als ‘hen’ of ‘hun’ aanspreekt, gaat niet om jou iets op te dringen, maar om het tonen van respect voor de identiteit van die persoon. Het is een klein gebaar dat een grote impact kan hebben op hoe mensen zich voelen en worden behandeld.
Verandering is nooit gemakkelijk, en het kan soms ongemakkelijk aanvoelen, maar dat betekent niet dat het niet nodig is. Het is belangrijk om te erkennen dat de wereld om ons heen evolueert en dat de erkenning van genderdiversiteit een stap is richting een inclusievere samenleving. Door je vast te houden aan je eigen comfortzone, sluit je jezelf af van de realiteit en ervaringen van anderen.
Bovendien, wetgeving of geen wetgeving, gaat het om basisbeschaafdheid en respect. Je kunt ervoor kiezen om een persoon niet te erkennen zoals zij dat willen, maar dat zegt meer over jou dan over hen.
Waarom hebben mannen toch met dit onderwerp? Terwijl zij in Thailand zo goed als dagelijks “kathoey” tegen het lijf lopen. Soms letterlijk. Afgelopen maand april nog op Thailandblog een mooi artikel, met veel prijzende reacties. https://www.thailandblog.nl/cultuur/realistische-fictie/het-hart-kent-geen-grenzen-michiel-wordt-verliefd-op-nat-thaise-ladyboy/
Als je in het zoekvak het woord kathoeiy intypt, krijg je een schat aan informatie. Vreemd dat zo geschrokken wordt gereageerd. khttps://www.thailandblog.nl/?s=kathoey&x=18&y=8
@Bart, wat jij zegt dat je bij geboorte NIET een geslacht M/V bent is juist. Je wordt geboren met
een geslacht, en anno 2024 is men al lang zo ver om te weten dat moedertje natuur M en V weleens door elkaar haalt en er X van maakt. Vroeger gooide men X weg. Maar dat gaan we niet meer doen, toch?
In Thailand is ondanks de vele politieke verschillen van mening desondanks een andere wind gaan waaien. In december 2021 berichtte @Tino Kuis dat het Grondwettelijk Hof een wetsontwerp homohuwelijk van de hand had gewezen, met akelige argumenten die in het land veel verontwaardiging opriep.
https://www.thailandblog.nl/nieuws-uit-thailand/constitutionele-hof-in-thailand-verwerpt-wetsontwerp-homohuwelijk/
Vanaf medio 2025 is in Thailand het homohuwelijk een voldongen feit. In 3 jaar tijds is dit land een andere inzicht toegedaan. Nu de Nederlands/Belgische man in Thailand nog.
Ik ben 1,50 mtr, 125 kilo masr ik voel me 2 meter en 85 kilo.
De dokter zegt dat ik te dik ben, maar ik voel me dun.
Er moeten gewoon broeken komen die mij passen en waar maat 32 in staat.
Ik ben gewoon dun, wat de dokter en de broekenwinkel ook beweert
Ik snap je helemaal! Ik ben eigenlijk 40 jaar, maar ik voel me 18. Als ik nu even een rijbewijs zonder leeftijdsbeperkingen kan krijgen en me aanmeldt voor het tienerabonnement bij de sportschool, is alles weer in balans. Logisch toch?
In lang vervlogen tijden vonden buitenlanders het vaak heel moeilijk Thaise mannen en vrouwen van elkaar te onderscheiden. Ze vonden het belachelijk dat vrouwen broeken droegen en kort geknipt haar hadden terwijl mannen vaak een rok gebruikten en lang haar hadden. Onbeschaafd!
De Thaise taal is ook wel grappig wat gender betreft. Voor ‘ik’ worden in het Thais meestal twee woorden gebruikt die je eigen geslacht aangeven: phom (stijgende toon) voor een man en chan (hoge toon) voor een vrouw. Voor de derde persoon, ‘hij’ en ‘zij’, hebben die rare Thais dan weer hetzelfde woord เขา khao (hoge toon).
Ik las onlangs een boek getiteld ลู่กแม่ (Moeders Kinderen, schrijver Botan)) waarin een jonge vrouw werkend in Bangkok zwanger raakt waarna de vader de benen neemt. Ze bevalt van een tweeling, gelukkig twee meisjes vindt ze. Ze gaan wonen in haar geboortedorp. Op zijn/haar dertiende komt één van die ‘meisjes’ er achter dat zij/hij echt een jongen is en hij gaat er met een leraar vandoor naar Bangkok. De moeder achtervolgt ze. Het kwam goed: de moeder trouwt met de leraar, de zoon gaat studeren in Japan en iedereen verzoent zich met elkaar.
Uitermate interessant om alle meningen te lezen over een onderwerp wat valt onder geloof, voetbal en sinds Covid ook vaccinaties. Eigenlijk wordt het steeds erger want tegenwoordig horen er wel meer onderwerpen tussen waar er overdreven op gereageerd wordt en dat je als groep in je sociale omgeving een sociale code hebt dat er een discussie meer kwaad dan goed doet dus ga niet je mening opdringen. Het stemhokje bepaalt uiteindelijk of iets wetgeving wordt. Maar om dan sociale media de schuld te geven dat de schreeuwers winnen zegt iets over het gebrek van kennis van de kracht van sociale media en dat wordt door de mondige reaguurders in feite hier ook gebruikt om uiterste standpunten neer te pennen en uiteraard doe ik er net zo hard aan mee. Zo is de huidige tijd en als dat gaat leiden tot een (x) dan toont dat oog voor vooruitgang en niet het willen blijven hangen in het oude maar wel via een nieuw medium zelf uitdragen. Vooruitgang brengt veranderingen met zich mee en leef er maar mee. Zo is het altijd al geweest en dat gaat echt niet veranderen.
En dan nu op een aantal reacties terugkomend. Het gaat hier over Thailand toch?
Spreek je iemand aan met khun en met respect dan is dat neutraal en als je een antwoord terug krijgt met khap of kha aan het einde dan ken je de genderidentiteit. Hoe simpel kan het zijn en wat is er moeilijk aan om het dan te willen accepteren dat een ander zich daar srenang bij voelt?
Of is de wereld omgedraaid en moet men in Thailand de lompigheid van een kaaskop blind accepteren?