Thailand avontuur: blazen op een trompet aan de andere kant van de wereld (lezersinzending)

Al acht jaar kom ik regelmatig in Thailand, natuurlijk omdat ik daar een prachtige vrouw heb ontmoet. Mijn vrouw werkt als assistent-manager bij een bank, en het personeel moet om de zoveel jaar van filiaal rouleren. Dit verhaal speelt zich dan ook af in een ander dorp dan mijn ukelele-avontuur.

Een tipje van de ijsberg van mijn levensgeschiedenis.
Heden: Helaas kan ik nog niet in Thailand wonen en moet ik het doen met “slechts” zes keer per jaar drie weken “op vakantie” in ons geliefde Thailand. Vakantie tussen haakjes, want ik werk in de IT en word geacht ook in Thailand werkzaamheden te verrichten.
Verleden: Op mijn tiende ben ik begonnen bij de lokale drumband op de klaroen, een trompet zonder ventielen waarop je alleen de natuurtonen kunt spelen. Ik mag best opscheppen dat ik in de vijftig jaar daarna een aardig deuntje heb leren blazen.

Maar goed, op de nieuwe standplaats van mijn vrouw is er weer genoeg nieuws te ontdekken tijdens mijn dagelijkse wandelingen. Op de eerste donderdagmiddag word ik blij verrast door trompetklanken die me terugbrengen naar mijn “drumbandverleden”. Snel schiet ik in mijn slippers en ga op onderzoek uit. Op ongeveer een kilometer van ons verblijf staat een groepje Thaise jongeren te oefenen met klaroen en trommel. Naarmate ik dichterbij kom, herken ik zelfs enkele melodieën die in mijn drumbandtijd zijn ingesleten. Toen repeteerde je een nummer zo lang tot je het van voor naar achter en andersom kon dromen. Als ze je midden in de nacht wakker maakten en een toeter in je handen drukten, moest je dat direct kunnen blazen.

Ja, het is echt waar: hier, in een dorpje aan de andere kant van de wereld, probeert een groep mensen dezelfde muziek te maken als ik vijftig jaar geleden in Nederland deed. Wat me meteen opvalt, is dat de kwaliteit van de muziek niet “optimaal” is. Deze jongeren hebben duidelijk geen echte scholing gehad op de klaroen. Het scherp inzetten van een toon en dynamiek ontbreken volledig. De jongste klaroenspeler struikelt en valt; ik loop naar hem toe en help hem opstaan. Hij heeft zich echt bezeerd. Ik zet hem op een bankje aan de kant en vraag met handen, voeten en Google Translate of ik zijn klaroen mag gebruiken. Hij lacht en zegt: “Probeer maar.” Hij gelooft duidelijk niet dat ik er geluid uit krijg.

Wat daarna volgde, vonden we naderhand best grappig. Ik zet de eerste stem van het nummer dat ze spelen in, op vol volume, maar dan met vijftig jaar ervaring als trompettist. Dus met scherpe inzet, dynamiek, enzovoort. Kortom, ik voeg de hele interpretatie van het muziekstuk toe zoals die vijftig jaar geleden bij mij is ingedrild aan het muzikale spel van onze Thaise vrienden. Ongeveer de helft van de toeteraars stopt met spelen, maar dat is geen probleem; ik vul dat volume makkelijk in mijn eentje aan. De andere helft kijkt naar mij in plaats van naar de dirigent. Die weet ook niet wat hij hoort en vergeet voor een minuut of wat de maat aan te geven. De trommelaars vinden het strakke ritme wel prettig en kunnen hun accenten daardoor veel beter plaatsen, dus ze trommelen er lekker op los.

Na deze verrassende sessie heb ik de rest van de middag nog meegespeeld. Van de zes nummers op het repertoire kende ik er drie uit mijn drumbandtijd. Daarnaast heb ik natuurlijk vijftig jaar ervaring met het lezen van muzieknotatie, dus de andere nummers kon ik ook meeblazen. Tijdens deze repetitie probeerde ik ze te leren hoe je nuances in de muziek kunt aanbrengen, zodat het niet alleen ongelijk en hard klinkt. Nee, sommige stukken moet je scherp inzetten en spits spelen; andere delen van de muziek zacht en melodieus, enzovoort.

Na deze repetitie hebben ze me gevraagd om nog wat workshops te geven. Ik geloof zowaar dat ik enkele Thaise toeteraars heb kunnen motiveren.

Een maand later, toen ik daar weer op vakantie was, heb ik kunnen genieten van een heus concert. Tijdens het concert werd ik als “eregast” uitgenodigd om ook een nummer mee te spelen in het orkest. Dat hadden de dirigent en ik van tevoren doorgesproken, en dit keer had ik dan ook mijn eigen trompet meegenomen naar Thailand, zodat ook de jongste toeteraar mee kon spelen.

Ingezonden door Miel