Straatverkopers, bedelaars, armoedzaaiers (lezersinzending)

Hoe reëel zijn dit soort activiteiten en hoe is de reactie van de eventuele toeristische koper. Moeilijke vraag aangezien die niet alleen een politieke mening hebben, maar ook meestal nog geen ervaring of veel te veel ervaring daarmee hebben.

De links georiënteerde mens gaat natuurlijk heel vaak voor het ach zielig, de middenmoot heeft zoiets van ‘who cares’ het is vakantie, de rechtervleugel denkt vaak ‘zout’ even lekker op. Donatie of opkopen van het product zijn vaak evenredig.

In een land als Thailand mag veel maar niet alles volgens mij op dat gebied. Straatverkopers van bloemen en futiliteiten, denk dat het geen punt is op veel plekken volgens de wet. Heb nog nooit een restauranthouder zien vermelden dat het niet gewenst is tegen een straatverkoper of bedelaar op zijn terras.
Bedelaars volgens mij verboden, hoewel de mentaliteit van zowel volk als overheid er een is van zolang je er niet echt over struikelt, laat maar gaan. En dat kan gebeuren, want midden in een wandelpad gaan zitten is hier niet vreemd met een bedelnap.

De armoedzaaier uithangen mag natuurlijk ook al is het ietsje anders, het kan vaak een soort uithangbord zijn om je handel te promoten. Erger nog, ken er uit jarenlange ervaring die gecamoufleerd door het leven gaan als vuilnisbakkensnuffelaars, om koophuis en de 4×4 Ford of Toyota een stevig uit het zicht te houden.
Het snuffelen in de afvalbakken, ze zijn vaak netter als de vuilnisman zelf, die keert die veredelde autoband om, om te legen en dump dat ding weer op het onderstel, deksel ligt ergens op de grond. De snuffelaars zetten alles weer netjes op zijn plek en laten geen vuil op de grond achter.

De openbare weg is van iedereen en dus is niemand verantwoordelijk als burger over het welzijn daarvan, maar niet iedereen ziet dat hetzelfde. Tenzij je over een bewaking op je Moo Ban beschikt en de onderhoudsploeg.
De mens die dit soort handel en wandel aangeboden krijgt op het strand, terras, en waar dan ook moet een beslissing nemen, vaak in een split-seconde. Of je moet er ‘lol’ in zien om eerst eens alles te bevragen aan prijs {Thaise taal oefenen} en dan te bedanken.

Enkele voorbeelden die ik in de loop van mijn Thaise levenservaring heb mee gemaakt als toerist maar ook als bewoner. Van onbenul tot geroutineerde, van mens van middelbare leeftijd tot oudere man, wat ik inmiddels dus ben. Van westerling en toerist die niet beter wist, vandaag de dag dat het iets is wat je in ‘onze westerse maatschappij’ niet snel zag tot het zeer regelmatig meemaken in de Thaise maatschappij als bewoner, waar men een andere kijk op dat soort pech in het leven heeft en dat soort beroepen mag uit oefenen.

Van ‘In den beginne tot nu’

Hoewel ik nooit echt een strandtoerist ben geweest, lag liever aan het zwembad van het hotel, maar als toerist wel eens onder een parasol lag op het strand om eenieder tevreden te houden, viel het natuurlijk al gauw op dat men op het strand van alles aanbood. Niet alleen de massage dames maar ook en vooral de mobiele verkoop zullen wij het maar noemen. Mensen die handel meeslepen in tassen of dozen of wat dan ook. Van zonnebrillen tot lotto, kaartjes tot zwembroeken en wat al niet meer. Eten is natuurlijk een van de top producten, ‘lekker hoor’ een originele Thaise prak in de namiddag consumeren die gisteren in het keukentje bereid is. Vele tientallen aanbieders per dag van dit soort voedsel op de drukkere stranden.

Op het sentiment spelen is een goed verkoopargument. Erger nog een of meerdere kinderen in hun oudste outfit terwijl je zelf als verkoper er ook niet op zijn zondags uitziet, doet het goed. Dat je ‘doof dom en blind’ bent en je hoog intelligente zus, maar op een kartonnen bord je verhaal heeft geschreven in foutloos Thais en Engels werkt ook goed. Dat je je kinderen van een driekwart meter hoog een roos laat verkopen aan toeristen of Thailanders of een klein bosje die net bezig zijn om de love of there live te plezieren, prima act.

Zelfs rij je daar dan op twintig meter achter met de brommer als ‘hoofdverkoper’ om periodiek het maandje weer te vullen en sneller naar het volgende terras te rijden met kind. Een stampvolle mand geeft ook een goede verkooptechnische uitstraling, ach meisje je hebt nog niets verkocht?.
Hier in mijn woonomgeving mee gemaakt als terrasbezoeker met een breed zicht op meerdere locaties en parkeergelegenheid dat er een hoge organisatiegraad is. Een ‘driver’ en een volwassen persoon in de bak van de 4×4 en een klein handje vol kinderen om het uit te venten. Van rozen tot made in goedkooppia onzin die eenieder wel even leuk vindt.

Echte olifanten kan ook, jaartje of twee langs de terrassen gehad. Kleine baby/bos olifanten die met veel moeite nog wel ook tussen de tafels kunnen lopen. De wat grotere jongens en meisjes olifanten waar al iemand opzit en die het kunstje pols vastpakken geleerd hebben, geinig hoor, of je even die zak met eten voor het olifantje wil kopen. Vele Thaise mensen die net aan hun Khao Pad zaten te knabbelen met een hardverzakking gezien. Ook vele mensen die die heel rap een flap van 50 of 100 baht trokken om, maar weer zo snel mogelijk gewoon verder te gaan met hun biertje of nieuwe vriendin of familie en liever geen kinderen hadden die tot nachts in de slaapkamer een beetje overactief waren. Grote vrachtwagen waar drie/vier van die olifanten in konden was aan de rand van het gebied geparkeerd.

(Pavel V.Khon / Shutterstock.com)

Conclusie [van mij uiteraard]

Heb geleerd om een vriendelijk handgebaar binnenzijde hand ‘nee dank je’ gebaar te maken, op afstand, mochten ze mij via de achterhoede bereikt hebben en mij gelijk met natte ogen aankijken, het af te doen met Mai Au khrap. Aangezien ik geen toerist meer ben en vaak in het verleden op dezelfde terrassen te lokaliseren was en de mensen die producten aanbieden ook eigenlijk hun zelfde rondje hadden weet men wel wie de weigeraars zijn en wie altijd wel de flappentap trekken. Nadeel natuurlijk als je het snel wil oplossen tot eer en meerdere glorie van een fijne avond met vrienden of familie.

Heb jaren lang een JOJO met lampjes aan de zijkant bewaart als aandenken een van mijn eerste aankopen als toerist. Als bewoner heb ik het bijna altijd af kunnen houden, schoft dat ik ben want ik vergeet natuurlijk dat er echt wel eens meerdere tussen zitten die het als een noodzakelijke start ziet. Erger nog ik heb bijna zestig jaar terug ooit ook eieren lopen uit te venten in grote flatgebouwen samen met vriendjes voor een kippenboer. Opbrengst 20 eieren voor een paar uurtjes werk, totdat de politie ons alle drie in de fuik genaamd de portiek opving en thuis bracht met de mededeling of moeders hier iets van af wist en dat dat niet gewenst was, kleine kinderen laten werken. Kippenboer nooit meer gezien.

Ingezonden door Atlas van Puffelen