Pijnvol afscheid (lezersinzending)
Voor zover je de mensen die in Thailand wonen kunt indelen in roze en zwarte brildragers, zie ik mijzelf als een roze brildrager. Dat neemt niet weg dat er geen dingen zijn die ik graag anders had gezien. Het volgende verhaal is hier een voorbeeld van.
Mijn vrouw en ik zijn echte dierenliefhebbers. Een leven zonder honden en katten is voor ons niet voor te stellen. In onze tuin zijn er altijd vogels aan het nestelen en er zitten verschillende soorten reptielen. De honden en katten leven in harmonie met elkaar. Kortom, we genieten hier elke dag van. Eén hond, Namtjim, een 16-jarige niet-raszuivere Thai-Ridgeback, heeft een speciaal plekje in mijn hart. Ze is een beetje een speciaal geval: ze wil niet geaaid worden, ze wil niet gewassen worden en ze accepteert wel andere honden en katten, maar is liever op zichzelf. Overdag ligt ze het liefst vol in de zon te slapen en zodra het donker wordt, gaat ze aan het werk door rondjes rond het huis en in de tuin te lopen om eventuele indringers te verjagen. In de 16 jaar dat ze bij ons is, heeft ze al zeker 20 slangen gevangen. Eventuele inbrekers die het waagden om over het hek te klimmen, zouden heel weinig kans hebben gemaakt om de weg terug over het hek te volbrengen.
Tot zover de heldendaden van Namtjim. Met het ouder worden kwamen ook de gebreken. Haar zicht werd minder door staar en haar gebit begon problemen te krijgen. Voor dat laatste zijn we naar de dierenarts geweest, maar die weigerde om te helpen, omdat ze ervan overtuigd was dat Namtjim de narcose niet zou overleven. Met pijnstillers en speciaal voer heeft ze het nog een hele tijd volgehouden, tot vorige week. Ze had geen eetlust meer, begon slecht te lopen en had ook duidelijk pijn. Het was voor ons wel duidelijk dat het op was. Naar de kliniek en daar gevraagd of zij bereid zou willen zijn om het arme dier uit zijn lijden te verlossen. We wisten eigenlijk al wat haar antwoord zou zijn. Ik heb nog aangeboden om een middel mee naar huis te nemen en het daar zelf toe te dienen, maar deze gestudeerde vrouw wilde op geen enkele manier betrokken raken bij een euthanasie. Hierna ben ik nog in twee andere klinieken geweest met hetzelfde resultaat; mijn argumenten waren aan dovemansoren gericht. Ik begrijp echt niet dat je als dierenarts met liefde voor dieren niet de keuze kunt maken om een dier langdurig lijden te besparen en zacht te laten inslapen.
Vanmorgen was het zover. Ze ging liggen op haar favoriete plekje, begon te trillen en na een gruwelijke doodsstrijd van ruim drie uur is ze overleden. Ik kon niets voor haar doen behalve haar vasthouden en toespreken. Op dat moment haatte ik Thailand en dat achterlijke systeem en dacht gelijk hoe dat straks met mijzelf zal gaan als ik onverhoopt een niet behandelbare ziekte zou krijgen. Een langzaam en pijnlijk sterfbed staat nu niet bepaald op mijn verlanglijstje. Ik ga in ieder geval zorgen dat ik de juiste middelen in huis heb. Ik hoop wel dat er een ruime houdbaarheidsdatum op zit, want ik ben pas 65 en wil nog wel een paar jaar mee als het even kan.
Ingezonden door Geert
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Belasting Nederland22 november 2024Thailand belasting vraag: Wanneer moet ik een TIN -nummer aanvragen?
Lezersvraag22 november 2024Developer gezocht voor een mobiele applicatie
Lezersvraag22 november 2024Wat kost een elektrisch doorvoerapparaat in Thailand?
Hier hetzelfde verhaal. Vorig jaar 2 honden verloren op korte termijn.
Onze golden retriever heeft er ruim 4 dagen over gedaan vooraleer zijn kaarsje uit was. Triestig om te zien hoor. Ik vind het persoonlijk ook erg dat men in Thailand geen enkel initiatief neemt om een dier een waardig levenseinde te geven (idem voor de mens trouwens …).
een triest en tevens liefdevol verhaal.
gecondoleerd met het verlies.
een trouw en lief huisdier wordt als een kind van je.
Bij mij betrof het katten. De dierenartsen waar ik al jaren kwam weigerden een waardige dood vanwege ‘Boeddha’ en het slechte karma dat hun deel zou worden. Eindelijk vond ik er een in Nongkhai Stad die klaarblijkelijk geen karma meer nodig had en een spuitje wilde zetten.
Daarna zijn er nog drie katten gestorven maar daar hielp een cobra aan mee. Overigens, mijn buren in het achterafdorp, buren die kleine kinderen hadden, toonden geen enkele moeite cobra’s dood te slaan juist vanwege die kleine kinderen. Ze zullen wel een goedkeurend knikje van Boeddha hebben gehad…
Erik heb je voor mij het adres van die dierenarts?
Dat is redelijk dichtbij vanaf Buengkan.
Hagro, adres en of ie er nog zit, geen idee. Ik ben al 5,5 jaar weer in NL. Het is/was een kleine praktijk aan het oosteinde van Thanon Prajak tegenover een verfwinkel (die je qua kleur niet kunt missen) en de kapper er naast. Maar of ie er nog zit?
Bueng Kan zeg je. Dat is een provinciehoofdstad. Dan zit daar de provinciale veterinaire dienst die (vaak gratis) dierenartsdiensten verricht voor burgers. Ga daar eens vragen.
Een doodzieke hond uit zijn lijden verlossen mag niet. Anderzijds worden honden letterlijk afgeslacht en belanden nadien in de pan. Wat hebben Thai toch een logische manier van denken.
Euthanasie van huisdieren mag niet in Thailand. Als een huisdier oud is en gebrekkig wordt, dan zou euthanasie toch moeten kunnen in een land als Thailand, waar men in het algemeen geen spier vertrekt als het om mensen gaat. In Thailand vallen dagelijks onnodig een enorme hoeveel verkeersdoden, en nog eens extra in periodes rondom Oud/Nieuw en traditioneel opnieuw met Songkran. Interpersoonlijke en -familiale conflicten worden veelvuldig met fataal geweld opgelost, en huiselijk geweld met dodelijke afloop kent ook hoge cijfers. Studentengangs van colleges en universiteiten draaien er hun hand ook niet voor om dodelijk geweld toe te passen. Ziekenhuizen, indien geen geld voorhanden om de rekening te betalen, zien er geen brood in om door te behandelen en sturen de patiënt gewoonweg naar huis sturen om dan maar te sterven. En zo zijn er nog wel meer misstanden te noemen waaruit blijkt dat dood geen issue is. Maar het stoppen van het lijden van een dier, dat mag niet. Ze slaan nog liever een slang dood of schoppen een hond de hoek in, dan dat ze medelijden en medeleven betuigen met een arm beest
Euthanasie is soms nodig, zie checklist: https://ap.lc/qPfUp.
@Erik Kuipers kent in Nongkhai stad een dierenarts die zich wel “humaan” opstelde. Zo zullen er desondanks wel meer zijn, hopelijk. Laten we afspreken dat we desgevraagd elkaar informeren als het nodig blijkt.
@Eline,
De regels zijn een beetje vaag. Wettelijk mag het wel in Thailand, maar veel dierenartsen weigeren het gewoon te doen. Als je het zelf doet is er een grote kans dat het wel illegaal is, maar ook dat is een beetje afhankelijk van hoe je de wet leest. Of je het zelf wilt, kunt, doen hangt denk ik ook van de pakkans af.
Eigenlijk komt de wettekst erop neer dat het doden van dieren alleen mag als de dieren in algemene zin voor consumptie gebruikt worden (zonder de soorten die dat dan zijn te benoemen), als het gedaan wordt om een mensenleven te redden, of als het gedaan wordt om de verspreiding van ziekten te voorkomen. Misschien dat ik nog een reden vergeet….
Arjen
Jammer,
Onze dierenarts doet het gelukkig wel.
Maar er zijn wel mogelijkheden om je dier snel en volkomen pijnloos uit zijn lijden te helpen. Koolmonoxide is veruit het makkelijkst, en absoluut pijnloos. Je dier opsluiten in een kleine ruimte met een aangestoken barbeque is voldoende.
Ik heb onlangs ternauwernood een koolmonoxide vergiftiging overleeft (werd zonder hartslag en ademhaling uit mijn huis gehaald)(en overigens door mijn hond gered, maar dat is een ander verhaal).
En je merkt er helemaal niets van. Het licht gaat gewoon uit. Zonder dat je iets voelt, proeft of ruikt.
Maar ook Argon, en Helium, beiden makkelijk aan te komen, hebben dezelfde werking.
Arjen.
ik ben geboren en getogen in een waterrijke omgeving in Zuid-Holland.
huisdieren werden – indien nodig – vlug, veilig en voordelig uit hun lijden verlost.
voorheen had ik al met mn vriendin over euthanasie voor mensen gesproken.
een onderwerp wat in Thailand zowel voor mensen als voor dieren onbespreekbaar is.
“wachten tot het einde komt” was haar reactie.
naar aanleiding van dit bericht en de reacties, nogmaals gesproken over euthanasie voor dieren.
ook al weet mn vriendin nu, dat we een Nederland een degelijke en goedwerkende euthanasie wetgeving hebben, staat hier Boehda daar ver boven.
als je éénmaal in je leven een langdurig lijden en sterven hebt meegemaakt, ben ik blij dat we in Nederland zelf over ons leven kunnen en mogen beslissen.
Beste Fred, daarin zijn we in Nederland vrij uniek, ik.ging er eigenlijk vanuit dat het in West-Europese landen ongeveer hetzelfde was.
Na een gesprek met een Duitser kwam ik erachter dat het ook daar niet bespreekbaar is,had volgens hem nog te maken met de 2de wereldoorlog.
Mijn vrouw heeft na 17 jaar Nederland andere opvattingen gekregen en bijvoorbeeld euthanasie bespreekt ze nu ook met familie en vrienden, na een goede uitleg zie je ook hier dat er bij sommige mensen best wel begrip is,volgens mij is het gewoon een kwestie van tijd in combinatie met een afname van religie voordat het ook hier een onderwerp is dat op politiek niveau besproken kan worden.
Ik ben trouwens wel heel benieuwd hoe men in België hier tegenaan kijkt.
In België is er een heel behoorlijke euthanasie wetgeving.
Niet van nabij meegemaakt, maar Google is mn vriend
In België is dat sinds 2002 geregeld en toegelaten als aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan
https://www.health.belgium.be/nl/gezondheid/zorg-voor-jezelf/levensbegin-en-einde/euthanasie
Meer bekende personen die daar gebruik van hebben gemaakt zijn o.a.
Schrijver Hugo Claus en atlete Marieke Vervoort
https://www.gva.be/cnt/aid784109
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2019/10/22/rolstoelatlete-marieke-vervoort-40-is-overleden/
In Hua Hin zijn een paar dierenartsen die wel laten inslapen…ik heb al menige kat van ons laten inslapen….
Ze moeten wel zien dat het echt niet meer gaat en niet meer eet.
Geert, zou je zo vriendelijk willen zijn ons te informeren over de ‘juiste middelen’ voor euthanasie zodra je die in huis hebt?
Beste Niek, ik zou je graag willen helpen maar zelfs informatie verstrekken is hier strafbaar volgens een jurist.
Gecondoleerd met het verlies van jullie hond.
Wat fijn dat je de laatste uren bij haar bent geweest en haar vast hebt kunnen houden.
Deze cultuurverschillen zijn soms onaanvaardbaar voor ons, onze beestjes, ze zitten in ons hart.
Dat is hier helaas vaak anders..
16 jaar in haar waarde gelaten door jullie, wat een fijn leven heeft ze gehad.
Respect en Sterkte
José
De officiële doodsoorzaak zal zijn hartstilstand nu echt liegen is dat nooit.
In de praktijk doen ze het echt wel maar officieus, van dicht bij mee gemaakt.
Hond van een bekende ging heel agressief worden na zijn puberteit, niet meer te handhaven.
Lag de vraag voor aan een dierenarts of ik even de kamer uit wilde lopen zodat er een, een op een praatje plaats kon vinden.
Volgende dag was het beestje dood, hartstilstand als overlijdensoorzaak.
Eigen hondje ook die vraag wel eens gehad wilt u een vrij dure behandeling wilde of…………..
Beestje loopt nog gelukkig in de rondte vele jaren later.
En ja wil niemand op ideeën brengen, maar koolmonoxide door middel van zo’n BBQ pot [of meerdere] in een afgesloten ruimte overleven vele levende wezens niet, zoals Arjen al opmerkt.