Pattaya, Nederland en verdere ontwikkelingen van Charly

Het leven van Charly zit gelukkig vol prettige verrassingen (helaas soms ook minder prettige). Tot een aantal jaren geleden had hij nooit durven voorspellen dat hij de rest van mijn leven in Thailand zou gaan doorbrengen. Inmiddels woont hij echter al weer een tijdje in Thailand en de laatste jaren dichtbij Udonthani. Vandaag deel 6 van zijn reeks verhalen. 

Sinds kort wonen Toei en ik in Pattaya Oost. We zijn blij met ons huis. De ruimte in en rondom ons huis, is een oase vergeleken met de condo in Udon. We kunnen nu zelfs koken, in onze compacte keuken.

Natuurlijk vallen er ook best wat dingen tegen. Zo is de weg die aan de achterkant op drie meter van ons huis loopt, absoluut geen rustige weg. Vanaf zes uur in de morgen word je regelmatig opgeschrikt door het verkeer, door de cementwagens en de pick ups, die zich bepaald niet aan de maximum snelheid houden en ons huis voorbij denderen. Een en ander geeft behoorlijk wat lawaai. Dit is toch een punt dat we bij de bezichtiging van het huis hebben onderschat of beter gezegd, totaal niet hebben herkend als een negatief punt.

De afstand naar Pattaya centrum, maar vooral de drukte daar, maakt een gang daar naar toe niet echt uitnodigend, dus gaan we daar niet al te veel heen.

Omdat het huis praktisch geheel gelijk vloers ligt met de tuin, terrassen en carport, is het voor het ongedierte redelijk eenvoudig om ons huis binnen te wandelen. Dus helaas af en toe geconfronteerd met een vette duizendpoot, een kakkerlak en andere, door mij niet te definiëren beesten.

In de dagen die volgen, raken we in een ritme dat prettig voelt. We gaan regelmatig naar de dorpskern voor het doen van wat kleine boodschappen, naar het gezellige koffiehuisje Richmond en naar Aroj, vaak met mijn vriend en zijn vrouw. En dat is heel gezellig. Nog een ander restaurantje leren kennen, ik weet de naam niet meer. Op tien minuten rijden van ons huis. Eigenaar is een Duitser. Zijn keuken is dan ook in belangrijke mate Duits georiënteerd. Gemakkelijk parkeren voor de deur en het eten is goed.

Een maal per week naar Tesco Lotus voor de boodschappen en dan voor de afwisseling af en toe bij MK eten. En zoals al eerder gememoreerd, een aantal malen naar Pattaya centrum.

Tevens naar een leuk tuinfeest geweest bij een vriendin van mijn vriend, Anni genaamd. Anni heeft ook een woning in ons resort, en dus tevens een buitenhuis op een heuveltje, vlakbij Elephant Village. Aan eten en drinken totaal geen gebrek. Het huis en het terras waren gezellig versierd met veel veelkleurige lampjes. Je kent ze wel, zoals wij die gebruiken om onze kerstboom te versieren. Er wordt met enthousiasme gekwetterd, gegeten, gedronken en gedanst. Later op de avond, na “wat” drankjes, wordt ook de nationale Thaise sport, het karaoke zingen, van stal gehaald. Een bijzonder gezellig feestje en een hoop leuke Thaise mensen leren kennen.

Via mijn laptop blijf ik op de hoogte van het nieuws in de wereld, in Nederland en in Thailand. Tevens kan ik sportwedstrijden volgen, internet bankieren en thailandblog volgen. De dagen vliegen voorbij en ons relaxte leventje bevalt me uitstekend.

Mijn visum, dat ik tussentijds al verlengd had bij immigration in Udon, loopt begin april af. Ik moet dus terug vliegen naar Nederland. Ik doe dat eind maart met vlucht KL 876. Ik moet een aantal zaken in Nederland afwikkelen. Ook naar de gemeente om een formulier op te halen, “Bewijs van garantstelling”. Dit invullen en voor legalisatie weer aanbieden aan de gemeente. Met dit formulier kan ik bij de Nederlandse ambassade in Bangkok voor Toei een visum aanvragen voor een vakantie in Nederland. Via Skype hebben Toei en ik dagelijks contact.

Een maand later, eind april, vlieg ik weer terug naar Bangkok. Wederom met KLM maar deze keer, gezien mijn eerdere ervaringen, in de Comfort Economy klasse. Hier inderdaad veel meer beenruimte, maar de stoelen blijven smal. Toei komt mij op het vliegveld afhalen en we gaan met een taxi naar het Asia Hotel in Bangkok.

De volgende dag naar de Nederlandse ambassade om voor Toei een 90 daags visum aan te vragen voor een vakantie in Nederland. Bij de ambassade gaat dat allemaal redelijk soepel. Al met al zijn we daar wel vier uur bezig, vooral met wachten. Uiteindelijk alle papieren ingeleverd en goed bevonden. Niet prettig is dat Toei haar paspoort moet inleveren voor verwerking in Kuala Lumpur. Met als retour adres, ons adres in Pattaya Oost. Zo waar, na ongeveer 10 dagen komt haar paspoort per post terug met visum stempel.

De maanden die volgen, verlopen min of meer identiek aan de maand april, toen we voor het eerst in Pattaya kwamen wonen. Dus regelmatig kleine uitstapjes, zoals naar het koffiehuisje Richmond, het restaurant met de Duitse eigenaar, het dorpscentrum voor de kleinere boodschappen en met onze vriend en vriendin naar Aroj en soms naar Pattaya centrum. Iedere dag besteed ik nu veel tijd aan het leren van de Thaise taal.

Eind juli vliegen we naar Amsterdam en blijven tot eind oktober in Nederland. Toei natuurlijk het een en ander van Nederland laten zien. Zoals het strand en de boulevard van Scheveningen. Hoek van Holland (zowel het strand als de Nieuwe Waterweg om de binnenkomende en uitgaande zeeschepen te zien). Ook Amsterdam met haar bezocht. We doen de bekende rondvaart door de grachten, lopen even door het red light district en op het Rembrandsplein heerlijk op een terrasje gaan zitten en mensen bekijken.

We bezoeken de kortebaan wedstrijd (paarden) in Voorschoten en gaan een paar maal naar Duindigt. We bezoeken ook het casino in Scheveningen. Het centrum van Rijswijk, waar een paar van mijn vrienden wonen, een aantal malen bezocht (de Herenstraat, Tons muziek café) en het winkelcentrum In de Bogaard. Het Thais restaurant Warunee aan de Laan van Meerdervoort in Den Haag heeft onze warme belangstelling en ook halen we vaak Thai take away eten bij Warie in de Weimarstraat. De Haagse markt bevalt Toei erg goed en we gaan daar daarom geregeld naar toe.

Toei vindt de Haagse markt leuk. Het valt haar op dat de marktkramen zo stevig zijn neergezet (bijna net gewone winkels), met een goede bestrating en waterafvoer. Ook het geringe aantal Nederlanders dat op de markt rond loopt valt haar op, dit in schrille tegenstelling tot de ontelbare allochtonen, al dan niet met hoofddoekje.

Voor de tulpenvelden en de Keukenhof zijn we te laat in het jaar in Nederland. Ook gaan we een kleine week naar Zeeland en bezoeken onder anderen de deltawerken. We logeren in Zierikzee bij een vriend van me. Deze vriend heeft ook een Thaise partner, wat het verblijf voor Toei in Zierikzee natuurlijk ook leuker maakt.

Toei vindt Nederland heel schoon, kijkt met verbazing naar de trams in Den Haag en het gedisciplineerde verkeer en vindt met vooral de lanen met bomen die met hun bladeren de laan vrijwel volledig overschaduwen (Lindelaan in Rijswijk) prachtig. Kijkt met verbazing naar de reconstructiewerkzaamheden op de Rijswijkseweg in Rijswijk (herinrichting Rijswijkseweg met vernieuwde trambanen), waar praktisch dag en nacht wordt doorgewerkt, ook als het regent.

Later begrijp ik die verbazing beter, als ik in Thailand zie dat werkzaamheden bij een beetje regen gelijk worden gestopt, en zelfs kleine reconstructiewerken een zee van tijd kosten.

Naar Amsterdam gaan we met de trein. Ook hier ziet Toei wel heel grote verschillen met de treinen in Thailand. Het Thaise eten vindt ze ok en ze is blij dat ik er voor zorg dat ze dat regelmatig kan eten. Van daar ook het regelmatig afhalen bij de Thaise toko in de Weimarstraat.

Ik gebruik deze drie maanden ook om mijn retirement visa O-A te regelen. Daar komt nogal wat papierwerk bij kijken, maar uiteindelijk is me dit toch gelukt voordat we terugvliegen naar Thailand. Na ons drie maanden durend verblijf in Nederland, komen we eind oktober terug in ons gehuurde huis in Pattaya Oost.

Toei en ik zijn volledig aan elkaar gewend geraakt. Onze communicatie, in het Engels, gaat steeds beter. En ik weet dat ik regelmatig moet checken of ze iets echt wel goed heeft begrepen. Ik merkte namelijk dat, als ze zei iets begrepen te hebben, enige tijd later bleek dat ze het helemaal niet begrepen had. Maar zoals gezegd, dat gaat steeds beter en we voelen elkaar ook steeds beter aan, we weten in middels wel wat de een leuk vindt en wat niet en omgekeerd.

Over ons verblijf in Pattaya heb ik niet zo veel nieuws te melden. We wonen daar, gaan regelmatig uit en doen onze boodschappen. Hebben veel contact met mijn vriend en zijn vrouw. Eten regelmatig bij onze Belgische vrienden in Aroj en bij de dames van het “koffiehuisje” vlakbij ons resort. Maar eigenlijk verder geen bijzonderheden te melden.

Toei en ik praten veel met elkaar. Over algemeenheden, wat opvalt in Thailand (en tijdens haar vakantie, wat opvalt in Nederland), over de politieke situatie, het verkeer, de corruptie, de taal, het eten, ons huis, haar kinderen, enz. We praten ook over onze toekomst. Ik maak Toei duidelijk dat ik met haar in Thailand wil blijven wonen. Vandaar ook mijn non-retirement visum O – A, waarmee het gemakkelijker is om hier te blijven wonen. En vandaar ook mijn pogingen om ernst te maken met het leren van de Thaise taal.

Tussen de regels door word me ook wel duidelijk dat Pattaya voor haar niet de hemel op aarde is. Integendeel zelfs. Ze “heeft” niets met Pattaya. En ze mist haar vrienden, vriendinnen in Udon en haar zoon en dochter. Hierover dus op een gegeven moment maar eens een indringend gesprek gevoerd. Ik blijk het goed te hebben opgepikt. Ik denk daar een paar dagen intensief over na. Om nu na vijf maanden wonen in Pattaya alweer te verhuizen trekt me ook niet zo. Zoals je in de eerdere verslagen al zult hebben opgemerkt, ben ik echter een snelle beslisser.

Ik stel daarom, na enkele dagen alle voors en tegens te hebben afgewogen, aan Toei voor om naar Udon te gaan en te kijken of we daar een soortgelijk huis kunnen vinden, zoals we nu in Pattaya hebben. Mijn voorstel wordt enthousiast in ontvangst genomen. Samen gaan we onze trip naar Udon voorbereiden.

Ik selecteer op internet weer een aantal makelaars en huizen vanaf hun website. Ik herinner me nog de slechte ervaringen hiermee van de vorige keer. Maar je moet ergens beginnen.

Ingezonden door Charly