Over een ziektekostenverzekering en ziekenhuis

Ik kan me nog heel vaag herinneren dat mijn amandelen geknipt moesten worden (tonsillectomie), ik was toen een jaar of 4 of 5, ik lag in een ziekenhuis en ik kreeg een grote houten brandweerauto. Dat is mijn enige herinnering aan alles wat met dokters, ziekenhuizen en dat soort narigheid te maken heeft.

En het enige wat ik van de Thaise medische zorg wist is dat ze op een zeer hoog pijl schijnt te staan en ik had niet kunnen vermoeden dat ik er ooit nog eens aan de beurt zou komen. In augustus jongstleden hielp ik mee met een paar bouwlieden die een nieuwe keuken aan ons huis zouden aanbouwen en kreeg last onder in mijn rug. Die pijn straalde uit naar m’n rechterbeen waardoor ik eigenlijk haast niet meer kon lopen. Ach, dat gaat wel weer over denk je dan, de volgende dag was het inderdaad weer weg. Maar zo snel als de pijn verdween zo snel was het ook weer terug maar dan veel erger.

Daar moest ik dan toch maar eens mee naar de dokter en ik kwam terecht bij een orthopedisch chirurg in het (particulier) Ubonrak Ziekenhuis in Ubon Ratchathani. Er werd een MRI-scan gemaakt en wat andere foto’s en de diagnose was duidelijk: Spondylose met Spinal Stenosis. De dokter zei: er is door ouderdomsslijtage een wervel in je ruggengraat aan het wegslippen en we proberen de pijn met medicijnen onder controle te houden maar uiteindelijk moeten de onderste rugwervels worden vastgezet.

Daar sta je dan in een voor mij totaal onbekende wereld van dokters, spreekuren en medicijnen. Ik herinnerde me en passant ook nog dat ik net een maand of twee geleden naar een andere ziektekostenverzekering ben over gestapt. Via AA Insurance in Hua Hin was ik vanaf dat ik in Thailand woonde bij Cigna verzekerd alleen die werd elk jaar duurder en ook met een behoorlijk eigen risico vond ik de prijs wel erg hoog worden en las over de voordelige prijzen van WRLife verzekering. Groot voordeel bij WRLife vond ik ook het feit dat ze niet ieder jaar bij het stijgen van de leeftijd de premie omhoog gooide. Ik heb toen uitvoerig met Wim Fokkema van AA Insurance overlegd en hij heeft de overstap geregeld van Cigna naar WRLife. Hij verstelde er wel bij dat ze nog niet zoveel ervaring hadden met deze verzekering want die was er nog niet zo lang in Thailand. Het viel me wel op dat er vrijwel geen reviews over die verzekering op internet stonden van mensen die er wel echt ervaring mee hadden.

Nou ja, dat zien we dan wel weer, ik heb tenslotte toch nooit wat en halverwege juli ben ik verzekerd en wordt de premie automatisch afgeschreven. Inmiddels is het midden september en is de pijn niet meer te harden en ik kan niet veel meer dan zitten en liggen en de dokter adviseert niet langer te wachten met de operatieve ingreep.

Ik informeer nog even bij AA of alles goed zit met de verzekering en geef het ziekenhuis de bewijzen van verzekering en zij sturen een “offerte” naar de verzekering want WRLife betaald rechtstreeks aan het ziekenhuis uit. Het antwoord kwam heel snel: Nee, we vergoeden niet want deze aandoening bestond al bij deze patiënt voordat hij zich bij ons als verzekerde aanmeldde!

Geen “Geachte Mevrouw/Meneer” en “met Vriendelijke groet”. Als ik wilde dat ze het opnieuw zouden bekijken dan moest ik met bewijs enz,enz. komen. Wat een “horken” dacht ik nog.

Tja, daar sta je dan, het ging toch om ruim 350.000 Baht, maar ja, wees eerlijk, je sluit een verzekering af en je komt gelijk met zo’n claim aanzetten, aan de andere kant: je bent verzekerd of je bent het niet, dus? Ik wist even niet wat ik moest doen. Ik besloot Wim Fokkema van AA Insurance te mailen om te vragen wat hij van de situatie vond. En ik vertelde hem er gelijk bij dat hij die verzekering dan maar net zo goed kon beëindigen.

Eigenlijk tot mijn verbazing: wat Fokkema van AA en WRLife precies met elkaar hebben geregeld weet ik niet maar na heel veel mailtjes over en weer kreeg ik bericht dat ze de ziekenhuis opname toch zouden vergoeden. Dus een dag of wat later werd ik geopereerd en ik mocht 4 dagen later weer naar huis, ongelooflijk zo snel als dat gaat. Maar in de loop van de week ging het niet volgens plan en toen ik 6 dagen later voor controle terug moest komen werd ik direct weer opgenomen. Er was een vervelde wondinfectie ontstaan en de rug moest opnieuw opengemaakt worden. En daar gaan we weer: wat gaat dat kosten en wie gaat dit betalen?

De kordate(!) dame van het ziekenhuis nam met WRLife verzekering contact op en via Bangkok en later het kantoor in Europa werd de zaak geregeld. Alles bij elkaar heeft de hele exercitie zo’n 550.000 Baht gekost. Die heb ik niet zo los slingeren, zeker niet nadat we net een nieuwe keuken hadden gebouwd die 3x over het budget ging en het spaarpotje voor onvoorziene zaken aardig leeg begon te raken. Als je dan verzekerd bent en ze willen niet dan sta je mooi met lege handen. Ik ben blij dat ik én verzekerd ben én verzekerd ben via een betrouwbare Broker.

WRLIfe blijkt dus een gewone (ik denk niet een betere of slechtere) verzekeringsmaatschappij als alle anderen, ze betalen gewoon alleen hadden ze in dit geval even een zetje nodig……

De moraal van dit verhaal? Dat ga ik niet uitleggen

Ingezonden door Pim