Lezersinzending: Ziekenhuisbezoek

Vanuit de richting van Pranburi komend zal je drie ziekenhuizen gelegen aan de Petkasem Road tegen komen als je Hua Hin binnen rijdt , het eerste is het Bangkok hospital, mooi, modern goed verzorgd echter wel behoorlijke prijzig maar van alle comfort voorzien, veel buitenlanders die (verzekerd of niet, de laatste trekken gewoon hun portemonnee) de weg weten te vinden naar dit Hospital.

 
Het tweede hospital dat je aan de Phetkasem Road rijdend in de richting van Cha-am, tegenkomt is het Sant Paolo Hospital. Ook hier vriendelijk en zorgzaam personeel, bijgestaan door een zeer vriendelijke tolk indien nodig, prijzen zijn hier minder hoog dan in het eerder genoemde hospital. Je treft hier een mengeling van Thaise patiënten en van het buitenland afkomstige hier wonenden of echte toeristen.

Het derde hospital ook gelegen aan Phetkasem Road is het Hua Hin Hospital. Een echt Thais ziekenhuis, waar de hoge nieuwbouw, ter vervanging van de huidige oudbouw gestaag vordert. Daar binnenkomend zie je direct dat je als hier buitenlander een overduidelijke minderheid vertegenwoordigd. Ik schat het aantal Thaise bezoekers op iets meer dan 99%.

De reden van dit hoge percentage Thaise bezoekers is gelegen in het feit dat voor deze in Hua Hin wonende groep er een zogenaamde 30 Bath regeling (je zou het haast een volksverzekering noemen) bestaat, die ooit door Thaksin is ingevoerd. Dit zeer laagdrempelige ziekenhuis is, als je het voor het eerst bezoekt een ware stap terug in de tijd, overvol met overal rijen stoelen bezet door zeer rustig hun beurt afwachtende veelal oudere patiënten vaak vergezeld door een of meer familieleden.

De gangen zijn ook nog eens veelvuldig bezet met vooral oude mensen in niet de modernste rolstoelen of die in bed liggen te wachten tot ze aan de beurt zijn. Als farang bestaat de mogelijkheid om tegen betaling van 200 Bath een voorkeurs behandeling te krijgen, die bestaat dat je bij menig afdeling “voor de meute“ behandeld wordt. Vraag blijft of dit eerlijk is? Voor de farang is 200 baht weinig geld, voor de werkende Thai bijna tweederde van zijn dagloon. Voor de niet werkende en van familie afhankelijke Thai een onoverkomelijk bedrag, dus dan is gewoon wachten op je beurt het credo.

Ik bezoek dit Hospital nu zo een twee en half jaar, zeer rommelig, oud en weinig georganiseerd zo lijkt het in iedere geval in aanvang. Ik kan echter zeggen dat ik geen gebruik maak van de 200 baht regeling en dat vroeg aanwezig zijn (in mijn geval om 6 uur daar zijn) voorwaarde is om minder lang te wachten. Vandaag wederom voor de regelmatige controle van mijn zeer beperkt functionerend hart (slechts voor 46% ). Er zaten toen al talloze Thaise patiënten te wachten waarop ik telkenmale verbaasd ben hoe vroeg die mensen dan wel gearriveerd waren en hoe laat die van huis waren gegaan.

Bij het inleveren van het papier waar mijn afspraak op aangegeven was, wat er gecontroleerd moest worden, bleek ik toch een voorkeurs behandeling te krijgen. Reden, omdat ik dit jaar 70 hoop te worden, heb eerbied voor de ouderen. Dat was nieuw voor mij maar mooi meegenomen, dus werd er bij mij snel bloed afgenomen en getransporteerd richting het laboratorium.

Omdat ik sinds gisteravond niets meer mocht drinken en of eten, snel naar de begane grond gegaan om mijn eerste honger te stillen bij de aanwezige stalletjes op het binnenterrein en een heerlijke espresso te verorberen. Na nog wat formaliteiten vervuld te hebben zoals wegen, lengte bepalen en bloeddruk meten, was het wachten geblazen om de behandelend arts gelukkig (telkenmale de zelfde ) te spreken. Ik had nummer 21 en aangezien deze arts zich weinig aantrekt hoeveel patiënten er op hem wachten, zorgvuldigheid naar de patiënt toe, staat bij hem boven aan en was ik na ruim 2 uur aan de beurt. Mijn gegevens lagen op zijn bureau, hij keek streng naar de laboratorium uitslag, mijn medicatie 10 verschillende over de dag in te nemen, doornemend.

 
Na wat heen en weer gepraat kreeg ik te horen dat alle waarden oke waren, maar mijn nierfunctie duidelijk te wensen over liet. Met voedingsadvies, een herhalingsafspraak op zak naar het uitreiken van de medicijnen. Het bloedonderzoek, het bezoek aan de specialist en 3 maanden medicijnen en na het betalen van slechts 1570 baht was het nog even wachten op de medicijn uitreiking. Uiteindelijk konden we om 13.00 uur het ziekenhuis verlaten. Opvallend was het dat het minder druk was in de diverse wachtruimten maar zeker nog niet leeg was.

Wil je een consult of advies en heb je de nodige tijd over, spandeer dan eens een dagje in dit voor mij geweldige ziekenhuis zonder opsmuk.

Ingezonden door Yuundai