Lezersinzending: Ziekenhuisbezoek
Vanuit de richting van Pranburi komend zal je drie ziekenhuizen gelegen aan de Petkasem Road tegen komen als je Hua Hin binnen rijdt , het eerste is het Bangkok hospital, mooi, modern goed verzorgd echter wel behoorlijke prijzig maar van alle comfort voorzien, veel buitenlanders die (verzekerd of niet, de laatste trekken gewoon hun portemonnee) de weg weten te vinden naar dit Hospital.
Het tweede hospital dat je aan de Phetkasem Road rijdend in de richting van Cha-am, tegenkomt is het Sant Paolo Hospital. Ook hier vriendelijk en zorgzaam personeel, bijgestaan door een zeer vriendelijke tolk indien nodig, prijzen zijn hier minder hoog dan in het eerder genoemde hospital. Je treft hier een mengeling van Thaise patiënten en van het buitenland afkomstige hier wonenden of echte toeristen.
Het derde hospital ook gelegen aan Phetkasem Road is het Hua Hin Hospital. Een echt Thais ziekenhuis, waar de hoge nieuwbouw, ter vervanging van de huidige oudbouw gestaag vordert. Daar binnenkomend zie je direct dat je als hier buitenlander een overduidelijke minderheid vertegenwoordigd. Ik schat het aantal Thaise bezoekers op iets meer dan 99%.
De reden van dit hoge percentage Thaise bezoekers is gelegen in het feit dat voor deze in Hua Hin wonende groep er een zogenaamde 30 Bath regeling (je zou het haast een volksverzekering noemen) bestaat, die ooit door Thaksin is ingevoerd. Dit zeer laagdrempelige ziekenhuis is, als je het voor het eerst bezoekt een ware stap terug in de tijd, overvol met overal rijen stoelen bezet door zeer rustig hun beurt afwachtende veelal oudere patiënten vaak vergezeld door een of meer familieleden.
De gangen zijn ook nog eens veelvuldig bezet met vooral oude mensen in niet de modernste rolstoelen of die in bed liggen te wachten tot ze aan de beurt zijn. Als farang bestaat de mogelijkheid om tegen betaling van 200 Bath een voorkeurs behandeling te krijgen, die bestaat dat je bij menig afdeling “voor de meute“ behandeld wordt. Vraag blijft of dit eerlijk is? Voor de farang is 200 baht weinig geld, voor de werkende Thai bijna tweederde van zijn dagloon. Voor de niet werkende en van familie afhankelijke Thai een onoverkomelijk bedrag, dus dan is gewoon wachten op je beurt het credo.
Ik bezoek dit Hospital nu zo een twee en half jaar, zeer rommelig, oud en weinig georganiseerd zo lijkt het in iedere geval in aanvang. Ik kan echter zeggen dat ik geen gebruik maak van de 200 baht regeling en dat vroeg aanwezig zijn (in mijn geval om 6 uur daar zijn) voorwaarde is om minder lang te wachten. Vandaag wederom voor de regelmatige controle van mijn zeer beperkt functionerend hart (slechts voor 46% ). Er zaten toen al talloze Thaise patiënten te wachten waarop ik telkenmale verbaasd ben hoe vroeg die mensen dan wel gearriveerd waren en hoe laat die van huis waren gegaan.
Bij het inleveren van het papier waar mijn afspraak op aangegeven was, wat er gecontroleerd moest worden, bleek ik toch een voorkeurs behandeling te krijgen. Reden, omdat ik dit jaar 70 hoop te worden, heb eerbied voor de ouderen. Dat was nieuw voor mij maar mooi meegenomen, dus werd er bij mij snel bloed afgenomen en getransporteerd richting het laboratorium.
Omdat ik sinds gisteravond niets meer mocht drinken en of eten, snel naar de begane grond gegaan om mijn eerste honger te stillen bij de aanwezige stalletjes op het binnenterrein en een heerlijke espresso te verorberen. Na nog wat formaliteiten vervuld te hebben zoals wegen, lengte bepalen en bloeddruk meten, was het wachten geblazen om de behandelend arts gelukkig (telkenmale de zelfde ) te spreken. Ik had nummer 21 en aangezien deze arts zich weinig aantrekt hoeveel patiënten er op hem wachten, zorgvuldigheid naar de patiënt toe, staat bij hem boven aan en was ik na ruim 2 uur aan de beurt. Mijn gegevens lagen op zijn bureau, hij keek streng naar de laboratorium uitslag, mijn medicatie 10 verschillende over de dag in te nemen, doornemend.
Na wat heen en weer gepraat kreeg ik te horen dat alle waarden oke waren, maar mijn nierfunctie duidelijk te wensen over liet. Met voedingsadvies, een herhalingsafspraak op zak naar het uitreiken van de medicijnen. Het bloedonderzoek, het bezoek aan de specialist en 3 maanden medicijnen en na het betalen van slechts 1570 baht was het nog even wachten op de medicijn uitreiking. Uiteindelijk konden we om 13.00 uur het ziekenhuis verlaten. Opvallend was het dat het minder druk was in de diverse wachtruimten maar zeker nog niet leeg was.
Wil je een consult of advies en heb je de nodige tijd over, spandeer dan eens een dagje in dit voor mij geweldige ziekenhuis zonder opsmuk.
Ingezonden door Yuundai
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Belasting Nederland22 november 2024Thailand belasting vraag: Wanneer moet ik een TIN -nummer aanvragen?
Lezersvraag22 november 2024Developer gezocht voor een mobiele applicatie
Lezersvraag22 november 2024Wat kost een elektrisch doorvoerapparaat in Thailand?
ik zou graag weten hoe het daar met de hygiëne gesteld is. ik ben al in verschillende van deze ziekenhuizen geweest, maar vond het daar nu niet bepaald proper. Dit is voor ons toch een zwaarwegend punt, om een ziekenhuis te kiezen.
De hygiene is net zo goed als in andere ziekenhuizen , alleen is het hier een oud gebouw met makementen , dat bevordert natuurlijk de hygiene niet
Als je van Pranburi komt (nog net voordat je Pranburi verlaat) heb je nog een vierde ziekenhuis: het militair ziekenhuis van de Thanarat Kazerne, waar je ook als buitenlander terecht komt.
Dan nog even een opmerking over “het salaris van een Thai”. Niet iedereen verdient zo weinig. Het salaris van “de Thai” is niet 300 baht per dag. Dat is het minimumloon. Of verdient in Nederland ook iedereen slechts het minimum?
De kosten zijn in ieder geval stukken lager dan in de twee andere in Hua Hin. Een goede vriend van mij had een liesbreuk. Deze moest geopereerd worden. Ik weet niet meer de precieze prijzen, maar ik meen dat het Bangkok Hospital als ook het San Paulo Hospital over de 100.000 Baht vroegen (Bangkok Hospital 135.000 Baht).
In het Hua Hin Hospital betaalde hij (met voorkeursbehandeling en eigen kamer) in totaal 9000 Baht. Had hij een gedeelde kamer, was het slechts 7000 baht geweest. Dat noem ik nog eens enorme verschillen.
Het eigen aandeel dat hij voor de operatie betalen moest, had hij nog niet eens overschreden. Dus zelfs wanneer zijn verzekering in Nederland betaald had, was hij in de andere ziekenhuizen duurder uit.
Ik heb een implantaat laten zetten in het militair hospitaal in Pranburi. Die tand kostte overal rond de 50.000 baht, ik heb er 43000 baht voor betaald en ik mocht het gespreid betalen ook.
Misschien was dat in het Hua Hin hospital goedkoper geweest, maar dat was voor mij, toen mijn tand brak, geen optie, omdat wij in Pranburi wonen en ik daar sneller terecht kon.
Ik kom al bijna 10 jaar regelmatig in het Hua Hin Hospital. Daar heb ik twee maal een liesoperatie gehad en twee staaroperaties. Alles naar wens verlopen zonder complicaties. Om ongeveer om de drie maanden word ik er gecontroleerd op suikerziekte en bloeddruk. Het kost wat extra tijd, maar altijd naar tevredenheid geholpen. De kosten vallen erg mee.
Een ziekenhuis bezoek is emotioneel zeker als dit in Thailand gebeurt.
Vorig jaar ervaring opgedaan in Sirijah hospital in Bangkok. Zelfde beeld met heel veel Thai wachten op hun beurt. De falang deed gewoon mee. Uiteindelijk geholpen aan een netvliesloslating aan mijn linker oog.
De indrukken zijn overweldigend qua hoeveelheid mensen en loketjes, de medische hulp en kennis is echter top als je je westerse vooroordeel laat varen. Hygiene is Ok, personeel weet wat belangrijk is in deze ondanks de vele mensen en een iets oude gebouw. Ik vond dit echt een levenservaring en een hele positieve. Wat is nooit zal vergeten. In NL wordt je echt alleen wakker na de operatie. En dat is best alleen.
In Thailand wordt je niet alleen wakker. Verpleegsters zijn bij je op dat moment en laten je familie en bekende direct erbij. Gezellig ontwaken na een operatie.. vond ik toch heel belangrijk.
Ik heb geen probleem met de Thaise “loso” ziekenhuizen.
Ik ken het Hua Hin Hospital heel goed. In 2016 ben ik daar na een auto-ongeval in kritieke toestand opgenomen. Ik verbleef een paar weken op de Intensiv Care en daarna nog 29 dagen op de verpleegafdeling.
De artsen en het personeel waren geweldig goed.
Daarna heb ik nog een half jaar regelmatig terug moeten komen voor onderzoeken.In het artikel wordt de sfeer uitstekend weergegeven. Heel veel mensen hadden ook heel veel geduld. Ik ben eenmaal mijn geduld verloren. Men kon mijn dossier niet vinden en zonder dat dossier kon ik niet bij de specialist terecht. Ik wist waar mijn dossier was, maar de receptioniste wilde niet luisteren. Ik schaamde mij, dat ik uit mijn slof schoot, maar heb toen een nieuwe afspraak gemaakt.
Ik benadruk, dat ik uitstekend behandeld ben en dat de alles er best netjes uit zag ook de toiletten.
Ik kom regelmatig in het lamphun staatsziekenhuis en vandaag toevallig ook .
Meestal voor prostaat controle , heb er verleden jaar een biopsie onder volledige verdoving laten doen ivm toendertijd kloofjes en later een staaroperatie in januari van dit jaar .
Geweldig personeel .
Dat je meestal lang moet wachten is een feit , soms lijkt het of de halve provincie daar zit met familie en al .
Vandaag moest ik er ook weer eens voor controle zijn .
Om rond tien uur smorgens het afspraakformulier aan de verpleegster gegeven bij de afd desk .
Daarna naar de bloedprik afdeling , weer terug naar de afd desk en gevraagt wanneer ik ongeveer aan de beurt kon zijn bij de Urinoloog arts .
Ze zei kom terug rond halftwee , ben met mijn ega de rest van de tussen tijd wezen winkelen in lamphun .
Terug op tijd en stond na anderhalfuur al weer buiten met medicijnen en al .
Waarom dan de ganze dag blijven rondhangen in het ziekenhuis .
Mijn ega had nog in de vroege morgen vers geplukte mangoos uit onze eigen boomgaard mee genomen voor de dokter en zijn staf .
En de kosten vielen weer mee .
Mij zie je niet meer in een prive ziekenhuis , heb er ervaring mee opgedaan .
En geloof me de hoge kosten gaan niet naar het salaris van het verplegend personeel en ander werkend personeel zoals schoonmakers ed .
Toen ik een paar jaar geleden in een van die prive hospitaals heb gelegen hadden mijn ega en ik vaak snachts met het verplegend personeel op de kamer gesproken , dus zodoende weet ik wel het enige hoe het daar toegaat .
Jan Beute .