Lezersinzending: “Walter, is het daar toch een beetje rustig, waar je woont?”

M’n vraagt mij wel eens: “Walter, is het daar toch een beetje rustig, waar je woont?” Mijn antwoord: “ Welja, ik woon in een doodlopende straat, dus dat scheelt. Zoals overal komen ook hier de straatventers langs. Tussen 6.15 u en 6.30 u zijn de eerste al van de partij. Noodles, groenten, fruit, vlees en vis. Dan heb je nog de ice koffie. Ene met plastieken kopjes en schoteltjes, ene met bezems allerlei en natuurlijk ook nog de Ice cream Nestlé…

Allemaal hebben ze hun eigen muziekje, omroep, belletje of toeter. Dagelijks passeren ze hier. Ook zondags. En zoals ik reeds zei, wij wonen in een doodlopende straat. Dus? Inderdaad. Ze komen nogmaals voorbij. Zo missen we ze zeker niet als we een aankoop willen doen. Nu achter ons huis loopt ook een straat en wanneer de venters de wijk uitrijden, nemen ze dikwijls deze straat zodat we nogmaals (voor de derde!!!) keer mogen aanhoren wat ze te bieden hebben.

Deze taferelen herinneren mij aan m’n kindertijd in Kapellen. Toen kwam de melkboer, de scharesliep en natuurlijk ‘Soep Van Boon’ langs en o ja, af en toe de pastoor. Wat die kwam doen, was mij toen niet even duidelijk. Maar dat was het dan.

Verder zijn er nog de honden. Mijn overbuur had eerst 2 waakhonden. Zij blaffen naar alles wat beweegt en/of voorbijkomt. Sinds kort hebben deze puppy’s en nu zijn ze met 6! Alle dagen een gratis huilconcert.

Achter ons huis woont een landbouwer. Ook hij heeft 2 waakhonden. Deze dieren leven in een hondenhok. Hun leefgebied wordt bepaald door de lengte van hun ketting. Ook hier hetzelfde scenario, zij blaffen naar alles en iedereen die voorbij komt. Als de ene begint, start de andere ook.
Ergens te begrijpen ook, die heeft schrik om z’n job te verliezen en op straat te worden gesmeten als ‘m niet blaft.

Verder heb je ook nog de loslopende honden en katten. Zij scheppen er een hemels genoegen in hun vastgeketende vrienden te komen groeten of uitlachen. De gevolgen raad u al…?

De meeste huizen hier zijn allemaal bewoond. Jammer genoeg staan er ook enkele leeg en in verval. Tientallen duiven hebben zich hier gevestigd. Het is dan ook een roekoekoe concert de ganse dag. Het ergste is dat ze alles nog eens met een dikke laag s****t bevuilen.

Op een 50-tal meter van onze woonst is er een grasplein. Dat wordt voor alle doeleinden gebruikt. Zo ook voor feesten. Met de nodige decibels weet iedereen in de wijk dat er op het plein wat te beleven valt. Maar dat is maar zelden en valt wel mee. Er hangen ook luidsprekers waar regelmatig boodschappen van de gemeente te horen zijn. Uiteraard op de meest onverwachte momenten.

Op maandag én donderdag passeert hier de vuilkar…tussen 5u en 5.30u. Met 3-4 man zijn ze dan. Ook zij zorgen voor de nodige decibels en…stank.
En zoals ik reeds zei, wij wonen in een doodlopende straat…

Maar voor de rest ? Voor de rest is het hier rustig…”

Nu kan ik mij de reacties hier al voorstellen: ‘Ga toch verhuizen !!!” of “Koop oordopjes!!” Nee beste Thailand bloggers, dat doe ik niet. Mijn vrouwtje heeft hier haar droomhuisje gevonden en gekocht.  Haar ouders en broer wonen hier enkele huizen vandaan. Kortom ze is gelukkig hier.

En ik? Ik hou van haar en samen houden wij van onze luidruchtige, doodlopende straat…in Sai Noi, Nonthaburi.

Groetjes aan allen.

Ingezonden door Walter