Lezersinzending: Vermoedelijke Alzheimerpatiënt die niet naar Nederland terug wil (deel 1)
Wij, als kleine groep Nederlanders hier, zouden moeten proberen om elkaar te helpen. Brothers in Arms. Een jaar of 4 a 5 geleden vroeg een kennis, dat ook aan mij en andere personen.
Zijn vriend, een Nederlander, die in hetzelfde resort woont (Sankampaeng) is dementerend. Of wij zijn vriend kunnen helpen, hij heeft problemen met de SVB en is zijn pincode vergeten. Hij vroeg het aan een iedereen, ook aan mij, maar kreeg nul op zijn rekest.
Toen ik alleen met hem was, zag ik aan hem dat hij het echt er moeilijk mee heeft. Hij heeft ook vaak geprobeerd zijn dementerende vriend te helpen, door telefonisch contact op te nemen met de SVB en de bank, maar zij willen alleen met de persoon zelf spreken.
Ik zei tegen hem, ik wil die vriend van jou wel proberen te helpen, maar beloof niets. Ik stel wel voorwaarden. Zo wil al die correspondentie zien en ik leen geen geld uit, want volgens hem is zijn geld bijna op omdat hij niet kan pinnen, maar zijn vriendin heeft nog wel wat.
De documenten hadden gesorteerd moeten zijn, maar het was een puinhoop. Hij vertelde dat zijn vrouw liever heeft dat zijn geld van de bank rechtstreeks naar zijn Thaise bank gaat. Vroeg aan hem, maar wil je dat? Ik wist toen nog niet hoever hij is. Ik zat met hem alleen, die kennis een eindje er vandaan. Zat hem een beetje observeren en dacht hij is nog erger dement dan ik dacht en zit tegen het Alzheimer aan, of heeft het al. Maar ik ben geen arts.
Na de koffie ging zijn vrouw de documenten ophalen. Even vluchtig gelezen en dacht dit doe ik niet zomaar even, moet het meenemen naar huis en thuis goed lezen. De volgende dag thuis heb ik de stukken gelezen. Dacht tevens, waar ben ik aan begonnen?
Als ik het nuchter bekijk is er maar 1 conclusie, hij moet terug naar Nederland, maar volgens die kennis wil hij dat niet. Dan zou het verplicht door de politie moeten gebeuren. Moet ik de ambassade om advies vragen? Daar wil ik toch eerst goed over nadenken.
Kon er ook met niemand hierover praten. Slapeloze nachten gehad, hoe los ik dit op? Wat moet er geregeld worden:
- Dat hij een pincode nodig heeft, zodat hij kan pinnen.
- Hij heeft van SVB 2x een aanmaning gekregen, omdat hij zijn woonsituatie nog niet opgestuurd heeft en het bewijs van leven niet.
- Dat de SVB en zijn pensioenuitkering door hun, rechtstreeks, over gemaakt moet worden naar zijn Thaise bank.
Wordt vervolgd,
Ingezonden door Hans
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Immigratie infobrief22 november 2024TB Immigration Infobrief Nr 056/24: Airport Don Muang – Binnenkomst op Visa exemption
Belasting Nederland22 november 2024Thailand belasting vraag: Wanneer moet ik een TIN -nummer aanvragen?
Lezersvraag22 november 2024Developer gezocht voor een mobiele applicatie
Lezersvraag22 november 2024Wat kost een elektrisch doorvoerapparaat in Thailand?
U kunt zelf waarschijnlijk weinig doen.
Zijn vrouw zou dingen kunnen doen, aangenomen dat hij wettelijk getrouwd is.
Uw probleem is waarschijnlijk, dat u er niet zeker van bent wat zijn vrouw zal doen, als zij het geld direct in handen krijgt.
Op zich is dement zijn in Thailand geen reden om terug te moeten naar Nederland en daar hebt u ook niets over te zeggen.
Daar gaat zijn vrouw over, en mogelijk zijn kinderen, als hij die heeft.
Ik denk dat het beste wat u kunt doen is met hem naar het ziekenhuis te gaan en hem te laten onderzoeken.
Met de verklaring van de arts kunt u misschien met hulp van de ambassade, of direct iets bij het SVB iets voor elkaar krijgen.
Maar toch een vraag: vertrouwt u zijn vrouw, of niet?
Laten we wel wezen, ook in Nederland kun je alleen maar aannemen, dat een vrouw goed voor haar demente man zal zorgen, of omgekeerd.
Bovendien heeft zij een goede reden, om goed voor hem te zorgen, want als hij overlijdt, stopt de geldstroom.
Ik denk dat de Ambassade hierin geen rol speelt, Ruud, en de SVB al helemaal niet.
Om te beginnen heb je n een (indicatie) van een arts nodig.
indicatie is ( bewijs van ziekte)..geestelijk onvermogen voor SVB ed.
Denk nu niet dat het in Nederland wel goed geregeld is.
dementerende die eigenlijk niet meer thuis kunnen wonen laat men gewoon thuis zitten.
Op de Nederlandse tv komen regelmatig spotjes met de vraag …Weet U wat u moet doen als U een verwarde persoon tegen komt op straat ?
Dit zijn kwesties die steeds meer aan de oppervlakte zullen komen want de longstayers – gepensioneerden van destijds worden alsmaar ouder en ouder, dus meer kans op ziektes zoals dementie, maar ook zelfredzaamheid neemt af, of de juiste hulp/begeleiding kan niet worden gevonden. Hulp kan pas goed op gang komen als iemand bereid is er tijd en moeite in te steken. En uiteraard je moet van wanten weten. Er dienen contacten gelegd te worden met instanties, met allerlei organisaties, met autoriteiten en functionarissen. In Thailand zowel als in Nederland. Ook moet je weet hebben van de sociale kaart van beide landen.
Wij hebben voorheen enkele jaren in Korat gewoond en mijn vrouw en ik hebben er destijds kennissen via via geholpen in soortgelijke omstandigheden. Enkele van hen hadden ook een soort van thuishulp/thuiszorg nodig. Mijn vrouw heeft dat weten te organiseren door Thaise (oud)verpleegkundigen/verzorgsters in te zetten. Nog steeds heeft zij het idee om een soort van thuiszorgbureau op te zetten. Ik zelf ben van huis uit medisch maatschappelijk werker (vanaf 2012 met pensioen). Wie weet, misschien doen we het op kleine schaal.
Over de aangekaarte kwestie van Hans doemen er al gauw een groot aantal vragen op:
– zijn beide mensen om wie het gaat wettelijk getrouwd? Kan zij, indien wettelijke echtgenote, zijn zaken te behartigen? Heeft zij kennis en kunde in huis om contact met bv de SVB te leggen? Of moet er aan bewindvoering gedacht worden?
– Heeft hij een pincode nodig van een Thaise bank? Kan hij met zijn vrouw niet meer naar die bank toe? Is die bank genegen iemand naar hen toe te laten komen om de thuissituatie te bezien? Kan zijn vrouw via internetbankieren niet een helpende hand uitsteken?
– Is de Thaise SSO in kennis gesteld van diens situatie vanwege de te ondertekenen levensbewijzen? Is van hun kant om hulp gevraagd?
Ben benieuwd naar deel 2.
Jan ik ga niet discuseren wat jij heb geschreven.
Maar heb wel een heel klein beetje ervaring en wat ik gezien heb,bij mijn eigen familie.
Mijn oudere broer,was thuis,maar was niet te houden,zijn vrouw heeft de poltie gebeld.
Politie is gekomen,deze heeft gebeld met de GGD,die zijn even later gekomen en hebben hem gelijk meegenomen,naar een tehuis.
Ben daar geweest als ik in Nederland bent,vond het een goed verpleegd tehuis.
1 Zuster van mij,hoorde een 1/2 jaar geleden van haar zoon,dat ze nu in een verpleeg tehuis zit,dement viel geregeld zomaar,savonds nog naar een verpleeg tehuis.
Heb zo af en toe contact met hem, volgens hem is het daar TOP.
1.Zuster ook begint van dementie,krijgt nu mantelzorg thuis.
Een andere broer van mij,een paar jaar geleden,kreeg een hersens bloeding,ook naar een verpleeg tehuis,wat ik gezien heb,vind ik het toch TOP in die paar verpleeghuisen.
Hans
U zegt met zoveel woorden, dat mijnheer terug moet naar Nederland.
Wat IK weer niet begrijp: waarom kan de ambassade in Bangkok niet met suggesties, hulp of zelfs een antwoord komen ? Zal niet de enige Nederlands staatsburger “in den vreemde” zijn, die tegen dit soort problemen aanloopt.
Van de ambassade hoef je geen hulp in deze te verwachten. Dat valt niet in hun takenpakket.
Het lijkt me het handigst als zijn vriend een machtigingsformulier tekent voor het regelen van zijn zaken bij de SVB. daarna kan ook het bankrekeningnummer worden gewijzigd.
Dit is de link:
https://www.svb.nl/nl/media/3275NT_tcm15-4768.pdf
Het is natuurlijk het beste om dit soort zaken te regelen als iemand nog voldoende besef heeft van de gevolgen van zijn beslissingen. Een bewindvoerder aanstellen die alles kan regelen. Dat is voor hem nu natuurlijk te laat. Belangrijk is: heeft hij officieel familie? Wellicht kinderen in Nederland? Die zouden een machtiging kunnen aanvragen maar daarvoor is wel een medische verklaring nodig.
Financiële zaken regelen voor iemand met dementie : https://dementie.nl/financiele-zaken-regelen-voor-iemand-met-dementieBeschermingsbewind of onderbewindstelling vraag je voor je naaste aan bij de kantonrechter. Iedere meerderjarige kan bewindvoerder zijn. De kantonrechter zal bij voorkeur kiezen voor iemand die dicht bij je naaste staat (partner, ouder, kind, broer of zus).
https://www.rechtspraak.nl/Uw-Situatie/Bewind : https://www.rechtspraak.nl/Uw-Situatie/Bewind
Wilsonbekwaamheid en financiële beslissingen : https://www.alzheimer-nederland.nl/dementie/wat-moet-ik-regelen/vertegenwoordiging-bij-dementie
https://www.alzheimer-nederland.nl/over-ons/wat-doen-wij/hulp-en-advies/telefoon
Ik kan jullie 1 ding zeggen,hij is niet getrouwd.
Ben nu bezig voor deel 2 in word,om zomin mogelijk taal fouten te maken.
Dit copieren en vanavond nog op te sturen naar Thailandblog
Hans
Hè hè Hans,
Gelukkig dat je het zelf nu ook inziet.
Succes ermee, het leest voor ons ‘n stuk prettiger.
Peer
Hallo Hans,
Ik heb de indruk dat hij in Thailand beter af is – dementie is niet een reden om weg te moeten.
Omdat hij verbaal niet goed functioneert lijkt het me het beste om de SVB een brief te schrijven welke door hem is (mede) ondertekend. Hoofdpunten zijn dan overboeking AOW naar Thaise bankrekening en verzoeken om een nieuw formulier “bewijs van in leven zijn”.
Zijn vrouw zal dan vast wel de AOW opnemen en deels ook voor haar familie aanwenden. Dat is anders vaak ook het geval. Als ze maar goed voor hem zorgt is dat OK, lijkt me.
MVG James
Ik ben het er volkomen mee eens; de man is beter af in Thailand qua levenskwaliteit met de ziekte die hij verder ontwikkelt. Een goede vrind van me is eigenlijk tegen zijn wil, door andere ‘vrienden’ naar Nederland teruggetransporteerd na vele jaren Thailand. Nu zit hij met zijn Alzheimer klachten in een piepklein kamertje in Amsterdam te koekeloeren, zelfs geen toilet op de kamer. Bezoek komt er bijna niet want zijn sociale leven draaide volop in Thailand maar niet in Nederland (meer). Schrijnend. Diep medelijden met de man want met de heldere momenten beseft hij terdege in wat voor eindstation hij geplaatst is. Hij had gewoon nog fijne jaren in Thailand moeten hebben waar best betaalbare zorg te organiseren was geweest.
Misschien wel handig om een soort hulp groep op te richten voor dit soort problemen, kan werken als een soort verzekering waar ieder lid elke maand aan bedragje stort en waarvan je indien nodig hulp kan krijgen.
Geen idee hoe , maar misschien zijn er ideeen.
Deze man kon ook niet meer normaal praten,handtekening ook met moeite.
Hij is echt heel ver,heb ook met de tekst geschreven vermoedelijk Alzheimer.
Op de dag, toen ik het ging regelen,heb ik nog iemand mee genomen.
Heb expres in 2 delen gedaan,om te kijken, hoe de reacties zijn en hoe de mensen hier het zouden regelen.
De mensen hier in Changmai,weten het dat ik het gedaan heb,helaas willen ze er niets van weten.
Deel 2 heb ik gisteravond laat reeds opgestuurd.
Hans