Lezersinzending: Tijdelijk of definitief gedaan?
Men leest regelmatig dat Phuket, Pattaya, Hua Hin en andere toeristische centra zo goed als “dood” zijn, althans qua pubs, bars, restaurantjes, hotelletjes, guest houses, massagesalons, boetieks, en het dus nog jaren zal duren alvorens men het “bruisend” Thailand van weleer terug zal kunnen ervaren (een beeld dat zich blijkbaar in heel Zuidoost manifesteert).
Deze beweringen zijn mij niet echt 100% duidelijk want ik catalogeer twee types, “entertainment instanties ” (om het zo te noemen), namelijk die van de Thai zelf en die van de “Farang-Thai”. Ter verduidelijking ik ga me niet uitspreken over Phuket, Koh Samui, Pattaya en andere plaatsen want het is decennia geleden dat ik daar nog voet aan wal heb gezet. Koh Chang is een ander verhaal, al jaar en dag mijn vaste vakantiebestemming en daarom heb ik een andere visie qua heropleving.
Tot en met mijn laatste trip in maart 2020 waren er op dit eiland, zowel aan als op het strand en in de nabije omgeving, vrij veel barretjes en eetgelegenheden die door lokale Thai zelf werden geëxploiteerd, weliswaar allemaal heel basic maar oh zo charmante- attentvolle- lekkere- en gesoigneerde bediening … voor mij top. Dit typisch Thai, weliswaar uiteraard met een vleugje toerist doelgerichte aanpak, is de reden waarom dat ik steeds naar daar terugkeer, om maar te zwijgen over de prachtige natuur.
Voor de goede orde, hiermee beweer ik niet dat er geen andere plaatsen zijn in Thailand die hetzelfde te bieden hebben, integendeel.
Ik zie hier dus geen enkel probleem met een snelle herneming of verderzetting zoals verleden jaar. De zee, het strand, de oude houten/plastieken tafeltjes en stoelen zijn er mijns inziens nog altijd en ik denk niet dat de vissen geëmigreerd zijn. Hetzelfde geldt voor die op het strand gelegen massage “bedden” die uiteraard niet van Dreamland zijn maar u toch wel laten wegdromen mede door het geluid van de zee en de wind in de palmen .. zalig toch! Het onderling gebabbel en gelach van of met die “masseuses” is nog eens een meerwaarde, althans zo ervaar ik het. Mogelijk is hier een deel van teruggekeerd naar zijn/haar “oorspronkelijke provincie”, dat weet ik niet, maar hoe dan ook wat ik hiermee bedoel is dat hier geen zware investering mee gemoeid is, althans als ik me niet vergis en dus heb ik hier vertrouwen in.
De Farang-Thai entertainment instanties, die ik uiteraard ook bezocht, is een ander verhaal, voor mij koffiedik kijken. Niet dat het mijn beste vrienden zijn maar het jaarlijks weerzien van de lokale Belg, Nederlander, Duitser, Italiaan, Australiër, Engelsman en hun Thaise vrouwen was ook best leuk, al was het om de “wilde” verhalen van wat het afgelopen jaar is gebeurd of ‘tips’ en uiteraard om eens een gastronomische afwisseling qua food en booze.
Hier stel ik me wel de vraag, hebben die het overleefd? Gaan die het overleven, gaan die terug starten, hebben ze de handdoek gegooid? Misschien zijn ze nog wel operationeel … of is dat allemaal voorlopig past history?
Ik herhaal, die vraag stel ik me permanent, wat staat mij daar te wachten als we het geluk hebben eind 2021 begin 2022 terug te kunnen?
Dus aan de Thai-blog sympathisanten die daar op Koh Chang “leven” laat maar weten als u zin heeft.
Ingezonden door Philippe (BE)
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand21 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (195)
Lezersvraag21 december 2024Kun je een bewijs van een Thais adres in het Engels krijgen voor een Belgische bankrekening?
Lezersvraag21 december 2024Hoe kun je als expat in Thailand omgaan met crypto?
Lezersinzending19 december 2024Japanse autoverkopen dalen in Thailand, terwijl Chinese auto’s marktaandeel winnen (lezersinzending)
Niemand die het weet, maar dat Pattaya weer net zoals vanouds gaat bruisen is natuurlijk wel een zekerheidje. Hoezeer Thailand het niet toe wil geven, is deze badplaats en de daarbij horende entertainment industrie natuurlijk heel belangrijk voor Thailand. Het trekt enorm veel toeristen en die maken erg veel geld op. Buiten dat zouden er natuurlijk nog steeds toeristen komen, maar een ander soort en, denk ik, veel minder.
Dus komt het terug? Absoluut. Wanneer? Dat weet niemand, maar halverwege volgend jaar klinkt aannemelijk..
Beter 10.000 touristen die in 21 dagen 100.000 bath spenderen dan 100 welke 10.000.000 spenderen.
Bij de eerste groep hou je meer mensen aan het werk. bij de tweede groep en exclusief clubje.
Laatste kopen wat goud en diamanten. de tweede groep gaat meer evenementen af
De hoofdvraag is, hoe ga je eraan beginnen?
De meeste toeristen weten ook dat bijna al het nachtleven in Thailand uitgestorven is. (Ik reken fine dining ook bij het nachtleven.)
Welke toerist zal dan een vakantie boeken in Thailand? Misschien hier en daar iemand dewelke het nachtleven niet nodig heeft, maar dat zal minimaal zijn. Of een rugzak toerist, maar die brengen bijna niets op voor de Thaise maatschappij. Herinner maar hoe er schande werd gesproken over de “begpeckers”, als rugzaktoerist bedelen in Thailand om je vakantie te betalen.
En dat is hetzelfde probleem voor de eigenaars, of toekomstige eigenaars in de HoReCa. Wanneer er geen klanten/toeristen zijn, waarom terug openen of een zaak overnemen en beginnen?
Natuurlijk, de HoReCa dewelke vroeger en nu leven van langverblijvers zullen blijven bestaan.
Ik ken zo verschillende restaurants of cafe’s in Pattaya, Rayong of Chantaburi dewelke overleven door de vaste klanten, maar deze klanten zijn hoofdzakelijk allemaal langverblijvers.
Bijvoorbeeld het Belgische restaurant “Patricks Steakhouse” in Pattaya of Old Amsterdam op Koh Samet, of Lollipop in Chanthaburi.
Zij hebben ook heel moeilijke tijden maar de “vaste” klanten zullen wel terug gaan.
Maar dit is een minderheid in vergelijking met alle andere restaurants of cafe’s dewelke leefden van toerisme.
En voor de toeristen, zij hebben er meestal niets aan om bijvoorbeeld in Pattaya Belgisch te gaan eten bij Patrick. De meeste toeristen zoeken het veel goedkoper en omdat ze op vakantie zijn proberen ze Thais streetfood.
Of neem Rayong of Pattaya, de laatste lockdown is de doodsteek voor sommige zaken dewelke nog open bleven. Met als gevolg, nog meer “vuile” leegstand of verkommering van panden.
Zelfs als je zaak kon overleven, meer je locatie is tussen verkommerde panden, welke toerist zal 12 Hr in het vliegtuig willen zitten om tussen verkommerde panden rond te wandelen? Het onveiligheidsgevoel is enorm, zeker bij vrouwen.
En wij zijn terug bij het begin.
Wie zal willen investeren om “mogelijke’ toeristen op te vangen?
Geen investeringen in de HoReCa, geen nieuwe toeristen. Geen nieuwe toeristen, geen nieuwe investeringen in de HoReCa. En de cirkel is rond.
Ik heb echt geen idee hoe je deze cirkel kan doorbreken. Of de overheid moet enorme kosten maken, maar dat zie ik niet gebeuren.
Ik zie het dus heel donker in voor een nieuwe restart in Thailand.
Belgische vrienden wisten me ook te informeren:
Veel Vlamingen dewelke vroeger naar Azie op vakantie gingen, hebben nu voor dat geld een klein vakantie huis in Wallonie gekocht De iets meer vermogende, hebben een eigen zwembad laten zetten. (Concreet, gebruiken nu dat geld voor afbetaling van de lening.)
Anderen hebben een vakantie huis/appartement gekocht in Europa.
Velen investeren meer in een vakantie in eigen land/Europa. Geen problemen met visa, verzekeringen, gezondheidskosten en COVID. En de afstand is veel korter, veel goedkoper en nog eens milieu vriendelijker.
En je kan er bijna ieder (verlengd) weekend gebruik van maken.
Ik denk dat wie nu een huis koopt in Wallonië het soort mensen is die helemaal niet te vergelijken zijn met de mensen die jaarlijks of meerdere malen per jaar naar ZO Azië zie Thailand op vakantie gingen. Mensen die tot een goed jaar geleden verre reizen maakten zullen van zo gauw ze de kans krijgen dit zeker weer gaan doen en misschien nog meer als vroeger.
Mensen die houden van verre exotische reizen zul je niet snel kunnen bekoren met een zwembad in hun tuin of een flat op de zeedijk van Blankenberge. Andere ingesteldheid andere verlangens.
Mensen zijn opportunisten, zodra er kansen zijn grijpen ze die aan. Zodra het nachtleven weer open gaat, staan er hordes farangs met geld klaar om iets op te starten dan wel door te starten. Kijk eens hoeveel er verbouwd wordt op dit moment in Pattaya bv…Neen, dat komt wel goed.
Ik neem aan dat je spaargelden hebt.
Ik verkoop je een beer-bar in Pattaya, beach road, voor 5.500.000 THB, gelegen op de verbindingsstraat tussen soi 8 en 7, recht tegenover de ingang van het Sunbeam hotel.
De vorige eigenaar was een Vlaming, en direct achter de bar heb je een wc gelegenheid.
Wanneer kunnen we afspreken dat we de overeenkomst afsluiten?
Als je gelijk hebt, je bent in enkele jaren multi millionair met een minimale investering.
We kunnen afspreken dat je pas betaalt begin 2022.
Aan de ene kant probeert de Thaise regering met sandbox maatregelen, hogere verzekerings eissen en quarantaine kosten het toerisme weer opgang te brengen,terwijl ze aan de andere kant datgene wat veel toeristen zo aantrok met ontbrekende ondersteuning verpieteren en verkommeren laten.
Het is bij alle gedwongen sluitingen en failliete bedrijven haast een grotenwaanzin van deze regering, om toch nog te verwachten, dat toeristen massaal hogere verzekeringskosten en andere verplichtingen zullen accepteren,terwijl van hun toeristische Thailand steeds minder,of haast niets meer is overgebleven.
Ik heb het niet over diegenen die alles aangrijpen om hun Thaise familie nog te zien,maar over die toeristen die nog steeds geloven dat ze buiten cultuur bezichtigingen, hier nog prettig vakantie kunnen houden.
Stijgende armoede in de toeristen sector,gesloten restaurants en barbedrijven etc.,zullen in de nabije toekomst er mogelijk noodgedwongen voor zorgen, dat steeds meer mensen agressief of crimineel proberen hun hoofd nog boven water te houden.
Het probleem met je glas is, dat het altijd leger en leger werd en wordt.
In April 2020 dacht ik dat het glas aan 80 – 75% was. Voor Covid, had je al minder Westerse toeristen dewelke er kwamen voor het nachtleven.
En zoals zo velen, het annuleren van Song Kran 2020 werd aanvaard, omdat in Mei alles terug normaal zou worden. Ik herinner nog, vele werknemers besloten in Pattaya te blijven, zullen het wel overleven tot mei.
Maar Mei werd October. En toen was voor uitbaters of werknemers het glas bijna leeg, Gevolg, alle werknemers dewelke konden, uit noodzaak terug huiswaarts gegaan. En vele gelegenheden gewoon weg, niet gesloten, maar een lege plek bleef achter.
Sommigen konden nog overleven, en nu Aug 2021 de nieuwe lock down, velen glazen kwamen onder de 50%.
De nieuwe lock down, enkel take away, kan de doodsteek zijn.
Ik ken een restaurant op het strand in de provincie Rayong. Eigenaar is een Duitser.
Hij geloofde ook begin van het jaar dat alles terug normaal zou worden, Uitgebreid westers menu, met grote collectie van whisky en cognacs. Wijnen voorzien bij de maaltijd.
Maanden geinvesteerd om te open in Mei 2021.
Moeten uitstellen tot juni 2021.
Dan half juni kunnen openen.
Dikke maand later, geen alcohol verkopen en enkel take-away. Een financiele ramp voor de eigenaar en staf,
Al voor corona liep het toerisme , althans wat barleven betreft , al terug. Er kwamen nog wel veel toeristen ( uit India en China ) , maar die zag je niet in de barretjes. En mede omdat het aantal barcomplexen behoorlijk toenam leek het alsof het minder druk was. Walking Street was de laatste jaren echt een wandel straat. Als je bij een van de Simon barcomplexen aan de bar ging zitten was je vaak de enige. Ja , er liepen voldoende mensen voorbij , maar gedronken werd er niet. Maar als de barretjes weer open mogen en de toeristen komen weer dan laten de dames niet lang op zich wachten.
Nu was het niet alleen in Pattaya dat het kroegleven voor corona terug liep. In Angeles City op de Filipijnen liep het al voor corona nog sterker terug. Ik bezocht Angeles voor het eerst in 2010 en toen was het er nog behoorlijk druk. De laatste keer in 2019 waren er al veel barretjes gesloten.
Of het helemaal gedaan is geloof ik niet, maar het gaat jaren duren voor alles weer bij het oude is. Veel bars en restaurants zijn permanent gesloten en om daar weer nieuwe huurders voor te vinden duurt wel even.
de Thai zijn NIET geïnteresseerd in westerse bar toeristen
wel in de chinezen 1,5 miljard inwoners waarvan NU slechts 7% met een reispas
en in indische toeristen 1,4 miljard inwoners waarvan x% met een reispas
walkingstreet kant zee = worden meer en meer GEMS winkels , restaurants, … geen bar complexen meer, … alleen nog enkele gogo’s die de huur kunnen betalen
het wordt een straat voor de chineze en indische toerist
de westerse bar toerist verdwijnt naar soi buakaaw en omliggende straten
Dank aan iedereen voor de reacties die duidelijk uit het hart komen en waarvan de uitleg van “gezond boeren verstand” getuigt (dus mensen die nuchter nadenken / verstand hebben … U is uiteraard mee).
Ook tof is dat er nergens iets terug te vinden is van “jij weet de klepel niet hangen” wat ik soms lees / zie en soms betreur, deze keer waren alle replieken netjes en respectvol.
Ik denk heren (heb geen enkele vrouwelijke naam kunnen retraceren) dat jullie allemaal gelijk hebben en dat, zoals Berry zegt, veel zal afhangen “hoe de cirkel doorbroken zal worden ?”. Hoe dit zal moeten geschieden weet ik ook niet.
Wel heb ik den indruk dat velen onder ons (in het algemeen, dus de Thailand liefhebbers) nu een beetje rondzwerven zoals bijtjes die hun koningin kwijt zijn en de Thai tot het besef zijn gekomen dat bomen niet tot aan de hemel groeien, maar zoals jullie allen min of meer gezegd hebben “de natuur herstelt zich altijd”.
Nogmaals dank
Ik woon nu al negen jaar met plezier in Thailand. Ik wil hier ook nog lang kunnen blijven.
Maar zou ik hier niet wonen, zou het voorlopig als vakantieland uit den boze zijn. Waarschijnlijk zou ik dan, net als nu, alle plaatsen mijden, waar veel toeristen graag heen gaan.
Echter ik moet er ook bij zeggen, dat ik nooit een typische vakantieganger ben geweest.
Dankzij mijn werk kwam ik op veel plaatsen, maar vakanties vierde ik het liefst thuis.
Pattaya City zal nooit meer hetzelfde worden. Al die leegstaande panden en al die lege condo’s die door particulieren worden verhuurd. Het is een rollende bal: geen (sex) toeristen geen aanbieders van diensten, geen aanbieders van diensten (inclusief de shops) geen toeristen. Probeer maar eens als gewone toerist al die hobbels te nemen en te ervaren, zoals wijzelf, dat het hotel op Koh Samet leeg is. Een ontbijt op een bordje, geen lunch, de bar gesloten en een ruime keuze (2) aan diner. Nee, dat gaat nog wel jaren duren. En dan de risico’s met de omringende landen waar de inentgraad zo laag is. En dan wil Thailand om een deel van de economie te redden, nog eens 500.000 migrant arbeiders toelaten. Hoe al deze mensen te controleren op enig covid variant? Enorme risico’s.
Het is wel duidelijk dat het ondernemersbloed niet in ieders aderen vloeit als ik de reacties zo lees.
Dat de business weer zal draaien als vanouds is niet de vraag maar wel wanneer.
Zodra de situatie het toelaat zullen de bekende toeristen oorden weer gaan draaien als een tierelier en die herstart zal met de snelheid van een wervelwind zijn.
Tal van oude en nieuwe ondernemers staan te trappelen van ongeduld om de business weer op te pakken zodra het weer mag en kan.
En alles zal met de snelheid van een bliksemschicht weer zijn als vanouds.
En natuurlijk zal er hier en daar een wisseling van de wacht zijn, ondernemers die inmiddels vertrokken zijn worden opgevolgd door nieuwe ondernemers die nu al staan te trappelen van ongeduld.
Kijk maar naar die verschrikkelijke tsunami in 2004, ruim 5000 doden, meer dan 8000 gewonden en dan nog ruim 3000 mensen die nooit zijn terug gevonden.
Erg he?
Eén maand later lagen de toeristen weer op het strand te bakken en was het business as usual.
En na een half jaar was er nog nauwelijks iets van te zien en had bijna niemand het er meer over…..(toeristen dan….)
Moderator: Off-topic