Lezersinzending: De prijs van een “democratie” volgens Thais model

Sjaak volgt al voor langere tijd de discussies tussen, hoofdzakelijk, Tino en Chris over de politieke situatie in Thailand. Met veel interesse volg ik ook de reacties hierop. Dit deed me besluiten om mijn mening, voor wat het waard is, over de Thaise politiek eens op schrift te stellen. Dit om een andere visie te laten horen en hopelijk een discussie hierover.

De prijs van een “democratie” volgens Thais model

Wat mij verbaasd in alle discussies hier op Thailandblog, is dat we verwachten dat premier Prayut weer een democratie gaat invoeren. Daar heeft de premier al duidelijk blijk van gegeven dat niet te willen doen naar westers model. Dus waarom zouden we dat van hem verwachten, juist het tegen over gestelde gaat gebeuren en er komt in Thailand een vorm die meer in lijn is met wat in de landen rond Thailand plaatsvindt.

De belangrijkste invloed nu, in Thailand, komt van China

We kunnen de invloed van Europa vergeten, daar zal hij niet naar kijken met een EU zo verdeeld en financieel zo gebonden dat de enige ondersteuning richting Thailand een memo is, waarin verteld word dat een junta niet gewenst is en of er snel verandering mag komen anders ze zullen ze de verhoudingen moeten herzien. Dat is nou niet bepaald aanmoedigend.

Amerika onder de zakenman Trump zal ook geen vinger uitsteken naar Thailand als er geen financiële deal voor Amerika aan vast zit en hoe Thailand geregeerd wordt is voor Amerika altijd al niet interessant geweest. En zolang Amerika nog welkom is in Thailand zal ze niets ondernemen.

Rusland is alleen interessant als je een kleptocratie als regeringsvorm wilt en dat past niet of tenminste niet openlijk bij Thailand.
Het enigste wat Prayut over kan hebben genomen van Poetin is de uitspraak; voor mijn vrienden alles en voor mijn vijanden de wet.

Blijft over China waar premier Xi Jinping duidelijk verklaard heeft dat de Chinese droom is om de wereldleider te worden in de 21ste eeuw. Dit blijkt nu al uit de reusachtige groei van het militair apparaat en met name de marine die in 2030 bijna het dubbele zal zijn van wat Amerika nu heeft varen. En dus de Amerikaanse invloed en macht zeer gaan beperken. Een spel dat nu al gespeeld wordt rond Formosa, de Zuid Chinese Zee en recent Trumps overeenkomst met Noord Korea.En dat allemaal met een land dat een BBP per inwoner heeft wat te vergelijken is met een land als de Dominicaanse Republiek. Dus kortweg gezegd meer geld naar de militairen en niet veel naar de bevolking.

Wat heeft dat te doen met Thailand, zal je denken? En speciaal wat voor invloed heeft dit op de regeringsvorm? Laten we eerst even kijken naar de connecties die Thailand heeft met China en dan vooral de militaire, voor Prayut als oud-generaal niet geheel onbelangrijk. De junta heeft dan ook de militaire banden met China fors aan gehaald na de coup door voertuigen en tanks aan te schaffen, maar ook gezamenlijke oefeningen te houden. Verder is men bezig om een gezamenlijk wapen en onderhoudscentrum voor de regio in Thailand te bouwen om de spulletjes te onderhouden.

De 1ste van de 3 onderzeeërs is al besteld en dit betekend dat we in Sattahip binnen kort een onderhoud en training faciliteit krijgen. Bemand door voornamelijk Chinezen en wat tegelijk een belangrijk steunpunt gaat worden voor de Chinese vloot. Je moet wat over hebben voor een koopje.

Ook zijn er nog steeds onderhandelingen gaande over het kanaal door de Kra landengte, als dat gebeurd onder Chinese leiding en met Chinese financiële steun zal Singapore buitenspel gezet worden en zal China deze handel controleren met als plus dat hun marineschepen 3 dagen minder hoeven te varen om in de Indische oceaan te komen en dat door een door China gecontroleerde route met basissen in Thailand. Dit zal de Thaise economie een geweldige boost geven in de vorm van containeroverslag havens, allen zal Thailand zich wel moeten realiseren dat dit onder Chinees management is.

Verder moeten we kijken hoe China economisch verschillende projecten zoals de opwaardering en uitbreiding van de spoorwegen oppakt in Thailand. Dat geldt ook voor projecten op en rond de Mekong rivier die alle als onderdeel van de Chinese Silk Road beschouwd kunnen worden. Want dit alles valt onder het Chinese belt and road iniative. Wat niet alleen gezien moet worden als een spoorverbinding met Antwerpen, maar als een globaal geheel met havens, transport en management geheel onder Chinese controle en uiteraard dus onder Chinese controle.

Het is voor mij duidelijk en ik denk ook voor de premier, dat de gekozen regeringsvorm zo moet worden, dat China niet gefrustreerd word. Als we de Thaise historie in democratie met een schuin oog in de gaten houden en wat de premier gezegd of al vastgelegd, zien we al vaag wat ontstaan. Zo als het nu lijkt zal de regeringsvorm enigszins op die van Iran lijken, vrije verkiezingen waar iedereen aan kan deelnemen die goedgekeurd is door de raad van Islamitische geestelijken. Deze partijen zullen de lijn, als uit gezet is, op de hoofdlijnen moeten volgen en zullen meerjaren plannen vrijwel unaniem aannemen. De Thai zal “vrije verkiezingen” krijgen met een keuze uit lokale politica die goedgekeurd zijn door de junta.

Als de junta verstandig is zal het kleine kiesdistricten maken en naar Amerikaans model werken met kiesmannen. Want daar kan je mooi grip op houden speciaal als je de verkiezingen ook nog spreidt over meerdere weken. Dan wordt bijsturen wat eenvoudiger als de bevolking toch niet gesnapt heeft dat ze alleen op de voorgedragen personen mogen stemmen.

We hebben dus een democratisch gekozen regering met de monarch als staatshoofd, alles volgens de grondwettelijke regels als op gesteld door de Junta. Waar bij ze er fijntjes bij kunnen vermelden dat ze het beste uit alle regeringsvormen hebben gekozen om Thailand de 21ste eeuw in te leidden.

Dat de Thai zelf er gemiddeld genomen niet op vooruit zal gaan zal wel duidelijk zijn, maar dat geldt ook voor de gemiddelde Chinees. En die wordt geacht zeer tevreden te zijn over zijn regering. Dus premier Prayut zal helemaal voor het “one man, one vote” principe gaan, maar het wel zo uitleggen dat zolang hij de man is en de stem heeft dat alles goed is. En iedereen die het daar niet mee eens is zal wel gecorrigeerd worden in een heropvoedingskamp. Ook daar kan Xi hem wel in adviseren hoe je dat doet op een niet al te opvallende manier. Want ook daar experimenteert Prayut al mee, zie de oproep voor een gesprek op een kazerne voor degenen die wat te luidruchtig kenbaar maakten het niet met hem eens te zijn.

Voor het hier boven beschrevene heb ik veel op vrij toegankelijke websites gezocht en zeer veel info gevonden. Wie meer wil weten over China’s expansiepolitiek raad ik aan eens te zoeken op Captain Fanell docs.house.gov/ Dit is een niet geheel omstreden rapport in Amerika, maar met dit in het achterhoofd en een tijdje kijken hoe China nu wereldpolitiek bedrijft word al wel snel duidelijk dat zeker Thailand als buurland hier mee geconfronteerd word.

Ingezonden door Sjaak P.