Ieder Pasen dwalen mijn gedachten weer af naar Weera (haar eigenlijke naam was Weeraporn), een Thaise vrouw waarmee ik 4 maanden getrouwd ben geweest. Nu hoor ik u denken “wat heeft dat met elkaar te maken”. Deze blog is speciaal bedoeld voor die mannen die, net als ik, in de Thaise droom geloofden.
Ik, een man van 60 jaar oud, drie jaar gescheiden en weer toe aan een nieuwe relatie, ontmoette Weera voor het eerst op Thai Love Link. Een prachtige vrouw van 44 jaar oud uit de Isaan (Sisaket). Goede baan bij één van de “Healtcenters” in Bangkok (Klong Toei). Na zes maanden met haar te hebben “gechat” en “geskypt” stapte ik op 12 december 2010 op het vliegtuig naar Thailand.
Daar stond zij dan, in haar verpleegstersuniform, mij op te wachten bij uitgang 3 (meetingpoint) op Suvarnabhumi Airport. Mijn Weera was, met het knotje in haar donkere haren, het toonbeeld van mijn betere-ik. Wij hadden het al over trouwen gehad en ze had mij informatie gezonden welke documenten ik moest meenemen uit Nederland.
Mijn Weera had een compleet programma van twee hele weken in elkaar geknutseld. De volgende dag al naar de Nederlandse Ambassade voor het ”Certificate of Capacity to Contract Marriage”. Dat was binnen een halve dag voor elkaar. Met dit “Certificate” naar het vertaalbureau tegenover de Ambassade om het te laten vertalen in het Thais. De dag daarop volgend naar “Ministry of Foreign Affairs” in Chang Wattana voor de legalisatie. Ja u raadt het al, binnen 4 dagen getrouwd in de Amphur BangRak, de plek bij uitstek, waar vele “farangs” letterlijk en figuurlijk het (huwelijks) bootje in gaan.
Weera had een huis in een “Mo Baan” in Bangpli. Gekocht voor vier miljoen Thai Baht met een hypotheek voor hetzelfde bedrag met een maandelijkse annuïteit van 28.000 Thai Baht. Ze had een schuld bij de Gouvernement van 600.000 Thai Baht. Aflossing 16.000 Thai Baht per maand, maandelijks in te houden op haar loon. Ze bleek twee dochters te hebben die studeerden aan een “Privaat School” (Scared Heart) in Bangkok. Kosten 20.000 Thai Baht per maand.
Weera had, voor Thaise begrippen, een goede baan. Zij zat bij de overheid in functiegroep 8 met een loon van meer dan 30.000 Thai Baht per maand. U voelt hem al. Haar loon was bij lange na niet voldoende om haar kosten te betalen. Vanuit mijn diepgewortelde liefde en genegenheid voor haar sprong ik bij. Meer dan 1 miljoen Thai Baht in vier maanden. Ik was voor haar niet meer dan een vleesgeworden ATM.
Op vrijdag 22 april 2011 van Weera gescheiden in de Amphur van Samut Prakan. Op 23 april 2011 gedesillusioneerd naar Nederland terug. En op 24 april 2011 eerste Paasdag weer terug in Nederland.
De Matteüs-Passion schalt nu weer door de kerken en het kruis van Jezus wordt weer afgestoft. Telkens eindigt deze vrome mijmering met hetzelfde beeld: hoe kon ik zo’n kl**tzak zijn. Geloof mij, dat is ook een vorm van lijden.
Ingezonden door Ronald
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand23 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (239)
Lezersvraag23 december 2024Heeft iemand ervaring met tijdelijke opschorting bij Dee Money en alternatieve manieren om geld over te maken?
Lezersvraag23 december 2024Wanneer is de vakantie op de Klong Prao School in maart en april?
Lezersvraag23 december 2024Hoe ervaar jij de nieuwe stoelen in de Premium Comfort Class van KLM?
Ronald, je kunt er na elf jaar weer openlijk over schrijven. Schrijf het van je af! En geld, ach, dat is maar stof. Je bent er rijker uitgekomen en hebt een les geleerd om nooit te vergeten.
We gaan allemaal wel een keer voor de bijl zie het als een leermoment of tijd een ezel stoot zich niet 2 keer tegen de zelfde steen
Leuk verhaal.
Van de gekke dat sommige mensen zich zo diep in de schulden kunnen steken.
Soms bidden ze voor de boedha om geluk of om de loterij te winnen.
Maar sommige proberen hun geluk dan op een minder humane manier via datingsites.
Vrolijk pasen.
Jos
Ik vind het trouwens wel vreemd dat ze op de luchthaven stond in een verpleegstersuniform.
Het zou me niks verbazen dat er een en ander in scene is gezet.
Als ze zo diep in de schulden zit dan kun je de kinderen ook niet naar een private school sturen.
Ging ze wel echt werken of ging ze dagelijks naar een kaart/gok bijeenkomst ?
Groet
Jos
Wow… helaas geen uitzondering wat er in dit verhaal gebeurde…ik kan me gelukkig prijzen dat mijn vrouw een gelukkig leven met mij veel meer waardeert dan een leven in rijkdom.
Beste Ronald,
Wat een oprecht verhaal en dat je dit zo op de blog zet, ik vind dit van een grote moed en oprechtheid spreken.
Ik denk ook naast alle succes verhalen op dit blog ( misschien een beetje cynisch bedoeld) dat er veel meer heren rond lopen met ongeveer de zelfde ervaringen, dat jij ons hier deelgenoot van maak spreekt van een grote klasse.
Veel succes en al het goede gewenst
Bert
Ps ik kan er een beetje over mee praten
Ronald,
Een eerlijk en oprecht gedeeld verhaal.
Goed dat je open bent en mensen ook attent maakt op eventuele minder aantrekkelijke kanten van een Thaise relatie.
Ik heb in mijn 42 jaar Thailand ervaring en 37 jaar getrouwd , gezien dat de meerderheid van de westerse mannen , vaak na een tweede of derde relatie, de juiste vonden.
Bij mij pas na de 6e.
En wat betreft je 1 miljoen baht die je onnodig besteed hebt, zit je ergens in de middenmoot lijkt me.
Ook mijn waardering voor Thailand blog dat men ook , naast de succes verhalen ook de minder positieve verhalen eens publiceert.
Ik denk dat degene met een zwarte bril , soms toch het voordeel hebben tot degene zonder bril.
Ronald ,
Toch nog veel succes gewenst in de liefde in de komende jaren.
Zoals ik reeds zei voordien zijn vele van de zwarte bril dragers diegene die geen realistische doelen hadden toen ze hier toekwamen.
Of wat denk je.
Na 6 maand chatten op de luchthaven toekomen met alle huwelijkspapieren klaar om te trouwen. Hadden elkaar zelfs nog niet ontmoet in werkelijkheid heb ik begrepen. Toch binnen de 4 dagen getrouwd.
Allemaal realistische doelstellingen natuurlijk ….
Beter dan geen bril of tensminste toch een realistische bril op zetten….
Ik hoop natuurlijk dat Ronald op een dag nog zijn geluk zal vinden. En dat kan nog best in Thailand. Waarom niet?
Alleen misschien de volgende keer minder haastig en wat rustiger handelen.
Zo komen er misschien dingen boven na enkel dagen, weken of maanden die je niet verwacht had of die je anders had voorgesteld.
Is dat dan een garantie dat het dan wel zal lukken.
Neen, natuurlijk niet.
Een garantie voor een realtie kan je nooit geven. Niet achter 4 dagen, niet achter 6 maanden en ook niet achter 5, 10, 20 of 30 jaar.
Maar impulsief handelen is nooit goed.
Neem je tijd en misschien ziet de volgende Pasen er heel anders uit.
Ik wens het je van harte.
Amare et sapere vix deo conceditur
Beste Ronald,
Vraag jezelf nooit af waarom jij de klootzak bent. Dat is namelijk degene die je in een fata morgana heeft doen geloven. Internetliefde is een hele gevaarlijke vorm van liefde en in het Thaise slangennest van belangen is het helemaal oppassen. Ondanks alarmbellen kan dat voor iedereen anders opgevat worden en de uitkomst is onbekend.
Ze heette Weeraporn. วีระพร in het Thaise schrift. Een mooie naam! Weera betekent ‘dapper’ en porn ‘gezegend’. ‘Gezegend met Dapperheid’. Nomen Est omen.
Beste Jos K,
Als wij alles zouden weten van te voren, wat zou het leven toch eenvoudig zijn
En ja met de gestelde speculaties dat heeft geen zin.
Nogmaals Ik hoop dat Ronald en een ieder al het goeds mag krijgen
Groet Bert
Vroeg trouwen, later trouwen…. Waarom trouwen als je ook risicoloos kan samenwonen, latten, jaren de kat uit de boom kan kijken. Zo ouderwets…mensen we leven in 2022! Houden van kan ook zonder huwelijks-papiertje. Dat papiertje is geen garantie en kost later mogelijk veel geld als houden van tijdelijk of fake blijkt te zijn….