Lezersinzending: Ouderenzorg in Thailand
(NikomMaelao Production / Shutterstock.com)
Vandaag las ik in een klein bericht op pagina 3 van Bangkok Post, dat de Thai Health Promotion Foundation heeft vastgesteld dat de meerderheid (96.9%) van de senioren onder de 69 jaar geen zorg van anderen nodig had en dat 2% van de ouderen van 80 jaar en ouder wel afhankelijk is van hulp van buitenaf.
Er wordt gewaarschuwd voor een sterk toenemende vergrijzing in Thailand, dus zou je verwachten dat er een pleidooi zal volgen voor meer woonzorgcentra en verpleegtehuizen, waar nu al een ernstig tekort aan is. Maar nee hoor, eigen schuld dikke bult, immers er wordt gesteld dat “95% of elder Thai citizens suffer from non-communicable diseases caused by lifestyle choices during their productive working years” (de vertaling laat ik aan de lezer over).
Bovendien, zo gaat de deskundige verder, deed de helft van die ouderen geen jaarlijkse gezondheidscheck, waarmee die groep gezondheidsproblemen later had kunnen voorkomen.
Deze verklaringen werden gedaan op de ‘Nationale dag van de ouderen’, waarvan ik buiten dit kleine berichtje verder niets heb gemerkt.
Kortom, ook voor de toekomst worden de ouderen in Thailand aan hun lot overgelaten.
Ingezonden door Niek Jansen
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending23 december 2024De linkse oudere jongere voelt zich prima in Thailand (lezersinzending)
Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 230/24: Affidavit en TM30
Visum Kort Verblijf23 december 2024Schengenvisum vraag: Checklist Schengenvisum en reden om terug te keren- Visumvraag23 december 2024Thailand Visa vraag Nr 229/24: Wat met de 800.000 Baht als je niet in Thailand bent?
Ouderenzorg kost geld en veel meer valt er inhoudelijk niet over te zeggen. Echter sommigen en zeker geen mensen uit een achterstandswijk in Nederland, spreken soms van “Dor Hout”. In het bedrijfsleven , waar ik bijna 40 jaar werkzaam was, hoorde ik sommige “blaffertjes”, die uitdrukkig ook wel eens bezigen, daar bedoelde men de oudere werknemer mee, die hun persoonlijke vooruitgang in de weg zat.
Dat is duidelijke taal en het verbaast mij niets. De mens moet zich ontwikkelen en niet afhankelijk zijn van een overheid en dat komt er op neer dat je als familie je krachten moet bundelen en niet als vrije individu.
Ouders, kinderen en kleinkinderen die in een huis samen wonen klinkt raar maar dat is het niet. Gooi alle inkomens bij elkaar en je kan een leuk stulpje kopen maar het NL probleem is dat de persoonlijke vrijheid beperkt wordt. De bemiddelde Thai zien dat anders en is het stukken goedkoper dan de NL weg en dan heb je ook nog twee werksters tegen een normaal loon.
Individualisme maakt het leven kwetsbaarder en toch gaan velen er voor…
In tijden van toenemende individualisering vanwege financiële onafhankelijkheid en lossere familiebanden gaat het juist de andere kant uit namelijk men leeft meer alleen en is voor de zorg afhankelijk van de overheid welke zorg zou moeten aanbieden in de vorm van zorgcentra, huizen voor ouderen en woonbegeleiding bij mensen thuis welke graag thuis blijven wonen. Familiebanden worden in Thailand net als in alle landen welke zich verder ontwikkelen meer losgelaten want immers men leeft vaak in een andere plaats en niet meer bij elkaar in het dorp, men heeft genoeg financiële middelen waardoor een eigen woonplek betaald kan worden en niet noodgedwongen bij familie moet inwonen wat vaak spanningen en ongemak meebrengt als je als volwassenen samenleeft en niet je eigen plek hebt. Individualisme maakt het leven niet kwetsbaarder want de overgrote meerderheid kan het zonder hulp af, en je kunt je afvragen of de hulp van familie welke bij elkaar wonen juist optimaal is want verwaarlozing ondanks bij elkaar wonen of zich als oudere niet gewenst voelen komen ook veel voor, om maar eens iets aan te stippen.
Dat er weinig verpleeg en rusthuizen zijn in Thailand,en die als ze er überhaupt genoeg waren,ook nog onbetaalbaar zijn voor de meeste Thai familie’s, mag zeker een waarheid hebben.
Alleen dat ouderen in Thailand aan hun lot overgelaten worden,mag dan hoogstens van de overheids zijde het geval zijn.
De ouderen zorg in de familie,en de omgang met ouderen door jongemensen,is een geheel andere als in de rijke westerse industrielanden.
Veel mensen in het (rijke) westen, die beiden de kost verdienen, betalen liever een kinderopvang , kindermeisje etc. of degraderen een kind als een soort sleutelkind,dat na schooltijd zolang alleen wachten moet tot een van de beide ouders weer tijd heeft.
De oudere generatie,die deze opvang vaak met liefde zouden doen,worden het liefste zo snel mogelijk afgeschoven in een bejaardenhuis.
Men wil immers vrij zijn,en daar past vaak niet meer als 1x per maand de ouderen bezoeken, niet altijd bij.
In Thailand wonen veel ouderen direct in huis,of tenminste op het grondstuk van deze jongeren,zodat ze dagelijks met veel respect begroet of verzorgt worden.
Midden vorige eeuw zag je dit in Nederland/Europa,toegegeven financieel gedwongen, ook nog meer.
Later toen velen, steeds meer financieel onafhankelijk werden,wilde iedereen zijn vrijheid,men laat andere de ouders en de kinderen verzorgen,en schelden nu vaak dat dit systeem ook steeds onbetaalbaarder aan het worden is.555
Die onvertaalde phrase in je betoog is tekenend!!
Ook voor de Nederlander, die ondanks z’n ongezonde leef/vreet/drink-wijze, het toch héél gewoon vindt dat hij aanspraak kan ‘eisen’ op onze gezondheidszorg!
De Thai, die zo geleefd heeft, gaat naar ‘n 30-bath-hospitaal!!
Dát moet in Nederland ook ingevoerd worden, op minder barbaarse wijze.
Want we zijn O zo ‘beschaafd’?
Voor onverzekerden en mensen zonder pensioen, de meerderheid van de Thaise bevolking dus, bedraagt de AOW in Thailand ongeveer €50 evenals de invaliditeitsuitkering; lang leve de participatiemaatschappij.
Verpleeg- en bejaardentehuizen zijn voor de grote meerderheid van de Thaise bevolking onbetaalbaar.
Er zit dan niets anders op te hopen dat je kinderen, buren of vrienden hebt, waarmee je een goede relatie hebt en die ook nog de tijd en geld hebben en in je nabijheid wonen om je te kunnen helpen als je hulpbehoevend bent.
Echter naar de omstandigheden van al die andere oudere hulpbehoevenden, die die hulp niet kunnen krijgen, wordt geen onderzoek gedaan.
Ik ben er zeker van dat we zouden schrikken van de gevolgen van de hardvochtige en ongeïnteresseerde Thaise overheid en politiek, wanneer wel onderzoekresultaten zouden bekend worden en over hoeveel ouderen het dan gaat.
50 euro? 600 baht per maand, vanaf 60 jaar, oplopend tot 1000 baht voor 90-plussers..,,,
Is het zo weinig? Dat is dus eigenlijk niets. Schandalig!
Ouderen wonen voor 90% in een huis van de familie eventueel samen met de kinderen.
Men betaalt geen huur en vaste lasten
de regering geeft 25 kg rijst per maand en 5 liter zonnebloemolie en winters een extra deken.
Meestal eten met de kinderen .
De oudere heeft het sociaal gezien ik Thailand stukken beter dan in nederland
De verwachting hebben dat voor ouderen door voortschrijdende vergrijzing allerlei voorzieningen moeten worden opgeworpen van overheidswege is geen juiste gedachte. Een overheidstaak als deze hoort bij westerse landen vanwege hun principe een verzorgingsstaat te willen zijn. Kijk naar de verschillen ervan in de diverse landen als BE/NL/DE, over FR/SP en IT maar niet te spreken. TH ken geen infrastructuur die verzorging garandeert van wieg tot graf. Nooit geweest, nooit gehad, nooit gepropageerd. De ouderen van TH gaan opgevangen worden door familieverbanden, en door private initiatieven. Van dit laatste zijn ook op Thailandblog vaker voorbeelden verschenen.
Die verzorging van de wieg tot het graf bestaat in zekere zin ook in Thailand maar dan voor bepaaldse sectoren zoals voor mensen die werken in het leger, bij de staat, in financiële instellingen, bij de politie edm. I
Dat is niet juist. De westerse verzorgingsstaat is/was gebaseerd op solidariteit. Dat wat jij bedoelt is op grond van financiële opportuniteit, welke voorbehouden is aan bepaalde groepen/beroepen.
De vaak of haast ontbrekende Thaise overheidsvoorzieningen voor ouderen, zorgen er voor dat ouderen in Thailand vaak aangewezen zijn op lichamelijke en financiële verzorging door hun eigen familie.
Velen die bij ons klagen over een AOW of een pensioen,zouden bij allerhande sociale hulp die ook nog vaak geboden wordt voor een ouderdomsgerechte woonmogelijkheid,etc. eens moeten kijken na hun lotgenoten in Thailand.
Onze veel hogere levensstandard en levenswensen,hebben er voor gezorgd,dat velen voor de verzorging van onze eigen ouders geen tijd meer hebben,zodat eigenlijk vreemden voor hun moeten zorgen.
Zelfs voor de verzorging van onze eigen kroos, hebben velen geen tijd meer omdat we voor het bijbehouden van onze levensstandard denken alles nodig te hebben.
Natuurlijk nemen we,of misschien ook wel haast gedwongen,ieder offer wat nodig is voor dit leventje graag in koop,en verliezen steeds meer de eindrekening uit het oog.
De eindrekening beinhoudt vaak, de steeds stijgende kosten van de verzorging van onze eigen ouders en kinderen,en het intermenselijke verlies aan omgang die wij met dezen nog hebben.
Bovendien vinden we zelfs onder de mensen die deze verzorgingstaak van ons hebben afgenomen,steeds meer mensen die deze taak ook niet meer verrichten willen,zodat we deze nu zelfs vaak gedwongen uit de ontwikkelingslanden laten komen.
Toegegeven in Thailand zou men financieel en rondom het huis voor ouderen en familie iets veranderen moeten, maar zou het dan op den duur niet veel beter kunnen zijn als onze wedijver naar steeds meer, wat nu qua prijs reeds steeds meer onbetaalbaar aan het worden is?
Nogmaals zijn we met een systeem,waar velen geen tijd meer voor hun eigen ouders en kinderen hebben, niet helemaal op een verkeerde weg??
Dit is het voordeel van heel wat farang veelal gehuwd zijnde met een jongere Thaise vrouw. Als we geluk hebben dan zullen we op onze stokoude dag verzorgd worden door onze eigen vrouw. Al is het maar voor onze centen. Maar dat laatste deert me niet 😉
De individualisering is een wereldwijd fenomeen. Ook in Thailand zie je dit gebeuren. De kinderen die elders gaan wonen en werken, en die dus minder snel de optie of wens hebben bejaarde ouders in huis te nemen. Verzorgingstehuizen kunnen daar voor een deel een oplossing bieden. Maar net zoals in Nederland zal daar slechts een zeer beperkt aantal oudjes terecht kunnen: alleen zij die echt hulpbehoevend zijn (in Nederland woont ook maar een klein percentage in een tehuis, het overgrote deel van de mensen woont thuis in combinatie met ondersteunende zorg. “Bejaarden wegstoppen en sporadisch bezoeken” is echt kolder). Met die trends in het achterhoofd zou het fijn zijn als Thailand ook meer naar een fatsoenlijke verzorgingstaat met al betere sociale vangnetten groeit. Hoe en wat precies moet de bevolking uiteraard democratisch beslissen. Maar ieder weldenkend mens gunt zijn medemens een goede oude dag.