Lezersinzending: Enkeltje Bangkok – Amsterdam voor een veertienjarige Thai in 12 horden

Eind 2020 is mijn vriendin naar Nederland gekomen. Het plan was om op termijn haar nu 14-jarige zoon te laten overkomen om hier te studeren. Hij woont bij zijn grootouders en moeder en zoon hebben dagelijks video-contact. Terwijl hij in Thailand zijn middelbare school doorloopt, kan zij hier de inburgeringsexamens doen. Ze heeft inmiddels een baan als sushi chef en er sluipen steeds meer Nederlandse woordjes in onze Engelstalige gesprekken.

In Thailand gaat het helaas allemaal wat minder voorspoedig. Opa en oma gaan qua gezondheid niet zo lekker en het thuisonderwijs in het kader van de Covid-maatregelen is verre van ideaal. Online lessen wordt centraal gegeven, er is geen direct contact meer met docenten en klasgenoten en in de straat lopen af en toe de spanningen hoog op. De huiswerkdiscipline laat door dit alles te wensen over. Van één-na-beste van de klas naar nummer 8 zakken (van de 40…) wordt als alarmerend gezien en we bekijken de mogelijkheid om zoonlief eerder deze kant op te laten komen.

Horde 1. IND website

Een MVV in het kader van gezinshereniging is enkel mogelijk als de aanvrager (in dit geval de moeder) minimaal 1 jaar met een geldige verblijfsvergunning in Nederland woont. Dit betekent dat haar zoon nog een jaar in Thailand moet blijven en hier niet in september 2021, maar pas een jaar later aan het schooljaar kan beginnen.

Een duidelijke regel, ware het niet dat op de IND site het tegenovergestelde staat: de partner (ik dus) van de aanvrager (mijn vriendin) moet minimaal een jaar in Nederland wonen. Verwarring alom, ook bij de IND. Nadat ik van drie medewerkers drie keer een verschillende uitleg heb gekregen ga ik maar op mijn eigen gezonde verstand af: ze bedoelen vast dat de moeder hier minimaal een jaar moet wonen.

Horde 2. MVV aanvraag

Ik heb de IND in eerdere gesprekken als een dienst leren kennen waar de medewerkers hulpvaardig zijn en niet enkel star regeltjes uitvoeren. Het gaat immers om mensen. We besluiten de aanvraag voor de MVV te doen, ook al voldoen we niet aan de 1-jaar-eis. De schoolachterstand, het jaar vertraging en de gezondheidstoestand van de grootouders lijken ons voldoende urgentie. Ik schrijf een brief met toelichting en wil deze meesturen met de aanvraag. In het online formulier waarin alle documenten moeten worden bijgevoegd is geen ruimte voor een toelichting. Dan maar een aantal documenten in één pdf samenvoegen en een opengebleven upload-vakje gebruiken om de brief mee te sturen. Op hoop van zegen.

Horde 3. Naamswijzigingen

Het lijkt een traditie te zijn in Thailand om zo af en toe je naam officieel te veranderen. Na een ingrijpende levensgebeurtenis, of gewoon zomaar, worden voor- en/of achternaam veranderd en dat levert een heel spoor aan naamswijzigingscertificaten op. Voor een MVV aanvraag moeten die allemaal vertaald én gestempeld worden op zowel de Thaise als de Nederlandse ambassade. Kassa!

Door een foutje aan onze kant ontbrak in de aanvraag het schakeltje tussen de achternaam van zoonlief op de geboorteakte en de naam van de moeder op het moment van geboorte. Het leverde een telefoontje van de behandelaar bij de IND op. Normaal gesproken krijg je die niet aan de lijn, maar in dit geval was het een uitkomst. Het gaf mij de gelegenheid de zaak nog eens te bepleiten en extra toe te lichten. Of het heeft geholpen weet ik niet maar…de aanvraag werd na twee maanden in behandeling te zijn geweest goedgekeurd!

Horde 4. Paspoort geldigheid

Het paspoort van de jonge avonturier verloopt begin 2022. Wel zo handig om eerst een nieuwe aan te vragen met een geldigheidsduur van 10 jaar, zodat de ambassade daarin de MVV sticker kan plakken. Helaas, voor de aanvraag van een paspoort voor een minderjarige moet de moeder ter plaatse tekenen. Dat is vanuit Nederland en met scherpe quarantaine regels nog niet zo eenvoudig.

Maar gelukkig hoeft het paspoort maar 6 maanden geldig te zijn voor het krijgen van de MVV sticker, dus dan maar in het oude paspoort stickeren en bij aankomst in Nederland snel naar de Thaise ambassade om hier een nieuwe aan te vragen. En dan maar hopen dat de natuurlijke vader niet hoeft te komen opdraven…

Horde 5. Nederlandse ambassade in Bangkok

Eigenlijk geen echte horde deze stap, enkel vertraging. In verband met Covid-19 is de bezetting op de Nederlandse ambassade in Bangkok minder dan gebruikelijk. Daardoor duurt het wat langer voordat de afspraak gemaakt kan worden om het paspoort af te geven. De eerstvolgende mogelijkheid is ruim drie weken later. Daarna is het een kwestie van familieleden charteren om vanuit woonplaats Nakhon Nayok naar Bangkok te rijden om zoonlief hoogstpersoonlijk zijn paspoort en biometrie te laten afgeven.

Anderhalve week later wordt het paspoort, voorzien van MVV sticker, keurig per post afgeleverd. Tijd om de vliegreis te boeken.

Horde 6. Unaccompanied Minor Service

Heen-en-weer vliegen van Nederland naar Thailand om hem op te halen is niet te doen. Mijn vriendin kan niet zomaar een maand vrij nemen en door de lange quarantainetijd in Thailand is dat voor een familiebezoek toch wel een minimale vereiste. Een veertienjarige alleen laten vliegen willen we niet en mag bij de meeste luchtvaartmaatschappijen ook niet.

Gelukkig biedt KLM uitkomst met de unaccompanied minor service: betaal €150 extra en een hostess vangt de jonge reiziger op bij vertrek, loodst hem door alle formaliteiten op het vliegveld en levert hem over aan de cabin crew. Bij aankomst wordt hij opgewacht bij het vliegtuig, door alle hoepeltjes op Schiphol geleid en overhandigd aan de wachtende ouder. Klinkt ideaal. Boeken maar.

Horde 6. KLM

Online boeken van deze additionele service blijkt niet te gaan, maar telefonisch word ik – na letterlijk vijf kwartier in de wacht hangen- uiterst joviaal te woord gestaan. De ticket wordt geboekt, de service toegevoegd en nog voor ik goed en wel heb opgehangen zit de betaallink al in de e-mail. Direct overgemaakt en de familietaxi weer geregeld om hem 6 dagen later op Suvarnabhumi Airport over te dragen aan een medewerker van KLM.

De volgende dag volgt er nog een e-mail van KLM met alle vluchtgegevens. Onderaan staat in kleine lettertjes het verzoek om binnen 24 uur te bellen met de klantenservice want ‘er is een probleem’. Je zou er bijna overheen lezen. Direct gebeld en na een uur en 46 minuten in de wacht te hebben gehangen wordt de verbinding verbroken. Op Whatsapp en Facebook Messenger wordt niet gereageerd. Op e-mail ook niet. En opnieuw bellen werkt ook niet, de verbinding wordt wegens ‘te druk wegens Covid-19’ nu al direct verbroken.

Dat met dat virus speelt ook pas bijna anderhalf jaar, dus dat je niet de tijd hebt gehad je call center op te schalen… ach nee, laat ik me daar niet druk over maken nu. Er moet iemand deze kant op komen, want eind augustus is de toelatingstest voor de schakelklas en begin september begint het schooljaar!

Horde 7. Thai government restrictions? Dacht het niet.

Ik bel nog eens en kies nu níet voor ‘spreekt u Nederlands’ maar voor de Engelstalige afslag in het menu. Zowaar, na 25 minuten wordt er opgenomen. Lang verhaal in het kort: de Thaise ambassade heeft een verbod uitgevaardigd op het reizen van minderjarigen met mensen die niet de officiële ouders zijn. En dus vraagt KLM mij de ticket te annuleren.

Pardon? Ik laat mijn verbazing merken en de medewerkster zet me in de wacht. Daarna is het verhaal dat de Thaise overheid restricties heeft ingesteld op het reizen van minderjarigen. En voor meer informatie moet ik maar naar de Nederlandse ambassade bellen. Als ik aangeef dat dat me onlogisch lijkt krijg ik het advies om de Thaise ambassade dan maar te bellen. Of anders het Thaise Ministerie van Buitenlandse Zaken. “Dus de zoon van mijn vriendin kan op geen enkele manier naar Nederland komen?” “Nee.” En of ik mijn ticket nou wil annuleren of niet…? Ja hoor, doe maar.

Horde 8. Ticket annuleren

Deze horde ga ik even samenvatten: KLM heeft mijn naam, adres, bankrekeningnummer, het totaalbedrag van mijn boeking, mijn telefoonnummer, e-mailadres en volledige Thaise naam van de reiziger plus zijn woonadres. Dat staat namelijk allemaal bij mijn boeking want dat heb ik bij de reservering allemaal in NATO-alfabet gespeld en gecontroleerd.

Dus moet ik voor de terugbetaling achtereenvolgens mij naam, adres, bankrekeningnummer, het totaalbedrag van mijn boeking, telefoonnummer,  e-mailadres en volledige naam en woonadres van de reiziger in NATO-alfabet spellen, herhalen en terugluisteren. Vervlochten met de nodige krachttermen speel ik het spelletje maar mee en na een korte discussie over de niet terug te krijgen reserveringskosten geef ik het maar op. Binnen 6-10 weken ga ik mijn geld terugkrijgen. Ik was al geen fan van KLM, maar ze hebben nu echt voorgoed afgedaan.

Horde 9. En nu?

Deze horde speelt zich voornamelijk in mijn hoofd af. Nu niet vliegen betekent uitstel, opnieuw de MVV procedure door (want maar drie maanden geldig), alsnog start van het schooljaar missen, onduidelijkheid over wanneer wél gevlogen kan worden, teleurstelling bij alle betrokkenen en… nou ja, misère alom. Ik trek een zak wokkels, Engels drop en een diepvriespizza open en vreet alles tegelijkertijd op.

Mijn vriendin blijft iets rustiger en oppert om in een Facebook groep met Thaise mensen te vragen of iemand op korte termijn naar Amsterdam vliegt en haar zoon kan begeleiden. Ik post een soortgelijk bericht in een Nederlandstalige Facebook groep. Gringo biedt aan de hulpvraag ook op Thailandblog te zetten. KLM is de enige maatschappij die rechtstreeks op Amsterdam vliegt en ieder alternatief betekent overstappen, wat de vlucht voor een 14-jarige én de bezorgde moeder alleen maar enger maakt. Een suggestie om Singapore Airways eens te proberen doet me besluiten de overstap-optie te heroverwegen…

Horde 10. Eenhoorns in regenboogkleuren en harpmuziek van dartelende engeltjes

Zelf vloog ik altijd met één van de drie Emiratische maatschappijen (Qatar, Emirates of Etihad) naar Thailand – enerzijds vanwege de tussenstop (even de benen strekken), anderzijds vanwege de relaxte vluchten en toch ook wel vanwege de scherpe prijs. Bij de eerste is de gevraagde service niet beschikbaar. Bij Emirates is het bingo! Bellen naar een Nederlands nummer, een duidelijk sprekende Engelstalige meneer aan de lijn en al mijn vragen worden keurig beantwoordt.

Van enige restrictie op het reizen van een minderjarige vanuit Thailand blijkt geen sprake. De meneer zoekt het nogmaals uit en vraagt het nogmaals na, maar nee hoor, het kan gewoon. Ze doen het dagelijks. En de overstap is ook geen probleem.

De uitleg van het stappenplan klinkt ons als muziek in de oren: Zoonlief wordt door opa in Bangkok overgedragen aan een medewerker van Emirates. Deze loodst hem door het vliegveld en alle procedures heen. In het vliegtuig wordt hij begeleid door de cabin crew. In Dubai wordt hij opgewacht en naar een speciale lounge voor alleenreizende minderjarigen gebracht. Snacks, drinken en Playstation staan daar klaar. Hij wordt geen moment alleen of aan zijn lot overgelaten. Er is wifi om ons te bellen. In het vliegtuig wordt een steward toegewezen. En in Amsterdam wordt het mannetje – na twee keer 6 uur vliegen inmiddels een echte vent – aan ons overgedragen.

Zo kan het dus ook. De begeleiding kost us$ 50 per vlucht, dus voor bij elkaar €85,- extra wordt hij begeleid van gate-tot-gate. Mét early boarding én gratis zitplaatskeuze. Met de ticket erbij zijn we €150 goedkoper uit dan bij KLM, al is dit nu het minst van onze zorgen.

Horde 11. Vrijstelling curfew

Het enige nadeel aan vliegen met Emirates is de vertrektijd. Om 01.45 in de ochtend vertrekken betekent dat de uitzwaaidelegatie (en dat is een nogal omvangrijke) ná de opnieuw ingestelde avondklok in Thailand de weg op moet en daar hebben ze een ontheffing voor nodig. Mijn vriendin vertelt me dat dit makkelijk bij de plaatselijke autoriteiten te regelen is. Bij een dergelijke geruststelling gaan bij mij automatisch alle alarmbellen af, maar ik besluit het los te laten. Het gaat ze vast lukken om voor tien man ontheffing te krijgen om één iemand naar het vliegveld in Bangkok te rijden.

Horde 12. Negatieve Covid-19 test

De laatste horde is de negatieve pcr-test. Sinds Thailand weer rood op de Nederlandse reiskaart is gekleurd, is een negatieve uitslag vereist om Nederland in te komen. De test waarvan de uitslag meer een kansspelletje is dan dat het iets zegt over ziek worden of besmettelijk zijn blijkt nog niet zo eenvoudig te boeken te zijn. Helemaal niet omdat de test niet langer dan 72 uur voor aankomst in Nederland moet zijn afgenomen en de tijd tussen testen en het verkrijgen van de testuitslag kan zomaar drie dagen zijn. Uiteindelijk blijkt na tien keer dubbelchecken dat een rapid-test, afgenomen 24 uur vóór instappen, ook volstaat voor de Nederlandse staat. De kortsluiting in mijn hoofd negeer ik verder en we boeken de test, zes uurtjes voor inchecktijd.

Eind goed?

Al goed! Het is gelukt! De kleine horde dat opa – die 5 uur vóór vertrek al op het vliegveld klaarstaat – moet wachten op een seintje tot kleinzoon met vliegtuig en al daadwerkelijk in de lucht hangt is eigenlijk geen horde meer te noemen. De test was negatief, de curfew papieren in orde en de vluchten zijn goed geregeld met lekker eten en extra aandacht van de stewardessen. Vanuit de lounge op Dubai worden we gebeld en zaterdagmiddag zie ik moeder en zoon elkaar in de hal op Schiphol als in een film om de nek vliegen. Alle ergernissen over de horden van de afgelopen maanden verdwijnen als sneeuw voor de zon en deze missie zit er op. Nu de snelcursus ‘Hoe werkt Nederland in de praktijk’ geven en eind van de maand aan het normale leven beginnen.

Op de to do lijst staan nu alleen nog futiliteiten als verblijfsvergunning ophalen, inschrijven bij de gemeente, BSN aanvragen, verzekeringen regelen, TBC test bij de GGD, intake test op school voor de schakelklas doen… etc.

Maar het gaat vast allemaal goed komen!

Ingezonden door Frank