(kan Sangtong / Shutterstock.com)
In Thailand, ooit het beste jongetje van de klas, is het, in mijn ogen, nu flink mis. Thailand was in de jaren negentig, vorige eeuw, het land in Zuid-Oost Azië dat de grondigste democratische hervormingen doormaakte. Maar na de militaire staatsgreep in mei 2014 volgde censuur en repressie.
Wat is de oorzaak van die democratische regressie. Het falen van de eerste democratische leiders die bepaald geen visionaire types waren, vaak autocraten met een democratisch sausje overgoten. Kijk bijvoorbeeld naar Taksin Shinawatra en zijn zuster Yingluck. Verjaagd door het leger omdat zij faalden in het bestrijden van fraude en corruptie en er niet in slaagden (lees: geen enkele poging ondernamen) om onafhankelijke instituties te bouwen die een democratie nu eenmaal nodig heeft.
Het dominantste model voor Zuid-Oost Azië is tegenwoordig het Chinese model. Peking indoctrineert, daar waar het maar kan, hoe daadkrachtig China functioneert, zo anders dan de stroperige democratieën in het westen. Het Chinese model is beslist aantrekkelijk maar Thailand heeft er weinig aan. Het Chinese model is gebouwd op tweeduizend jaar oud bestuurlijk en ambtelijk apparaat dat is ingebed in de samenleving. Die basis heeft Thailand niet.
In Thailand is een militair, politiek leider geworden, ook al geen visionair. Tegenstemmen worden gesmoord en koopt de regering eventuele onvrede af. De huidige regering in Thailand is bezig met het bouwen van een geleide autoritaire democratie naar het model van Turkije of Rusland, een democratisch systeem waarbinnen verkiezingen plaatsvinden maar de elite, via patronage, de macht in handen houdt. Of het leuk is of niet maar dit systeem past, volgens mij, bij Thailand.
In Thailand is de democratie in regressie en worstelt het met de vrijheid. Dit jaar zal Thailand waarschijnlijk weer slechter tevoorschijn komen op de vrijheidskaart van “Freedom House” die al jarenlang bijhoudt hoe landen in de wereld scoren op politieke en burgerlijke vrijheden.
Ingezonden door Ronald Kroes
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand21 december 2024Je maakt van alles mee in Thailand (195)
Lezersvraag21 december 2024Kun je een bewijs van een Thais adres in het Engels krijgen voor een Belgische bankrekening?
Lezersvraag21 december 2024Hoe kun je als expat in Thailand omgaan met crypto?
Lezersinzending19 december 2024Japanse autoverkopen dalen in Thailand, terwijl Chinese auto’s marktaandeel winnen (lezersinzending)
Thailand’s eerste poging tot democratie was direct na 1932. Vooral de Isaanse afgevaardigden pakten dat met beide handen aan om de belangen van hun achterban via democratie aan te pakken. Diverse van hen hebben dat met de dood moeten bekopen. Een kliek van militaire, rijke stinkerds en dergelijke ‘ goede’ elite mensen krijg het voor het zeggen (al is er onderling wel strijd tussen personen en klieks waarbij netwerken constant veranderen). Democratie is voor de elite mensen een bedreiging want aantasting van hun eigen machtspositie en geldstromingen. Diverse keren is het plebs (volk) het gelukt toch weer het pad van democratie in te slaan. Denk bijvoorbeeld aan ’73-76. Dat is vaak ook weer hard neergeslagen door elite figuren. Bloed heeft meermaals door de straten gelopen.
Eind jaren 90 kwam er iets wat eindelijk leek op een nieuw fundament, een in mijn ogen redelijk goede (maar niet perfecte) grondwet die het volk een democratische basis gaf met op te zetten onafhankelijke controle systemen. Maar Thaksin was ook geen democraat, al heeft hij wel veel steun en stemmen gewonnen door met een degelijk partijprogramma te komen, dat ook op veel punten uit te voeren en tot een succes te maken zodat zaken zichtbaar beter werden voor het gewone volk. Wel zo fijn om jezelf populair te maken. Zelf zijn Thaksin en de mensen er om heen ook flink beter van geworden. In het Engels hebben ze het dan over varkens die mee willen vreten uit de voerbak. Andere elite figuren moesten daardoor inleveren en pikte dat niet. De strijd om die voerbak.. onder de kolder van ‘ corruptie aanpakken’ moesten mensen van de ene club wijken voor de anderen. Voor de goede show een paar zaken van corruptie aangepakt maar aan het werkelijk orde op zaken stellen is niets gedaan, daar was het niet om te doen. Het ging gewoon weer op wie er zijn snuit in de bak mocht stoppen om te graaien en er beter van te worden (ten kosten van…).
Kortom, het volk wil best maar allerlei elite personen drukken dat keer op keer de kop in. Met probeert dat te verkopen onder een of ander excuus maar 99% van de coups en machtsgrepen is nooit voor het algemeen belang van het volk. Democratie zo keer op keer kortwieken maakt het leggen van een goed fundament waarop democratie tot volwassenheid kan komen zeer lastig. De diverse families en netwerken aanpakken die dat ondermijnen is echter wel noodzakelijk als Thailand tot een land wil worden waar het gewone volk niet constant de dupe is.
Zo zie ik het in een notendop.
NB: wat moet ik mij precies voorstellen bij het Chinese Model? Ik weet dat in China, net zoals bijvoorbeeld de voormalige Soviet Unie, de inspraak op lage niveaus zoals de werkvloer, en lagere bestuurslagen wel redelijk loopt. Iedereen kan mee praten en stemmen, maar elke laag er boven loopt het tot minder goed en zo blijft er aan de top weinig democratie (inspraak, invloed en verantwoording door en aan het volk) over , dus door teveel schakels in de keten. Dat is China voor mij in een notendop.
“Maar Thaksin was ook geen democraat, al heeft hij wel veel steun en stemmen gewonnen door met een degelijk partijprogramma te komen”
Volgens mij heeft Thaksin de verkiezingen helemaal NIET gewonnen met een degelijk partijprogramma. Hij deed in het noord-oosten precies hetzelfde als wat de PPRP de laatste verkiezingen in het noord-westen heeft gedaan: populaire,mensen uit de lokale elite interesseren (met beloften en geld) om voor de partij op de kieslijst te gaan staan. Sommigen van hen hadden/hebben geen flauw idee van politiek laat staan van een partijprogramma. Ok, een paar losse flodders zoals medicinale wiet. Niet erg want nog steeds stemt het merendeel van de Thaise bevolking niet voor een programma, voor ideeen maar voor (populaire) personen. Er gaan geruchten dat mensen die op de kieslijst van Thaksin wilden staan 10 tot 30 miljoen Baht handje contantje kregen, en vervolgens de kans om daar als MP of minister meer van te maken.
Zoals je nu ook kunt zien (Prompraew, Anutin,Prayut) gaat de ethiek van dit kaliber politici niet verder dan de bankrekening, dus men blijft ondanks alle kritiek gewoon stoicijns en zitten.En is er ook absoluut geen sprake van een soort van regeerakkoord. Iedereeen doet gewoon waar hij/zij zin in heeft en kan alleen door de grote baas worden teruggefloten…….maar dat kan gevolgen hebben voor de baas bij de volgende verkiezingen.
Citaat Rob V.:
‘Maar Thaksin was ook geen democraat, al heeft hij wel veel steun en stemmen gewonnen door met een degelijk partijprogramma te komen”
Citaat van jouw kant, chris:
‘Volgens mij heeft Thaksin de verkiezingen helemaal NIET gewonnen met een degelijk partijprogramma.’
Je hebt in het algemeen gelijk, chris, waar het de populariteit en de verkiezing van politici betreft. Maar Thaksin was daarbij juist een uitzondering. Zijn partijprogramma, een universeel gezondheidszorg systeem, kwijtschelden schulden dorpelingen voor drie jaar, een miljoen bath dorpsfonds, OTOP en diverse infrastructurele projecten waren wel degelijk goed bekend en geliefd bij de kiezers en verantwoordelijk voor zijn grote overwinning in januari 2001. Die verkiezingen werden ook gezien als de meest open en eerlijke in de Thaise geschiedenis. Hij won in 2005 wederom de verkiezingen met een grotere meerderheid.
Wat Thaksin voor nare dingen deed heeft Rob V. al genoemd.
Ik snap heel goed de reactie van Rob V. en kan mij er ook in vinden. De werkelijkheid is echter anders en dan zijn er keuze mogelijkheden oftewel accepteren dat je onder de radar ook kan zorgen dat je familie welvarend wordt of openlijk het gevecht willen aangaan met iets wat voorlopig niet te winnen is.
De protesten zijn plaagstootjes om op de agenda te blijven staan en dat kan nog wel 30 jaar duren voordat er iets gaat veranderen. In die 30 jaar kan je ook een generatie binnen eigen kring met een prettig leven opbouwen.
Als inwoner van Thailand heb ik geen stemrecht en dat geeft de ruimte om gewoon mijn eigen ding te doen waar mijn familie en ik beter van worden. Zolang niemand via de belastingen uitgezogen wordt zal men zich hier niet al te druk maken over democratie. Leven en laten leven en geen elite die richting het Birma stelsel wil gaan.
“Grading Thailand’s 13 successful coups”: https://www.thaienquirer.com/13406/grading-thailands-13-successful-coups/
Met de stelling dat de democratie in Thailand in regressie verkeert, ben ik het wel eens. Een goed artikel over welke krachten er zich afspelen in de Thaise situatie is deze: https://www.mo.be/nieuws/het-politieke-bestel-van-thailand-er-geen-ruimte-voor-compromis-enkel-voor-winnaars-en
Maar ik ben het niet eens met de uitkomst dat het allemaal verspilde moeite is. Het hedendaagse moderne Thailand is nog jong (1932), kent geen democratiseringsgolven of -bewegingen zoals Europa (1350) of de VS (1776) die kennen, en tot 1932 had de monarchie de absolute macht. Nog geen eeuw geleden waarmee maar gezegd kan worden dat Thailand nog immer een ouderwets traditioneel land is. Toch staan jongeren op. Studenten en scholieren lopen te hoop tegen de bestaande machtsstructuren, een partij als de Move Forward Party is niet meer weg te denken, en al duurt het lang: toch is Thailand aan het studeren op een herziening van de grondwet van 2018. Er zijn signalen afgegeven aan de machthebbers, politieke structuren zijn niet langer vanzelfsprekend, de wereld kijkt mee naar een ordelijk verloop van de in te zetten maar langzaam voortschrijdende ontwikkelen. Want dat die er zijn is niet te weerspreken.
Thailand kent een roerige hedendaagse geschiedenis. In de jaren negentig van vorige eeuw was Thailand niet het beste jongetje van de klas. Wantoestanden in de diverse regeringen na de verkiezingen van september 1992 (de Democratische Partij van Chuan Leekpai kwam aan de macht) en die van 1995 en kort daarna in 1996 veroorzaakten dat de Thai Baht geen enkele waarde meer had, hetgeen resulteerde in de Azië-crisis van 1997. Een crisis die de gehele Zuid-Oost Aziatische wereld opzadelde met financiële en sociaal-economische ellende. Het IMF concludeerde later dat cronyisme en het falen cq ontbreken van institutionele controlesystemen/-mechanismen aan de val van de Baht ten grondslag lag.
Het verjagen van Thaksin en daarna van diens zus Yingluck hoort jammer genoeg bij de militair-politieke tradities van Thailand, opgebouwd sinds de jaren 30 van vorige eeuw. Dat de familie Shinawatra aan de macht kwam heeft ook niets met beginnend of ontluikend democratisering te maken, want verworven via corruptie, omkoping en manipulaties.
Of Thailand geschikt is voor een “Chinees model” is geen relevante vraag. China is gebaseerd op het Confucianisme, op Grote Sprongen Voorwaarts van Mao, en op tientallen andere verschillen. Thailand kent ook geen geschiedenis als die van Rusland (communistisch) of als die van Turkije (laïcistisch).
Thailand erkent geen presidentieel systeem, maar is en blijft monarchistisch en daar zit de clou van het verhaal. Hetgeen maakt dat steun aan welke democratiseringspoging dan ook alle moeite juist rechtvaardigt.
Als je bij regionale verkiezingen 500 thb krijgt om op een persoon te stemmen waar begint het probleem dan. Hoe hoger de functie hoe hoger het smeergeld
Beste Rob,
Wat verschilt jouw notendop nou van mijn opinie.
Beste Ronald, je kunt er wat overeenkomsten en verschillen in zien (gelukkig maar dat we niet precies hetzelfde denken). Belangrijkste verschil is dat ik nadrukkelijk uitspreek dat de Thai die lager op de sociale ladder staan heus wel snakken naar democratie, en dat dat ook werkelijkheid kan worden. Het zal niet makkelijk zijn maar er zijn heus manieren om de elite figuren niet langer keer op keer de macht te laten grijpen. Simpelweg de macht van het getal, en daar de juiste strategie bij zoeken. En om moed te houden het besef hebben dat Rome niet in 1 dag gebouwd is, een volwaardige democratie met diepgaande wortel kost meer dan een paar jaar proberen. Dat gaat met vallen en opstaan, maar ook in de Thaise regio moet het tot stand kunnen komen.
Thaksin was misschien geen democraat, maar deed wel veel voor (arme) bevolking. Zelf werd hij er uiteraard ook beter van.
Bijna alle buurlanden van Thailand hebben dezelfde oligarchie aan de macht sedert hun onafhankelijkheid :met of zonder verkiezingen : Maleisie, Singapore, Myanmar, Cambodia (mid 1990ies), Laos enz….Zelfs in Japan sedert 1945 is dat zo (met een uitzondering) : hoe kan men dat verklaren?
Tjonge, tjonge, waar bemoeien jullie je eigenlijk mee. Dit is Z-O Azie met een totaal andere/eigen ontwikkeling, politiek, cultureel en eeuwen oud en maakt zelf wel uit hoe ze in deze wereld willen staan. Kijk liever naar je eigen land en Europa/Amerika, daar is genoeg rottigheid aan de hand.
Het z.g. liberale kapitalisme vreet de planeet leeg alleen voor eigen korte termijn gewin. Money first bah……
Waar bemoeien de schrijver en regeerders dan mee? Ik zie een observatie/mening en geen instructies over welke weg Thaise stemgerechtigden wel of niet in zouden moeten slaan. Zuid Oost Azië is niet bepaald homogeen, China, Thailand en de andere landen hebben zich op hele verschillende manieren ontwikkeld. Zo rond kijken in de geschiedenis hier en ginder, observaties maken, kan altijd nuttig zijn om lessen uit te trekken.
Wat maakt het verschil om als Nederlander naar ofwel het Thaise dan wel Amerikaanse politiek podium te kijken? Ik voel me persoonlijk meer betrokken bij Thailand dan Amerika.
Het kapitalisme heeft aardig wat gesloopt, geheel eens, maar laat Thailand nu sterk kapitalistisch zijn…
Ronald Kroes, jij schrijft ‘In Thailand is de democratie in regressie en worstelt het met de vrijheid…’.
Wel, kijk eens wat verder. Is gebrek aan democratie niet een Aziatische ziekte? Met besmettingen in Afrika met name? Waar in Azië vind je nog een fatsoenlijke democratie, waar ik tenminste onder versta: vrijheid van religie, meningsuiting en pers? Noem ze eens op?
Japan en Z-Korea, Singapore, heel misschien ook Israel? Zelfs Bhutan, het enige land ter wereld met een minister voor Bruto Nationaal Geluk, heeft lak aan regels en zette de duizenden Nepalese werknemers en hun gezinnen aan de grens er uit, zonder hun paspoorten nota bene.
Thailand loopt mee met de wensen van grote broer China; tegenstanders van bewind worden aan andere landen uitgeleverd zonder vorm van proces. Dit land en de hele regio wordt geregeerd door de elite en de uniformen.
Ik kan me niet voorstellen dat de burger daar blij mee is. Nou ja, misschien zegt hij van wel als je hem maar lang genoeg slaat…. Ik begrijp niet waarom jij het Chinese model zo verheerlijkt. Wel eens van Oeigoeren en Tibetanen gehoord, Ronald? De kreet ‘Het doel heiligt de middelen’ is echt van een andere tijd!