Lezersinzending: Belevenissen in Udonthani

In een maand tijd twee wat grotere problemen opgelost. Van het Pannarai Hotel verhuisd naar een condo in het Aek ziekenhuiscomplex, waardoor de huisvestingskosten met 65% zijn gedaald. En een tweedehands Toyota aangeschaft, waardoor de afhankelijkheid van tuktuks en dergelijke is verdwenen en onze mobiliteit een stuk groter is geworden.

Sommige lezers zullen bij het lezen van mijn verhalen en na kennis te hebben genomen van deze snelle beslissingen, zich misschien afvragen of dit nu wel zo verstandig is. Immers, slechts sinds kort in Thailand, en nog wel voor de eerste keer.

Ik heb daar zelf natuurlijk ook over nagedacht. Toen ik naar Thailand afreisde had ik al de intentie te bekijken of ik hier zou willen wonen. Alleen als mijn eerste verblijf in Thailand heel erg zou tegenvallen zou ik daar op terug komen. Maar Thailand is mij ontzettend bevallen dus ik vermoed zo dat ik me hier ook echt ga vestigen. Het risico van de snelle beslissingen vind ik klein. Het ergste wat kan gebeuren is dat mijn vriendin er met de auto van door gaat (want staat op haar naam). Schade: 15.000 euro. Dat risico acht ik overigens heel klein. We hebben, voor dat ik naar Thailand vertrok, ruim een half jaar bijna dagelijks uitvoerig met elkaar via skype gesproken. Dus op die manier heb ik haar goed leren kennen. En mijn indrukken van haar zijn, sinds ik hier in Thailand ben, alleen maar nog positiever geworden. De condo is gemeubileerd gehuurd, daar dus geen enkel financieel risico.

Over mijn financiële achtergronden – gaat de lezers hier in feite helemaal niets aan, maar ik vertel ze toch maar in grote lijnen om de lezers beter te laten begrijpen waarom ik doe zoals ik doe  – kan ik kort zijn. Ik heb de laatste jaren een aardig bedrag bijeen kunnen sparen, dus ik heb een reserve achter de hand. Verder ben ik gepensioneerd, waardoor ik AOW ontvang en, veel belangrijker, een ruim pensioen van het Amerikaanse hightech bedrijf waarvoor ik 25 jaar in een senior sales positie heb gewerkt. Tot zover even wat achtergrond informatie.

Vandaag naar Big C om wat inkopen te doen. We verlaten de parkeergarage bij het Aek ziekenhuis en moeten de weg oversteken om rechtsaf richting Big C te kunnen rijden. Grappig is dat er altijd een man bij de uitrit staat die, met handgebaren en driftig op zijn fluit blazend, het verkeer voor ons tegenhoudt, zodat we eenvoudig kunnen oversteken en invoegen. Wel zo gemakkelijk, want Phosri Road is een drukke weg.

Big C is ongeveer 2-3 kilometer verderop gevestigd, over de spoorwegovergang en voorbij Nong Bua Market, vlakbij de kruising naar de uitvalswegen (rondweg Udon en de snelwegen naar Khon Kaen en Sakhon Nakon). Ter hoogte van de Nong Bua Market is het steevast een drukte van belang.

Het dubbel parkeren wordt hier tot ongekende hoogte in praktijk gebracht en de auto’ s die de U-turn willen gebruiken om bij de markt te komen, verstoppen de meest rechterbaan van de Phosri Road richting Big C en uitvalswegen. Parkeren bij Big C is door de weeks nooit een probleem. Altijd plaats. In het weekend ligt dat wat anders. Maar ik kan mijn tijden kiezen en dat betekent dat ik nooit in het weekend naar Big C ga. Dat betekent ook dat ik nooit voor 10.00 thuis vertrek en normaliter pas na 19.00 weer terugkeer. Daardoor vermijdt ik mogelijke files.

Big C is erg druk. Hier vooral met de lokale Thai, maar natuurlijk ook met farang. Het aanbod van goederen is groot en divers. Voor elk wat wils. Aanbod van food en non food. Er is ook een behoorlijke vers-afdeling voor groente, fruit, vlees, kip, vis, brood en gebak. De kwaliteit van vlees en kip haalt het overigens niet in vergelijking met het aanbod bij TOPS supermarket en Villa Market. Maar, eerlijk is eerlijk, het is bij Big C dan ook echt goedkoper.

Binnen het gebouw waarin Big C is gevestigd zijn talloze winkeltjes, voor eigen rekening gedreven door zzp’ers. Winkels voor het kopen van gouden sieraden (Thai zijn gek op goud, ik heb nog nooit zoveel goudwinkels gezien als in Thailand), voor horloges, mobiele telefoons, klokken, muziek instrumenten, DVD’ s en CD’ s, boeken / tijdschriften en noem verder maar op. Natuurlijk ook veel restaurantjes zoals KFC en MK. En uiteraard van alle banken de ATM geldmachines en van sommige banken zelfs een filiaal waar mensen terecht kunnen voor hun bankzaken.

Wij hebben niet zo ontzettend veel nodig, want de koelkast die we hebben is klein en koken kunnen we niet in ons appartement. Alleen koffie / thee zetten, eieren koken en noedels met heet water en gedroogde chili’ s op smaak brengen. Eten doen we dus eigenlijk altijd buiten de deur. Voor het ontbijt / lunch kunnen we ook gebruik maken van de kantine van het Aek ziekenhuis. Heel goedkoop en zeker niet slecht.

Na het inladen van de boodschappen even gegeten bij MK. Het fijne van MK is dat ze ook tussen 14.00 en 17.00 uur gewoon een lekker koud biertje schenken. Dat is bijzonder maar niet uniek. In Thaland is het officieel verboden tussen 14.00 en 17.00 uur alcoholische dranken te verkopen. Maar blijkbaar hoeft MK niet aan deze wettelijke regeling te voldoen, zoals ook Sizzler, Food Parc en Laem in Central Plaza en de supermarket Villa Market, om maar een paar voorbeelden te noemen. Vreemd? Ja zeker, maar het is best wel lekker na ruim een uur shoppen een koud biertje te kunnen drinken. Ik vind het eten bij MK goed te doen, maar niet te vaak. Ik mis echte smaken.

We rijden terug naar ons appartement, pakken onze boodschappen uit en gaan vervolgens naar Good Corner om daar gezellig op het terras te zitten. Het is mooi weer, wel warm, maar de ventilatoren draaien gelukkig op volle toeren. Gezellig weer mensjes kijken. We hebben het naar ons zin en ik geef de serveersters een drankje. Dat wordt dankbaar geaccepteerd. Ik vraag aan een van de serveersters wat het drankje eigenlijk kost, om niet voor verrassingen komen te staan  – ik blijf een Hollander uiteindelijk – en ik begrijp dat de normale prijs van een drankje wordt verhoogd met 30 baht voor de betreffende serveerster. Ok, dat weten we dan ook voor het vervolg. Een soort van lady-drink dus, zoals we dat ook kennen van b.v. de beerbars.

Na wat drankjes en wat gegeten te hebben gaan we nog even bij de naast gelegen beerbar Sisters zitten. Hier wat zitten geiten met de aanwezige service ladies, vier op een rij gespeeld en ook nog wat partijtjes pool. Niet te laat gemaakt want mijn vriendin is moe en wil graag gaan slapen. Ze was vandaag al vroeg in de weer om de auto naar een garage te brengen waar ze alle vier banden hebben vervangen. Vier gloednieuwe Dunlop banden voor 12.000 baht, inclusief montage. Niet duur volgens mij. Ik ben expres niet meegegaan, want dat had de prijs wel eens kunnen verhogen.

De volgende dag hebben we eigenlijk geen programma, geen noodzaak om wat dan ook te doen of te kopen. Na wat gegeten te hebben in de kantine van het Aek ziekenhuis lopen we naar UD Town en shoppen een beetje. Bezoeken ook Villa Market in UD Town. Is een grote supermarket. We bekijken hun aanbod en ik zie tot mijn genoegen dat ze ook Edammer kaas aanbieden, ook in stukken van naar schatting 200 – 300 gram. Door de hoge import tarieven zijn die stukken Hollandse kaas aardig aan de prijs. Verder is er een opmerkelijk groot aanbod van westerse producten.

Villa Market heeft ook een behoorlijke drankafdeling met b.v. veel keuzes in wijnen. Aardige hier is dat je die dranken ook gewoon tussen 14.00 en 17.00 uur kan kopen (in tegenstelling tot b.v. TOPS supermarket in Central Plaza). Wat voor de kazen geldt, is ook van toepassing op de wijnen. Die zijn hier door de hoge import tarieven duurder dan in Nederland. En onlangs heeft de Thaise regering de accijnzen op bier en wijn verhoogd, dus een en ander wordt weer nog duurder.

Verder is Villa Market een hele prettige supermarket met veel vriendelijk personeel. Ook volop plaats om te parkeren, maar dan moet je wel voor 17.00 uur gaan. Daarna loopt de parkeerplaats snel vol. We lopen door naar KFC en eten wat kip en toebehoren. Daarna vervolgen we onze weg naar UD Town night market, die zo ongeveer op het punt staat te openen. Het is hier gezellig druk en we bekijken het aanbod. Op een gegeven moment vind ik dat ik genoeg gelopen heb en steek ik Prajak Road over en ga zitten bij Smiling Frogs. Ook bij Smiling Frogs is het gezellig toeven op hun, overigens niet al te grote, terras. En…… ze hebben een pooltafel.

Mijn vriendin schuimt nog even de night market af maar komt na een uurtje ook naar Smiling Frogs. Niets gekocht want ze kon niets vinden wat ze leuk vindt. Dat is een van haar vele prettige kanten. Mijn vriendin koopt niets om het kopen, uitsluitend wat ze echt leuk vindt, komt in aanmerking.

We spelen een paar partijtjes pool en lopen daarna door naar Good Corner. De Deense eigenaar is er ook met zijn Thaise vriendin. We praten over zijn business, restaurant Good Corner dus, en over alles wat daarbij komt kijken. Hij klaagt over de hoeveelheid formulieren die hij maandelijks bij de Thaise overheid moet inleveren. Dat schijnt zijn oorzaak te vinden in het feit dat hij de zaak niet op naam van zijn Thaise vriendin heeft gezet, maar als bedrijf waarvan hij dan zelf de leiding heeft. Een van de eisen is dat je dan minimaal vijf Thaise werknemers in dienst moet hebben. Als ik het tenminste allemaal goed begrepen heb. Daar heeft hij nu geloof ik wel behoorlijk spijt van. De berg papieren die hij regelmatig moet invullen en wegbrengen naar de Thaise overheid, is gewoon niet normaal meer. Nou ja, iedereen maakt in zijn leven wel eens een verkeerde beslissing.

Zo verlopen een aantal dagen zonder bijzonderheden die het vermelden waard zijn.

Op een avond zit ik weer te internetten en te skypen met mijn Nederlandse vriend. Hij woont in Thailand, met zijn Thaise vrouw. We chatten over het een en ander en ik laat mij ontvallen dat ik niet erg gelukkig ben met het kleine appartement waarin we nu leven. En dat we eigenlijk op zoek zijn naar een huis met tuin, maar dat we dat helaas in Udon niet konden vinden. Tot mijn grote verrassing vertelt hij mij dat, in het resort waar hij woont, een huis op dit moment volledig gerenoveerd wordt en dat dit binnenkort beschikbaar komt voor verhuur. Het is een huis met twee slaapkamers, een grote en een kleinere badkamer en een  L-vormige woon- eetkamer, kleine keuken en tuin. Ik ben gelijk geïnteresseerd en verzoek hem nader uit te zoeken wanneer het huis beschikbaar komt en wat de huurprijs is.

De volgende dag met mijn vriendin overlegt, want ja, het huis staat niet in Udon maar in Pattaya. Mijn vriendin is heel reëel. Ze heeft gezien dat een en ander in Udon op dit moment moeilijk te vinden is. Dus dan maar naar Pattaya. Of, zoals zij het zegt: waar jij gaat, ga ik ook. Mijn vriend belt me een paar dagen later terug. Het huis is over twee weken beschikbaar en de huurprijs bedraagt 18.000 baht per maand, exclusief electra. Hij heeft ook wat foto’s gemaakt zodat we een impressie hebben van het huis en de directe omgeving. Ik reageer dat we het huis graag willen bezichtigen en dat we, zodra dat kan, we onmiddellijk naar Pattaya komen.

De volgende dag bericht: bezichtiging ok over twee dagen.

Ingezonden door Charly