Joe (lezersinzending)
Een ruim bureau met hooggeplaatste vensters met tralies ervoor. Een bureau waar niets op ligt. Licht grijze muren en grijze stalen dossierkasten. Een hoge bureaustoel aan de ene kant, een gewone voor de bezoeker.
Iemand gaat met zenuwachtige passen keer om keer rond het bureau, handen op zijn rug. Hij is ook in uniform. Af en toe blijft hij staan en schudt zijn vuisten onmachtig in de lucht. Wie is hij? Kort grijs haar, een zware kin en een smalle mond met een verbeten trek. Zo te zien aan de ordetekens op zijn uniform – maar wie kent ordetekens tenzij andere hooggeplaatste militairen? – moet hij een hooggeplaatst iemand zijn.
Er wordt geklopt. Hij draait zich naar de deur en schreeuwt ‘binnen!’
Een groepje van een viertal officieren komt stram binnenstappen. In hun midden staat iemand in gevangenenplunje. De generaal – ja, het één van de veertienhonderd Waise generaals – recht zich en kijkt stuurs het groepje aan.
Een officier stapt naar voor, salueert en zegt: ‘de gevangene, generaal.’
De generaal maakt een vaag gebaar. ‘Jullie kunnen hem hier laten. Ik wil hem persoonlijk ondervragen.’ De officieren kijken elkaar even aan, buigen dan en gaan het bureau uit. De laatste sluit buigend de deur.
Hij doet een paar passen voor de gevangene heen en weer, en blijft dan abrupt staan. Zijn gezicht wordt rood.
‘Hoe kon je zo dom zijn!’, schreeuwt hij. Hij schudt weer machteloos met zijn vuisten naar het plafond. ‘Zo godverdomd dom! Ik geloof het nog altijd niet!’
De gevangene wipt van het ene been op het andere en zwijgt. Dan schraapt hij zijn keel en zegt schaapachtig ‘Maar baas…’
‘Baas? Baas? De generaal draait zich met een ruk om en brengt zijn gezicht naar dat van de gevangene, die een kop groter is. ‘Je hebt geen baas meer, Joe! Je hebt het zelf helemaal verknald! Iemand vermoorden in je eigen politiecommissariaat! Dom, dommer, domst! Doe dat ergens waar niemand het ziet! Maar in je eigen verdomde commissariaat!’
‘Ja maar’, mompelt de ander.
‘Niks te jamaren! Je weet zo goed als ik dat iedereen met een camera rondloopt! Er moet er maar één zijn die je een toer wil lappen en hopla!’
‘Als ik die me dat gelapt heeft ooit te pakken krijg…’
‘We weten wie er je dat gelapt heeft’. De generaal wuift vaag. ‘Of we denken het toch. Hij is al verhuisd naar Pattani, daar kan hij geen kwaad. Maar het kwaad is geschied. Hoe…? En dan nog met zes medeplichtigen!’
‘Dat is de normale manier, chef, dat weet u zo goed als ik: vier om hem vast te houden, en twee om die plastic zak over zijn kop te trekken en te houden. Zo hebben we het geleerd op die speciale training, een paar jaar geleden. Die hebt u zelf nog ingeleid.’
De generaal loopt met zijn handen op zijn rug heen en weer.
‘Jaja, maar niet om dat voor de camera te gaan doen, waar heel Wailand het ziet! En het is je eigen schuld: altijd te veel willen! Je had die drugsdealer al een miljoen afgetroggeld, maar was het genoeg? Nee, meneer wilde twee miljoen!’
De gevangene buigt zijn hoofd en zwijgt.
‘En dan nog de showman spelen! Bijnaam: Joe Ferrari! Een politiecommissaris! Met zijn dure auto’s gaan rondjes rijden. Ferrari, Lamborghini, dinges… Hoe hij die weer met een Rolls Royce motor? Eenenvijftig hebben ze er gevonden!’
‘Ja maar baas, ik had die eerlijk verdiend…’
‘Eerlijk verdiend! Vertel dat ’s aan de gewone Wais in de straat! Die krijgen van hun hele leven het geld niet bijeen voor zelfs maar één van die dingen! Ik weet ook wel dat je die verdiend hebt met het aanslaan van illegaal ingevoerde auto’s dat doen we allemaal. Maar eenenvijftig! En allemaal op én plek! Dom! Heel dom!’
De gevangene schuifelt op zijn voeten heen en weer.
‘Ga ik eruit komen?’
‘Eruit? Ha! Daar had je wat eerder mogen aan denken! Maar we doen wat we kunnen. Want een publiek proces kan ook andere problemen opleveren! Kijk, we hebben eerst geprobeerd om het in de doofpot te stoppen, maar het is toch in de pers geraakt. Er zijn altijd van die stommelingen die denken dat ze de mensen de waarheid moeten vertellen!’
Hij wijst met zijn vinger naar de gevangene. ‘Maar zeg nu eerlijk Joe, heb je er de laatste weken iets over gehoord? Gelezen? Nee! De pers loopt weer braaf aan het lijntje. Maar een proces komt er, daar kunnen we niets meer aan doen. Als je nu het verstand gehad had om uit Wailand te verdwijnen! Maar nee, meneer blijft gezellig zitten in zijn villa met zijn Birmese dienstmeisjes. Aaah!’ Hij zucht en schudt zijn hoofd. ‘Domheid na domheid!’
‘Maar niemand had me iets gezegd…’
‘Gezegd, gezegd. Ben je een kind aan wie alles moet gezegd worden? En zeg nu: je moet toch geld in het buitenland staan hebben, nee?’
De gevangene schudt van nee.
‘Nee? Nee? Ma ma maar, ik geloof mijn oren niet! Iedereen met geld in Wailand heeft buitenlandse rekeningen. Da’s ook veel handiger om het geld dat je geleend hebt om politiecommissaris te worden terug te betalen! Hoeveel heb je betaald?’
Hij draait zich naar de gevangene en neemt hem van hoofd tot voeten op.
‘Zes miljoen.’
‘Hmm, zes miljoen. Niet te veel voor een stad als Nakhon Sawan! Dat was dan wel op voorspraak van hm, uh, enfin je weet wel wie…’
‘Die heb ik in twee jaar terugbetaald. Op zijn Zwitserse rekening.’
De generaal stopt zijn vingers in zijn oren. ‘Dat heb ik niet gehoord, Joe!’ Hij wrijft zijn handen over zijn broek en kijkt Joe hoofdschuddend aan. ‘De journalisten hebben je waarde uitgerekend: eenenvijftig onbetaalbare wagens en een villa met een tuin van een hectare in een dure buitenwijk van Wangkok. Meer dan honderd miljoen! Honderd miljoen voor een commissaris in verdomd Nakhon Sawan, waar nooit niet gebeurt! Ha!’
Hij schudt met zijn vinger naar Joe die het hoofd laat hangen ‘Zelfs ik, het hoofd van de nationale politie geef maar een kleine honderd miljoen inkomen aan! Dus wat denkt de pers nu: die hoge vogels bij de politie zijn allemaal bedriegers en een corrupt zootje dat binnen de paar jaar binnengespeeld is.’
Even trekt de mond van de gevangene in iets as het begin van een glimlach, en de generaal barst weer los: ‘Ja, lach er maar mee! Maar je hebt het geluk dat we er alles aan zullen doen om je hieruit te krijgen om zelf niet in de klappen te delen!
Ha! De Koninklijke Waise politie door het slijk door de domheid van één! Kijk, Joe, ik ga duidelijk zijn: als het ons niet lukt om je uit dit potje te halen, dan word je vriendelijk verzocht zelf je conclusies te trekken voor collega’s van je dat doen! Je weet wat er met Waise gevangenen kan gebeuren, een ongelukje zit in een klein hoekje! Begrepen!’
Joe gaat in de houding staan en salueert. ‘Begrepen mijn generaal! Ze krijgen geen woord uit me!’
‘Die kans krijgen ze niet eens, die pershaaien’, grommelt de generaal voor zich uit. ‘Daar zorgen we wel voor! En nu, buiten! Wacht ik roep de begeleiders. Tussen haakjes, alles goed daar in de gevangenis? Privé cel, TV, bezoek, goed eten, niet?’
‘Ik klaag niet, mijn generaal’, zucht Joe. ‘Maar die auto’s en die villa zal ik wel nooit terugzien.’
‘Kom, kom, dit is Wailand. Binnen een paar jaar is iedereen je vergeten en kun je probleemloos minister worden.’
‘Ik hoop het, baa.., generaal. Ik hoop het.’
De generaal loopt naar de deur en trekt hem open. ‘Mannen! Breng de gevangene terug naar zijn cel!’
Hij draait zich abrupt om en gaat zitten aan zijn leeg bureau, en steunt met zijn kin op zijn gekruiste handen terwijl de gevangene weggeleid wordt.’
Ingezonden door GLipari
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Leven in Thailand21 januari 2025De Thaise slachter hakt er flink op los (lezersinzending)
Lezersinzending21 januari 2025Te koop van een lezer: Land in Chiang Mai midden in de natuur
Immigratie infobrief21 januari 2025TB Immigration Infobrief Nr 008/25: Immigration Chanthaburi – Jaarverlenging Retired
Visumvraag21 januari 2025Thailand Visa vraag Nr 008/25: Geldigheidsperiode van het Non-O visum
Welkom in Thailand waar het, zoals hier beschreven, ‘Wai-denken’ op elk niveau gebruikelijk is, en niet alleen bij de politie.
De gewone westerse buitenlandse toerist krijgt hier nooit iets over te zien, te horen of te ervaren.
( slechts bij motorbike check points, maar dat is op zo’n low level. 🙂
Als je in thailand het nieuws bijhoud weet over wie het gaat.
Speelde een paar jaar geleden.
B. Geurts