Integratie (lezersinzending)
Het is bijna zover, je hebt de knoop eindelijk doorgehakt na uitvoerig overleg met je partner en de voor- en tegens grondig te hebben geanalyseerd heb je besloten om Nederland achter je te laten en Thailand tot jullie nieuwe thuisland te maken.
Je gaat binnenkort met pensioen en je hebt eigenlijk al in een vroeger stadium je partner beloofd om de gezamenlijke oude dag in het dorp in de Isaan waar je partner geboren is door te brengen. Je ging natuurlijk niet over één nacht ijs en heb je ingelezen op Thailandblog en een lijstje gemaakt met alle benodigde informatie en maatregelen die je moet nemen. Financieel zit je wel goed,je hebt een ruim voldoende inkomen en je hebt ook nog eens de verkoop van jullie huis.
De ziektekostenverzekering is nog wel een ding, maar je hebt besloten om een Thaise ziektekostenverzekering te nemen, niet zo’n hele dure want er is natuurlijk ook een spaarpotje.
Gelukkig ben je een makkelijke eter en niet zo gebonden aan de Hollandse kost, want een ritje naar de grote stad is toch al gauw 80 km. Voorlopig trekken jullie bij schoonmoeder in tot het huis op jullie stukje land dat je van jullie schoonouders hebt gekregen helemaal klaar is. Een auto moet er natuurlijk ook komen, jullie hebben afgesproken dat jij het model mag beslissen en je partner de kleur.
Visum verplichtingen en belasting formaliteiten hebben jullie dankzij Ronnie en Erik en wijlen Lammert van Thailandblog helemaal voor elkaar. Alles van het lijstje is afgestreept en jullie zijn er klaar voor.
Er is echter één ding wat op het lijstje ontbreekt: INTEGRATIE, volgens sommige wetenschappers een heel belangrijk item, ik las laatst dat een 4-jarige studie had aangetoond dat het integratiebeleid erg heeft gefaald, dan denk ik hebben jullie nu niets beters te doen? Integratie volgens Wikipedia het socialisatieproces van acculturatie waarbij leden van een niet dominante groep zich mengen met de dominante groep, maar daarnaast contact onderhouden met de andere leden van de eigen groep.
In mijn optiek een onnatuurlijk fenomeen dat vanuit de publieke opinie wordt opgedrongen.
Overal in de wereld zoeken gelijkgestemden elkaar op, Nederlanders die in de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw zijn geëmigreerd naar Canada, Nieuw-Zeeland Australië en weet ik waarheen, overal klitten ze bij elkaar en daar is niks mis mee, kijk naar de natuur en probeer daar maar eens een stel meeuwen in een vlucht duiven te ontdekken, het gaat zelfs zover dat er bijvoorbeeld groepen zijn zoals de Amish die zo geïntegreerd zijn dat ze na bijna 300 jaar nog met paard en wagen rijden en daar is helemaal niets mis mee zolang je elkaar maar respecteert. Ik ben hier in het Isaan dorp waar ik woon een inwoner, maar ik zal nooit een thai worden, ik ben en blijf altijd een Nederlander. Hier zoeken de Farang zich ook onbewust op, net zoals de Thais in Europa.
Gewoon goed met elkaar proberen te leven en eigenaardigheden van elkaar accepteren is genoeg, integratie is onnatuurlijk.
Over deze blogger
Lees hier de laatste artikelen
Lezersinzending2 december 2024Integratie (lezersinzending)
Lezersinzending2 december 2024Te koop van een lezer: Ford Everest Turbo Diesel 4-Wheel Drive
Lezersinzending2 december 2024Belgium here we come! (lezerrsinzending)
Visumvraag2 december 2024Thailand Visa vraag Nr 215/24: Immigration Chonburi – Afspraak bij immigratie niet mogelijk
Integratie, een prachtig woord. Maar wanneer ben je geintegreerd? Als je de taal spreekt? Of je je kledingstijl en eetgewoonte aanpast aan de omgeving? Nee!
Je bent pas geintegreerd als je Thaise buren of vrienden je, ondanks taalproblemen, uitnodigen op n verjaardags feest of gewoon om lekker te komen eten. Ze je hulp komen vragen om een familielid naar het ziekenhuis te brengen of hun zoon naar zijn voetbalclub te brengen.
Maar als zij ook jou komen bijstaan als je n ongeluk hebt gahad en je op het pollitiebureau moet verschijnen.
Ik woon inmiddel ruim 14 jaar in Isaan en zal altijd Ta farang blijven. Maar ik beschouw deze naam als n geschenk en voel me hier thuis.
Heet hangijzer beste opsteller.
In Nederland is het echt niet mislukt met doet haar best als overheid en bij de meeste nationaliteiten is dat zeker in het openbare leven aardig tot goed gelukt.
Er wonen daar [Nederland] vele tiental nationaliteiten, wie weet wel alle nationaliteiten ter wereld.
Dat er bepaalde groeperingen zijn, die hun oorspronkelijken nationaliteit, maar niet willen vergeten en zich zelfs na meerder generaties afzetten tegen hun nieuwe land in politieke zin, is droevig.
Naar mijn gevoel kan je ook stellen dat een van de twee partijen, het land met zijn regels, te zwak of te streng is geweest. En de immigrant die zich niet op zijn plek voelt een andere keuze moet maken. Nederland versus Thailand zou een goed voorbeeld kunnen zijn. Eenieder kan het verhaal daar wel invullen, op een beetje natte krant wetgeving na is het een open doel, Nederland. Thailand heeft men nog steeds het idee dat het het middelpunt van de aarde is en je te allen tijde een buitenlander blijft met zijn beperkingen.
Al woon je er vijftig jaar en breng je geen kruiwagen maar een container met geld mee.
De taal spreken heel de week Thais eten of drie maanden in het oranje, twintig meter verder ben je nog steeds die ‘farang’.
Dat de groeperingen op zich, zich willen aanpassen over het algemeen, maar toch graag zeker als men de eerste taal [nog] spreekt en de nooit vergeten leefwijze van het oude land met die landgenoten willen ervaren lijkt mij logisch ook in Thailand zijn die groepen ruim voorradig, maar vele zien dat niet zo snel en duidelijk. Voorbeeld is de drie jaarwisselingen in Thailand hoe duidelijk kan het zijn. In het gewone dagelijkse leven passen ‘wij’ ons aan, aan de massa, daarnaast beleven vele hun eigen leven met de eigen nationaliteit of geloof. Niets op tegen zolang je dat dan ook maar bij die andere doet.
Alle vogels vliegen in de lucht, om maar af te sluiten.
De meeste farang komen Thailand binnen met geld, maken het leven voor de familie van de vrouw een stuk makkelijker. Kunnen zelf geen eigendom bezitten, kunnen niet profiteren van een sociaal systeem. Meestal zijn ze ouder en hebben ze levenservaring. We zijn onderworpen aan vrij strenge visaregels. Ikzelf kan me goed uitdrukken in Thai, eet zelden farang food, maar kan en wil absoluut niet integreren.( Heb het wel geprobeerd jaren geleden maar,we blijven steeds die farang).
De immigranten in België genieten van een heel goed sociaal systeem, kunnen eigendom bezitten, krijgen of verdienen geld. Hun kinderen kunnen gratis naar school, er zijn geen visumregels. Wij maken het leven voor hen en hun familie makkelijk en aangenaam. Wat vragen wij? Respecteer onze manier van leven, wij zullen jullie ook respecteren. Leer alstublieft de taal en probeer te integreren want er zijn bij ons regels voor huisvuil en tegen verloedering.
Het verschil tussen Thailand en België is enorm. Integreren is absoluut niet hetzelfde als respecteren.
Mijn vrouw spreekt perfect Vlaams, heeft de dubbele nationaliteit en heeft in Vlaanderen geen Thaise of Vlaamse vriendinnen. Wij hebben elkaar en onze families, we doen bijna alles samen, praten veel en ook echt over alles. Hebben wel een kennissenkring maar weinig behoefte aan straatpraat. Is zij geintegreerd? Misschien zijn we zelfs een beetje asociaal voor sommigen want wij volgen het nieuws en praten ook over de problemen in de wereld. Voor velen is dat ver van hun bed.
Leven 5 maanden in Thailand en de rest in België, zo profiteren wij van beide. Of profiteren zij van ons?
Een bekende blogger heeft ooit een mooi verhaal geschreven over integratie.
https://www.thailandblog.nl/opinie/je-wordt-nooit-een-thai-de-hemel-beware-ons-daarvoor-2/
Ik citeer:
“De grootste barrière bij het aanpassen blijft etnocentrisme, de overtuiging dat je eigen cultuur in bijna alles het beste is. Laat deze gedachte varen. Vergelijk niet (te veel). Schort je oordeel op. Een andere belangrijke hobbel vormt de taal. Het is mijn overtuiging dat de enige weg om een cultuur te begrijpen via de taal gaat, uitzonderingen daargelaten. De taal leren laat aan de Thai ook zien dat je geïnteresseerd ben in hun cultuur. Op een of andere manier actief zijn in de Thaise samenleving is vanzelfsprekend ook een must. Ik ben er van overtuigd dat iedereen een taak kan vinden die bij hem/haar past.
Een ander obstakel is het blijven hangen aan stereotypen, aan generalisaties. Maak je geest leeg, de Thai en de Thaise cultuur bestaan immers niet. Treed iedere Thai met een frisse blik tegemoet. Vergeet dat hij/zij een Thai is. Zie alleen de mens in hem/haar. Zoek naar het gemeenschappelijke, dat is er volop en, nogmaals, wees nieuwsgierig. Blijf vragen en doorvragen. Bewaar je gevoel voor humor. Het is, als in ieder leerproces, nodig dat je blunders begaat. Leer ervan, de Thai heeft je al vergeven.
Aangepast zijn betekent niet, ik herhaal dat nog eens, dat je moet worden of je moet gedragen als een Thai. De notie dat je ingeburgerd bent als je ook tegen het verkeer inrijdt, plastic zakjes verzamelt bij 7-Eleven, in geesten gaat geloven, het boeddhisme omhelst of je bezuipt bij ieder feest is even dwaas als te verwachten dat je Thaise partner in Nederland is ingeburgerd als ze tegen de kou kan, haring lekker vindt, André Hazes mooier vindt dan Phumpuang Duangchan of de fiets prefereert boven de auto. Je hoeft bovendien niet alle Thais aardig te vinden of verwachten dat alle Thais jou aardig vinden.
Aangepast zijn betekent wel dat je je prettig, voldaan en aangenaam voelt in de Thaise samenleving, dat je het gevoel hebt dat je die samenleving kent, dat je er in opgenomen bent en daar op de meeste niveaus aan kunt meedoen, dat je onbevangen rondloopt terwijl je tegelijkertijd je eigen identiteit, waarden en integriteit bewaart. Het is, kortom, je thuis voelen.
Dat alles lijkt een hele opgave en is het soms ook. Het lukt nooit helemaal. Maar een oprechte poging daartoe is een mooie uitdaging en een verrijking van je leven.”
Ik heb mij altijd, eigenlijk al vanaf dag één, prettig gevoeld in de Thaise samenleving. Dat wil dan weer niet zeggen dat ik het met alles wat gebeurde altijd eens was. Ik was regelmatig gewoon boos.
Je hart verdeelt over 2 landen, dat hoort er een beetje bij. In je nieuwe thuisland hoef je heus niet alles te doen zoals een stereotypw inwoner doet, dat doen de mensen die daar geboren en getogen zijn ook niet. En mensen die je niet kennen zullen je wellicht nooit als “een van ons” zien. Mensen met buitenlandse roots in zowel Nederland, Thailand of waar ook hoor je zeggen dat ze toch altijd een beetje of meer dan een beetje het stempel “je bent iemand van buiten” krijgen.
Dus wat kun je doen? Mee zwemmen in de maatschappij, je hoeft echt niet al je eetgewoonte over boord te gooien of al je schepen achter je te verbranden. Soms is het fijn even in je eerste taal met iemand te spreken. Vermijden van de uiterste: je terugtrekken in een cocon van mensen en dingen uit je thuisland is niet gezond, proberen volledig te assimileren in alle opzichten, dat zou ik ook niet doen. Een voet in twee werelden, niks mis mee. Geniet, en negeer degene die je in een hokje wel willen stoppen met dit of dat etiket.