Hoe de tijden veranderen…. (lezersinzending)

Hoe de tijden veranderen…. Toen ik ongeveer 42 jaar geleden voor het eerst in Thailand kwam, moest je bij het nemen van een taxi over de prijs onderhandelen.

Zo’n tien jaar later kwam er een verbetering met taxi-meters en kreeg je al een eerlijkere prijs. Maar een chauffeur die misbruik van je gebrek aan kennis wilde maken, kon een omweg maken om zo meer te vangen. Dat was me ook al een paar keer overkomen. En nu, anno 2023? Heb je een taxi nodig, dan kun je die boeken via booking.com of oproepen met je Grab-app.

We waren vorig weekend een paar dagen in Penang, Maleisië. Nog steeds een prachtig eiland voor een korte vakantie: veel attracties, korte wegen en overal lekker eten. We huurden een appartement met een geweldig uitzicht, inbouwkeuken en een mooie grote kamer met zitgroep en een enorm tweepersoonsbed.

De eerste dag bezochten we de “Butterfly Farm”, nu genaamd “Entopia” by Butterfly Farm (https://www.entopia.com/), waar je de mooiste vlinders kon zien en ook andere dieren. Je kon met de bus (101 of 102) tot kort voor de ingang rijden. En ook hiervoor kon je een app downloaden waarmee je de bustijden kon zien, de route volgen en ook de prijs voor de rit kon achterhalen. Het was een leuke ervaring.

De volgende dag wilden we Penang Hill bezoeken. Omgerekend voor 800 Baht per persoon kon je dat boeken, waarbij je dan met een Zwitserse alpentrein naar de bergtop werd gebracht. Die dag hadden we wel een beetje tegenslag omdat juist in dat weekend Diwali (of in Maleisië Depavali, een Indiaas feest) werd gevierd en veel toeristen uit Maleisië naar Penang reisden. Het duurde ongeveer twee uur voordat we konden vertrekken. Maar het was de moeite waard. Omdat wij alles zelf deden, kon ik de prijs van 800 naar circa 400 Baht per persoon drukken… maar zelfs die 800 per persoon was het waard. Ben je boven de zestig, dan krijg je ook als buitenlander seniorenkorting.

Toen we ’s avonds weer beneden waren, was het half zeven. Teruggaan met de bus leek me niet verstandig; dat zou een eeuwigheid duren. Het regende hard en er stonden veel mensen te wachten. De accu van mijn telefoon stond op 8% en zakte snel. Toen zag ik een Grab-taxi en ik reageerde meteen: de app aangezet en voor het eerst een Grab-taxi besteld. Wat een ongekende luxe. Het duurde wel even 20 minuten voordat hij kwam, maar het was perfect. Intussen had mijn telefoon de laatste restjes stroom gebruikt, maar ik had het nummer en de kleur van de taxi ingeprent. Goed een half uur later waren wij alweer in de buurt van ons appartement. Ik had niet genoeg kleingeld en de chauffeur kon niet wisselen. Dus gingen we naar de convenience store om daar een flesje water te kopen en een blikje fris voor de chauffeur en om wisselgeld te krijgen.

Omdat het me zo goed beviel, hebben we de dag daarop na een lange wandeling weer een Grab-taxi laten komen om ons terug te brengen.

Dit zou veertig jaar geleden een utopische droom zijn geweest. Reizen is nu zoveel gemakkelijker geworden. Maar je moet wel internet op je telefoon hebben. Daarvoor had ik dan ook meteen op de eerste dag gezorgd. Bij een 7-Eleven kocht ik een SIM-kaart en de dame daar kon me netjes uitleggen hoe ik die moest activeren (in feite deed ze dat allemaal voor mij) en dan een pakketje gekocht met onbeperkt internetgebruik. Ik weet niet meer hoeveel het kostte, maar het was niet duur.

De taxi terug naar de luchthaven had ik al twee dagen tevoren via booking.com besteld. Half zes in de ochtend zou hij ons ophalen. Ik slaap normaal gesproken tot vier uur, maar zette het alarm toch maar op half vijf. Toen ik wakker werd, schrok ik me kapot: ik had me verslapen, het was precies half zes! Ik wilde net naar beneden rennen om de chauffeur tegemoet te komen, werd ik gebeld door dezelfde. Ik legde uit dat we ons hadden verslapen en dat we nog twintig minuten nodig hadden. Gelukkig: geen probleem (ze hoeven maar 15 minuten te wachten). We kwamen ruim op tijd op de luchthaven aan en waren niet lang daarna weer terug op weg naar Bangkok, nog nagenietend van een lang weekend Penang!

Een van de leuke momenten op Penang Hill was dat ik een foto kon maken vanaf dezelfde plek waar ik in 1980 een foto had gemaakt… Toen was je ook binnen twintig minuten boven op de berg en niet pas na twee uur. Maar goed, de tijden veranderen… het was nog steeds leuk.

Ingezonden door Sjaak S.